Inwazja na Irak pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych , wyznaczająca początek wojny w Iraku, rozpoczęła się 19 marca 2003 r. kampanią powietrzną, po której nastąpiła inwazja naziemna 20 marca.Początkowa faza inwazji trwała nieco ponad miesiąc ^[61] i zakończyła się oświadczeniem prezydenta USA George’a W. Busha o zakończeniu głównych operacji bojowych w dniu 1 maja 2003 r. W tej fazie brały udział wojska z USA, Wielkiej Brytanii , Australii i Polski , z koalicja zdobywająca Bagdad 9 kwietnia 2003 r. po sześciodniowej bitwie o Bagdad.Tymczasowa Władza Koalicyjna (CPA) została utworzona jako rząd przejściowy prowadzący do pierwszych wyborów parlamentarnych w Iraku w styczniu 2005 r. Siły zbrojne USA pozostały w Iraku do 2011 r. ^[62]Podczas początkowej inwazji koalicja rozmieściła 160 000 żołnierzy, głównie amerykańskich, ze znacznymi kontyngentami brytyjskimi, australijskimi i polskimi.Operację poprzedziło zgromadzenie 100 000 żołnierzy amerykańskich w Kuwejcie do 18 lutego.Koalicja otrzymała wsparcie od Peszmergów w irackim Kurdystanie.Deklarowanymi celami inwazji było rozbrojenie Iraku z broni masowego rażenia (BMR), położenie kresu wsparciu Saddama Husajna dla terroryzmu i uwolnienie narodu irackiego.Stało się tak pomimo tego, że zespół inspekcyjny ONZ pod przewodnictwem Hansa Blixa nie znalazł żadnych dowodów na obecność broni masowego rażenia tuż przed inwazją.^[63] Inwazja nastąpiła po niewykorzystaniu przez Irak „ostatniej szansy” na rozbrojenie, według urzędników amerykańskich i brytyjskich.^[64]Opinia publiczna w USA była podzielona: sondaż CBS przeprowadzony w styczniu 2003 r. wykazał poparcie większości dla działań wojskowych przeciwko Irakowi, ale także preferencję dla rozwiązania dyplomatycznego i obawy dotyczące zwiększonego zagrożenia terroryzmem w wyniku wojny.Inwazja spotkała się ze sprzeciwem kilku sojuszników USA, w tym Francji , Niemiec i Nowej Zelandii, którzy kwestionowali obecność broni masowego rażenia i uzasadnienie wojny.Powojenne odkrycia broni chemicznej, sięgające czasów sprzed wojny w Zatoce Perskiej w 1991 r., nie potwierdzały uzasadnienia inwazji.^[65] Sekretarz generalny ONZ Kofi Annan uznał później inwazję za nielegalną w świetle prawa międzynarodowego.^[66]Przed inwazją miały miejsce globalne protesty antywojenne, których wynikiem był rekordowy wiec w Rzymie, w którym uczestniczyły miliony ludzi na całym świecie.^[67] Inwazja rozpoczęła się 20 marca atakiem powietrznym na Pałac Prezydencki w Bagdadzie, po którym nastąpił wtargnięcie naziemne do prowincji Basra i ataki powietrzne na cały Irak.Siły koalicyjne szybko pokonały armię iracką i 9 kwietnia zajęły Bagdad, a kolejnymi operacjami zabezpieczały inne regiony.Saddam Husajn i jego przywódcy ukrywali się, a 1 maja Bush ogłosił zakończenie głównych działań bojowych, przechodząc w okres okupacji wojskowej.