Państwa-miasta Pyu były grupą miast-państw, które istniały od około II wieku p.n.e. do połowy XI wieku na terenie dzisiejszej Górnej Birmy (Myanmar).Miasta-państwa zostały założone w ramach migracji na południe przez lud Pyu mówiący po tybeto-birmańsku, pierwszych mieszkańców Birmy, o których zachowały się wzmianki.^[8] Okres tysiącletni, często nazywany tysiącleciem Pyu, powiązał epokę brązu z początkiem okresu państw klasycznych, kiedy pod koniec IX wieku wyłoniło się Królestwo Pogańskie.Pyu wpłynęło do doliny Irrawaddy z dzisiejszego Yunnan, ok.II wieku p.n.e., a następnie założył miasta-państwa w całej dolinie Irrawaddy.Pierwotny dom Pyu został zrekonstruowany jako jezioro Qinghai w dzisiejszych Qinghai i Gansu.^[9] Pyu byli najwcześniejszymi mieszkańcami Birmy, o których zachowały się wzmianki.^[10] W tym okresie Birma była częścią lądowego szlaku handlowego zChin doIndii .Handel z Indiami sprowadził buddyzm z południowych Indii, a także inne koncepcje kulturowe, architektoniczne i polityczne, które wywarły trwały wpływ na organizację polityczną i kulturę Birmy.Do IV wieku wielu mieszkańców doliny Irrawaddy przeszło na buddyzm.^[11] Pismo Pyu, oparte na piśmie Brahmi, mogło być źródłem pisma birmańskiego używanego do pisania języka birmańskiego.^[12] Spośród wielu miast-państw największym i najważniejszym było Królestwo Sri Ksetra położone na południowy wschód od współczesnego Pyay, również uważane niegdyś za stolicę.^[13] W marcu 638 roku Pyu Sri Ksetry uruchomił nowy kalendarz, który później stał się kalendarzem birmańskim.^[10]Wszystkie główne miasta-państwa Pyu znajdowały się w trzech głównych nawadnianych regionach Górnej Birmy: w dolinie rzeki Mu, na równinach Kyaukse i w regionie Minbu, wokół zbiegu rzek Irrawaddy i Chindwin.W dorzeczu rzeki Irrawaddy odkryto pięć głównych miast otoczonych murami - Beikthano, Maingmaw, Binnaka, Hanlin i Sri Ksetra - oraz kilka mniejszych miast.Hanlin, założone w I wieku n.e., było największym i najważniejszym miastem aż do około VII lub VIII wieku, kiedy to zostało zastąpione przez Sri Ksetrę (w pobliżu współczesnego Pyay) na południowym krańcu Królestwa Pyu.Dwukrotnie większa od Halin, Sri Ksetra stała się ostatecznie największym i najbardziej wpływowym ośrodkiem Pyu.^[10]Chińskie zapisy z VIII wieku identyfikują 18 stanów Pyu w dolinie Irrawaddy i opisują Pyu jako humanitarny i pokojowy lud, któremu wojna była praktycznie nieznana i który nosił jedwabną bawełnę zamiast jedwabiu, aby nie musieli zabijać jedwabników.Chińskie zapisy podają również, że Pyu umieli dokonywać obliczeń astronomicznych i że wielu chłopców Pyu rozpoczęło życie monastyczne w wieku od siedmiu do 20 lat ^{[. 10]}Była to długotrwała cywilizacja, która przetrwała prawie tysiąclecie do początków IX wieku, dopóki nowa grupa „szybkich jeźdźców” z północy, Bamarowie, nie wkroczyła do górnej doliny Irrawaddy.Na początku IX wieku miasta-państwa Pyu w Górnej Birmie były przedmiotem ciągłych ataków Nanzhao (we współczesnym Yunnanie).W 832 r. Nanzhao splądrowało Halingyi, które wyprzedziło Prome jako główne miasto-państwo Pyu i nieformalna stolica.Lud Bamarów założył miasto garnizonowe w Bagan (Pagan) u zbiegu rzek Irrawaddy i Chindwin.Osady Pyu pozostały w Górnej Birmie przez następne trzy stulecia, ale Pyu stopniowo zostały wchłonięte przez rozszerzające się Królestwo Pogańskie.Język Pyu istniał aż do końca XII wieku.W XIII wieku Pyu przyjęli pochodzenie etniczne birmańskie.Historie i legendy Pyu zostały również włączone do historii Bamarów.^[14]