Król Photisarath (1520–1550) był jednym z wielkich królów Lan Xang. Wziął odLanny Nang Yot Kham Tip na swoją królową, a także mniejsze królowe z Ayutthaya i Longvek.^[33] Photisarath był pobożnym buddystą i ogłosił go religią państwową Lan Xang.W 1523 roku poprosił króla Kaeo w Lannie o kopię Tripiṭaki, a w 1527 roku zniósł kult duchów w całym królestwie.W 1533 roku przeniósł swój dwór do Wientianu, handlowej stolicy Lan Xang, położonej na terenach zalewowych Mekongu, poniżej stolicy w Luang Prabang.Wientian był głównym miastem Lan Xang i leżał u zbiegu szlaków handlowych, ale dostęp ten uczynił go również centralnym punktem inwazji, przed którym trudno było się obronić.Posunięcie to pozwoliło Photisarathowi lepiej zarządzać królestwem i reagować na peryferyjne prowincje graniczące z Đại Việt , Ayutthaya i rosnącą potęgą Birmy.^[34]W latach czterdziestych XVI wieku Lanna toczyła serię wewnętrznych sporów o sukcesję.Osłabione królestwo zostało najechane najpierw przez Birmańczyków , a następnie w 1545 roku przez Ayutthayę.Obie próby najazdów zostały odparte, chociaż w okolicznych terenach wiejskich wyrządzono znaczne szkody.Lan Xang wysłał posiłki, aby wesprzeć swoich sojuszników w Lanna.Spory o sukcesję w Lannie trwały nadal, ale pozycja Lanny pomiędzy agresywnymi państwami Birmy i Ayutthaya wymagała przywrócenia porządku w królestwie.W uznaniu jego pomocy przeciwko Ayutthayi i silnych więzi rodzinnych z Lanną, król Photisarath otrzymał tron ​​Lanny dla swojego syna, księcia Setthathiratha, który w 1547 roku został koronowany na króla w Chiang Mai.Lan Xang był u szczytu swojej potęgi politycznej, z Photisarathem jako królem Lan Xang i jego synem Setthathirathem jako królem Lanny.W 1550 roku Photisarath wrócił do Luang Prabang, ale zginął w wypadku, jadąc na słoniu przed piętnastoma międzynarodowymi delegacjami, które szukały audiencji.^[35]