Petar Petrović Njegoš, een invloedrijke vladika, regeerde in de eerste helft van de 19e eeuw.In 1851 werd Danilo Petrović Njegoš vladika, maar in 1852 trouwde hij en deed afstand van zijn kerkelijk karakter, waarbij hij de titel van knjaz (prins) Danilo I aannam, en transformeerde zijn land in een seculier vorstendom.Na de moord op Danilo door Todor Kadić in Kotor, in 1860, riepen de Montenegrijnen op 14 augustus van dat jaar Nicolaas I uit tot zijn opvolger.In 1861-1862 voerde Nicholas een mislukte oorlog tegen het Ottomaanse Rijk .Onder Nicolaas I kreeg het land ook zijn eerste grondwet (1905) en werd het in 1910 tot koninkrijk verheven.Na de Opstand in Herzegovina, deels geïnitieerd door zijn clandestiene activiteiten, verklaarde hij Turkije opnieuw de oorlog.Servië sloot zich bij Montenegro aan, maar werd datzelfde jaar verslagen door Turkse troepen.Rusland deed nu mee en versloeg de Turken in 1877-1878 op beslissende wijze.Het Verdrag van San Stefano (maart 1878) was zeer voordelig voor Montenegro, maar ook voor Rusland, Servië, Roemenië en Bulgarije .De winsten werden echter enigszins ingeperkt door het Verdrag van Berlijn (1878).Uiteindelijk werd Montenegro internationaal erkend als een onafhankelijke staat; zijn grondgebied werd feitelijk verdubbeld door de toevoeging van 4.900 vierkante kilometer (1.900 vierkante mijl), de haven van Bar en alle wateren van Montenegro waren gesloten voor oorlogsschepen van alle naties;en het bestuur van de maritieme en sanitaire politie aan de kust werd in handen van Oostenrijk gelegd.