Zoals reeds opgemerkt, bereikte het proces waardoor de Delische Liga het Atheense Rijk werd, tegen het einde van het conflict met Perzië zijn voltooiing.De bondgenoten van Athene werden niet ontheven van hun verplichtingen om geld of schepen te leveren, ondanks het staken van de vijandelijkheden.In Griekenland eindigde de Eerste Peloponnesische Oorlog tussen de machtsblokken Athene en Sparta, die sinds 460 vGT met tussenpozen had geduurd, uiteindelijk in 445 vGT, met de goedkeuring van een dertigjarige wapenstilstand.De groeiende vijandschap tussen Sparta en Athene zou echter slechts veertien jaar later leiden tot het uitbreken van de Tweede Peloponnesische Oorlog .Dit rampzalige conflict, dat 27 jaar aansleepte, zou uiteindelijk resulteren in de totale vernietiging van de Atheense macht, het uiteenvallen van het Atheense rijk en de vestiging van een Spartaanse hegemonie over Griekenland.Maar niet alleen Athene leed.Het conflict zou heel Griekenland aanzienlijk verzwakken.Herhaaldelijk verslagen in de strijd door de Grieken, en geplaagd door interne opstanden die hun vermogen om tegen de Grieken te vechten belemmerden, namen Artaxerxes en zijn opvolgers na 450 vGT een beleid van verdeel-en-heers aan.De Perzen vermeden de strijd tegen de Grieken zelf en probeerden in plaats daarvan Athene tegen Sparta op te zetten, waarbij ze regelmatig politici omkochten om hun doelen te bereiken.Op deze manier zorgden ze ervoor dat de Grieken afgeleid bleven door interne conflicten en hun aandacht niet op Perzië konden richten.Er was geen openlijk conflict tussen de Grieken en Perzië tot 396 vGT, toen de Spartaanse koning Agesilaüs kort Klein-Azië binnenviel;Zoals Plutarchus opmerkt, hadden de Grieken het veel te druk met het toezicht houden op de vernietiging van hun eigen macht om tegen de "barbaren" te kunnen vechten.Als de oorlogen van de Delische Liga het machtsevenwicht tussen Griekenland en Perzië in het voordeel van de Grieken veranderden, dan heeft de daaropvolgende halve eeuw van bloedige conflicten in Griekenland er veel aan bijgedragen om het machtsevenwicht in Perzië te herstellen.In 387 vGT zocht Sparta, geconfronteerd met een alliantie van Korinthe, Thebe en Athene tijdens de Korinthische oorlog, de hulp van Perzië om haar positie te versterken.Onder de zogenaamde ‘Koningsvrede’, die een einde maakte aan de oorlog, eiste en ontving Artaxerxes II de teruggave van de steden van Klein-Azië van de Spartanen, in ruil waarvoor de Perzen dreigden oorlog te voeren tegen elke Griekse staat die dat wel deed. geen vrede sluiten.Dit vernederende verdrag, dat alle Griekse verworvenheden van de vorige eeuw ongedaan maakte, offerde de Grieken van Klein-Azië op, zodat de Spartanen hun hegemonie over Griekenland konden behouden.Het is in de nasleep van dit verdrag dat Griekse redenaars begonnen te verwijzen naar de Vrede van Callias (al dan niet fictief), als contrapunt voor de schande van de Koningsvrede, en een glorieus voorbeeld van de ‘goede oude tijd’ toen de De Grieken van de Egeïsche Zee waren door de Delische Liga bevrijd van de Perzische overheersing.