Upadek późnej epoki brązu był czasem powszechnego upadku społecznego w XII wieku p.n.e., pomiędzy ok.1200 i 1150. Upadek dotknął duży obszar wschodniej części Morza Śródziemnego (Afryka Północna i Europa Południowo-Wschodnia) oraz Bliskiego Wschodu, w szczególnościEgipt , wschodnią Libię, Bałkany, Morze Egejskie, Anatolię i Kaukaz.Było to nagłe, gwałtowne i destrukcyjne kulturowo dla wielu cywilizacji epoki brązu i spowodowało gwałtowny upadek gospodarczy regionalnych potęg, w szczególności zapoczątkowując greckie ciemne wieki.Gospodarka pałacowa w Grecji mykeńskiej, regionie Morza Egejskiego i Anatolii, charakteryzująca późną epokę brązu, rozpadła się, przekształcając się w małe, odizolowane kultury wiejskie greckiego średniowiecza, które trwały od około 1100 roku do początku lepiej znanej epoki archaicznej około 750 p.n.e.Cesarstwo hetyckie Anatolii i Lewantu upadło, podczas gdy państwa takie jak Imperium Środkowoasyryjskie w Mezopotamii i Nowe Królestwo Egiptu przetrwały, ale zostały osłabione.I odwrotnie, niektóre ludy, takie jak Fenicjanie, cieszyły się zwiększoną autonomią i władzą wraz ze zmniejszającą się obecnością wojskową Egiptu i Asyrii w Azji Zachodniej.Powód, dla którego arbitralna data 1200 p.n.e. jest początkiem końca późnej epoki brązu, sięga pewnego niemieckiego historyka, Arnolda Hermanna Ludwiga Heerena.W jednej ze swoich historii o starożytnej Grecji z 1817 r. Heeren stwierdził, że pierwszy okres prehistorii Grecji zakończył się około 1200 r. p.n.e., opierając tę ​​datę na upadku Troi w 1190 r., po dziesięciu latach wojny.Następnie w 1826 r. datował koniec XIX dynastii egipskiej, a także około 1200 r. p.n.e.Przez pozostałą część XIX wieku n.e. do roku 1200 p.n.e. zaliczano inne wydarzenia, w tym inwazję Ludów Morskich, inwazję Dorów, upadek Grecji mykeńskiej i ostatecznie w 1896 roku p.n.e. pojawiła się pierwsza wzmianka o Izraelu w południowym Lewancie zapisane na Steli Merenptaha.Od XIX wieku proponowano konkurencyjne teorie na temat przyczyn upadku późnej epoki brązu, z których większość dotyczyła gwałtownego niszczenia miast i miasteczek.Należą do nich erupcje wulkanów, susze, choroby, trzęsienia ziemi, najazdy ludów morskich lub migracje Dorów, zakłócenia gospodarcze spowodowane wzmożoną obróbką żelaza oraz zmiany w technologii i metodach wojskowych, które doprowadziły do ​​upadku wojen rydwanów.Jednak ostatnie badania sugerują, że trzęsienia ziemi nie miały tak dużego wpływu, jak wcześniej sądzono.Po upadku stopniowe zmiany w technologii metalurgicznej doprowadziły do ​​kolejnej epoki żelaza w Eurazji i Afryce w I tysiącleciu p.n.e.