Kiedy we wrześniu 1938 roku Phibulsonggram zastąpił Phrayę Phahona na stanowisku premiera, wojskowe i cywilne skrzydła Khana Ratsadon rozeszły się jeszcze bardziej, a dominacja wojskowa stała się bardziej jawna.Phibunsongkhram zaczął kierować rząd w stronę militaryzmu i totalitaryzmu, a także budować wokół siebie kult jednostki.Negocjacje z Francją na krótko przed II wojną światową pokazały, że rząd francuski był skłonny dokonać odpowiednich zmian w granicach między Tajlandią a Indochinami Francuskimi, ale tylko nieznacznie.Po upadku Francji w 1940 r. generał dywizji Plaek Pibulsonggram (popularnie znany jako „Phibun”), premier Tajlandii, zdecydował, że porażka Francji dała Tajom jeszcze większą szansę na odzyskanie terytoriów państwa wasalnego oddanych Francji za panowania króla Chulalongkorna.Niemiecka okupacja wojskowa Francji metropolitalnej sprawiła, że ​​władza Francji nad jej zamorskimi posiadłościami, w tym francuskimi Indochinami, stała się słaba.Administracja kolonialna została teraz odcięta od pomocy z zewnątrz i dostaw z zewnątrz.Pojapońskiej inwazji na francuskie Indochiny we wrześniu 1940 roku Francuzi byli zmuszeni zezwolić Japonii na utworzenie baz wojskowych.To pozornie służalcze zachowanie utwierdziło reżim Phibuna w przekonaniu, że Francja nie będzie poważnie opierać się konfrontacji militarnej z Tajlandią.Klęska Francji w bitwie o Francję była katalizatorem dla tajskich przywódców do rozpoczęcia ataku na francuskie Indochiny.Poniosła ciężką klęskę w bitwie morskiej pod Ko Chang, ale dominowała na lądzie i w powietrzu.Rolę mediatora przejęłoCesarstwo Japonii , dominujące już mocarstwo w regionie Azji Południowo-Wschodniej.Negocjacje zakończyły konflikt z tajskimi zdobyczami terytorialnymi we francuskich koloniach Laosu i Kambodży .