Koloniale geschiedenis van de Verenigde Staten

Kolonisten kwamen uit Europese koninkrijken met hoogontwikkelde militaire, marine-, regerings- en ondernemerscapaciteiten.De Spaanse en Portugese eeuwenoude ervaring van verovering en kolonisatie tijdens de Reconquista, gekoppeld aan nieuwe navigatievaardigheden op zeeschepen, zorgden voor de middelen, het vermogen en de wens om de Nieuwe Wereld te koloniseren.Engeland, Frankrijk en Nederland hadden ook koloniën gesticht in West-Indië en Noord-Amerika.Ze hadden het vermogen om zeewaardige schepen te bouwen, maar hadden niet zo'n sterke geschiedenis van kolonisatie in vreemde landen als Portugal en Spanje.Engelse ondernemers gaven hun koloniën echter een basis van op kooplieden gebaseerde investeringen die veel minder overheidssteun nodig leken te hebben.Het vooruitzicht van religieuze vervolging door de autoriteiten van de kroon en de Church of England leidde tot een aanzienlijk aantal kolonisatie-inspanningen.De pelgrims waren separatistische puriteinen die de vervolging in Engeland ontvluchtten, eerst naar Nederland en uiteindelijk naar Plymouth Plantation in 1620. In de daaropvolgende 20 jaar vestigden mensen op de vlucht voor vervolging door koning Charles I zich in het grootste deel van New England.Evenzo werd de provincie Maryland gedeeltelijk gesticht als toevluchtsoord voor rooms-katholieken.

Tussen 1492 en 1504 leidde de Italiaanse ontdekkingsreiziger Christoffel Columbus vier Spaanse transatlantische maritieme ontdekkingsexpedities naar Amerika.Deze reizen leidden tot de wijdverbreide kennis van de Nieuwe Wereld.Deze doorbraak luidde de periode in die bekend staat als de Age of Discovery, die de kolonisatie van Amerika, een verwante biologische uitwisseling en transatlantische handel zag.

In 1513 leidde Ponce de León de eerste bekende Europese expeditie naar La Florida, die hij noemde tijdens zijn eerste reis naar het gebied.Hij landde ergens langs de oostkust van Florida, bracht toen de Atlantische kust in kaart tot aan de Florida Keys en noordwaarts langs de Golfkust.In maart 1521 maakte Ponce de León opnieuw een reis naar het zuidwesten van Florida met de eerste grootschalige poging om een ​​Spaanse kolonie te vestigen in wat nu het vasteland van de Verenigde Staten is.Het inheemse Calusa-volk verzette zich echter fel tegen de inval en Ponce de Léon raakte ernstig gewond tijdens een schermutseling.De poging tot kolonisatie werd gestaakt en hij stierf aan zijn verwondingen kort nadat hij begin juli was teruggekeerd naar Cuba.

In september 1522 keerden de overlevende leden van de bemanning van Ferdinand Magellan terug naarSpanje , nadat ze de wereld rond waren gereisd.De concurrentie in de handel werd urgent, vooral met Portugal .Koning Frans I van Frankrijk werd daartoe aangezet door Franse kooplieden en financiers uit Lyon en Rouen die op zoek waren naar nieuwe handelsroutes en daarom vroeg hij Verrazzano in 1523 om plannen te maken om namens Frankrijk een gebied tussen Florida en Terranova te verkennen, het 'Nieuw Gevonden Land'. , met als doel een zeeroute naar de Stille Oceaan te vinden.Binnen enkele maanden zeilde hij op ongeveer 21 maart naar het gebied van Cape Fear en bereikte na een kort verblijf de Pamlico Sound-lagune in het moderne North Carolina.In een brief aan Francis I, door historici beschreven als de Cèllere Codex, schreef Verrazzano dat hij ervan overtuigd was dat de Sont het begin was van de Stille Oceaan van waaruit toegang tot China kon worden verkregen.Terwijl ze de kust verder naar het noorden bleven verkennen, kwamen Verrazzano en zijn bemanning in contact met indianen die aan de kust woonden.Hij merkte echter de ingangen van Chesapeake Bay of de monding van de Delaware-rivier niet op.In de Baai van New York kwam hij de Lenape tegen in ongeveer dertig Lenape-kano's en observeerde wat hij beschouwde als een groot meer, eigenlijk de ingang van de Hudson River.Vervolgens zeilde hij langs Long Island en ging Narragansett Bay binnen, waar hij een delegatie van Wampanoag- en Narragansett-mensen ontving.Hij ontdekte Cape Cod Bay, en zijn bewering werd bewezen door een kaart uit 1529 waarop Cape Cod duidelijk werd aangegeven.Hij vernoemde de kaap naar een belangrijke Franse ambassadeur in Rome en noemde hem Pallavicino.Vervolgens volgde hij de kust tot aan het moderne Maine, het zuidoosten van Nova Scotia en Newfoundland, en keerde vervolgens op 8 juli 1524 terug naar Frankrijk. Verrazzano noemde de regio die hij verkende Francesca ter ere van de Franse koning, maar de kaart van zijn broer noemde het Nova. Gallia (Nieuw-Frankrijk).

Hernando de Soto speelde een belangrijke rol bij Francisco Pizarro's verovering van het Inca-rijk in Peru, maar is vooral bekend door het leiden van de eerste Europese expeditie tot diep in het grondgebied van de moderne Verenigde Staten (via Florida, Georgia, Alabama, Mississippi en hoogstwaarschijnlijk Arkansas).Hij is de eerste Europeaan waarvan is gedocumenteerd dat hij de rivier de Mississippi is overgestoken.De Soto's Noord-Amerikaanse expeditie was een enorme onderneming.Het strekte zich uit over wat nu het zuidoosten van de Verenigde Staten is, zowel op zoek naar goud, dat was gerapporteerd door verschillende Indiaanse stammen en eerdere kustverkenners, als naar een doorgang naar China of de Pacifische kust.De Soto stierf in 1542 aan de oevers van de rivier de Mississippi;verschillende bronnen zijn het oneens over de exacte locatie, of het nu Lake Village, Arkansas of Ferriday, Louisiana is.

Gedurende de 16e eeuw verkende Spanje het zuidwesten vanuit Mexico.De eerste expeditie was de Niza-expeditie in 1538. Francisco Vázquez de Coronado y Luján leidde tussen 1540 en 1542 een grote expeditie van wat nu Mexico is naar het huidige Kansas door delen van het zuidwesten van de Verenigde Staten. Vázquez de Coronado had gehoopt de Cities of Cíbola, nu vaak de mythische Seven Cities of Gold genoemd.Zijn expeditie markeerde de eerste Europese waarnemingen van onder andere de Grand Canyon en de Colorado-rivier.

Spaanse ontdekkingsreizigers zeilden langs de kust van het huidige Californië , te beginnen met Cabrillo in 1542-43.Van 1565 tot 1815 arriveerden regelmatig Spaanse galjoenen vanuit Manilla bij Kaap Mendocino, ongeveer 480 kilometer ten noorden van San Francisco of verder naar het zuiden.Daarna zeilden ze zuidwaarts langs de Californische kust naar Acapulco, Mexico.Vaak landden ze niet vanwege de ruige, mistige kust.Spanje wilde een veilige haven voor galjoenen.Ze hebben de Baai van San Francisco niet gevonden, misschien vanwege de mist die de ingang verborg.In 1585 bracht Gali de kust net ten zuiden van San Francisco Bay in kaart en in 1587 verkende Unamuno Monterey Bay.In 1594 verkende Soromenho en leed schipbreuk in Drake's Bay, net ten noorden van San Francisco Bay, en ging toen naar het zuiden in een kleine boot langs Half Moon Bay en Monterey Bay.Ze handelden met indianen voor voedsel.In 1602 bracht Vizcaino de kust van Neder-Californië tot Mendocino en enkele gebieden in het binnenland in kaart en beval Monterey aan voor vestiging.

In 1560 benoemde koning Filips II vanSpanje Menéndez tot kapitein-generaal en zijn broer Bartolomé Menéndez tot admiraal van de vloot van Indië.Zo voerde Pedro Menéndez het bevel over de galjoenen van de grote Armada de la Carrera, of Spaanse schatvloot, op hun reis van het Caribisch gebied en Mexico naar Spanje, en bepaalde hij de routes die ze volgden.Begin 1564 vroeg hij toestemming om naar Florida te gaan om te zoeken naar La Concepcion, het galjoen Capitana, of vlaggenschip, van de Nieuw-Spaanse vloot onder bevel van zijn zoon, admiraal Juan Menéndez.Het schip was verloren gegaan in september 1563 toen een orkaan de vloot uiteendreef toen het terugkeerde naar Spanje, ter hoogte van Bermuda voor de kust van South Carolina.De kroon weigerde herhaaldelijk zijn verzoek.In 1565 besloten de Spanjaarden echter om de Franse buitenpost Fort Caroline, gelegen in wat nu Jacksonville is, te vernietigen.De kroon benaderde Menéndez om een ​​expeditie naar Florida te organiseren op voorwaarde dat hij de regio zou verkennen en vestigen als koning Philip's adelantado, en de hugenootse Fransen zou elimineren, die de katholieke Spanjaarden als gevaarlijke ketters beschouwden.Menéndez was in een race om Florida te bereiken voor de Franse kapitein Jean Ribault, die op een missie was om Fort Caroline veilig te stellen.Op 28 augustus 1565, de feestdag van Sint-Augustinus van Hippo, zag de bemanning van Menéndez eindelijk land;de Spanjaarden bleven vanaf hun aanlanding noordwaarts langs de kust zeilen en onderzochten elke inham en rookpluim langs de kust.Op 4 september kwamen ze vier Franse schepen tegen die voor anker lagen aan de monding van een grote rivier (de St. Johns), waaronder het vlaggenschip van Ribault, La Trinité.De twee vloten ontmoetten elkaar in een korte schermutseling, maar die was niet doorslaggevend.Menéndez zeilde zuidwaarts en landde opnieuw op 8 september, verklaarde formeel het land in bezit te hebben in naam van Filips II, en stichtte officieel de nederzetting die hij San Agustín (Sint-Augustinus) noemde.St. Augustine is de oudste continu bewoonde nederzetting van Europese oorsprong in de aangrenzende Verenigde Staten.Het is de op een na oudste continu bewoonde stad van Europese oorsprong op het grondgebied van de Verenigde Staten, na San Juan, Puerto Rico (gesticht in 1521).

Verschillende Europese landen probeerden na 1500 kolonies te stichten in Amerika. De meeste van die pogingen liepen op een mislukking uit.De kolonisten zelf werden geconfronteerd met hoge sterftecijfers door ziekte, honger, inefficiënte bevoorrading, conflicten met indianen, aanvallen door rivaliserende Europese mogendheden en andere oorzaken.De meest opvallende Engelse mislukkingen waren de "Lost Colony of Roanoke" (1583–90) in North Carolina en Popham Colony in Maine (1607–08).Het was in de Roanoke Colony dat Virginia Dare het eerste Engelse kind werd dat in Amerika werd geboren;haar lot is onbekend.

De bewoning in Port-Royal werd in 1605 door Frankrijk gesticht en was de eerste permanente nederzetting van dat land in Noord-Amerika, want hoewel Fort Charlesbourg-Royal in de toekomstige stad Quebec in 1541 was gebouwd, duurde het niet lang.Port-Royal was de hoofdstad van Acadia tot de verwoesting door Britse strijdkrachten in 1613.

Eind 1606 vertrokken Engelse kolonisten met een charter van de London Company om een ​​kolonie te stichten in de Nieuwe Wereld.De vloot bestond uit de schepen Susan Constant, Discovery en Godspeed, allemaal onder leiding van kapitein Christopher Newport.Ze maakten een bijzonder lange reis van vier maanden, inclusief een stop op de Canarische Eilanden, in Spanje en vervolgens in Puerto Rico, en vertrokken uiteindelijk op 10 april 1607 naar het Amerikaanse vasteland. De expeditie landde op 26 april 1607 om een plaats die ze Cape Henry noemden.Op bevel een veiligere locatie te kiezen, begonnen ze te verkennen wat nu Hampton Roads is en een uitlaat naar de Chesapeake Bay die ze de James River noemden ter ere van koning James I van Engeland.Kapitein Edward Maria Wingfield werd op 25 april 1607 tot voorzitter van de raad van bestuur gekozen. Op 14 mei koos hij een stuk land op een groot schiereiland zo'n 64 km landinwaarts van de Atlantische Oceaan uit als een uitstekende locatie voor een versterkte schikking.Het rivierkanaal was een verdedigbaar strategisch punt vanwege een bocht in de rivier, en het lag dicht bij het land, waardoor het bevaarbaar was en genoeg land bood voor de bouw van pieren of werven in de toekomst.Misschien wel het meest gunstige feit over de locatie was dat het onbewoond was omdat de leiders van de nabijgelegen inheemse naties de locatie te arm en te afgelegen vonden voor landbouw.Het eiland was moerassig en geïsoleerd, bood beperkte ruimte, werd geplaagd door muggen en bood alleen brak getijdenrivierwater dat ongeschikt was om te drinken.De kolonisten, van wie de eerste groep oorspronkelijk op 13 mei 1607 was aangekomen, waren nooit van plan geweest al hun eigen voedsel te verbouwen.Hun plannen waren afhankelijk van handel met de lokale Powhatan om hen van voedsel te voorzien tussen de aankomsten van periodieke bevoorradingsschepen uit Engeland.Gebrek aan toegang tot water en een relatief droog regenseizoen verlamden de landbouwproductie van de kolonisten.Ook was het water dat de kolonisten dronken slechts de helft van het jaar brak en drinkbaar.Een vloot uit Engeland, beschadigd door een orkaan, arriveerde maanden achter op schema met nieuwe kolonisten, maar zonder verwachte voedselvoorraden.Er is wetenschappelijk bewijs dat de kolonisten in Jamestown tijdens de hongersnood tot kannibalisme waren overgegaan.Op 7 juni 1610 gingen de overlevenden aan boord van schepen, verlieten de kolonie en zeilden naar de Chesapeake Bay.Daar onderschepte een ander bevoorradingskonvooi met nieuwe voorraden, onder leiding van de nieuw aangestelde gouverneur Francis West, ze op de benedenloop van de James River en bracht ze terug naar Jamestown.Binnen een paar jaar verzekerde de commercialisering van tabak door John Rolfe de economische welvaart van de nederzetting op lange termijn.

Gedurende de 16e eeuw verkendeSpanje het zuidwesten vanuit Mexico.De eerste expeditie was de Niza-expeditie in 1538. Francisco Coronado volgde met een grotere expeditie in 1539, door het moderne New Mexico en Arizona, en arriveerde in 1540 in New Mexico. De Spanjaarden trokken vanuit Mexico naar het noorden en vestigden zich in dorpen in de bovenste vallei van de Rio Grande, inclusief een groot deel van de westelijke helft van de huidige staat New Mexico.De hoofdstad van Santa Fe werd gesticht in 1610 en is nog steeds een van de oudste continu bewoonde nederzettingen in de Verenigde Staten.

Om kolonisten aan te moedigen naar Virginia te komen, gaven de leiders van de Virginia Company in november 1618 instructies aan de nieuwe gouverneur, Sir George Yeardley, die bekend werd als 'het grote handvest'.Het stelde vast dat immigranten die hun eigen weg naar Virginia betaalden, vijftig hectare land zouden krijgen en niet alleen pachters zouden zijn.De civiele autoriteit zou het leger controleren.In 1619 startte gouverneur Yeardley, op basis van de instructies, de verkiezing van 22 burgers door de nederzettingen en Jamestown.Zij zouden samen met de koninklijk benoemde gouverneur en de zeskoppige Raad van State de eerste representatieve Algemene Vergadering vormen als een eenkamerstelsel.Eind augustus van dat jaar landden de eerste Afrikaanse slaven op Old Point Comfort in Hampton, Virginia.Dit wordt gezien als het begin van de geschiedenis van de slavernij in Virginia en de Britse koloniën in Noord-Amerika.Het wordt ook beschouwd als een startpunt voor de Afrikaans-Amerikaanse geschiedenis, aangezien zij de eerste dergelijke groep waren op het vasteland van Brits Amerika.

De Pilgrims waren een kleine groep puriteinse separatisten die vonden dat ze fysiek afstand moesten nemen van de Church of England .Ze verhuisden aanvankelijk naar Nederland , maar besloten toen om zich opnieuw in Amerika te vestigen.De eerste Pilgrim-kolonisten zeilden in 1620 naar Noord-Amerika op de Mayflower.Bij hun aankomst stelden ze het Mayflower Compact op, waarmee ze zich verbonden als een verenigde gemeenschap en zo de kleine Plymouth Colony stichtten.William Bradford was hun belangrijkste leider.Na de oprichting reisden andere kolonisten vanuit Engeland om zich bij de kolonie aan te sluiten.De niet-separatistische puriteinen vormden een veel grotere groep dan de pelgrims, en zij stichtten in 1629 de Massachusetts Bay Colony met 400 kolonisten.Ze probeerden de Church of England te hervormen door een nieuwe, zuivere kerk in de Nieuwe Wereld te creëren.Tegen 1640 waren er 20.000 aangekomen;velen stierven kort na aankomst, maar de anderen vonden een gezond klimaat en een ruime voedselvoorraad.De kolonies Plymouth en Massachusetts Bay brachten samen andere puriteinse kolonies voort in New England, waaronder de kolonies New Haven, Saybrook en Connecticut.Tijdens de 17e eeuw werden de kolonies New Haven en Saybrook opgenomen door Connecticut.De puriteinen creëerden een diep religieuze, sociaal hechte en politiek innovatieve cultuur die nog steeds invloed heeft op de moderne Verenigde Staten.Ze hoopten dat dit nieuwe land zou dienen als een "verlossernatie".Ze ontvluchtten Engeland en probeerden in Amerika een 'natie van heiligen' of een 'stad op een heuvel' te creëren: een intens religieuze, door en door rechtvaardige gemeenschap die bedoeld was om een ​​voorbeeld te zijn voor heel Europa.Economisch voldeed het puriteinse New England aan de verwachtingen van zijn oprichters.De puriteinse economie was gebaseerd op de inspanningen van zelfvoorzienende boerderijen die alleen handelden voor goederen die ze zelf niet konden produceren, in tegenstelling tot de op contante gewassen gerichte plantages in de Chesapeake-regio.Er was over het algemeen een hogere economische status en levensstandaard in New England dan in de Chesapeake.New England werd een belangrijk handels- en scheepsbouwcentrum, samen met landbouw, visserij en houtkap, en diende als het knooppunt voor handel tussen de zuidelijke koloniën en Europa.

Het Indiase bloedbad van 1622, in de volksmond bekend als het bloedbad van Jamestown, vond plaats in de Engelse kolonie Virginia, in wat nu de Verenigde Staten is, op 22 maart 1622. John Smith, hoewel hij sinds 1609 niet meer in Virginia was geweest en ook niet een ooggetuige vertelde in zijn History of Virginia dat krijgers van de Powhatan "ongewapend onze huizen binnenkwamen met herten, kalkoenen, vissen, fruit en andere proviand om ons te verkopen".De Powhatan grepen toen alle beschikbare gereedschappen of wapens en doodden alle Engelse kolonisten die ze vonden, inclusief mannen, vrouwen en kinderen van alle leeftijden.Chief Opechancanough leidde de Powhatan Confederatie in een gecoördineerde reeks verrassingsaanvallen, en ze doodden in totaal 347 mensen, een kwart van de bevolking van de Virginia-kolonie.Jamestown, gesticht in 1607, was de locatie van de eerste succesvolle Engelse nederzetting in Noord-Amerika en was de hoofdstad van de kolonie Virginia.De tabakseconomie, die het land snel degradeerde en nieuw land nodig had, leidde tot voortdurende uitbreiding en verovering van Powhatan-landen, wat uiteindelijk het bloedbad veroorzaakte.

Nieuw-Nederland, of Nieuw-Nederland, was een koloniale provincie van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden , gecharterd in 1614, in wat later New York, New Jersey en delen van andere aangrenzende staten werd.De piek bevolking was minder dan 10.000.De Nederlanders vestigden een patroonsysteem met feodale rechten die aan een paar machtige landeigenaren werden gegeven;ze vestigden ook religieuze tolerantie en vrijhandel.De hoofdstad van de kolonie, Nieuw Amsterdam, werd gesticht in 1624 en ligt op de zuidpunt van het eiland Manhattan, dat uitgroeide tot een grote wereldstad.De stad werd in 1664 door de Engelsen veroverd;ze namen de volledige controle over de kolonie in 1674 en noemden het New York.Het Nederlandse grondbezit bleef echter bestaan ​​en de Hudson River Valley behield tot de jaren 1820 een traditioneel Nederlands karakter.In het huidige noorden van New Jersey en het zuidoosten van de staat New York zijn sporen van Nederlandse invloed bewaard gebleven, zoals huizen, familienamen en namen van wegen en hele steden.

De Pequot-oorlog was een gewapend conflict dat plaatsvond tussen 1636 en 1638 in New England tussen de Pequot-stam en een alliantie van de kolonisten uit de kolonies Massachusetts Bay, Plymouth en Saybrook en hun bondgenoten van de Narragansett- en Mohegan-stammen.De oorlog eindigde met de beslissende nederlaag van de Pequot.Aan het einde waren ongeveer 700 Pequots gedood of gevangen genomen.Honderden gevangenen werden als slaaf verkocht aan kolonisten in Bermuda of West-Indië;andere overlevenden werden verspreid als gevangenen van de zegevierende stammen.Het resultaat was de eliminatie van de Pequot-stam als een levensvatbare staat in het zuiden van New England, en de koloniale autoriteiten classificeerden ze als uitgestorven.Overlevenden die in het gebied bleven, werden opgenomen in andere lokale stammen.

New Sweden was een Zweedse kolonie die van 1638 tot 1655 langs de Delaware River Valley bestond en land omvatte in het huidige Delaware, het zuiden van New Jersey en het zuidoosten van Pennsylvania.De honderden kolonisten waren gecentreerd rond de hoofdstad van Fort Christina, op de locatie van wat nu de stad Wilmington, Delaware is.De kolonie had ook nederzettingen in de buurt van de huidige locatie van Salem, New Jersey (Fort Nya Elfsborg) en op Tinicum Island, Pennsylvania.De kolonie werd in 1655 door de Nederlanders veroverd en opgegaan in Nieuw-Nederland, waarbij de meeste kolonisten overbleven.Jaren later werd de hele Nieuw-Nederlandse kolonie opgenomen in de koloniale bezittingen van Engeland.De kolonie Nieuw-Zweden introduceerde het lutheranisme in Amerika in de vorm van enkele van de oudste Europese kerken van het continent.De kolonisten introduceerden de blokhut ook in Amerika, en talloze rivieren, steden en families in de lagere Delaware River Valley-regio ontlenen hun naam aan de Zweden.Het Nothnagle Log House in het huidige Gibbstown, New Jersey, werd eind jaren 1630 gebouwd in de tijd van de kolonie New Sweden.Het blijft het oudste in Europa gebouwde huis in New Jersey en wordt beschouwd als een van de oudste nog bestaande blokhutten in de Verenigde Staten.

De Flushing Remonstrance was een petitie uit 1657 aan de directeur-generaal van Nieuw-Nederland Peter Stuyvesant, waarin zo'n dertig inwoners van de kleine nederzetting in Flushing om vrijstelling vroegen van zijn verbod op Quaker-aanbidding.Het wordt beschouwd als een voorloper van de bepaling van de Amerikaanse grondwet over vrijheid van religie in de Bill of Rights.

De provincie Carolina was de eerste poging tot Engelse vestiging ten zuiden van Virginia.Het was een particuliere onderneming, gefinancierd door een groep Engelse Lords Proprietors die in 1663 een Royal Charter voor de Carolina's verkregen, in de hoop dat een nieuwe kolonie in het zuiden net als Jamestown winstgevend zou worden.Carolina werd pas in 1670 gevestigd, en zelfs toen mislukte de eerste poging omdat er geen reden was om naar dat gebied te emigreren.Uiteindelijk combineerden de Lords echter hun resterende kapitaal en financierden ze een nederzettingsmissie naar het gebied onder leiding van Sir John Colleton.De expeditie vond vruchtbare en verdedigbare grond in wat Charleston werd, oorspronkelijk Charles Town voor Charles II van Engeland.De oorspronkelijke kolonisten in South Carolina vestigden een lucratieve handel in voedsel voor de slavenplantages in het Caribisch gebied.De kolonisten kwamen voornamelijk uit de Engelse kolonie Barbados en brachten tot slaaf gemaakte Afrikanen mee.Barbados was een welvarend suikerrietplantage-eiland, een van de vroege Engelse koloniën waar grote aantallen Afrikanen werden gebruikt voor landbouw in plantagestijl.De teelt van rijst werd geïntroduceerd in de jaren 1690 en werd een belangrijk exportgewas.Aanvankelijk was South Carolina politiek verdeeld.De etnische samenstelling omvatte de oorspronkelijke kolonisten (een groep rijke, slavenbezittende Engelse kolonisten van het eiland Barbados) en Hugenoten, een Franstalige gemeenschap van protestanten.Bijna voortdurende grensoorlogen tijdens het tijdperk van King William's War en Queen Anne's War zorgden voor economische en politieke wiggen tussen kooplieden en planters.De ramp van de Yamasee-oorlog in 1715 bedreigde de levensvatbaarheid van de kolonie en veroorzaakte een decennium van politieke onrust.In 1729 was de eigendomsregering ingestort en verkochten de eigenaren beide koloniën terug aan de Britse kroon.

De eerste wetten die het huwelijk en seks tussen blanken en niet-blanken strafbaar stelden, werden uitgevaardigd in het koloniale tijdperk in de koloniën Virginia en Maryland, die economisch afhankelijk waren van slavernij.Aanvankelijk, in de jaren 1660, hadden de eerste wetten in Virginia en Maryland die het huwelijk tussen blanken en zwarten regelden, alleen betrekking op de huwelijken van blanken met zwarte (en mulatten) tot slaaf gemaakte mensen en contractarbeiders.In 1664 stelde Maryland dergelijke huwelijken strafbaar - het huwelijk in 1681 van de in Ierland geboren Nell Butler met een tot slaaf gemaakte Afrikaanse man was een vroeg voorbeeld van de toepassing van deze wet.Het Virginian House of Burgesses nam in 1691 een wet aan die vrije zwarten en blanken verbood om te huwen, gevolgd door Maryland in 1692. Dit was de eerste keer in de Amerikaanse geschiedenis dat er een wet werd uitgevonden die de toegang tot huwelijkspartners uitsluitend beperkte op basis van " ras", niet klasse of staat van dienstbaarheid.Later verspreidden deze wetten zich ook naar koloniën met minder tot slaaf gemaakte en vrije zwarte mensen, zoals Pennsylvania en Massachusetts.Bovendien werden, nadat de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten was gevestigd, soortgelijke wetten uitgevaardigd in gebieden en staten die slavernij verboden.

King Philip's War was een gewapend conflict in 1675–1676 tussen inheemse inwoners van New England en kolonisten van New England en hun inheemse bondgenoten.De oorlog is genoemd naar Metacom, de Wampanoag-chef die de naam Philip aannam vanwege de vriendschappelijke betrekkingen tussen zijn vader Massasoit en de Mayflower Pilgrims.De oorlog duurde voort in de meest noordelijke uithoeken van New England tot de ondertekening van het Verdrag van Casco Bay op 12 april 1678.De oorlog was de grootste ramp in het zeventiende-eeuwse New England en wordt door velen beschouwd als de dodelijkste oorlog in de koloniale Amerikaanse geschiedenis.In iets meer dan een jaar tijd werden 12 steden in de regio verwoest en nog veel meer beschadigd, de economie van Plymouth en Rhode Island Colonies was zo goed als geruïneerd en hun bevolking was gedecimeerd, waarbij een tiende van alle beschikbare mannen verloren ging. militaire dienst.Meer dan de helft van de steden in New England werd aangevallen door inboorlingen.Honderden Wampanoags en hun bondgenoten werden publiekelijk geëxecuteerd of tot slaaf gemaakt, en de Wampanoags werden feitelijk landloos achtergelaten.King Philip's War begon met de ontwikkeling van een onafhankelijke Amerikaanse identiteit.De kolonisten van New England stonden tegenover hun vijanden zonder steun van enige Europese regering of leger, en dit begon hen een groepsidentiteit te geven die los stond van die van Groot-Brittannië.

Bacon's Rebellion was een gewapende opstand gehouden door kolonisten uit Virginia die plaatsvond van 1676 tot 1677. Het werd geleid door Nathaniel Bacon tegen de koloniale gouverneur William Berkeley, nadat Berkeley het verzoek van Bacon om indianen uit Virginia te verdrijven had afgewezen.Duizenden Virginians uit alle klassen (inclusief die in contractarbeid) en rassen kwamen in opstand tegen Berkeley, joegen hem uit Jamestown en staken uiteindelijk de nederzetting in brand.De opstand werd voor het eerst onderdrukt door een paar gewapende koopvaardijschepen uit Londen waarvan de kapiteins de kant van Berkeley en de loyalisten kozen.De regeringstroepen arriveerden kort daarna en brachten verschillende jaren door met het verslaan van verzetshaarden en het hervormen van de koloniale regering om weer onder directe controle van de Kroon te staan.De opstand van Bacon was de eerste opstand in de Noord-Amerikaanse koloniën waaraan ontevreden grensbewoners deelnamen (kort daarna vond een enigszins vergelijkbare opstand plaats in Maryland waarbij John Coode en Josias Fendall betrokken waren).De alliantie tussen Europese contractarbeiders en Afrikanen (een mix van contractarbeiders, tot slaaf gemaakte en vrije negers) verontrustte de koloniale bovenlaag.Ze reageerden door de raciale kaste van de slavernij te verharden in een poging de twee rassen te scheiden van daaropvolgende verenigde opstanden met de goedkeuring van de Virginia Slave Codes van 1705. Hoewel de opstand niet slaagde in het oorspronkelijke doel om de indianen uit Virginia te verdrijven, het resulteerde er wel in dat Berkeley werd teruggeroepen naar Engeland.

Pennsylvania werd in 1681 gesticht als een eigen kolonie van Quaker William Penn.De belangrijkste bevolkingselementen waren de Quaker-bevolking in Philadelphia, een Schotse Ierse bevolking aan de westelijke grens en talrijke Duitse koloniën daartussenin.Philadelphia werd de grootste stad in de koloniën met zijn centrale ligging, uitstekende haven en een bevolking van ongeveer 30.000.

King William's War was het Noord-Amerikaanse theater van de Negenjarige Oorlog (1688–1697).Het was de eerste van zes koloniale oorlogen (zie de vier Franse en Indiase oorlogen , Father Rale's War en Father Le Loutre's War) die werden uitgevochten tussen Nieuw-Frankrijk en New England samen met hun respectievelijke inheemse bondgenoten voordat Frankrijk zijn resterende vastelandgebieden in Noord-Amerika oost afstond van de rivier de Mississippi in 1763.Voor King William's War dachten noch Engeland noch Frankrijk eraan om hun positie in Europa te verzwakken om de oorlogsinspanningen in Noord-Amerika te ondersteunen.Nieuw-Frankrijk en de Wabanaki-confederatie waren in staat om de uitbreiding van New England naar Acadia te dwarsbomen, waarvan de grens door Nieuw-Frankrijk werd gedefinieerd als de Kennebec-rivier in het zuiden van Maine. grenzen en buitenposten van Nieuw-Frankrijk, New England en New York bleven grotendeels ongewijzigd.De oorlog werd grotendeels veroorzaakt door het feit dat de verdragen en overeenkomsten die aan het einde van King Philip's War (1675–1678) waren bereikt, niet werden nageleefd.Bovendien waren de Engelsen gealarmeerd dat de Indianen Franse of misschien Nederlandse hulp kregen.De Indianen jaagden op de Engelsen en hun angsten door het te laten lijken alsof ze bij de Fransen waren.Ook de Fransen lieten zich voor de gek houden, omdat ze dachten dat de Indiërs met de Engelsen samenwerkten.Deze gebeurtenissen leidden, naast het feit dat de Engelsen de Indianen als hun onderdanen zagen, ondanks de onwil van de Indianen om zich te onderwerpen, uiteindelijk tot twee conflicten, waaronder de King William's War.

De Toleration Act 1688 (1 Will & Mary c 18), ook wel de Act of Toleration genoemd, was een wet van het parlement van Engeland.Geslaagd in de nasleep van de Glorious Revolution, kreeg het koninklijke goedkeuring op 24 mei 1689.De wet stond vrijheid van aanbidding toe aan non-conformisten die de eed van trouw en suprematie hadden gezworen en transsubstantiatie hadden afgewezen, dwz aan protestanten die het niet eens waren met de Church of England, zoals baptisten, congregationalisten of Engelse presbyterianen, maar niet aan rooms-katholieken.Non-conformisten mochten hun eigen gebedshuizen en hun eigen onderwijzers hebben, zolang ze bepaalde eed van trouw aanvaardden.De voorwaarden van de Act of Toleration binnen de Engelse koloniën in Amerika werden ofwel door handvest of door handelingen van de koninklijke gouverneurs toegepast.De ideeën van tolerantie zoals bepleit door Locke (die rooms-katholieken uitsloot) werden door de meeste koloniën geaccepteerd, zelfs in de congregationele bolwerken in New England, die voorheen andersdenkenden hadden gestraft of uitgesloten.De koloniën Pennsylvania, Rhode Island, Delaware en New Jersey gingen verder dan de Act of Toleration door de oprichting van welke kerk dan ook te verbieden en een grotere religieuze diversiteit toe te staan.Binnen de koloniën mochten rooms-katholieken hun religie alleen vrijelijk uitoefenen in Pennsylvania en Maryland.

De heksenprocessen van Salem waren een reeks hoorzittingen en vervolgingen van mensen die tussen februari 1692 en mei 1693 werden beschuldigd van hekserij in het koloniale Massachusetts. Meer dan 200 mensen werden beschuldigd.Dertig mensen werden schuldig bevonden, van wie er 19 werden geëxecuteerd door ophanging (14 vrouwen en vijf mannen).Een andere man, Giles Corey, werd doodgedrukt nadat hij weigerde een pleidooi in te dienen, en ten minste vijf mensen stierven in de gevangenis.Er werden arrestaties verricht in tal van steden buiten Salem en Salem Village (tegenwoordig bekend als Danvers), met name Andover en Topsfield.De grote jury's en processen voor deze halsmisdaad werden geleid door een rechtbank van Oyer en Terminer in 1692 en door een hogere rechtbank in 1693, beide gehouden in Salem Town, waar ook de ophangingen plaatsvonden.Het was de dodelijkste heksenjacht in de geschiedenis van het koloniale Noord-Amerika.Slechts veertien andere vrouwen en twee mannen waren in de 17e eeuw geëxecuteerd in Massachusetts en Connecticut.De aflevering is een van de meest beruchte gevallen van massahysterie in koloniaal Amerika.Het was niet uniek, maar een koloniale manifestatie van het veel bredere fenomeen van heksenprocessen in de vroegmoderne tijd, die in Europa het leven kostte aan tienduizenden mensen.In Amerika zijn Salems gebeurtenissen in politieke retoriek en populaire literatuur gebruikt als een levendig waarschuwend verhaal over de gevaren van isolement, religieus extremisme, valse beschuldigingen en het vervallen van een eerlijk proces.Veel historici beschouwen de blijvende gevolgen van de processen als zeer invloedrijk in de geschiedenis van de Verenigde Staten .

De Virginia Slave Codes van 1705 waren een reeks wetten uitgevaardigd door de Colony of Virginia's House of Burgesses in 1705 die de interactie tussen slaven en burgers van de kroonkolonie Virginia regelden.De inwerkingtreding van de slavencodes wordt beschouwd als de consolidatie van de slavernij in Virginia en diende als de basis van de slavenwetgeving in Virginia.Deze codes verankerden het idee van slavernij effectief in de wet door de volgende apparaten:Gevestigde nieuwe eigendomsrechten voor slavenhoudersToegestaan ​​voor de legale, vrije handel in slaven met door de rechtbanken verleende beschermingGevestigde afzonderlijke rechtbanken van procesVerboden slaven om gewapend te gaan, zonder schriftelijke toestemmingBlanken konden door geen enkele zwart worden aangenomenToegestaan ​​voor de aanhouding van vermoedelijke weglopersDe wet is bedacht om meer controle te krijgen over de groeiende Afrikaanse slavenbevolking van Virginia.Het diende ook om blanke kolonisten sociaal te scheiden van zwarte tot slaaf gemaakte personen, waardoor ze ongelijksoortige groepen werden die hun vermogen om zich te verenigen belemmerden.Een eenheid van de gewone mensen was een waargenomen angst voor de Virginia-aristocratie die moest worden aangepakt, en die een herhaling van gebeurtenissen zoals Bacon's Rebellion, 29 jaar eerder, wilde voorkomen.

De Tuscarora-oorlog werd uitgevochten in North Carolina van 10 september 1711 tot 11 februari 1715 tussen het Tuscarora-volk en hun bondgenoten aan de ene kant en Europees-Amerikaanse kolonisten, de Yamassee en andere bondgenoten aan de andere kant.Dit werd beschouwd als de bloedigste koloniale oorlog in North Carolina.De Tuscarora tekenden in 1718 een verdrag met koloniale functionarissen en vestigden zich op een gereserveerd stuk land in Bertie County, North Carolina.De oorlog veroorzaakte verdere conflicten van de kant van de Tuscarora en leidde tot veranderingen in de slavenhandel van Noord- en Zuid-Carolina.De eerste succesvolle nederzetting van North Carolina begon in 1653. De Tuscarora leefden meer dan 50 jaar in vrede met de kolonisten, terwijl bijna elke andere kolonie in Amerika betrokken was bij een conflict met indianen.De meeste Tuscarora migreerden na de oorlog noordwaarts naar New York, waar ze zich als zesde natie bij de Five Nations of the Iroquois Confederacy voegden.

De Yamasee-oorlog was een conflict dat van 1715 tot 1717 in South Carolina werd uitgevochten tussen Britse kolonisten uit de provincie Carolina en de Yamasee, die werden gesteund door een aantal geallieerde inheemse Amerikaanse volkeren, waaronder de Muscogee, Cherokee, Catawba, Apalachee, Apalachicola, Yuchi, Savannah River Shawnee, Congaree, Waxhaw, Pee Dee, Cape Fear, Cheraw en anderen.Sommige Indiaanse groepen speelden een ondergeschikte rol, terwijl anderen aanvallen lanceerden in heel South Carolina in een poging de kolonie te vernietigen.Inheemse Amerikanen doodden honderden kolonisten en vernietigden veel nederzettingen, en ze doodden handelaren in de hele zuidoostelijke regio.Kolonisten verlieten de grenzen en vluchtten naar Charles Town, waar de hongersnood begon toen de voorraden opraakten.Het voortbestaan ​​van de kolonie South Carolina stond in het geding in 1715. Het tij keerde begin 1716 toen de Cherokee de kant van de kolonisten kozen tegen de Creek, hun traditionele vijand.De laatste indianenstrijders trokken zich in 1717 terug uit het conflict en brachten een fragiele vrede in de kolonie.De Yamasee-oorlog was een van de meest ontwrichtende en transformationele conflicten van het koloniale Amerika.Meer dan een jaar lang werd de kolonie geconfronteerd met de mogelijkheid van vernietiging.Ongeveer 70 procent van de kolonisten in South Carolina werd gedood, waardoor de oorlog een van de bloedigste oorlogen in de Amerikaanse geschiedenis werd.De Yamasee-oorlog en de nasleep ervan veranderden de geopolitieke situatie van zowel de Europese koloniën als de inheemse groepen, en droegen bij aan de opkomst van nieuwe Indiaanse confederaties, zoals de Muscogee Creek en Catawba.De oorsprong van de oorlog was complex en de redenen om te vechten verschilden tussen de vele Indiase groepen die deelnamen.Factoren waren onder meer het handelssysteem, misbruik van handelaars, de Indiase slavenhandel, de uitputting van herten, toenemende Indiase schulden in tegenstelling tot toenemende welvaart onder sommige kolonisten, de verspreiding van rijstplantagelandbouw, Franse macht in Louisiana die een alternatief bood voor Britse handel, lange gevestigde Indiase banden met Spaans Florida, machtsstrijd tussen Indiase groepen en recente ervaringen met militaire samenwerking tussen voorheen verre stammen.

De Franse aanspraken op Frans Louisiana strekten zich duizenden kilometers uit, van het moderne Louisiana in het noorden tot het grotendeels onontgonnen Midwesten, en in het westen tot aan de Rocky Mountains.Het was over het algemeen verdeeld in Upper en Lower Louisiana.New Orleans werd begin 1718 gesticht door Franse kolonisten onder leiding van Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville, die de locatie kozen vanwege de strategische en praktische voordelen, zoals de relatieve hoogte, de natuurlijke dijkvorming bij de rivier de Mississippi en de nabijheid van handelsroutes tussen de Mississippi en het Pontchartrain-meer.Vernoemd naar Filips II, hertog van Orléans, wilde de stad een belangrijk koloniaal centrum worden.Een aanvankelijke bevolkingsgroei werd veroorzaakt door de financiële plannen van John Law, die uiteindelijk in 1720 mislukten, maar New Orleans werd in 1722 nog steeds de hoofdstad van Frans Louisiana, ter vervanging van Biloxi.Ondanks de uitdagende start, waaronder de beschrijving als een verzameling bescheiden schuilplaatsen in een moerassig gebied en getroffen door een verwoestende orkaan in 1722, was de indeling van de stad georganiseerd in een rasterpatroon, met name in wat nu bekend staat als de Franse wijk.De vroege bevolking bestond uit een mix van dwangarbeiders, vallenzetters en avonturiers, waarbij slaven na de oogstseizoenen werden gebruikt voor openbare werken.New Orleans werd een belangrijke haven als toegangspoort tot de rivier de Mississippi, maar er was weinig andere economische ontwikkeling omdat de stad een welvarend achterland ontbeerde.

De First Great Awakening was de eerste grote religieuze heropleving van het land, die plaatsvond in het midden van de 18e eeuw, en het bracht nieuwe kracht in het christelijk geloof.Het was een golf van religieus enthousiasme onder protestanten die de koloniën in de jaren 1730 en 1740 overspoelde en een blijvende invloed op de Amerikaanse religie achterliet.Jonathan Edwards was een belangrijke leider en een machtige intellectueel in het koloniale Amerika.George Whitefield kwam over uit Engeland en maakte veel bekeerlingen.The Great Awakening benadrukte de traditionele gereformeerde deugden van goddelijke prediking, rudimentaire liturgie en een diep besef van persoonlijke zonde en verlossing door Christus Jezus, aangespoord door krachtige prediking die de toehoorders diep trof.Door afstand te nemen van rituelen en ceremonies, maakte de Great Awakening religie persoonlijk voor de gemiddelde persoon.The Awakening had een grote invloed op de hervorming van de congregationele, presbyteriaanse, Nederlands-hervormde en Duits-gereformeerde denominaties, en het versterkte de kleine baptisten- en methodistendenominaties.Het bracht het christendom naar de slaven en was een krachtige gebeurtenis in New England die de gevestigde autoriteit uitdaagde.Het veroorzaakte wrok en verdeeldheid tussen de nieuwe revivalisten en de oude traditionalisten die vasthielden aan ritueel en liturgie.The Awakening had weinig invloed op anglicanen en quakers.

Het Russische rijk verkende het gebied dat Alaska werd, te beginnen met de Tweede Kamtsjatka-expeditie in de jaren 1730 en begin 1740.Hun eerste nederzetting werd in 1784 gesticht door Grigory Shelikhov.De Russisch-Amerikaanse compagnie werd in 1799 opgericht onder invloed van Nikolay Rezanov, met als doel zeeotters te kopen voor hun vacht van inheemse jagers.In 1867 kochten de VS Alaska en bijna alle Russen verlieten het gebied, behalve enkele missionarissen van de Russisch-Orthodoxe Kerk die onder de inboorlingen werkten.

Het Britse parlementslid James Oglethorpe stichtte in 1733 de Georgia Colony als oplossing voor twee problemen.In die tijd was de spanning hoog tussenSpanje en Groot-Brittannië en de Britten vreesden dat Spaans Florida de Britse Carolina's bedreigde.Oglethorpe besloot een kolonie te stichten in het betwiste grensgebied van Georgië en deze te bevolken met schuldenaars die anders volgens de standaard Britse praktijk gevangen zouden zijn gezet.Dit plan zou Groot-Brittannië zowel van zijn ongewenste elementen verlossen als haar een basis geven om Florida aan te vallen.De eerste kolonisten arriveerden in 1733.Georgië is opgericht op basis van strikte moralistische principes.Slavernij was officieel verboden, net als alcohol en andere vormen van immoraliteit.De realiteit van de kolonie was echter heel anders.De kolonisten verwierpen een moralistische levensstijl en klaagden dat hun kolonie economisch niet kon concurreren met de rijstplantages in Carolina.Georgië bloeide aanvankelijk niet, maar de beperkingen werden uiteindelijk opgeheven, slavernij was toegestaan ​​en het werd net zo welvarend als de Carolina's.De kolonie Georgië heeft nooit een gevestigde religie gehad;het bestond uit mensen van verschillende religies.

De Stono-opstand was een slavenopstand die op 9 september 1739 begon in de kolonie South Carolina.Het was de grootste slavenopstand in de zuidelijke koloniën, met 25 kolonisten en 35 tot 50 Afrikanen gedood.De opstand werd geleid door inheemse Afrikanen die waarschijnlijk afkomstig waren uit het Centraal-Afrikaanse koninkrijk Kongo, aangezien de rebellen katholiek waren en sommigen Portugees spraken.De leider van de opstand, Jemmy, was een geletterde slaaf.In sommige rapporten wordt hij echter "Cato" genoemd en werd hij waarschijnlijk vastgehouden door de familie Cato, of Cater, die in de buurt van de Ashley River en ten noorden van de Stono River woonde.Hij leidde 20 andere tot slaaf gemaakte Kongolezen, die mogelijk voormalige soldaten waren, in een gewapende mars ten zuiden van de Stono-rivier.Ze waren op weg naar Spaans Florida, waar opeenvolgende proclamaties vrijheid hadden beloofd voor voortvluchtige slaven uit Brits Noord-Amerika.Jemmy en zijn groep rekruteerden bijna 60 andere slaven en doodden meer dan 20 blanken voordat ze werden onderschept en verslagen door de militie van South Carolina nabij de Edisto-rivier.Overlevenden reisden nog eens 50 km voordat de militie hen een week later uiteindelijk versloeg.De meeste gevangengenomen slaven werden geëxecuteerd;de overgebleven weinigen werden verkocht aan markten in West-Indië.Als reactie op de opstand keurde de Algemene Vergadering de Negro Act van 1740 goed, die de vrijheden van slaven beperkte, maar de arbeidsomstandigheden verbeterde en een moratorium instelde op het importeren van nieuwe slaven.

De Negro Act van 1740, uitgevaardigd op 10 mei 1740 in South Carolina onder gouverneur William Bull, was een wetgevend antwoord op de Stono-opstand van 1739. Dit veelomvattende statuut beperkte de vrijheden van tot slaaf gemaakte Afrikanen en verbood hen te reizen, samen te komen en cultiveringsactiviteiten te ondernemen. hun eigen eten, geld verdienen en leren schrijven, hoewel lezen niet verboden was.Het stond eigenaren ook toe om opstandige slaven te doden als dat nodig werd geacht, en het bleef van kracht tot 1865.John Belton O'Neall merkte in zijn werk uit 1848 "The Negro Law of South Carolina" op dat tot slaaf gemaakte individuen persoonlijke eigendommen konden bezitten met toestemming van hun meester, maar juridisch gezien behoorde dit eigendom toe aan de meester.Dit perspectief werd bevestigd door de hooggerechtshoven van de staten in het hele Zuiden.O'Neall had op unieke wijze kritiek op de wet en pleitte voor de acceptatie van getuigenissen van tot slaaf gemaakte Afrikanen onder ede, waarbij hij de nadruk legde op hun vermogen om de plechtigheid van een eed te begrijpen en te respecteren die vergelijkbaar is met die van elke ongeschoolde klasse van blanke individuen in een christelijke samenleving.

King George's War (1744–1748) is de naam die werd gegeven aan de militaire operaties in Noord-Amerika die deel uitmaakten van de Oostenrijkse Successieoorlog (1740–1748).Het was de derde van de vier Franse en Indiase oorlogen.Het vond voornamelijk plaats in de Britse provincies New York, Massachusetts Bay (waartoe destijds zowel Maine als Massachusetts behoorden), New Hampshire (waartoe destijds Vermont behoorde) en Nova Scotia.De belangrijkste actie was een expeditie georganiseerd door de gouverneur van Massachusetts, William Shirley, die in 1745 het Franse fort Louisbourg, op het eiland Cape Breton in Nova Scotia, belegerde en uiteindelijk veroverde. Het Verdrag van Aix-la-Chapelle maakte een einde aan de oorlog in 1748 en herstelde Louisbourg naar Frankrijk, maar slaagde er niet in om openstaande territoriale problemen op te lossen.

De Franse en Indische Oorlog (1754-1763) was een theater van de Zevenjarige Oorlog , waarin de Noord-Amerikaanse koloniën van het Britse rijk het opnemen tegen die van de Fransen , waarbij elke kant werd gesteund door verschillende Indiaanse stammen.Aan het begin van de oorlog telden de Franse koloniën ongeveer 60.000 kolonisten, vergeleken met 2 miljoen in de Britse koloniën.Vooral de in de minderheid zijnde Fransen waren afhankelijk van hun inheemse bondgenoten.Twee jaar na het begin van de Franse en Indische Oorlog, in 1756, verklaarde Groot-Brittannië de oorlog aan Frankrijk, waarmee de wereldwijde Zevenjarige Oorlog begon.Velen beschouwen de Franse en Indiase oorlog als slechts het Amerikaanse toneel van dit conflict;in de Verenigde Staten wordt de Franse en Indiase oorlog echter gezien als een enkelvoudig conflict dat niet in verband werd gebracht met een Europese oorlog.Franse Canadezen noemen het de guerre de la Conquête ('Veroveringsoorlog').De Britten wonnen de Montreal-campagne waarin de Fransen Canada afstonden in overeenstemming met het Verdrag van Parijs (1763).Frankrijk stond ook zijn grondgebied ten oosten van de Mississippi af aan Groot-Brittannië, evenals Frans Louisiana ten westen van de rivier de Mississippi aan zijn bondgenoot Spanje als compensatie voor het verlies van Spaans Florida door Spanje aan Groot-Brittannië.(Spanje had Florida aan Groot-Brittannië afgestaan ​​in ruil voor de terugkeer van Havana, Cuba.) De Franse koloniale aanwezigheid ten noorden van het Caribisch gebied werd teruggebracht tot de eilanden Saint Pierre en Miquelon, waarmee de positie van Groot-Brittannië als de dominante koloniale macht in Noord-Amerika werd bevestigd.

In het koloniale tijdperk drongen Amerikanen aan op hun rechten als Engelsen om hun eigen wetgevende macht alle belastingen te laten heffen.Het Britse parlement beweerde echter in 1765 dat het de hoogste autoriteit had om belastingen te heffen, en er begon een reeks Amerikaanse protesten die rechtstreeks leidden tot de Amerikaanse revolutie .De eerste golf van protesten viel de Stamp Act van 1765 aan en was de eerste keer dat Amerikanen uit elk van de 13 koloniën bijeenkwamen en een gemeenschappelijk front tegen de Britse belastingheffing planden.De Boston Tea Party van 1773 dumpte Britse thee in de haven van Boston omdat er een verborgen belasting in zat die Amerikanen weigerden te betalen.De Britten reageerden door te proberen de traditionele vrijheden in Massachusetts te verpletteren, wat leidde tot de Amerikaanse revolutie die begon in 1775.Het idee van onafhankelijkheid werd steeds wijdverspreider, nadat het voor het eerst was voorgesteld en bepleit door een aantal publieke figuren en commentatoren in de koloniën.Een van de meest prominente stemmen voor onafhankelijkheid was Thomas Paine in zijn pamflet Common Sense, gepubliceerd in 1776. Een andere groep die opriep tot onafhankelijkheid waren de Sons of Liberty, die in 1765 in Boston waren opgericht door Samuel Adams en die nu aan het worden was nog schriller en talrijker.Het parlement begon met een reeks belastingen en straffen die op steeds meer weerstand stuitten: First Quartering Act (1765);Declaratoire wet (1766);Townshend Revenue Act (1767);en theewet (1773).Als reactie op de Boston Tea Party keurde het parlement de Intolerable Acts: Second Quartering Act (1774) goed;Wet van Quebec (1774);Wet op de regering van Massachusetts (1774);Wet op de rechtspleging (1774);Havenwet van Boston (1774);Verbodswet (1775).Op dat moment hadden de 13 koloniën zich georganiseerd in het Continentale Congres en begonnen ze onafhankelijke regeringen op te zetten en hun milities te oefenen ter voorbereiding op oorlog.