Okres między 1878 a 1914 rokiem był dla Rumunii okresem stabilności i postępu.Podczas drugiej wojny bałkańskiej Rumunia dołączyła do Grecji , Serbii i Czarnogóry przeciwko Bułgarii .Bułgaria, niezadowolona ze swojego udziału w łupach z I wojny bałkańskiej, zaatakowała swoich byłych sojuszników, Serbię i Grecję, w dniach 29 czerwca - 10 sierpnia 1913 r. Armie serbskie i greckie odparły bułgarską ofensywę i przeprowadziły kontratak, wkraczając do Bułgarii.Ponieważ Bułgaria była już wcześniej zaangażowana w spory terytorialne z Rumunią ^[77] , a większość sił bułgarskich była zaangażowana na południu, perspektywa łatwego zwycięstwa pobudziła rumuńską interwencję przeciwko Bułgarii.Sytuację wykorzystało również Imperium Osmańskie , aby odzyskać część terytoriów utraconych w wyniku poprzedniej wojny.Kiedy wojska rumuńskie zbliżyły się do stolicy Sofii, Bułgaria poprosiła o zawieszenie broni, co doprowadziło do podpisania traktatu bukareszteńskiego, na mocy którego Bułgaria musiała scedować część zdobyczy z pierwszej wojny bałkańskiej na rzecz Serbii, Grecji i Rumunii.Na mocy traktatu bukareszteńskiego z 1913 r. Rumunia zdobyła południową Dobrudżę i utworzyła hrabstwa Durostor i Caliacra.^[78]