Wojna osmańsko-Safawidów tocząca się w latach 1623–1639 była ostatnim z serii konfliktów toczonych między Imperium Osmańskim a Imperium Safawidami , wówczas dwiema głównymi potęgami Azji Zachodniej, o kontrolę nad Mezopotamią.Po początkowym sukcesie Persów w odbiciu Bagdadu i większości współczesnego Iraku , utraciwszy go na 90 lat, wojna stała się impasem, ponieważ Persowie nie byli w stanie dalej wdzierać się do Imperium Osmańskiego, a sami Turcy byli rozproszoni przez wojny w Europie i osłabieni przez wewnętrzne zamieszanie.Ostatecznie Osmanom udało się odzyskać Bagdad, ponosząc ciężkie straty w ostatnim oblężeniu, a podpisanie traktatu z Zuhab zakończyło wojnę zwycięstwem osmańskim.Z grubsza rzecz biorąc, traktat przywrócił granice z 1555 r., Przy czym Safawidzi zachowali Dagestan, wschodnią Gruzję , wschodnią Armenię i dzisiejszą Republikę Azerbejdżanu , podczas gdy zachodnia Gruzja i zachodnia Armenia zdecydowanie znalazły się pod panowaniem osmańskim.Wschodnia część Samcche (Meskheti) została bezpowrotnie utracona na rzecz Osmanów i Mezopotamii.Chociaż części Mezopotamii zostały na krótko odbite przez Irańczyków w dalszej części historii, zwłaszcza za panowania Nadera Szacha (1736–1747) i Karima Khana Zanda (1751–1779), odtąd pozostawała w rękach osmańskich aż do następstw I wojny światowej .