Po uzyskaniu nagłej niepodległości Singapur pilnie zabiegał o międzynarodowe uznanie w obliczu napięć regionalnych i globalnych.W obliczu zagrożeń ze strony indonezyjskiej armii i frakcji w Malezji nowo utworzony naród poruszał się po niepewnym środowisku dyplomatycznym.Z pomocą Malezji, Republiki Chińskiej iIndii Singapur uzyskał członkostwo w Organizacji Narodów Zjednoczonych we wrześniu 1965 r., a we Wspólnocie Narodów w październiku.Sinnathamby Rajaratnam, szef nowo utworzonego ministerstwa spraw zagranicznych, odegrał kluczową rolę w ugruntowaniu suwerenności Singapuru i nawiązaniu stosunków dyplomatycznych na całym świecie.Koncentrując się na globalnej współpracy i uznaniu, Singapur był współzałożycielem Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) w 1967 r. Naród jeszcze bardziej rozszerzył swoją obecność na arenie międzynarodowej, dołączając do Ruchu Państw Niezaangażowanych w 1970 r., a później do Światowej Organizacji Handlu.Pięć Porozumień w zakresie Obrony Mocy (FPDA) zawartych w 1971 r., obejmujących Singapur, Australię, Malezję, Nową Zelandię i Wielką Brytanię , jeszcze bardziej umocniło jej międzynarodową pozycję.Pomimo rosnącej obecności międzynarodowej, przetrwanie Singapuru jako niezależnego narodu spotkało się ze sceptycyzmem.Kraj borykał się z wieloma wyzwaniami, w tym wysoką stopą bezrobocia, problemami mieszkalnictwa i edukacji oraz brakiem zasobów naturalnych i ziemi.^[19] Ze względu na te palące obawy media często kwestionowały długoterminowe perspektywy przetrwania Singapuru.W latach 70. nad Singapurem wisiało ogromne zagrożenie terroryzmem.Rozbite frakcje Malajskiej Partii Komunistycznej i innych grup ekstremistycznych przeprowadziły brutalne ataki, w tym zamachy bombowe i zabójstwa.Najbardziej znaczący akt międzynarodowego terroryzmu miał miejsce w 1974 r., kiedy zagraniczni terroryści porwali prom Laju.Po napiętych negocjacjach kryzys zakończył się, a urzędnicy Singapuru, w tym SR Nathan, zapewnili porywaczom bezpieczny przejazd do Kuwejtu w zamian za uwolnienie zakładników.Początkowe wyzwania gospodarcze Singapuru zostały podkreślone przez stopę bezrobocia wahającą się od 10 do 12%, co stwarza ryzyko niepokojów społecznych.Utrata rynku malezyjskiego i brak zasobów naturalnych stanowiły istotne przeszkody.Większości populacji brakowało formalnego wykształcenia, a tradycyjny handel, niegdyś będący podstawą gospodarki Singapuru w XIX wieku, był niewystarczający, aby utrzymać rosnącą populację.