Szwagier Szczepana, Henryk II, został królem Niemiec w 1002 r., a cesarzem rzymskim w 1013 r. Ich przyjazne stosunki zapewniły zachodnim granicom Węgier okres pokoju w pierwszych dziesięcioleciach XI wieku.Nawet gdy niezadowolony brat Henryka II, Bruno, szukał schronienia na Węgrzech w 1004 r., Stefan zachował pokój z Niemcami i negocjował ugodę między swoimi dwoma szwagrami.Około 1009 r. wydał swoją młodszą siostrę za Otto Orseolo, dożę Wenecji (1008–1026), bliskiego sojusznika cesarza bizantyjskiego Bazylego II (976–1025), co sugeruje, że stosunki Węgier z Cesarstwo Bizantyjskie również było pokojowe.Z drugiej strony sojusz Węgier ze Świętym Cesarstwem Rzymskim wciągnął ją w wojnę z Polską trwającą od około 1014 do 1018 roku. Polacy zajęli węgierskie posterunki wzdłuż rzeki Morawy.Györffy i Kristó piszą, że w tym okresie miał miejsce także najazd Pieczyngów na Siedmiogród, o którym pamięć zachowała się w legendach Szczepana, gdyż Pieczyngowie byli bliskimi sojusznikami szwagra polskiego księcia, wielkiego księcia Światopełka I. Kijów (1015–1019).Polska i Święte Cesarstwo Rzymskie zawarły pokój w Budziszynie w styczniu 1018 r.