PodziałIndii , jak określono w Akcie o niepodległości Indii z 1947 r., oznaczał koniec brytyjskich rządów w Azji Południowej i doprowadził do utworzenia dwóch niezależnych dominiów, Indii i Pakistanu , odpowiednio 14 i 15 sierpnia 1947 r.^[1] Podział ten obejmował podział prowincji Bengal i Pendżab w Indiach brytyjskich w oparciu o większość religijną, przy czym obszary z większością muzułmańską stały się częścią Pakistanu, a obszary niemuzułmańskie dołączyły do ​​Indii.^[2] Oprócz podziału terytorialnego podzielono także aktywa takie jak armia brytyjsko-indyjska, marynarka wojenna, siły powietrzne, służba cywilna, koleje i skarbiec.Wydarzenie to doprowadziło do masowych i pospiesznych migracji ^[3] , szacunki wskazują, że przeniosło się od 14 do 18 milionów ludzi, a około milion zginęło w wyniku przemocy i wstrząsów.Uchodźcy, głównie Hindusi i Sikhowie z regionów takich jak Zachodni Pendżab i Wschodni Bengal, wyemigrowali do Indii, podczas gdy muzułmanie przenieśli się do Pakistanu, szukając bezpieczeństwa wśród współwyznawców.^[4] Podział wywołał rozległą przemoc społeczną, szczególnie w Pendżabie i Bengalu, a także w miastach takich jak Kalkuta, Delhi i Lahore.W tych konfliktach życie straciło około miliona Hindusów, muzułmanów i sikhów.Zarówno przywódcy Indii, jak i Pakistanu podjęli wysiłki mające na celu złagodzenie przemocy i wsparcie uchodźców.Warto zauważyć, że Mahatma Gandhi odegrał znaczącą rolę w promowaniu pokoju poprzez posty w Kalkucie i Delhi.^[4] Rządy Indii i Pakistanu utworzyły obozy pomocy i zmobilizowały armię do pomocy humanitarnej.Pomimo tych wysiłków podział pozostawił po sobie dziedzictwo wrogości i braku zaufania między Indiami a Pakistanem, co do dziś wpływa na ich stosunki.