Historia Bangladeszu, regionu przesiąkniętego bogatym rozwojem kulturowym i politycznym, sięga czasów starożytnych.Początkowo znany jako Bengal, był znaczącą częścią różnych imperiów regionalnych, w tym imperiówMauryjczyków i Guptów.W średniowieczu Bengal rozkwitał pod panowaniem Sułtanatu Bengalu i Mogołów , słynącego z handlu i bogactwa, szczególnie w przemyśle muślinu i jedwabiu.XVI-XVIII wiek to okres dobrobytu gospodarczego i renesansu kulturalnego w Bengalu.Jednak era ta dobiegła końca wraz z nadejściem panowania brytyjskiego w XIX wieku.Kontrola Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej nad Bengalem po bitwie pod Plassey w 1757 r. doprowadziła do znaczących zmian gospodarczych i wprowadzenia stałego osadnictwa w 1793 r.Rządy brytyjskie były świadkiem pojawienia się nowoczesnych ruchów w zakresie reform edukacyjnych i społeczno-religijnych, na czele których stały takie postacie jak Raja Ram Mohan Roy.Podział Bengalu w 1905 r., choć unieważniony w 1911 r., wywołał silny wzrost nastrojów nacjonalistycznych.Początek XX wieku upłynął pod znakiem renesansu bengalskiego, który odegrał kluczową rolę w rozwoju społeczno-kulturalnym regionu.Głód w Bengalu w 1943 r., wyniszczający kryzys humanitarny, był punktem zwrotnym w historii Bengalu, zaostrzając nastroje antybrytyjskie.Decydującym momentem był podział Indii w 1947 r., w wyniku którego powstał Pakistan Wschodni i Zachodni.Przeważnie muzułmański Bengal Wschodni stał się Pakistanem Wschodnim, przygotowując grunt pod przyszłe konflikty z powodu różnic językowych i kulturowych z Pakistanem Zachodnim.Okres ten położył podwaliny pod ostateczną walkę Bangladeszu o niepodległość, co stanowi znaczący rozdział w historii Azji Południowej.