Królestwo Ptolemeuszy, założone w 305 roku p.n.e. przez Ptolemeusza I Sotera, macedońskiego generała i towarzysza Aleksandra Wielkiego , było starożytnym państwem greckim z siedzibą w Egipcie w okresie hellenistycznym.Dynastia ta, trwająca aż do śmierci Kleopatry VII w 30 roku p.n.e., była ostatnią i najdłuższą dynastią starożytnego Egiptu, wyznaczając nową erę charakteryzującą się synkretyzmem religijnym i pojawieniem się kultury grecko-egipskiej.^[72]Po podboju przez Aleksandra Wielkiego Egiptu kontrolowanego przez Achemenidów w 332 r. p.n.e. jego imperium rozpadło się po jego śmierci w 323 r. p.n.e., co doprowadziło do walk o władzę między jego następcami, diadochami.Ptolemeusz zabezpieczył Egipt i ustanowił Aleksandrię jako stolicę, która stała się centrum greckiej kultury, nauki i handlu.^[73] Królestwo Ptolemeuszy po wojnach syryjskich powiększyło się o części Libii, Synaju i Nubii.Aby zintegrować się z rdzennymi Egipcjanami, Ptolemeusze przyjęli tytuł faraona i przedstawiali się w stylu egipskim na pomnikach publicznych, zachowując jednocześnie swoją hellenistyczną tożsamość i zwyczaje.^[74] Zarządzanie królestwem wiązało się ze złożoną biurokracją, przynoszącą korzyści przede wszystkim greckiej klasie rządzącej, z ograniczoną integracją rdzennych Egipcjan, którzy zachowali kontrolę nad sprawami lokalnymi i religijnymi.^[74] Ptolemeusze stopniowo przejmowali egipskie zwyczaje, począwszy od Ptolemeusza II Filadelfusa, obejmujące małżeństwa rodzeństwa i udział w egipskich praktykach religijnych, a także wspierali budowę i renowację świątyń.^[75]Egipt ptolemejski, żyjący od połowy III wieku p.n.e., wyłonił się jako najbogatszy i najpotężniejszy z państw-następców Aleksandra, uosabiając cywilizację grecką.^[74] Jednak od połowy II wieku p.n.e. wewnętrzne konflikty dynastyczne i wojny zewnętrzne osłabiały królestwo, czyniąc je coraz bardziej zależnym od Republiki Rzymskiej.Za Kleopatry VII uwikłanie Egiptu w rzymskie wojny domowe doprowadziło do jego aneksji jako ostatniego niezależnego państwa hellenistycznego.Rzymski Egipt stał się wówczas zamożną prowincją, zachowując grecki jako język rządzenia i handlu aż do podboju muzułmańskiego w 641 roku n.e.Aleksandria pozostawała znaczącym miastem śródziemnomorskim aż do późnego średniowiecza.^[76]