Konfrontacja Indonezja-Malezja, znana również jako Konfrontasi, był konfliktem zbrojnym toczącym się w latach 1963–1966 w wyniku sprzeciwu Indonezji wobec utworzenia Malezji, która połączyła Federację Malajów, Singapur i brytyjskie kolonie Północnego Borneo i Sarawaku.Konflikt miał swoje korzenie w poprzednich konfrontacjach Indonezji z holenderską Nową Gwineą i jej poparciu dla buntu w Brunei.Podczas gdy Malezja otrzymała pomoc wojskową od Wielkiej Brytanii , Australii i Nowej Zelandii, Indonezja miała pośrednie wsparcie ze strony ZSRR i Chin , co uczyniło ten okres rozdziałem zimnej wojny w Azji.Większa część konfliktu miała miejsce wzdłuż granicy Indonezji i Malezji Wschodniej na Borneo.Gęsty teren dżungli zmuszał obie strony do przeprowadzania rozległych patroli pieszych, a walka zwykle obejmowała operacje na małą skalę.Indonezja próbowała wykorzystać różnorodność etniczną i religijną w Sabah i Sarawak, aby osłabić Malezję.Obydwa narody w dużym stopniu polegały na lekkiej piechocie i transporcie powietrznym, a rzeki odgrywały kluczową rolę w ruchu i infiltracji.Brytyjczycy, wraz z okresową pomocą sił australijskich i nowozelandzkich, ponieśli ciężar obrony.Indonezyjska taktyka infiltracji ewoluowała z biegiem czasu, od polegania na lokalnych ochotnikach do bardziej zorganizowanych indonezyjskich jednostek wojskowych.W 1964 roku Brytyjczycy rozpoczęli tajne operacje w indonezyjskim Kalimantanie zwane Operacją Claret.W tym samym roku Indonezja zintensyfikowała swoje ofensywy, wycelowując nawet w zachodnią Malezję, ale bez znaczącego sukcesu.Intensywność konfliktu osłabła po zamachu stanu w Indonezji w 1965 r., w wyniku którego Sukarno został zastąpiony przez generała Suharto.Rozmowy pokojowe rozpoczęły się w 1966 r., a ich kulminacją było porozumienie pokojowe z dnia 11 sierpnia 1966 r., na mocy którego Indonezja formalnie uznała Malezję.