Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verklaarde de regering van het Koninkrijk Bulgarije onder leiding van Bogdan Filov een neutraliteitspositie, vastbesloten dit standpunt tot het einde van de oorlog in acht te nemen, maar hoopte op bloedeloze terreinwinst, vooral in de landen met een aanzienlijke Bulgaarse bevolking bezet door buurlanden na de Tweede Balkanoorlog en de Eerste Wereldoorlog .Maar het was duidelijk dat de centrale geopolitieke positie van Bulgarije op de Balkan onvermijdelijk zou leiden tot sterke externe druk van beide kanten van de Tweede Wereldoorlog.^[47] Turkije had een niet-aanvalsverdrag met Bulgarije.^[48]Bulgarije slaagde erin te onderhandelen over een herstel van Zuid-Dobroedzja, een deel van Roemenië sinds 1913, in het door de Axis gesponsorde Verdrag van Craiova op 7 september 1940, dat de Bulgaarse hoop versterkte om territoriale problemen op te lossen zonder directe betrokkenheid bij de oorlog.Bulgarije werd echter in 1941 gedwongen zich bij de As-mogendheden aan te sluiten, toen Duitse troepen die zich voorbereidden om Griekenland vanuit Roemenië binnen te vallen de Bulgaarse grenzen bereikten en toestemming eisten om door Bulgaars grondgebied te trekken.Bedreigd door een directe militaire confrontatie had tsaar Boris III geen andere keuze dan zich aan te sluiten bij het fascistische blok, dat op 1 maart 1941 officieel werd gemaakt. Er was weinig tegenstand van de bevolking, aangezien de Sovjet-Unie een niet-aanvalsverdrag met Duitsland had gesloten.^[49] De koning weigerde echter de Bulgaarse Joden aan de nazi's uit te leveren, waardoor 50.000 levens werden gered.^[50]Bulgaarse troepen marcheren tijdens een overwinningsparade in Sofia ter ere van het einde van de Tweede Wereldoorlog, 1945Bulgarije sloot zich niet aan bij de Duitse invasie van de Sovjet-Unie die op 22 juni 1941 begon en verklaarde ook niet de oorlog aan de Sovjet-Unie.Ondanks het ontbreken van officiële oorlogsverklaringen van beide partijen, was de Bulgaarse marine echter betrokken bij een aantal schermutselingen met de Sovjet Zwarte Zeevloot, die de Bulgaarse scheepvaart aanviel.Daarnaast vochten de Bulgaarse strijdkrachten, gelegerd op de Balkan, tegen verschillende verzetsgroepen.De Bulgaarse regering werd door Duitsland gedwongen op 13 december 1941 een symbolische oorlog te verklaren aan het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten , een daad die resulteerde in het bombarderen van Sofia en andere Bulgaarse steden door geallieerde vliegtuigen.Op 23 augustus 1944 verliet Roemenië de Asmogendheden en verklaarde Duitsland de oorlog, en stond Sovjet-troepen toe zijn grondgebied over te steken om Bulgarije te bereiken.Op 5 september 1944 verklaarde de Sovjet-Unie Bulgarije de oorlog en viel het land binnen.Binnen drie dagen bezetten de Sovjets het noordoostelijke deel van Bulgarije, samen met de belangrijkste havensteden Varna en Burgas.Ondertussen verklaarde Bulgarije op 5 september de oorlog aan nazi-Duitsland.Het Bulgaarse leger kreeg de opdracht geen weerstand te bieden.^[51]Op 9 september 1944 werd bij een staatsgreep de regering van premier Konstantin Moeraviev omvergeworpen en vervangen door een regering van het Vaderlandfront onder leiding van Kimon Georgiev.Op 16 september 1944 trok het Rode Leger van de Sovjet-Unie Sofia binnen.^[51] Het Bulgaarse leger behaalde verschillende overwinningen tegen de 7e SS Volunteer Mountain Division Prinz Eugen (bij Nish), de 22e Infanteriedivisie (bij Strumica) en andere Duitse troepen tijdens de operaties in Kosovo en bij Stratsin.^[52]