Oorlog van de Tweede Coalitie

In augustus 1798 vond de Slag om de Nijl plaats.Nelson vernietigde de Franse vloot terwijl deze voor anker lag in het ondiepe water.38.000 Franse soldaten strandden.De Franse nederlaag maakte de vorming van een tweede coalitie mogelijk door het Europese vertrouwen in Groot-Brittannië te herstellen.Europa besloot Frankrijk aan te vallen terwijl het verzwakt was.Een drieledige aanval was gepland op Frankrijk, door Groot-Brittannië, Oostenrijk en Rusland:Groot-Brittannië zou via Nederland aanvallenOostenrijk zou via Italië aanvallenRussen zouden Frankrijk via Zwitserland aanvallen

De coalitie begon voor het eerst samen te komen op 19 mei 1798 toen Oostenrijk en het koninkrijk Napels een alliantie tekenden in Wenen.De eerste militaire actie onder de alliantie vond plaats op 29 november toen de Oostenrijkse generaal Karl Mack Rome bezette en het pauselijke gezag herstelde met een Napolitaans leger.Op 1 december had het koninkrijk Napels allianties gesloten met zowel Rusland als Groot-Brittannië.En op 2 januari 1799 waren er nog meer allianties gesloten tussen Rusland , Groot-Brittannië en het Ottomaanse Rijk .

De Franse campagne in Egypte en Syrië (1798-1801) was de campagne van Napoleon Bonaparte in de Ottomaanse gebieden vanEgypte en Syrië, uitgeroepen om de Franse handelsbelangen te verdedigen, om wetenschappelijke ondernemingen in de regio te vestigen en uiteindelijk om zich bij de strijdkrachten van de Indiase heerser Tipu Sultan te voegen. en de Britten verdrijven van hetIndiase subcontinent .Het was het voornaamste doel van de Middellandse Zee-campagne van 1798, een reeks zeegevechten, waaronder de verovering van Malta.De campagne eindigde in een nederlaag voor Napoleon en de terugtrekking van Franse troepen uit de regio.

In 1798 gaf Paul I generaal Korsakov het bevel over een expeditieleger van 30.000 man die naar Duitsland was gestuurd om zich bij Oostenrijk aan te sluiten in de strijd tegen de Franse Republiek.Begin 1799 werd de troepenmacht omgeleid om de Fransen uit Zwitserland te verdrijven.In september 1798 trok een Russische vloot met toestemming van de Turkse regering de Middellandse Zee binnen, waar keizer Paul, die zichzelf tot beschermer van de Orde van Sint-Jan van Jeruzalem benoemde, van plan was Malta van de Fransen te bevrijden.Admiraal Fjodor Ushakov werd naar de Middellandse Zee gestuurd als bevelhebber van een gezamenlijk Russisch-Turks squadron om de aanstaande Italiaanse en Zwitserse expeditie van generaal Alexander Suvorov (1799–1800) te ondersteunen.Een van de belangrijkste taken van Ushakov was het veroveren van de strategisch belangrijke Ionische eilanden op de Fransen.In oktober 1798 werden de Franse garnizoenen verdreven uit Cythera, Zakynthos, Kefalonia en Lefkada.Het bleef om het grootste en best versterkte eiland van de archipel, Corfu, in te nemen.Rusland sloot op 3 januari 1799 een alliantie met Turkije. Corfu capituleerde op 3 maart 1799.

Het was de eerste niet-Italiaanse slag van de Tweede Coalitieoorlog.De strijd resulteerde in de overwinning van de Oostenrijkse troepen, onder bevel van aartshertog Karel, op de Franse troepen, onder bevel van Jean-Baptiste Jourdan.Hoewel er zelfs aan beide kanten slachtoffers vielen, hadden de Oostenrijkers een aanzienlijk grotere strijdmacht, zowel op het veld bij Ostrach als langs een lijn tussen het Bodenmeer en Ulm.Franse slachtoffers bedroegen acht procent van de strijdmacht en Oostenrijkse ongeveer vier procent.De Fransen trokken zich terug naar Engen en Stockach, waar een paar dagen later de legers opnieuw de strijd aangingen bij Stockach.

De Slag bij Stockach vond plaats op 25 maart 1799, toen Franse en Oostenrijkse legers vochten om controle over de geografisch strategische regio Hegau in het huidige Baden-Württemberg.In de bredere militaire context vormt deze strijd een hoeksteen van de eerste campagne in het zuidwesten van Duitsland tijdens de Tweede Coalitieoorlogen,

Bij de slag om Verona op 26 maart 1799 vocht een Habsburgs Oostenrijks leger onder leiding van Pál Kray tegen een leger van de Eerste Franse Republiek onder leiding van Barthélemy Louis Joseph Schérer.De strijd omvatte drie afzonderlijke gevechten op dezelfde dag.In Verona streden de twee partijen om een ​​bloedig gelijkspel.Bij Pastrengo, ten westen van Verona, hadden Franse troepen de overhand op hun Oostenrijkse tegenstanders.Bij Legnago, ten zuidoosten van Verona, versloegen de Oostenrijkers hun Franse tegenstanders.

In de Slag om Magnano op 5 april 1799 was een Oostenrijks leger onder bevel van Pál Kray een duidelijke overwinning van Kray op de Fransen, waarbij de Oostenrijkers 6.000 slachtoffers maakten en hun vijanden 8.000 man en 18 kanonnen verloren.De nederlaag was een verpletterende klap voor het Franse moreel en bracht Schérer ertoe om bij de Franse Directory te smeken om ontheven te worden van het bevel.

De Slag bij Winterthur (27 mei 1799) was een belangrijke actie tussen elementen van het Leger van de Donau en elementen van het Habsburgse leger, onder bevel van Friedrich Freiherr von Hotze, tijdens de Tweede Coalitieoorlog, onderdeel van de Franse Revolutionaire Oorlogen.Het kleine stadje Winterthur ligt 18 kilometer (11 mijl) ten noordoosten van Zürich, in Zwitserland.Vanwege zijn ligging op de kruising van zeven wegen, controleerde het leger dat de stad in handen had de toegang tot het grootste deel van Zwitserland en de punten die de Rijn overstaken naar Zuid-Duitsland.Hoewel de betrokken troepen klein waren, resulteerde het vermogen van de Oostenrijkers om hun 11 uur durende aanval op de Franse linie vol te houden in de consolidatie van drie Oostenrijkse troepen op het plateau ten noorden van Zürich, wat een paar dagen later leidde tot de Franse nederlaag.

In maart bezette het leger van Masséna Zwitserland en bereidde het een aanval tegen Tirol voor via Vorarlberg.De nederlagen van Franse legers in Duitsland en Italië dwongen hem echter terug te keren naar het defensief.Hij nam het leger van Jourdan over en trok het terug naar Zwitserland, naar Zürich.Aartshertog Karel achtervolgde hem en dreef hem terug naar het westen tijdens de Eerste Slag om Zürich.De Franse generaal André Masséna werd gedwongen de stad over te geven aan de Oostenrijkers onder aartshertog Karel en zich terug te trekken voorbij de Limmat, waar hij zijn posities wist te versterken, wat resulteerde in een patstelling.Tijdens de zomer vervingen Russische troepen onder leiding van generaal Korsakov de Oostenrijkse troepen.

De slag om Trebbia werd uitgevochten tussen het gezamenlijke Russische en Habsburgse leger onder leiding van Alexander Suvorov en het republikeinse Franse leger van Jacques MacDonald.Hoewel de vijandige legers ongeveer gelijk in aantal waren, versloegen de Oostenrijks-Russen de Fransen zwaar, waarbij ze ongeveer 6.000 slachtoffers maakten terwijl ze hun vijanden 12.000 tot 16.500 verliezen toebrachten.

De Italiaanse en Zwitserse expedities van 1799 en 1800 werden ondernomen door een gecombineerd Oostenrijks-Russisch leger onder algemeen bevel van de Russische generaal Alexander Suvorov tegen Franse troepen in Piemonte, Lombardije en Zwitserland als onderdeel van de Italiaanse campagnes van de Franse Revolutionaire Oorlogen in het algemeen en de oorlog van de Tweede Coalitie in het bijzonder.

De slag bij Cassano d'Adda vond plaats op 27 april 1799 nabij Cassano d'Adda, ongeveer 28 km ten ONO van Milaan.Het resulteerde in een overwinning voor de Oostenrijkers en Russen onder leiding van Alexander Suvorov op het Franse leger van Jean Moreau.

Tijdens de Slag bij Novi (15 augustus 1799) viel een gecombineerd leger van de Habsburgse monarchie en keizerlijke Russen onder leiding van veldmaarschalk Alexander Suvorov een Republikeins Frans leger aan onder leiding van generaal Barthélemy Catherine Joubert.Na een langdurige en bloedige strijd braken de Oostenrijks-Russen door de Franse verdediging en dreven hun vijanden in een wanordelijke terugtocht.

De Engels-Russische invasie van Holland was een militaire campagne tijdens de Tweede Coalitieoorlog, waarbij een expeditieleger van Britse en Russische troepen het Noord-Hollandse schiereiland in de Bataafse Republiek binnenvielen.De campagne had twee strategische doelstellingen: het neutraliseren van de Bataafse vloot en het bevorderen van een opstand van aanhangers van voormalig stadhouder Willem V tegen het Bataafse bewind.De invasie werd tegengewerkt door een iets kleiner gezamenlijk Frans-Bataafs leger.Tactisch gezien waren de Anglo-Russische strijdkrachten aanvankelijk succesvol door de verdedigers te verslaan in de veldslagen van Callantsoog en de Krabbendam, maar de daaropvolgende veldslagen gingen tegen de Anglo-Russische strijdkrachten.

Toen Charles Zwitserland verliet naar Nederland, bleven de geallieerden achter met een kleiner leger onder leiding van Korsakov, die de opdracht kreeg zich te verenigen met het leger van Suvorov uit Italië.Masséna viel Korsakov aan en verpletterde hem tijdens de Tweede Slag om Zürich.Suvorov leidde met een troepenmacht van 18.000 Russische stamgasten en 5.000 Kozakken, uitgeput en zonder proviand, een strategische terugtrekking uit de Alpen terwijl hij de Fransen afweerde.Geallieerde mislukkingen, evenals de Britse aandrang om de scheepvaart in de Oostzee te doorzoeken, leidden ertoe dat Rusland zich terugtrok uit de Tweede Coalitie.Keizer Paul riep de Russische legers terug uit Europa.

Een Engels-Russische troepenmacht van 32.000 man landde op 27 augustus 1799 in Noord-Holland, veroverde de Nederlandse vloot bij Den Helder op 30 augustus en de stad Alkmaar op 3 oktober. Na een reeks veldslagen bij Bergen op 19 september en Alkmaar op Op 2 oktober (ook bekend als 2nd Bergen) stonden ze tegenover de Franse en Nederlandse legers in Castricum op 6 oktober. Na een nederlaag bij Castricum besloot de hertog van York, de Britse opperbevelhebber, tot een strategische terugtocht naar het oorspronkelijke bruggenhoofd in de uiterste noorden van het schiereiland.Vervolgens werd onderhandeld met de opperbevelhebber van de Frans-Bataafse strijdkrachten, generaal Guillaume Marie Anne Brune, waardoor de Engels-Russische strijdkrachten dit bruggenhoofd ongestoord konden evacueren.De expeditie slaagde echter gedeeltelijk in haar eerste doel, het veroveren van een aanzienlijk deel van de Bataafse vloot.

De staatsgreep van 18 Brumaire bracht generaal Napoleon Bonaparte aan de macht als eerste consul van Frankrijk en maakte volgens de meeste historici een einde aan de Franse Revolutie.Deze bloedeloze staatsgreep wierp de Directory omver en verving het door het Franse consulaat.

Tijdens het beleg van Genua belegerden en veroverden de Oostenrijkers Genua.De kleinere Franse troepenmacht bij Genua onder leiding van André Masséna had echter genoeg Oostenrijkse troepen omgeleid om Napoleon in staat te stellen de Slag bij Marengo te winnen en de Oostenrijkers te verslaan.

De Slag bij Marengo werd uitgevochten op 14 juni 1800 tussen Franse troepen onder leiding van de eerste consul Napoleon Bonaparte en Oostenrijkse troepen nabij de stad Alessandria, in Piemonte, Italië.Tegen het einde van de dag overwonnen de Fransen de verrassingsaanval van generaal Michael von Melas, verdreven de Oostenrijkers uit Italië en consolideerden Napoleons politieke positie in Parijs als eerste consul van Frankrijk in de nasleep van zijn staatsgreep in november vorig jaar.

De Slag bij Hohenlinden vond plaats op 3 december 1800, tijdens de Franse Revolutionaire Oorlogen.Een Frans leger onder leiding van Jean Victor Marie Moreau behaalde een beslissende overwinning op de Oostenrijkers en Beieren onder leiding van aartshertog Jan van Oostenrijk.Nadat ze tot een rampzalige terugtocht waren gedwongen, waren de geallieerden gedwongen om een ​​wapenstilstand aan te vragen die effectief een einde maakte aan de Oorlog van de Tweede Coalitie.

De Slag om Kopenhagen van 1801 was een zeeslag waarin een Britse vloot een kleinere strijdmacht van de Deens-Noorse marine vocht en versloeg die op 2 april 1801 bij Kopenhagen voor anker lag. Frankrijk, en een storing in de diplomatieke communicatie aan beide kanten.De Royal Navy behaalde een klinkende overwinning door vijftien Deense oorlogsschepen te verslaan en er geen enkele te verliezen.

Het Verdrag van Amiens maakte aan het einde van de Tweede Coalitieoorlog tijdelijk een einde aan de vijandelijkheden tussen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk.Het betekende het einde van de Franse Revolutionaire Oorlogen.Belangrijkste bevindingen:Volgens het verdrag erkende Groot-Brittannië de Franse Republiek.Samen met het Verdrag van Lunéville (1801) markeerde het Verdrag van Amiens het einde van de Tweede Coalitie, die sinds 1798 oorlog voerde tegen het revolutionaire Frankrijk.Groot-Brittannië gaf de meeste van zijn recente veroveringen op;Frankrijk moest Napels enEgypte evacueren.Groot-Brittannië behield Ceylon (Sri Lanka) en Trinidad.De gebieden links van de Rijn maken deel uit van Frankrijk.- Dochterrepublieken in Nederland , Noord-Italië en ZwitserlandHet Heilige Roomse Rijk is verplicht de Duitse vorsten te compenseren voor de verloren gebieden links van de Rijn.- Het verdrag wordt algemeen beschouwd als het meest geschikte punt om de overgang tussen de Franse Revolutionaire Oorlogen en de Napoleontische Oorlogen te markeren, hoewel Napoleon pas in 1804 tot keizer werd gekroond .De gevolgen van de Tweede Coalitie waren fataal gebleken voor het Directory.Het land kreeg de schuld van de hervatting van de vijandelijkheden in Europa, maar werd gecompromitteerd door zijn nederlagen in het veld en door de maatregelen die nodig waren om deze te herstellen.De omstandigheden waren nu rijp voor de militaire dictatuur van Napoleon Bonaparte, die op 9 oktober in Fréjus landde. Een maand later greep hij de macht door de staatsgreep van 18–19 Brumaire Jaar VIII (9–10 november 1799) om zichzelf tot eerste consul te maken.