Géza II był najstarszym synem Béli Ślepego i jego żony Heleny Serbskiej.Kiedy zmarł jego ojciec, Géza był jeszcze dzieckiem i zaczął rządzić pod opieką swojej matki i jej brata Beloša.Pretendent do tronu Borys Kalamanos, który zajął Węgry już za panowania Béli Ślepego, na początku 1146 r. tymczasowo zdobył Pressburg (obecnie Bratysława na Słowacji) przy pomocy niemieckich najemników. W odwecie Géza, który osiągnął pełnoletność w w tym samym roku najechał Austrię i rozgromił Henryka Jasomirgotta, margrabiego Austrii, w bitwie nad Fischa.Choć stosunki niemiecko -węgierskie pozostawały napięte, nie doszło do większych konfrontacji, gdy niemieccy krzyżowcy maszerowali przez Węgry w czerwcu 1147 r. Dwa miesiące później przybył król francuski Ludwik VII i jego krzyżowcy wraz z Borysem Kalamanom, który próbował wykorzystać krucjatę do wrócić na Węgry.Géza dołączył do koalicji, którą Ludwik VII i Roger II z Sycylii utworzyli przeciwko Konradowi III z Niemiec i cesarzowi bizantyjskiemu Manuelowi I Komnenowi .Przodkowie Sasów siedmiogrodzkich przybyli na Węgry za panowania Gézy.W tym okresie na Węgrzech osiedlili się także zachodnioeuropejscy rycerze i muzułmańscy wojownicy ze stepów pontyjskich.Géza pozwolił nawet swoim muzułmańskim żołnierzom brać konkubiny.Géza interweniował co najmniej sześć razy w walkach o Kijów w imieniu Iziasława II z Kijowa, wysyłając posiłki lub osobiście prowadząc swoje wojska na Ruś Kijowską w latach 1148–1155. Prowadził także wojny z Cesarstwem Bizantyjskim w imieniu swoich sojuszników, w tym jego kuzynów, władców Wielkiego Księstwa Serbii, ale nie mógł przeszkodzić Bizantyjczykom w przywróceniu nad nimi zwierzchnictwa.Doszło do konfliktów między Gézą a jego braćmi Szczepanem i Władysławem, którzy uciekli z Węgier i osiedlili się na dworze cesarza Manuela w Konstantynopolu.Géza wspierał Fryderyka I, Świętego Cesarza Rzymskiego, przeciwko Lidze Longobardów za pomocą oddziałów pomocniczych w latach 1158–1160.