W XIX wieku francuskie imperium kolonialne było mocno zaangażowane w Wietnam;często podejmowano interwencje francuskie, aby chronić pracę Paryskiego Towarzystwa Misji Zagranicznych w kraju.Aby rozszerzyć wpływy francuskie w Azji, Napoleon III, król Francji, nakazał Charlesowi Rigault de Genouilly z 14 francuskimi okrętami bojowymi zaatakować port Đà Nẵng (Tourane) w 1858 r. Atak spowodował znaczne szkody, ale nie zdobył żadnego przyczółka, w trakcie dotknięte wilgocią i chorobami tropikalnymi.De Genouilly zdecydował się popłynąć na południe i zdobył słabo bronione miasto Gia Định (dzisiejsze miasto Ho Chi Minh).Od 1859 r., podczas oblężenia Sajgonu, do 1867 r. wojska francuskie rozszerzyły swoją kontrolę nad wszystkimi sześcioma prowincjami delty Mekongu i utworzyły kolonię znaną jako Cochinchina.Kilka lat później wojska francuskie wylądowały w północnym Wietnamie (który nazywali Tonkin) i dwukrotnie zdobyły Hà Nội w 1873 i 1882 r. Francuzom udało się utrzymać Tonkin w uścisku, chociaż ich główni dowódcy Francis Garnier i Henri Rivière dwukrotnie zostali wpadł w zasadzkę i zabił walczących piratów z Armii Czarnej Flagi wynajętej przez mandarynów.Dynastia Nguyễn poddała się Francji na mocy traktatu z Huế (1883), wyznaczając epokę kolonialną (1883–1954) w historii Wietnamu.Francja przejęła kontrolę nad całym Wietnamem po kampanii tonkińskiej (1883–1886).Indochiny Francuskie powstały w październiku 1887 r. z Annam (Trung Kỳ, środkowy Wietnam), Tonkin (Bắc Kỳ, północny Wietnam) i Cochinchina (Nam Kỳ, południowy Wietnam), a Kambodża i Laos zostały dodane w 1893 r. W Indochinach Francuskich Cochinchina miała status kolonii, Annam było nominalnie protektoratem, gdzie nadal rządziła dynastia Nguyễn, a Tonkin miał francuskiego gubernatora, którego samorządami zarządzali wietnamscy urzędnicy.