Po podboju królestwa Hariphunchai, król Mangrai założył w 1294 roku Wiang Kum Kam jako swoją nową stolicę, położoną po wschodnim brzegu rzeki Ping.Jednak ze względu na częste powodzie zdecydował się przenieść stolicę.Wybrał lokalizację w pobliżu Doi Suthep, gdzie kiedyś znajdowało się starożytne miasto ludu Lua.W 1296 roku rozpoczęto budowę Chiang Mai, czyli „Nowego Miasta”, które od tego czasu pozostaje znaczącą stolicą północnego regionu.Król Mangrai założył Chiang Mai w 1296 roku, czyniąc je centralnym węzłem królestwa Lan Na.Pod jego rządami terytorium Lanna rozszerzyło się, z kilkoma wyjątkami, na obszary dzisiejszej północnej Tajlandii .Jego panowanie wywarło także wpływ na regiony północnego Wietnamu , północnego Laosu i obszar Sipsongpanna w prowincji Yunnan, gdzie urodziła się jego matka.Jednak pokój został przerwany, gdy król Boek z Lampang, syn wysiedlonego króla Yi Ba, przypuścił atak na Chiang Mai.W dramatycznej bitwie syn Mangrai, książę Khram, zmierzył się z królem Boekiem w pojedynku na słoniach w pobliżu Lamphun.Książę Khram wyszedł zwycięsko, zmuszając króla Boeka do odwrotu.Boek został później schwytany podczas próby ucieczki przez góry Doi Khun Tan i stracony.Po tym zwycięstwie siły Mangrai przejęły kontrolę nad Lampangiem, zmuszając króla Yi Ba do przeniesienia się dalej na południe, do Phitsanulok.