Za panowania Ramy II w królestwie nastąpił renesans kulturowy po masowych wojnach, które nękały panowanie jego poprzednika;zwłaszcza w dziedzinie sztuki i literatury.Poetami zatrudnionymi przez Ramę II byli pijany pisarz Sunthorn Phu (Phra Aphai Mani) i Narin Dhibet (Nirat Narin).W stosunkach zagranicznych początkowo dominowały stosunki z państwami sąsiadującymi, natomiast te z europejskimi potęgami kolonialnymi zaczęły schodzić na dalszy plan.W Kambodży i Laosie dominację uzyskał Wietnam , co Rama II początkowo zaakceptował.Kiedy w Wietnamie wybuchło powstanie pod rządami Ramy III w latach 1833–34, próbował on militarnie ujarzmić Wietnamczyków, ale doprowadziło to do kosztownej porażki wojsk syjamskich.Jednak w latach czterdziestych XIX wieku samym Khmerom udało się wypędzić Wietnamczyków, co później doprowadziło do większych wpływów Syjamu w Kambodży.W tym samym czasie Syjam nadal wysyłał hołd Qing China .Pod rządami Ramy II i Ramy III kultura, taniec, poezja, a przede wszystkim teatr osiągnęły punkt kulminacyjny.Świątynia Wat Pho została zbudowana przez Ramę III i jest znana jako pierwszy uniwersytet w kraju.Panowanie Ramy III.ostatecznie naznaczył się podział arystokracji w polityce zagranicznej.Niewielkiej grupie zwolenników przejmowania zachodnich technologii i innych osiągnięć sprzeciwiały się środowiska konserwatywne, proponujące w zamian silniejszą izolację.Od czasów królów Ramy II i Ramy III środowiska konserwatywno-religijne w dużej mierze trzymały się swoich izolacjonistycznych tendencji.Śmierć Ramy III w 1851 r. oznaczała także koniec starej, tradycyjnej monarchii syjamskiej: były już wyraźne oznaki głębokich zmian, które wprowadzili w życie dwaj następcy króla.