Mehmed de Veroveraar

Mehmed II werd geboren in Edirne, destijds de hoofdstad van de Ottomaanse staat.Zijn vader was sultan Murad II (1404–1451) en zijn moeder Hüma Hatun, een slaaf van onzekere afkomst.

Toen Mehmed II elf jaar oud was, werd hij met zijn twee lala's (adviseurs) naar Amasya gestuurd om te regeren en zo ervaring op te doen, volgens de gewoonte van Ottomaanse heersers voor zijn tijd.Sultan Murad II stuurde ook een aantal leraren om bij hem te studeren.Dit islamitische onderwijs had een grote invloed op het vormen van Mehmeds denkwijze en het versterken van zijn moslimovertuigingen.Hij werd in zijn praktijk van islamitische epistemologie beïnvloed door wetenschapsbeoefenaars, met name door zijn mentor, Molla Gürani, en hij volgde hun benadering.De invloed van Akshamsaddin in het leven van Mehmed werd vanaf jonge leeftijd overheersend, vooral in de noodzaak om zijn islamitische plicht te vervullen om het Byzantijnse rijk omver te werpen door Constantinopel te veroveren.

Tijdens de eerste regering van Mehmed II versloeg hij de kruistocht onder leiding van John Hunyadi nadat de Hongaarse invallen in zijn land de voorwaarden van de wapenstilstand van Szeged in september 1444 hadden verbroken. Kardinaal Julian Cesarini, de vertegenwoordiger van de paus, had de koning van Hongarije overtuigd dat het verbreken van de wapenstilstand met moslims geen verraad was.Op dat moment vroeg Mehmed II zijn vader Murad II om de troon terug te vorderen, maar Murad II weigerde.Volgens de 17e-eeuwse kronieken schreef Mehmed II: "Als jij de sultan bent, kom dan en leid je legers. Als ik de sultan ben, beveel ik je hierbij om mijn legers te komen leiden."Vervolgens leidde Murad II het Ottomaanse leger en won op 10 november 1444 de Slag om Varna.

In 1448 zag John Hunyadi het juiste moment om een ​​campagne tegen het Ottomaanse Rijk te leiden.Na de nederlaag bij de Slag bij Varna (1444) richtte hij een ander leger op om de Ottomanen aan te vallen.Zijn strategie was gebaseerd op een verwachte opstand van het Balkanvolk, een verrassingsaanval en de vernietiging van de hoofdmacht van de Ottomanen in één enkele strijd.In de driedaagse strijd versloeg het Ottomaanse leger onder bevel van sultan Murad II het kruisvaardersleger van regent John Hunyadi.

De eerste belegering van Krujë vond plaats in 1450 toen een Ottomaans leger van ongeveer 100.000 man de Albanese stad Krujë belegerde.De Liga van Lezhë, geleid door Skanderbeg, kende een laag moreel na het verlies van Svetigrad en Berat tussen 1448 en 1450. Niettemin motiveerden Skanderbegs aansporingen en de steun van de geestelijkheid, die beweerden visioenen van engelen en overwinning te hebben gehad, de Albanezen om de strijd te verdedigen. hoofdstad van de Liga, Krujë, ten koste van alles.Nadat hij een beschermend garnizoen van 4.000 man had achtergelaten onder zijn vertrouwde luitenant Vrana Konti (ook bekend als Kont Urani), viel Skanderbeg de Ottomaanse kampen rond Krujë lastig en viel de bevoorradingskaravanen van het leger van sultan Murad II aan.In september was het Ottomaanse kamp in wanorde toen het moreel daalde en de ziekte hoogtij vierde.Het Ottomaanse leger erkende dat het kasteel van Krujë niet door wapensterkte zou vallen, hief het beleg op en begaf zich naar Edirne.Kort daarna, in de winter van 1450-1451, stierf Murad in Edirne en werd hij opgevolgd door zijn zoon Mehmed II.

In 1446 keerde Murad II terug op de troon, Mehmed II behield de titel van sultan maar trad alleen op als gouverneur van Manisa.Na de dood van Murad II in 1451 werd Mehmed II voor de tweede keer sultan.İbrahim Bey van Karaman viel het betwiste gebied binnen en veroorzaakte verschillende opstanden tegen de Ottomaanse heerschappij.Mehmed II voerde de eerste campagne tegen İbrahim van Karaman;Byzantijnen dreigden de Ottomaanse eiser Orhan vrij te laten.

Toen Mehmed II in 1451 weer de troon besteeg, wijdde hij zich aan het versterken van de Ottomaanse marine en trof hij voorbereidingen voor een aanval op Constantinopel.In de smalle Bosporus-straat was het fort Anadoluhisarı gebouwd door zijn overgrootvader Bayezid I aan de Aziatische kant;Mehmed bouwde aan de Europese kant een nog sterker fort genaamd Rumelihisarı en kreeg zo de volledige controle over de zeestraat.Nadat hij zijn forten had voltooid, ging Mehmed tol heffen op schepen die binnen het bereik van hun kanonnen passeerden.Een Venetiaans schip dat signalen om te stoppen negeerde, werd met een enkel schot tot zinken gebracht en alle overlevende matrozen werden onthoofd, behalve de kapitein, die aan een paal werd gespietst en als een menselijke vogelverschrikker werd opgestegen als waarschuwing voor verdere matrozen op de zeestraat.

De Ottomaanse vloot onder Baltoghlu kon de Gouden Hoorn niet binnengaan vanwege de ketting die de Byzantijnen eerder over de ingang hadden gespannen.Mehmed gaf opdracht tot de aanleg van een weg van ingevette boomstammen door Galata aan de noordkant van de Gouden Hoorn, en sleepte zijn schepen op 22 april over de heuvel, rechtstreeks de Gouden Hoorn in, waarbij hij de kettingbarrière omzeilde.Deze actie vormde een ernstige bedreiging voor de aanvoer van Genuese schepen uit de in naam neutrale kolonie Pera, en het demoraliseerde de Byzantijnse verdedigers.

Het aanvallende Ottomaanse leger, dat aanzienlijk in de minderheid was dan de verdedigers van Constantinopel, stond onder bevel van de 21-jarige sultan Mehmed II (later "de Veroveraar" genoemd), terwijl het Byzantijnse leger werd geleid door keizer Constantijn XI Palaiologos .Na de verovering van de stad maakte Mehmed II van Constantinopel de nieuwe Ottomaanse hoofdstad, ter vervanging van Adrianopel.De val van Constantinopel markeerde het einde van het Byzantijnse rijk, en feitelijk het einde van het Romeinse rijk, een staat die dateerde uit 27 vGT en bijna 1500 jaar duurde.De verovering van Constantinopel, een stad die de kloof markeerde tussen Europa en Klein-Azië, stelde de Ottomanen ook in staat het vasteland van Europa effectiever binnen te vallen, wat uiteindelijk leidde tot Ottomaanse controle over een groot deel van het Balkanschiereiland.

De eerste campagnes van Mehmed II na Constantinopel waren in de richting van Servië.Mehmed leidde een campagne tegen Servië omdat de Servische heerser Đurađ Branković weigerde eerbetoon te sturen en een alliantie sloot met het Koninkrijk Hongarije.Het Ottomaanse leger veroverde de belangrijke mijnstad Novo Brdo.Het Ottomaanse leger rukte op tot aan Belgrado, waar het op 14 juli 1456 probeerde, maar er niet in slaagde de stad te veroveren op John Hunyadi tijdens het beleg van Belgrado.

Daarna werd de Servische troon aangeboden aan Stephen Tomašević, de toekomstige koning van Bosnië, wat sultan Mehmed woedend maakte.Sultan Mehmed II besloot Servië volledig te veroveren en kwam aan in Smederevo;de nieuwe heerser probeerde niet eens de stad te verdedigen.Na onderhandelingen mochten Bosniërs de stad verlaten en werd Servië op 20 juni 1459 officieel veroverd door Turken, waardoor het bestaan ​​​​van de Servische despotaat eindigde.

De despotaat van Morea weigerde zijn jaarlijkse eerbetoon te betalen en kwam in opstand.Als reactie leidde Mehmed een campagne naar Morea.Mehmed trok de Morea binnen in mei 1460. De hoofdstad Mistra viel precies zeven jaar na Constantinopel, op 29 mei 1460. Demetrios werd een gevangene van de Ottomanen en zijn jongere broer Thomas vluchtte.Tegen het einde van de zomer hadden de Ottomanen de onderwerping bereikt van vrijwel alle steden die de Grieken bezaten.De inwoners werden verslagen en hun territoria werden bij het Ottomaanse Rijk gevoegd.

Nadat de keizer van het rijk van Trebizonde weigerde hulde te brengen en een alliantie had gesloten met de Akkoyunlu, leidde Mehmed een campagne tegen Trebizonde over land en zee.Hij leidde een aanzienlijk leger van Bursa over land en de Ottomaanse marine over zee, eerst naar Sinope, waarbij hij zijn krachten bundelde met Ismails broer Ahmed (de Rode).Hij veroverde Sinope en maakte een einde aan het officiële bewind van de Jandarid-dynastie.Na een belegering van meer dan 32 dagen gaven Trebizonde en de keizer zich over en kwam er een einde aan het rijk.

Vlad de Spietser, die met Ottomaanse hulp de Ottomaanse vazalheerser van Walachije was geworden, weigerde na enkele jaren hulde te brengen en viel Ottomaans grondgebied in het noorden van Bulgarije binnen.Op dat moment was Mehmed, met het belangrijkste Ottomaanse leger, bezig met de Trebizonde-campagne in Azië.Toen Mehmed terugkeerde van zijn Trebizonde-campagne leidde hij een campagne tegen Walachije.Vlad vluchtte na enig verzet tegen Hongarije.Mehmed maakte van Walachije eerst een Ottomaans eyalet, maar benoemde vervolgens Vlads broer Radu tot vazalheerser.

Mehmed viel Bosnië binnen en veroverde het zeer snel, waarbij hij Stephen Tomašević en zijn oom Radivoj executeerde.Bosnië viel officieel in 1463 en werd de meest westelijke provincie van het Ottomaanse Rijk .

De Eerste Ottomaans-Venetiaanse Oorlog werd uitgevochten tussen de Republiek Venetië en haar bondgenoten en het Ottomaanse Rijk van 1463 tot 1479. Deze oorlog werd uitgevochten kort na de verovering van Constantinopel en de overblijfselen van het Byzantijnse Rijk door de Ottomanen en resulteerde in het verlies van verschillende Venetiaanse bezittingen in Albanië en Griekenland , vooral het eiland Negroponte (Euboea), dat eeuwenlang een Venetiaans protectoraat was geweest.De oorlog zag ook de snelle expansie van de Ottomaanse marine, die in staat werd de Venetianen en de Hospitaalridders uit te dagen voor de suprematie in de Egeïsche Zee.In de laatste jaren van de oorlog slaagde de Republiek er echter in haar verliezen goed te maken door de feitelijke overname van het kruisvaarderskoninkrijk Cyprus .

Hoewel Mehmed Karaman in 1468 bezette, was hij niet in staat een aantal Turkomaanse stammen te onderwerpen die in de bergen woonden die zich uitstrekten tot aan de Middellandse Zeekust.Deze stammen werden de volgende vijftig jaar niet onderworpen en kwamen van tijd tot tijd in opstand rond troonpretendenten van Karamanids.Na de dood van de heerser van Karamanids brak er een burgeroorlog uit onder zijn zonen waarin ook Uzun Hasan, heerser van de Akkoyunlu, betrokken raakte.Na enige tijd marcheerde Mehmed het gebied binnen en voegde de Karamaniden toe aan het Ottomaanse rijk.

Stefanus III van Moldavië viel Walachije, een Ottomaanse vazal, aan en weigerde het jaarlijkse eerbetoon te betalen.Een Ottomaans leger werd verslagen en Mehmed leidde een persoonlijke campagne tegen Moldavië.Hij versloeg de Moldaviërs in de Slag om Valea Alba, waarna ze accepteerden het eerbetoon te betalen en de vrede werd hersteld.

De aanval op Otranto was onderdeel van een mislukte poging van de Ottomanen omItalië binnen te vallen en te veroveren.In de zomer van 1480 viel een troepenmacht van bijna 20.000 Ottomaanse Turken onder bevel van Gedik Ahmed Pasha Zuid-Italië binnen.Volgens een traditioneel verhaal werden ruim 800 inwoners onthoofd nadat de stad was ingenomen.