Koning Fahd volgde Khalid op als heerser van Saoedi-Arabië in 1982, onderhield nauwe banden met de Verenigde Staten en versterkte militaire aankopen uit de VS en Groot- Brittannië .Tijdens de jaren zeventig en tachtig ontpopte Saoedi-Arabië zich als de grootste olieproducent ter wereld, wat leidde tot aanzienlijke veranderingen in de samenleving en economie, grotendeels beïnvloed door olie-inkomsten.Deze periode kende een snelle verstedelijking, uitbreiding van het openbaar onderwijs, de toestroom van buitenlandse werknemers en blootstelling aan nieuwe media, die gezamenlijk de Saoedische maatschappelijke waarden transformeerden.De politieke processen bleven echter grotendeels onveranderd, waarbij de koninklijke familie de strakke controle behield, wat een groeiende onvrede veroorzaakte onder Saoedi’s die op zoek waren naar bredere overheidsparticipatie.^[48]De regering van Fahd (1982-2005) werd gekenmerkt door grote gebeurtenissen, waaronder de Iraakse invasie van Koeweit in 1990. Saoedi-Arabië sloot zich aan bij de anti-Irak-coalitie, en Fahd, uit angst voor een Iraakse aanval, nodigde Amerikaanse troepen en coalitietroepen uit naar Saoedisch grondgebied.Saoedische troepen namen deel aan militaire operaties, maar de aanwezigheid van buitenlandse troepen stimuleerde het islamitische terrorisme in het land en daarbuiten, wat met name bijdroeg aan de radicalisering van Saoedi’s die betrokken waren bij de aanslagen van 11 september.^[48] ​​Het land werd ook geconfronteerd met economische stagnatie en stijgende werkloosheid, wat leidde tot burgerlijke onrust en ontevredenheid over de koninklijke familie.Als reactie daarop werden beperkte hervormingen zoals de Basiswet ingevoerd, maar zonder noemenswaardige veranderingen in de politieke status quo.Fahd verwierp expliciet de democratie en gaf de voorkeur aan bestuur door middel van overleg (shūrā) in overeenstemming met islamitische principes.^[48]Na een beroerte in 1995 nam kroonprins Abdullah de dagelijkse regeringsverantwoordelijkheden op zich.Hij zette milde hervormingen voort en startte een verder verwijderd buitenlands beleid vanuit de VS, waarbij hij met name weigerde de Amerikaanse invasie van Irak in 2003 te steunen.^[48] ​​Tot de veranderingen onder Fahd behoorden ook de uitbreiding van de Adviesraad en, als mijlpaal, het toestaan ​​dat vrouwen de zittingen ervan bijwoonden.Ondanks juridische hervormingen, zoals de herziening van het wetboek van strafrecht in 2002, bleven de mensenrechtenschendingen bestaan.De Amerikaanse terugtrekking van de meeste troepen uit Saoedi-Arabië in 2003 betekende het einde van een militaire aanwezigheid die terugging tot de Golfoorlog van 1991, hoewel de landen bondgenoten bleven.^[48]In het begin van de jaren 2000 was er een toename van terroristische activiteiten in Saoedi-Arabië, waaronder de bomaanslagen op de compound in Riyad in 2003, wat leidde tot een strenger reactie van de regering op het terrorisme.^[53] Deze periode was ook getuige van een toenemende roep om politieke hervormingen, geïllustreerd door een aanzienlijke petitie van Saoedische intellectuelen en openbare demonstraties.Ondanks deze oproepen werd het regime geconfronteerd met aanhoudende uitdagingen, waaronder het escalerende militante geweld in 2004, met meerdere aanvallen en doden, vooral tegen buitenlanders en veiligheidstroepen.De inspanningen van de regering om de strijdbaarheid te beteugelen, waaronder een amnestieaanbod, hadden beperkt succes.^[54]