Wojna indo- pakistańska tocząca się w latach 1947–1948, znana również jako pierwsza wojna w Kaszmirze, ^[5] była pierwszym poważnym konfliktem między Indiami a Pakistanem po uzyskaniu przez te państwa niepodległości.Skupiał się wokół książęcego stanu Dżammu i Kaszmir.Przed 1815 rokiem Dżammu i Kaszmir obejmowały małe państwa pod panowaniem Afganistanu, a później pod dominacją Sikhów po upadku Mogołów .Pierwsza wojna anglo-sikhijska (1845-46) doprowadziła do sprzedaży regionu Gulabowi Singhowi, tworząc państwo książęce pod rządami Raju Brytyjskiego .Podział Indii w 1947 r., w wyniku którego powstały Indie i Pakistan, doprowadził do przemocy i masowych ruchów ludności ze względu na religię.Wojna rozpoczęła się od działań Sił Państwowych Dżammu i Kaszmiru oraz milicji plemiennych.Maharadża Dżammu i Kaszmiru, Hari Singh, stanął w obliczu powstania i utracił kontrolę nad częściami swojego królestwa.Pakistańska milicja plemienna wkroczyła do stanu 22 października 1947 r., próbując schwytać Srinagar.^[6] Hari Singh zwrócił się do Indii o pomoc, która została zaoferowana pod warunkiem przystąpienia państwa do Indii.Maharaja Hari Singh początkowo zdecydował się nie przyłączać ani do Indii, ani do Pakistanu.Konferencja Narodowa, główna siła polityczna w Kaszmirze, opowiadała się za przyłączeniem Indii, podczas gdy Konferencja Muzułmańska w Dżammu opowiadała się za Pakistanem.Maharadża ostatecznie przyłączył się do Indii, na tę decyzję wpłynęła inwazja plemienna i wewnętrzne bunty.Następnie wojska indyjskie zostały przetransportowane drogą powietrzną do Śrinagaru.Po przystąpieniu tego państwa do Indii w konflikt zaangażowały się bezpośrednio siły indyjskie i pakistańskie.Strefy konfliktu umocniły się wokół późniejszej Linii Kontroli, wraz z zawieszeniem broni ogłoszonym 1 stycznia 1949 r ^{[. 7]}Wojnę naznaczyły różne operacje wojskowe, takie jak operacja Gulmarg przeprowadzona przez Pakistan i transport powietrzny wojsk indyjskich do Srinagaru.Brytyjscy oficerowie dowodzący po obu stronach zachowywali powściągliwość.Zaangażowanie ONZ doprowadziło do zawieszenia broni i późniejszych uchwał mających na celu plebiscyt, który nigdy nie doszedł do skutku.Wojna zakończyła się impasem, w którym żadna ze stron nie odniosła zdecydowanego zwycięstwa, chociaż Indie zachowały kontrolę nad większością spornego regionu.Konflikt doprowadził do trwałego podziału Dżammu i Kaszmiru, kładąc podwaliny pod przyszłe konflikty indyjsko-pakistańskie.ONZ powołała grupę do monitorowania zawieszenia broni, a obszar ten pozostał punktem spornym w późniejszych stosunkach indyjsko-pakistańskich.Wojna miała znaczące reperkusje polityczne w Pakistanie i przygotowała grunt pod przyszłe wojskowe zamachy stanu i konflikty.Wojna indyjsko-pakistańska tocząca się w latach 1947–1948 stworzyła precedens dla złożonych i często kontrowersyjnych stosunków między Indiami a Pakistanem, szczególnie w odniesieniu do regionu Kaszmiru.