Imperium Rosyjskie uzyskało od Imperium Osmańskiego uznanie roli cara jako specjalnego opiekuna prawosławnych chrześcijan w Mołdawii i Wołoszczyźnie.Teraz Rosja wykorzystała niepowodzenie sułtana w rozwiązaniu kwestii ochrony miejsc chrześcijańskich w Ziemi Świętej jako pretekst do rosyjskiej okupacji tych prowincji naddunajskich.Wkrótce po tym, jak dowiedział się o niepowodzeniu dyplomacji Mienszykowa pod koniec czerwca 1853 r., car wysłał armie pod dowództwem feldmarszałka Iwana Paskiewicza i generała Michaiła Gorczakowa przez rzekę Prut do kontrolowanych przez Turków naddunajskich księstw Mołdawii i Wołoszczyzny.Wielka Brytania, mając nadzieję na utrzymanie Imperium Osmańskiego jako bastionu przed ekspansją potęgi rosyjskiej w Azji, wysłała flotę do Dardaneli, gdzie dołączyła do floty wysłanej przez Francję.16 października 1853 roku, po uzyskaniu obietnic wsparcia ze strony Francji i Wielkiej Brytanii , Turcy wypowiedzieli wojnę Rosji.Rozpoczęta kampania na Dunaju sprowadziła siły rosyjskie na północny brzeg Dunaju.W odpowiedzi Imperium Osmańskie również przeniosło swoje siły w górę rzeki, zakładając twierdze w Widin na zachodzie i Silistra na wschodzie, w pobliżu ujścia Dunaju.Ruch osmański w górę Dunaju również zaniepokoił Austriaków, którzy w odpowiedzi przenieśli siły do ​​Siedmiogrodu.Jednak Austriacy zaczęli bać się Rosjan bardziej niż Turków.Rzeczywiście, podobnie jak Brytyjczycy, Austriacy zaczęli teraz dostrzegać, że nienaruszone Imperium Osmańskie jest konieczne jako bastion przeciwko Rosjanom.Po postawieniu ultimatum osmańskiego we wrześniu 1853 r. Siły pod dowództwem osmańskiego generała Omara Paszy przekroczyły Dunaj pod Widin i zdobyły Calafat w październiku 1853 r. Jednocześnie na wschodzie Turcy przekroczyli Dunaj pod Silistra i zaatakowali Rosjan pod Oltenița.