De Tây Sơn-oorlogen of Tây Sơn-opstand waren een reeks militaire conflicten die volgden op de Vietnamese boerenopstand van Tây Sơn onder leiding van drie broers Nguyễn Nhạc, Nguyễn Huệ en Nguyễn Lữ.Ze begonnen in 1771 en eindigden in 1802 toen Nguyễn Phúc Ánh of keizer Gia Long, een afstammeling van de heer Nguyễn, de Tây Sơn versloeg en Đại Việt herenigde, en vervolgens het land hernoemde naar Vietnam.In 1771 brak de Tây Sơn-revolutie uit in Quy Nhon, dat onder de controle stond van de heer van Nguyễn.De leiders van deze revolutie waren drie broers genaamd Nguyễn Nhạc, Nguyễn Lữ en Nguyễn Huệ, ^[die] geen familie waren van de familie van de Nguyễn-heer.In 1773 namen Tây Sơn-rebellen Quy Nhon in als hoofdstad van de revolutie.De strijdkrachten van de broers Tây Sơn trokken veel arme boeren, arbeiders, christenen, etnische minderheden in de Centrale Hooglanden en Cham-mensen aan die lange tijd door de Nguyễn Lord waren onderdrukt ^[182] en ook aangetrokken tot de etnische Chinese koopmansklasse, die hoopt De opstand van Tây Sơn zal het zware belastingbeleid van de Nguyễn Lord sparen, maar hun bijdragen bleven later beperkt vanwege Tây Sơn's nationalistische anti-Chinese sentiment.In ^[1776] hadden de Tây Sơn het hele land van de Nguyễn Lord bezet en bijna de hele koninklijke familie vermoord.De overlevende prins Nguyễn Phúc Ánh (vaak Nguyễn Ánh genoemd) vluchtte naar Siam en kreeg militaire steun van de Siamese koning.Nguyễn Ánh kwam terug met 50.000 Siamese troepen om de macht te herwinnen, maar werd verslagen in de Slag bij Rạch Gầm-Xoài Mút en bijna gedood.Nguyễn Ánh vluchtte uit Vietnam, maar hij gaf niet op.^[183]Het Tây Sơn-leger onder bevel van Nguyễn Huệ marcheerde in 1786 naar het noorden om te vechten tegen de Trịnh-heer, Trịnh Khải.Het Trịnh-leger faalde en Trịnh Khải pleegde zelfmoord.Het Tây Sơn-leger veroverde de hoofdstad in minder dan twee maanden.De laatste Lê-keizer, Lê Chiêu Thống, vluchtte naar Qing China en smeekte de keizer Qianlong in 1788 om hulp.De keizer Qianlong voorzag Lê Chiêu Thống van een enorm leger van ongeveer 200.000 troepen om zijn troon te herwinnen van de usurpator.In december 1788 riep Nguyễn Huệ - de derde Tây Sơn-broer - zichzelf uit tot keizer Quang Trung en versloeg de Qing-troepen met 100.000 man in een verrassende zevendaagse campagne tijdens het nieuwe maanjaar (Tết).Er ging zelfs een gerucht dat Quang Trung ook van plan was China te veroveren, hoewel het onduidelijk was.Tijdens zijn bewind voorzag Quang Trung vele hervormingen, maar stierf door onbekende reden op weg naar het zuiden in 1792, op 40-jarige leeftijd. Tijdens het bewind van keizer Quang Trung was Đại Việt in feite verdeeld in drie politieke entiteiten.^[184] De leider van Tây Sơn, Nguyễn Nhạc, regeerde het centrum van het land vanuit zijn hoofdstad Qui Nhơn.Keizer Quang Trung regeerde het noorden vanuit de hoofdstad Phú Xuân Huế.In het zuiden.Hij financierde en trainde officieel de Piraten van de Zuid-Chinese kust – een van de sterkste en meest gevreesde piratenlegers ter wereld eind 18e eeuw – begin 19e eeuw.^[Nguyễn] Ánh, bijgestaan ​​door vele getalenteerde rekruten uit het Zuiden, veroverde Gia Định (het huidige Saigon) in 1788 en vestigde een sterke basis voor zijn strijdmacht.^[186]Na de dood van Quang Trung in september 1792 werd de rechtbank van Tây Sơn onstabiel toen de overgebleven broers tegen elkaar vochten en tegen de mensen die loyaal waren aan de jonge zoon van Nguyễn Huệ.Quang Trung's 10-jarige zoon Nguyễn Quang Toản volgde de troon op en werd Cảnh Thịnh-keizer, de derde heerser van de Tây Sơn-dynastie.In het zuiden werden heer Nguyễn Ánh en de royalisten van Nguyễn bijgestaan ​​​​met Franse ,Chinese , Siamese en christelijke steun. Ze zeilden in 1799 naar het noorden en veroverden het bolwerk van Tây Sơn, Quy Nhon.^[187] In 1801 nam zijn troepen Phú Xuân in, de hoofdstad van Tây Sơn.Nguyễn Ánh won uiteindelijk de oorlog in 1802, toen hij Thăng Long (Hanoi) belegerde en Nguyễn Quang Toản executeerde, samen met vele koninklijke leden, generaals en functionarissen van Tây Sơn.Nguyễn Ánh besteeg de troon en noemde zichzelf keizer Gia Long.Gia is voor Gia Định, de oude naam van Saigon;Long is voor Thăng Long, de oude naam van Hanoi.Daarom impliceerde Gia Long de eenwording van het land.Omdat China Đại Việt eeuwenlang Annam had genoemd, vroeg Gia Long de Manchu Qing-keizer om de naam van het land te hernoemen, van Annam in Nam Việt.Om elke verwarring van het koninkrijk van Gia Long met het oude koninkrijk van Triệu Đà te voorkomen, draaide de Manchu-keizer de volgorde van de twee woorden om naar Vietnam.