အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ အချိန်ဇယား

နောက်ဆက်တွဲများ

ဇာတ်ကောင်များ

အောက်ခြေမှတ်စုများ

အကိုးအကား


အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ
American Revolutionary War ©Emanuel Leutze

1775 - 1783

အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ



၁၇၇၅ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၉ ရက်နေ့မှ ၁၇၈၃ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၃ ရက်နေ့အထိ ကြာမြင့်ခဲ့သော အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲသည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု ထူထောင်ရေးကို ဦးတည်သွားစေသည့် ပဋိပက္ခဖြစ်သည်။Lexington နှင့် Concord တိုက်ပွဲများနှင့်အတူ စစ်ပွဲသည် စတင်ခဲ့ပြီး ဒုတိယ Continental Congress မှ Lee Resolution ကို အောင်မြင်ပြီး 13 Colonies အား လွတ်လပ်သောပြည်နယ်များအဖြစ် ကြေငြာပြီးနောက် စစ်ပွဲသည် ပိုမိုပြင်းထန်လာသည်။ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန် ၏ ဦးဆောင်မှုအောက်တွင် ကွန်တိန်နာတပ်မတော်သည် ဗြိတိသျှ ၊ သစ္စာခံများနှင့် ဟေးရှန်းတပ်များကို တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။စစ်ပွဲသည် အမေရိကန်အကြောင်းကြောင့် ပြင်သစ် နှင့်စပိန် တို့မှ ပံ့ပိုးမှုပါဝင်လာကာ မြောက်အမေရိက၊ ကာရေဘီယံနှင့် အတ္တလန္တိတ်သမုဒ္ဒရာရှိ ရုပ်ရှင်ရုံများပါ၀င်သည့် နိုင်ငံတကာ ပဋိပက္ခဖြစ်လာသည်။ကုန်သွယ်ရေး၊ အခွန်ကောက်ခံမှုနှင့် အုပ်ချုပ်မှုဆိုင်ရာ မူဝါဒအမျိုးမျိုးကြောင့် အမေရိကန် ကိုလိုနီများနှင့် ဗြိတိန်တို့ကြား တင်းမာမှုများ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည်။ဤတင်းမာမှုများသည် Boston Massacre နှင့် Boston Tea Party ကဲ့သို့သော ဖြစ်ရပ်များနှင့်အတူ ဆူပွက်သောအမှတ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် ဗြိတိန်သည် သည်းမခံနိုင်သောအက်ဥပဒေများဟု လူသိများသော ဒဏ်ခတ်အရေးယူမှုများကို ပြဋ္ဌာန်းခဲ့ပြီး ကိုလိုနီနယ်များအား ပထမ ကွန်တီနယ်ကွန်ဂရက်နှင့် နောက်ပိုင်းတွင် ဒုတိယ ကွန်တိန်နာကွန်ဂရက်ကို ခေါ်ယူရန် ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ဤစည်းဝေးပွဲများသည် ဗြိတိသျှမူဝါဒများကို ကန့်ကွက်ခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် လွတ်လပ်ရေး အပြည့်အဝရရှိရေးကို ထောက်ခံအားပေးကာ ပြည်သူ့စစ်များကို Continental Army အဖြစ် တရားဝင်ဖွဲ့စည်းကာ ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်ကို ၎င်း၏တပ်မှူးအဖြစ် ခန့်အပ်ခဲ့သည်။Saratoga တိုက်ပွဲကဲ့သို့ အရေးပါသော အမေရိကန်အောင်ပွဲများသည် ပြင်သစ်နှင့် နောက်ပိုင်းတွင် စပိန်တို့နှင့် တရားဝင်မဟာမိတ်များ လုံခြုံစေရန် ကူညီပေးခဲ့သည်။ဤမဟာမိတ်အဖွဲ့များသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော စစ်ရေးနှင့် ငွေကြေးအထောက်အပံ့များကို ပံ့ပိုးပေးသည်။စစ်ပွဲသည် ဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ် Cornwallis အား လက်နက်ချရန် အတင်းအကြပ် ဖိအားပေးခံရသော ယော့ခ်တောင်းတွင် ပြတ်ပြတ်သားသား အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး အဓိက တိုက်ခိုက်ရေး စစ်ဆင်ရေးများကို ထိရောက်စွာ အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။သံတမန်ရေးအရ ဆက်လက်ကြိုးပမ်းပြီးနောက် ၁၇၈၃ ခုနှစ်တွင် ပါရီစာချုပ်ကို လက်မှတ်ရေးထိုးခြင်းဖြင့် စစ်ပွဲသည် တရားဝင်ပြီးဆုံးခဲ့ပြီး ဗြိတိန်သည် အမေရိကန်ကို အချုပ်အခြာအာဏာပိုင်နိုင်ငံအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုခဲ့သည်။ဤစစ်ပွဲသည် နိုင်ငံသစ်တစ်ခုမွေးဖွားလာရုံသာမက ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာဂယက်ရိုက်ခတ်မည့်စစ်ပွဲ၊ သံခင်းတမန်ခင်းနှင့် အုပ်ချုပ်မှုတွင်လည်း စံနမူနာများချမှတ်ခဲ့သည်။
1764 Jan 1

စကားချီး

Boston, MA, USA
ခုနစ်နှစ်စစ်ပွဲ ဟု သိကြသည့် ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ကျယ်ပြန့်သော စစ်ပွဲ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သော ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲသည် ၁၇၆၃ ခုနှစ်တွင် ပြင်သစ်နိုင်ငံသစ်ရှိ ၎င်း၏ပိုင်နက်များထဲမှ ပြင်သစ်ကို မောင်းထုတ်ခဲ့သည့် ပါရီငြိမ်းချမ်းရေး ၁၇၆၃ ဖြင့် အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။[1]1763 မှ 1765 ခုနှစ်အတွင်း Grenville ဝန်ကြီးဌာနသည် တော်ဝင်ရေတပ်အား မှောင်ခိုကုန်ပစ္စည်းများ ကုန်သွယ်မှုကို ရပ်တန့်ရန်နှင့် အမေရိကန်ဆိပ်ကမ်းများတွင် ကောက်ခံသော အကောက်ခွန်များကို စည်းကြပ်ရန် ညွှန်ကြားခဲ့သည်။အရေးအကြီးဆုံးမှာ 1733 Molasses Act;1763 ခုနှစ်မတိုင်မီ ပုံမှန် လျစ်လျူရှုထားသော်လည်း၊ နယူးအင်္ဂလန်ရမ်ပို့ကုန်များ၏ 85% ကို တင်သွင်းသော တင်လဲရည်များမှ ထုတ်လုပ်ထားသောကြောင့် သိသာထင်ရှားသော စီးပွားရေးဆိုင်ရာ သက်ရောက်မှုရှိခဲ့သည်။အဆိုပါအစီအမံများကို အနောက်နယ်နိမိတ်ကို ကာကွယ်ရန်အတွက် ပေးဆောင်ရန် ကိုလိုနီနယ်များအပေါ် ထပ်လောင်းအခွန်များ စည်းကြပ်ထားသော သကြားအက်ဥပဒေနှင့် တံဆိပ်ခေါင်းအက်ဥပဒေဖြင့် လိုက်နာဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။[2]၁၇၇၂ ခုနှစ် ဇွန်လတွင် Gaspee Affair ၌ အကောက်ခွန်သင်္ဘော ဖျက်ဆီးခံရပြီးနောက် တင်းမာမှုများ တိုးလာကာ ၁၇၇၃ ခုနှစ်တွင် ဘဏ်လုပ်ငန်း အကျပ်အတည်းကြောင့် ဗြိတိသျှစီးပွားရေးကို လွှမ်းမိုးထားသည့် အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီ ပြိုကျလုနီးပါးဖြစ်ခဲ့သည်။၎င်းအား ထောက်ခံရန် ပါလီမန်သည် လက်ဖက်ရည်အက်ဥပဒေကို အတည်ပြုခဲ့ပြီး ၎င်းအား ကိုလိုနီဆယ့်သုံးမျိုးတွင် ကုန်သွယ်မှုလက်ဝါးကြီးအုပ်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။အမေရိကန် လက်ဖက်ခြောက်အများစုကို နယ်သာလန်မှ မှောင်ခိုတင်သွင်းလာသောကြောင့် တရားမ၀င်ကုန်သွယ်မှုကို စီမံခန့်ခွဲသူများသည် ပါလီမန်မှ အခွန်ကောက်ခံခြင်းဆိုင်ရာမူကို ပြဌာန်းရန် နောက်ထပ်ကြိုးပမ်းမှုအဖြစ် ရှုမြင်ခံရပြီး ယင်းအက်ဥပဒေကို ဆန့်ကျင်ခဲ့သည်။[3]
1764
တော်လှန်ရေးမျိုးစေ့များornament
တံဆိပ်ခေါင်းဥပဒေ
ဘော့စတိုနီးယားနိုင်ငံသားများသည် တံဆိပ်ခေါင်းအက်ဥပဒေအကြောင်း ဖတ်နေသည်။ ©Granger Picture Archive
1765 Jan 1

တံဆိပ်ခေါင်းဥပဒေ

Boston, MA, USA
တံဆိပ်ခေါင်းအက်ဥပဒေ 1765 သည် အမေရိကတိုက်ရှိ ဗြိတိသျှ ကိုလိုနီများအပေါ် တိုက်ရိုက်အခွန်စည်းကြပ်ရန် စည်းကြပ်ခွန် စည်းကြပ်ကောက်ခံသည့် အက်ဥပဒေဖြစ်ပြီး လန်ဒန်မှ ဖောင်းကြွဝင်ငွေတံဆိပ်ခေါင်းပါသည့် တံဆိပ်ခေါင်းစက္ကူပေါ်တွင် ပုံနှိပ်သည့်ပစ္စည်းများကို ထုတ်လုပ်ရန် လိုအပ်သည်။[4] ပုံနှိပ်ထားသောပစ္စည်းများတွင် တရား၀င်စာရွက်စာတမ်းများ၊ မဂ္ဂဇင်းများ၊ ဖဲချပ်များ၊ သတင်းစာများနှင့် ကိုလိုနီနယ်များတစ်လျှောက်အသုံးပြုသည့် အခြားစက္ကူအမျိုးအစားများစွာပါဝင်ပြီး ၎င်းကို ကိုလိုနီခေတ်စက္ကူဖြင့်မဟုတ်ဘဲ ဗြိတိသျှငွေကြေးဖြင့် ပေးချေရမည်ဖြစ်သည်။[5]အဆိုပါ အခွန်၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲအပြီး အမေရိကန်ကိုလိုနီများတွင် တပ်စွဲထားသော ဗြိတိသျှစစ်တပ်များအတွက် ပေးဆောင်ရန်ဖြစ်ပြီး ကိုလိုနီသမားများက အစပြု၍ ပြင်သစ်ကျူးကျော်မှုကို မကြောက်ရွံ့ခဲ့ဘဲ စစ်ပွဲ၏ ဝေစုကို ပေးဆောင်ပြီးဖြစ်ကြောင်း ငြင်းခုံခဲ့ကြသည်။ ကုန်ကျစရိတ်။[6] ကိုလိုနီသမားများက လန်ဒန်မှ ပေးဆောင်သင့်သော ပိုလျှံနေသော ဗြိတိသျှအရာရှိများနှင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း စစ်သားများအတွက် ဗြိတိသျှ ပိုင်နက်ဆိုင်ရာ အခွင့် အရေးဖြစ်ကြောင်း အကြံပြုခဲ့သည်။တံဆိပ်ခေါင်းအက်ဥပဒေသည် ကိုလိုနီပြုသူများကြားတွင် အလွန်ရေပန်းစားခဲ့သည်။ကိုလိုနီဥပဒေပြုလွှတ်တော်များကသာ ခွင့်ပြုပေးသည့် သဘောဆန္ဒမပါဘဲ အခွန်ကောက်ခံခြင်းမှာ အင်္ဂလိပ်လူမျိုးများ၏ အခွင့်အရေးများကို ချိုးဖောက်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု အများစုက ယူဆကြသည်။သူတို့၏ဆောင်ပုဒ်မှာ “ကိုယ်စားပြုမှုမရှိဘဲ အခွန်မဆောင်ရ” ဟူ၍ဖြစ်သည်။ကိုလိုနီခေတ်စည်းဝေးပွဲများသည် အသနားခံစာများနှင့် ကန့်ကွက်မှုများ ပေးပို့ခဲ့ကြပြီး နယူးယောက်မြို့တွင် ကျင်းပသည့် တံဆိပ်ခေါင်းဥပဒေကွန်ဂရက်သည် ပါလီမန်နှင့် ဘုရင်အား အသနားခံသောအခါတွင် ဗြိတိသျှတို့၏ မည်သူ့ကိုမဆို ပထမဦးဆုံး သိသာထင်ရှားသော ပူးတွဲကိုလိုနီပြုမှုဆိုင်ရာ တုံ့ပြန်မှုဖြစ်သည်။ဗြိတိန်ပါလီမန်အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးက အမေရိကန်ကိုလိုနီပြုသူများသည် ပိုင်ဆိုင်မှုမပိုင်ဆိုင်သော ဗြိတိန်၏ 90 ရာခိုင်နှုန်းနှင့်မတူဘဲ မဲမခွဲနိုင်ဘဲ မြေယာပိုင်ဆိုင်သည့် ရွေးကောက်ပွဲများနှင့် ကိုယ်စားလှယ်များက ကိုယ်စားပြုသော “စင်စစ်အားဖြင့်” ဖြစ်သည်ဟု စောဒကတက်ခဲ့သည်။ သူတို့နဲ့ ဘုံအကျိုးစီးပွား။[7] Maryland ရှေ့နေနှင့် နိုင်ငံရေးသမား Daniel Dulany သည် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ဖတ်ရှု့ထားသော လက်ကမ်းစာစောင်တစ်ခုတွင် အဆိုပါပြောဆိုချက်ကို အငြင်းပွားခဲ့ပြီး အမေရိကန်များနှင့် အင်္ဂလိပ်သမ္မတလောင်းများကြား ဆက်ဆံရေးသည် သင့်လျော်သောကိုယ်စားပြုမှုအတွက် "အတုမရှိသော" အားကိုးအားထားနိုင်လွန်းသည်ဟု ငြင်းခုံခဲ့သည်။ ဒါမှမဟုတ်ရင်[8] ပြည်တွင်းဆန္ဒပြအဖွဲ့များသည် New England မှ Maryland အထိ လျော့ရဲသော ညွန့်ပေါင်းအဖွဲ့ကို ဖန်တီးပေးသည့် စာပေးစာယူကော်မတီများ တည်ထောင်ခဲ့သည်။ရံဖန်ရံခါတွင် လွတ်လပ်ရေး၏သားတော်များက အစပြုကာ အကျုံးဝင်သည့် ရုပ်တုများကို ချိတ်ဆွဲကာ ဆန္ဒပြမှုများနှင့် ဆန္ဒပြမှုများ တိုးလာခဲ့သည်။မကြာမီတွင်၊ တံဆိပ်ခေါင်းခွန် ဖြန့်ဖြူးသူအားလုံးသည် ၎င်းတို့၏ ကော်မရှင်အဖွဲ့ခွဲများမှ နုတ်ထွက်ရန် ခြိမ်းခြောက်ခံရပြီး အခွန်ကို ထိထိရောက်ရောက် ကောက်ခံခြင်း မရှိခဲ့ပါ။[9]
လေးပုံတပုံ တမန်တော်များ
ဗြိတိသျှ ဂရန်နာဒီယာနှင့် နိုင်ငံက မိန်းကလေး။ ©John Seymour Lucas
1765 May 15

လေးပုံတပုံ တမန်တော်များ

New York
ဗြိတိသျှ မြောက်အမေရိကရှိ တပ်ဖွဲ့မှူး ဗိုလ်ချုပ်ကြီး သောမတ်စ်ဂေ့ခ်ျ နှင့် ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲ (ဗိုလ်မှူး ဂျိမ်း ရောဘတ်ဆန် အပါအဝင်) တို့သည် ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲတွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသော အခြား ဗြိတိသျှ အရာရှိများက လေးပုံတပုံနှင့် နေရာချထားပေးရန်အတွက် ကိုလိုနီခေတ် စည်းဝေးပွဲများကို စည်းရုံးရန် ခက်ခဲနေခဲ့သည်။ ချီတက်မှုတွင် တပ်ဖွဲ့ဝင်များ၊ဒါကြောင့် လွှတ်တော်ကို တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ တောင်းဆိုတယ်။စစ်ပွဲအတွင်း ကိုလိုနီနယ်အများစုသည် စားနပ်ရိက္ခာများ ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သော်လည်း ငြိမ်းချမ်းသောကာလတွင် ပြဿနာကို အငြင်းပွားခဲ့သည်။ဤပထမ Quartering Act ကို မေလ 15၊ 1765၊ [10] တွင် Royal Assent ပေးထားပြီး ဂရိတ်ဗြိတိန်သည် Mutiny Act 1765 အရ ၎င်း၏စစ်သားများကို အမေရိကန် စစ်တန်းလျားများနှင့် အများသူငှာအိမ်များတွင် ထားရှိရန် ပေးအပ်ထားသော်လည်း ၎င်း၏စစ်သားများသည် အိမ်ရာအရေအတွက်ထက် ကျော်လွန်ပါက၊ ၎င်းတို့ကို "အင်းမများ၊ လိုင်လီနွားတင်းကုပ်များ၊ အဲလ်အိမ်များ၊ သောက်သုံးရေအိမ်များနှင့် ရမ်၊ ဘရန်ဒီ၊ ရေပြင်း၊ cider သို့မဟုတ် metheglin ရောင်းချသူများ၏အိမ်များ" နှင့် "လူမနေသောအိမ်များ၊ အိမ်ပြင်များတွင် အရေအတွက်များလိုအပ်ပါက၊ အကျီများ သို့မဟုတ် အခြား အဆောက်အဦများ။"ကိုလိုနီအာဏာပိုင်များသည် အိမ်ရာစရိတ်နှင့် ဤစစ်သားများကို ကျွေးမွေးရန် လိုအပ်သည်။Quartering Act 1774 ကို ဂရိတ်ဗြိတိန်တွင် အကျပ်ကိုင်သော လုပ်ရပ်များထဲမှ တစ်ခုအဖြစ် လူသိများပြီး ကိုလိုနီနယ်များတွင် သည်းမခံနိုင်သော လုပ်ရပ်များ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် လူသိများသည်။Quartering အက်ဥပဒေသည် ကိုလိုနီနယ်မြေအားလုံးတွင် သက်ရောက်ပြီး အမေရိကတွင် ဗြိတိသျှတပ်များကို နေရာချရန်အတွက် ပိုမိုထိရောက်သောနည်းလမ်းကို ဖန်တီးရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ယခင်လုပ်ဆောင်မှုတစ်ခုတွင် ကိုလိုနီနယ်များသည် စစ်သားများအတွက် အိမ်ရာများထောက်ပံ့ပေးရန် လိုအပ်ခဲ့သော်လည်း ကိုလိုနီဥပဒေပြုလွှတ်တော်များက ယင်းကဲ့သို့လုပ်ဆောင်ရာတွင် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ရပ်ကွက်အက်ဥပဒေအသစ်သည် သင့်လျော်သောရပ်ကွက်များကို ပံ့ပိုးမပေးပါက အုပ်ချုပ်ရေးမှူးတစ်ဦးအား အခြားအဆောက်အအုံများတွင် စစ်သားများကို ထားရှိခွင့်ပြုထားသည်။
ဘော်စတွန် လူသတ်ပွဲ
ဘော်စတွန် လူသတ်ပွဲ ©Don Troiani
1770 Mar 5

ဘော်စတွန် လူသတ်ပွဲ

Boston
ဘော့စတွန် လူသတ်ပွဲသည် ၁၇၇၀ ခုနှစ် မတ်လ ၅ ရက်နေ့တွင် ဘော့စတွန်တွင် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုဖြစ်ပြီး ဗြိတိသျှစစ်သား ကိုးဦးမှ ၎င်းတို့အား နှုတ်ဖြင့်နှောင့်ယှက်နေသော လူသုံးလေးရာခန့်ကို ပစ်သတ်ကာ ဒုံးကျည်မျိုးစုံဖြင့် ပစ်ပေါက်ခဲ့သည်။Paul Revere နှင့် Samuel Adams ကဲ့သို့သော မျိုးချစ်ခေါင်းဆောင်များက အဆိုပါပွဲကို "အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှု" အဖြစ် အကြီးအကျယ် လူသိရှင်ကြား ကြေညာခဲ့သည်။[12] ဗြိတိသျှတပ်များသည် မက်ဆာချူးဆက်ပင်လယ်အော်တွင် ၁၇၆၈ ခုနှစ်ကတည်းက သရဖူခန့်အပ်ထားသော အရာရှိများကို ပံ့ပိုးကူညီရန်နှင့် လူကြိုက်များခြင်းမရှိသော ပါလီမန်ဥပဒေများကို ပြဋ္ဌာန်းရန်အတွက် ဗြိတိသျှတပ်များကို 1768 ခုနှစ်ကတည်းက တပ်စွဲခဲ့သည်။အရပ်သားများနှင့် စစ်သားများကြားတွင် တင်းမာသော ဆက်ဆံရေးများကြားတွင် ဗြိတိသျှကင်းသမား ဝိုင်းဖွဲ့ကာ လူအုပ်က သူ့ကို နှုတ်ဖြင့် စော်ကားခဲ့သည်။ကလပ်များ၊ ကျောက်တုံးများနှင့် နှင်းဘောလုံးများ ထိမှန်ခံရသော Captain Thomas Preston ဦးဆောင်သော နောက်ထပ်စစ်သား ခုနစ်ဦးမှ နောက်ဆုံးတွင် သူ့ကို ပံ့ပိုးပေးခဲ့သည်။နောက်ဆုံးတွင် ပရက်စတွန်မှ အမိန့်မပေးဘဲ စစ်သားတစ်ဦးကို ပစ်ပယ်လိုက်လေသည်။အဆိုပါ ပစ်ခတ်မှုကြောင့် လူသုံးဦးသေဆုံးပြီး ရှစ်ဦးဒဏ်ရာရရှိကာ နှစ်ဦးမှာ နောက်ပိုင်းတွင် ဒဏ်ရာများဖြင့် သေဆုံးသွားခဲ့ကြောင်း သိရသည်။[12]ယာယီအုပ်ချုပ်ရေးမှူး Thomas Hutchinson က စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုပြုလုပ်ရန် ကတိပြုပြီးနောက် လူစုလူဝေးဖြစ်ခဲ့သော်လည်း နောက်နေ့တွင် တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို Castle ကျွန်းသို့ ဆုတ်ခွာသွားစေရန် လှုံ့ဆော်ခဲ့သည်။စစ်သားရှစ်ဦး၊ အရာရှိတစ်ဦးနှင့် အရပ်သား လေးဦးကို လူသတ်မှုဖြင့် ဖမ်းဆီးတရားစွဲဆိုခံခဲ့ရပြီး ၎င်းတို့ကို အနာဂတ် အမေရိကန်သမ္မတ ဂျွန်အဒမ်က ကာကွယ်ခဲ့သည်။စစ်သည်ခြောက်ဦး လွတ်ငြိမ်း ချမ်းသာခွင့် ရပြီး၊ကျန်နှစ်ဦးကို လူသေမှုဖြင့် ပြစ်ဒဏ် လျှော့ပေါ့ပေးခဲ့သည်။လူသတ်မှုတွင် အပြစ်ရှိကြောင်း တွေ့ရှိသူ နှစ်ဦးအား ၎င်းတို့၏ လက်တွင် တံဆိပ်တပ်ခြင်း စီရင်ချက်ချခဲ့သည်။
စာပေးစာယူကော်မတီများ
ဘော်စတွန်စာပေးစာယူကော်မတီသည် လစ်ဘာတီသစ်ပင်တွင် မကြာခဏ စုရုံးလေ့ရှိသည်။ ©John Cassell
1772 Nov 1

စာပေးစာယူကော်မတီများ

New England, USA
ကော်မီတီများ၏ လုပ်ငန်းဆောင်တာမှာ ဗြိတိသျှအိမ်ရှေ့မင်း၏ လုပ်ရပ်များကို ပေးထားသည့် ကိုလိုနီနယ်မြေအတွင်း နေထိုင်သူများအား သတိပေးရန်နှင့် မြို့များမှ ကျေးလက်သို့ သတင်းအချက်အလတ်များ ဖြန့်ဝေရန် ဖြစ်သည်။သတင်းသည် အများအားဖြင့် လက်ဖြင့်ရေးထားသော စာများ သို့မဟုတ် ရိုက်နှိပ်ထားသော လက်ကမ်းစာစောင်များမှတဆင့် ဖြန့်ကျက်လေ့ရှိပြီး မြင်းစီးသူ သို့မဟုတ် သင်္ဘောပေါ်တွင် ကယ်ရီယာများက သယ်ဆောင်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဤသတင်းသည် အမြင်များကို တိကျစွာ ထင်ဟပ်စေကြောင်း သေချာစေရန်အတွက် ကော်မတီများသည် တာဝန်ရှိပြီး သင့်လျော်သော လက်ခံရေးအဖွဲ့များထံ ပေးပို့ခဲ့ပါသည်။သတင်းထောက်အများအပြားသည် ကိုလိုနီခေတ်ဥပဒေပြုလွှတ်တော်များ၏အဖွဲ့ဝင်များဖြစ်ကြပြီး အခြားသူများသည်လည်း Sons of Liberty and Stamp Act ကွန်ဂရက်တွင် ပါဝင်လှုပ်ရှားခဲ့ကြသည်။[13]မျိုးချစ်စုစုပေါင်း 7,000 မှ 8,000 ခန့်သည် ဤကော်မီတီများတွင် ကိုလိုနီခေတ်နှင့် ဒေသဆိုင်ရာအဆင့်များတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့၏ ရပ်ရွာများတွင် ခေါင်းဆောင်မှုအများစုပါဝင်သည်။သစ္စာခံသူများကို သဘာဝအတိုင်း ဖယ်ထုတ်ထားသည်။ကော်မတီများသည် ဂရိတ်ဗြိတိန်ကို အမေရိကန်ခုခံရေးခေါင်းဆောင်များဖြစ်လာပြီး ပြည်နယ်နှင့် ဒေသအဆင့်တွင် စစ်ပွဲအတွက် ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုကို အဓိကအားဖြင့် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်။ဗြိတိန်ထုတ်ကုန်များကို သပိတ်မှောက်ရန် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ဆုံးဖြတ်သောအခါ ကိုလိုနီခေတ်နှင့် ဒေသဆိုင်ရာ ကော်မတီများသည် ကုန်သည်များ၏ မှတ်တမ်းများကို စစ်ဆေးကာ သပိတ်မှောက်မှုကို အံတုရန် ကြိုးပမ်းသည့် ကုန်သည်များ၏ အမည်များကို ထုတ်ပြန်ခြင်းတွင် တာဝန်ရှိသည်။ကော်မတီများသည် မျိုးချစ်စိတ်နှင့် အိမ်ကုန်ထုတ်လုပ်မှုကို မြှင့်တင်ကာ အမေရိကန်များကို ဇိမ်ခံပစ္စည်းများကို ရှောင်ရှားရန်နှင့် ပိုမိုရိုးရှင်းသော ဘဝတစ်ခုကို ဦးဆောင်ရန် အကြံပေးခဲ့သည်။ကော်မတီများသည် အမေရိကန်လူထုဘဝ၏ ရှုထောင့်များစွာအပေါ် ၎င်းတို့၏အာဏာကို တဖြည်းဖြည်း တိုးချဲ့လာခဲ့သည်။သူတို့သည် သစ္စာမဲ့သော အစိတ်အပိုင်းများကို ဖော်ထုတ်ရန်၊ ရွှေ့ပြောင်းခံရသော တော်ဝင်အရာရှိများကို ဖော်ထုတ်ရန် သူလျှိုကွန်ရက်များ ထူထောင်ကာ ကိုလိုနီနယ်မြေတစ်ခုစီတွင် ဗြိတိသျှအစိုးရ၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုကို လျော့ပါးစေရန် ကူညီပေးခဲ့သည်။၁၇၇၄ နှောင်းပိုင်းနှင့် ၁၇၇၅ အစောပိုင်းတွင် ၎င်းတို့သည် စစ်မှန်သော ကိုလိုနီအစိုးရ၏ လည်ပတ်မှုကို စတင်ခဲ့သည့် ပြည်နယ်ဆိုင်ရာ ညီလာခံများကို ကြီးကြပ်ခဲ့သည်။[14]တော်ဝင်အစိုးရ၏ ရန်လိုသော ခြိမ်းခြောက်မှုများ ပိုများလာသည်ဟု အစွန်းရောက်ခေါင်းဆောင်များက ယူဆသော ဘော့စတွန်သည် ၁၇၇၂ ခုနှစ်နှောင်းပိုင်းတွင် မြို့လေးအစည်းအဝေး၏ သဘောတူညီချက်ဖြင့် ပထမဆုံးသော ကာလရှည်ကြာ ကော်မတီတစ်ရပ်ကို ထူထောင်ခဲ့သည်။ ၁၇၇၃ ခုနှစ် နွေဦးပေါက်တွင် မျိုးချစ်များသည် မက်ဆာချူးဆက်စနစ်ကို လိုက်နာရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး စတင်ခဲ့သည်။ ကိုလိုနီတစ်ခုစီတွင် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင်ကော်မတီများ ထူထောင်ပါ။ဗာဂျီးနီးယားသည် မတ်လတွင် အဖွဲ့ဝင် ၁၁ ဦးပါရှိသည့် ကော်မတီတစ်ရပ်ကို အမြန်ခန့်အပ်ခဲ့ပြီး နောက်တွင် Rhode Island၊ Connecticut၊ New Hampshire နှင့် South Carolina တို့ဖြစ်သည်။ဖေဖော်ဝါရီ ၁၇၇၄ တွင် ကိုလိုနီနယ် ၁၁ ခုသည် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင်ကော်မတီများကို ထူထောင်ခဲ့သည်။နောက်ဆုံးတွင် ပုန်ကန်ခဲ့သော ကိုလိုနီ ၁၃ ခုအနက် မြောက်ကာရိုလိုင်းနားနှင့် ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားတို့သာ မရှိခဲ့ပါ။
လက်ဖက်ရည်ဆိုင် မတွေ့သေး
လက်ဖက်ရည်အက်ဥပဒေ ၁၇၇၃။ ©HistoryMaps
1773 May 10

လက်ဖက်ရည်ဆိုင် မတွေ့သေး

England, UK
လက်ဖက်ရည်အက်ဥပဒေ 1773 သည် ဗြိတိန် ပါလီမန်၏အက်ဥပဒေဖြစ်သည်။အဓိကရည်ရွယ်ချက်မှာ လန်ဒန်ဂိုဒေါင်များတွင် ငွေကြေးအကျပ်အတည်းရှိသော ဗြိတိန်အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီမှ သိမ်းဆည်းထားသော လက်ဖက်ခြောက်ပမာဏကို လျှော့ချရန်နှင့် ရုန်းကန်နေရသော ကုမ္ပဏီကို ရှင်သန်နိုင်ရန် ကူညီပေးရန်ဖြစ်သည်။[11] ဆက်စပ်ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုသည် ဗြိတိန်၏မြောက်အမေရိကကိုလိုနီနယ်များအတွင်းသို့ မှောင်ခိုသွင်းထားသော တရားမဝင်လက်ဖက်ရည်များ၏စျေးနှုန်းကို လျှော့ချရန်ဖြစ်သည်။၎င်းသည် Townshend တာဝန်များပေးဆောင်သည့် ကုမ္ပဏီလက်ဖက်ရည်ကို ကိုလိုနီနယ်ချဲ့များအား ဝယ်ယူရန် ဆွဲဆောင်နိုင်စေကာ ပါလီမန်၏ အခွန်ကောက်ခံခွင့်ကို လက်ခံရန် ပြတ်ပြတ်သားသား သဘောတူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ထိုအချိန်က အမေရိကရှိ လက်ဖက်အားလုံး၏ 86% ခန့်သည် ဒတ်ခ်ျလက်ဖက်ခြောက်များ မှောင်ခိုတင်သွင်းလာသောကြောင့် ဗြိတိန်နှင့် အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီများအတွက် မှောင်ခိုလက်ဖက်ခြောက်သည် ကြီးမားသောပြဿနာတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။အက်ဥပဒေသည် ကုမ္ပဏီအား မြောက်အမေရိကသို့ လက်ဖက်ခြောက် တိုက်ရိုက်တင်ပို့ခွင့်နှင့် Townshend Acts မှ ချမှတ်ထားသော အခွန်အခများ ဆက်လက်တည်မြဲနေသော်လည်း ဗြိတိန်မှ လက်ဖက်အခွန်လွတ် တင်ပို့ခွင့်ကို ပေးထားသည်။၁၇၇၃ ခုနှစ် မေလ ၁၀ ရက်နေ့တွင် တော်ဝင်သဘောတူချက်ကို လက်ခံရရှိခဲ့သည်။ တံဆိပ်ခေါင်းအက်ဥပဒေ ၁၇၆၅ ကို ဆန့်ကျင်သော တံဆိပ်ခေါင်းအက်ဥပဒေ ၁၇၆၅ ကို ဆန့်ကျင်သော ကုန်သည်များနှင့် ကုန်သည်များ၊ လက်ဖက်ရည်ဖြန့်ဖြူး။
Boston Tea Party
Boston Tea Party ©Anonymous
1773 Dec 16

Boston Tea Party

Boston, MA
Boston Tea Party သည် ကိုလိုနီခေတ် Massachusetts ရှိ Boston ရှိ Sons of Liberty မှ ဒီဇင်ဘာ 16 ရက် 1773 တွင် အမေရိကန် နိုင်ငံရေးနှင့် ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားသော ဆန္ဒပြပွဲဖြစ်သည်။[15] ပစ်မှတ်မှာ Townshend Acts မှလွဲ၍ အခွန်မပေးဘဲ ဗြိတိသျှ အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီအားတရုတ်နိုင်ငံမှ လက်ဖက်ခြောက်များကို အမေရိကန်ကိုလိုနီများတွင် ရောင်းချခွင့်ပြုခဲ့သည့် မေလ 10၊ 1773 ခုနှစ် လက်ဖက်ရည်အက်ဥပဒေ၊လစ်ဘာတီ၏သားများသည် Townshend အက်ဥပဒေပါ အခွန်များကို ၎င်းတို့၏အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုအဖြစ် ပြင်းထန်စွာကန့်ကွက်ခဲ့သည်။တုန့်ပြန်မှုအနေဖြင့်၊ အချို့သော Native Americans များအသွင်ဆောင်ထားသော Sons of Liberty သည် အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီမှပေးပို့သော လက်ဖက်ခြောက်တင်ပို့မှုတစ်ခုလုံးကို ဖျက်ဆီးပစ်ခဲ့သည်။ဆန္ဒပြသူတွေက သင်္ဘောပေါ်တက်ပြီး လက်ဖက်ရည်ပန်းကန်တွေကို ဘော်စတွန်ဆိပ်ကမ်းထဲကို ပစ်ချခဲ့ကြပါတယ်။ဗြိတိန် အစိုးရက အဆိုပါဆန္ဒပြမှုကို နိုင်ငံတော်သစ္စာဖောက်မှုဟု ယူဆကာ ကြမ်းတမ်းစွာ တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။[16] ဇာတ်လမ်းတွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးသို့ အရှိန်မြှင့်သွားပြီး အမေရိကန်သမိုင်း ၏ အထင်ကရဖြစ်ရပ်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ထိုအချိန်မှစ၍ လက်ဖက်ပါတီလှုပ်ရှားမှုကဲ့သို့သော အခြားသောနိုင်ငံရေးဆန္ဒပြမှုများသည် ၁၇၇၃ ခုနှစ် ဘော်စတွန်ဆန္ဒပြပွဲ၏ သမိုင်းဝင်ဆက်ခံသူများအဖြစ် ရည်ညွှန်းပြောဆိုခဲ့ကြသည်။Tea Party သည် 1773 ခုနှစ်တွင် ဗြိတိသျှပါလီမန်မှ အခွန်ပေးဆောင်ခဲ့သော Tea Act ကိုဆန့်ကျင်သည့် ဗြိတိသျှအမေရိကတစ်ဝှမ်း တော်လှန်ရေးလှုပ်ရှားမှု၏ အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သည်။ လက်ဖက်ရည်သောက်ခြင်းအက်ဥပဒေအား ကိုလိုနီသမားများက အင်္ဂလိပ်လူမျိုးများအနေဖြင့် "ကိုယ်စားပြုခြင်းမရှိဘဲ အခွန်ကောက်ခံခြင်း" ကို ချိုးဖောက်သည်ဟု ယုံကြည်သောကြောင့်၊ ကိုယ်စားမပြုသော လွှတ်တော်မှမဟုတ်ဘဲ ၎င်းတို့၏ ရွေးကောက်ခံကိုယ်စားလှယ်များကသာ အခွန်ကောက်ခံခြင်း ဖြစ်သည်။ချိတ်ဆက်မှုကောင်းမွန်သော အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီသည် ကိုလိုနီခေတ် လက်ဖက်ခြောက်တင်သွင်းသူများထက် အပြိုင်အဆိုင် အခွင့်ကောင်းများ ရရှိထားပြီး ယင်းလှုပ်ရှားမှုကို မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့၏ လုပ်ငန်းအပေါ် ထပ်လောင်းချိုးဖောက်ခံရမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။[17] ဆန္ဒပြသူများသည် အခြားသော ကိုလိုနီနယ်မြေ သုံးခုတွင် လက်ဖက်ရည်များ တင်ဆောင်ခြင်းကို တားမြစ်ခဲ့သော်လည်း ဘော့စတွန်တွင် တော်ဝင်ဘုရင်ခံ သောမတ်စ်ဟက်ဆင်ဆန်က လက်ဖက်ရည်ကို ဗြိတိန်သို့ ပြန်လည်ပေးအပ်ရန် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။
သည်းမခံနိုင်သော တမန်တော်များ
ဘုံအိမ် ©Karl Anton Hickel
1774 Mar 31

သည်းမခံနိုင်သော တမန်တော်များ

London, UK
Intolerable Acts များသည် Insufferable Acts သို့မဟုတ် Coercive Acts ဟု မကြာခဏရည်ညွှန်းလေ့ရှိပြီး 1774 ခုနှစ်တွင် ဘော့စတွန်လက်ဖက်ရည်သောက်ပွဲပြီးနောက် ဗြိတိန်ပါလီမန်မှ အတည်ပြုခဲ့သော ပြစ်ဒဏ်ငါးခုဆက်တိုက်ဖြစ်သည်။မက်ဆာချူးဆက်ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများအား 1773 ခုနှစ် မေလတွင် ပါလီမန်ကပြဋ္ဌာန်းခဲ့သော အခွန်ကောက်ခံမှုတစ်ခုဖြစ်သည့် Tea Party ဆန္ဒပြမှုကို ဖီဆန်သည့်အတွက် အပြစ်ပေးအရေးယူရန် ရည်ရွယ်သည့်ဥပဒေများဖြစ်သည်။ ဂရိတ်ဗြိတိန်တွင် အဆိုပါဥပဒေများကို Coercive Acts ဟုခေါ်သည်။၎င်းတို့သည် ၁၇၇၅ ခုနှစ် ဧပြီလတွင် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ ဖြစ်ပွားစေသည့် အဓိက ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု တစ်ခုဖြစ်သည်။ဒီဇင်ဘာ 16၊ 1773 ခုနှစ် ဘော်စတွန် လက်ဖက်ရည်သောက်ပါတီကို တိုက်ရိုက်တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် ပါလီမန်မှ လုပ်ရပ်လေးခုကို ပြဋ္ဌာန်းခဲ့သည်- ဘော်စတွန်ဆိပ်ကမ်း၊ မက်ဆာချူးဆက်အစိုးရ၊ ဘက်မလိုက်သော အုပ်ချုပ်ရေးနှင့် လေးပုံတစ်ပုံ အက်ဥပဒေ။[18] လုပ်ရပ်များသည် မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ် စတင်တည်ထောင်ချိန်မှစ၍ ခံစားခဲ့ရသည့် ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်နှင့် အခွင့်အရေးများကို ဖယ်ခွာသွားကာ ကိုလိုနီနယ်ဆယ့်သုံးခုတွင် ဒေါသနှင့် ဒေါသကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်၏ နမူနာတစ်ခုကို ဖန်တီးခြင်းဖြင့် ဗြိတိသျှပါလီမန်သည် သကြားအက်ဥပဒေ 1764 ဖြင့် စတင်ခဲ့သော ပါလီမန်အာဏာကို ဆန့်ကျင်သည့်လမ်းကြောင်းကို ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်မည်ဟု မျှော်လင့်ပါသည်။ ပဉ္စမမြောက်လုပ်ရပ်ဖြစ်သည့် Quebec အက်ဥပဒေသည် ထိုအချိန်က နယ်မြေများကို ချဲ့ထွင်ခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် အနောက်တောင်ဘက်ရှိ ကွီဘက်ပြည်နယ်သည် အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်နှင့် အခြားအနောက်အလယ်ပိုင်းပြည်နယ်များအထိ၊ ဒေသအတွင်းရှိ ဖရန်ကိုဖုန်းကက်သလစ်နေထိုင်သူများအတွက် ယေဘုယျအားဖြင့် ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို စတင်လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။အခြားသော အက်ဥပဒေ လေးခုနှင့် မသက်ဆိုင်သော်လည်း ၎င်းကို တူညီသော ဥပဒေပြုအစည်းအဝေးတွင် အတည်ပြုခဲ့ပြီး ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများက သည်းမခံနိုင်သော အက်ဥပဒေများထဲမှ တစ်ခုအဖြစ် မြင်သည်။မျိုးချစ်များသည် အဆိုပါလုပ်ရပ်များကို မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်၏ အခွင့်အရေးများကို မထင်သလို ချိုးဖောက်ခြင်းဟု ရှုမြင်ကြပြီး ၁၇၇၄ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလတွင် ပထမအကြိမ် ကွန်တီနယ်ကွန်ဂရက်စ်ကို ဆန္ဒပြမှုတစ်ခုပြုလုပ်ရန် စီစဉ်ခဲ့ကြသည်။တင်းမာမှုများ ပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲသည် ၁၇၇၅ ခုနှစ် ဧပြီလတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး ၁၇၇၆ ခုနှစ် ဇူလိုင်လတွင် လွတ်လပ်သော အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုအဖြစ် ကြေငြာခဲ့သည်။
ပထမဆုံး Continental Congress
ပထမဆုံး Continental Congress ©HistoryMaps
1774 Sep 5 - Oct 26

ပထမဆုံး Continental Congress

Carpenter's Hall, Philadelphia
ပထမ Continental ကွန်ဂရက်သည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု ဖြစ်လာသော ဗြိတိသျှကိုလိုနီ ၁၃ ခုအနက် ၁၂ ခုမှ ကိုယ်စားလှယ်များ၏ အစည်းအဝေးဖြစ်သည်။ဗြိတိန်ရေတပ်က ဘော်စတွန်ဆိပ်ကမ်းကို ပိတ်ဆို့ပြီး ပါလီမန်က ၁၇၇၃ ဒီဇင်ဘာ ဘော်စတွန်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို တုံ့ပြန်တဲ့အနေနဲ့ ပြစ်ဒဏ်ခတ်တဲ့ သည်းမခံနိုင်တဲ့အက်ဥပဒေတွေကို ပါလီမန်က အတည်ပြုပြီးနောက် စက်တင်ဘာ ၅ ရက်ကနေ အောက်တိုဘာ ၂၆ ရက်၊ Pennsylvania၊ Philadelphia ရှိ လက်သမားခန်းမမှာ တွေ့ဆုံခဲ့ပါတယ်။ကွန်ဂရက်၏ အဖွင့်ရက်သတ္တပတ်များအတွင်း၊ ကိုယ်စားလှယ်များသည် ကိုလိုနီနယ်များက ဗြိတိသျှအစိုးရ၏ အကျပ်ကိုင်သော လုပ်ရပ်များကို မည်ကဲ့သို့ စုပေါင်းတုံ့ပြန်နိုင်ကြောင်း စိတ်ဓာတ်တက်ကြွစွာ ဆွေးနွေးခဲ့ကြပြီး ဘုံအကြောင်းရင်းတစ်ခုဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။၎င်း၏ ဆုံးဖြတ်ချက်များအတွက် နိမိတ်ပုံအနေဖြင့်၊ ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်၏ ပထမဆုံးလုပ်ဆောင်ချက်မှာ မကျေနပ်ချက်ကြေငြာချက်ပါ၀င်သော Massachusetts ရှိ ခရိုင်အများအပြားမှ ရေးဆွဲထားသော Suffolk Resolves ကို လက်ခံကျင့်သုံးကာ ဗြိတိန်ကုန်ပစ္စည်းများကို ကုန်သွယ်မှုသပိတ်မှောက်ရန် တောင်းဆိုခဲ့ပြီး ကိုလိုနီတိုင်းကို သတ်မှတ်ရန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ ကိုယ်ပိုင်ပြည်သူ့စစ်သင်တန်းတက်ပါ။ထို့နောက်တွင် အစွန်းရောက်မှုနည်းပါးသော အစီအစဉ်ကို ဗြိတိန်နှင့် ကိုလိုနီများ ပြည်ထောင်စုကို ထူထောင်ရန် အဆိုပြုခဲ့သော်လည်း ကိုယ်စားလှယ်များသည် အဆိုပါ အတိုင်းအတာကို ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ၎င်းတို့၏ လုပ်ငန်းစဉ်များကို မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သည်။ထို့နောက် ၎င်းတို့သည် ဗြိတိန်ကုန်သွယ်မှု ပိတ်ဆို့ရေး အဆိုပြုချက်ဖြစ်သည့် Continental Association ပါ၀င်သော ကြေငြာစာတမ်းနှင့် ဖြေရှင်းချက်များကို သဘောတူခဲ့ကြသည်။၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏ နစ်နာမှုများကို ပြန်လည်ဖြေရှင်းရန်နှင့် သည်းမခံနိုင်သော အက်ဥပဒေများကို ရုပ်သိမ်းပေးရန် ဘုရင်ထံ ပန်ကြားလွှာကိုလည်း တင်သွင်းခဲ့သည်။ထိုမေတ္တာရပ်ခံချက်သည် အကျိုးသက်ရောက်မှုမရှိသဖြင့် ကိုလိုနီများသည် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအစတွင် ကိုလိုနီများ၏ကာကွယ်ရေးကို စုစည်းရန် Lexington နှင့် Concord တိုက်ပွဲများအပြီး မကြာမီ မေလတွင် ဒုတိယ Continental Congress ကိုခေါ်ယူခဲ့သည်။
1775
စစ်စတင်သည်။ornament
Lexington နှင့် Concord တိုက်ပွဲများ
Lexington ၏တိုက်ပွဲ ©William Barnes Wollen
1775 Apr 19

Lexington နှင့် Concord တိုက်ပွဲများ

Middlesex County, Massachusett
The Battles of Lexington and Concord ၊ Shot Heard 'Round the World' သည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ ပထမဆုံးသော စစ်ရေးလှုပ်ရှားမှုများဖြစ်သည်။တိုက်ပွဲများသည် 1775 ခုနှစ် ဧပြီလ 19 ရက်နေ့တွင် Middlesex ကောင်တီ၊ Massachusetts Bay ပြည်နယ်၊ Lexington၊ Concord၊ Lincoln၊ Menotomy (ယနေ့ခေတ် Arlington) နှင့် Cambridge မြို့များအတွင်း တိုက်ပွဲများဖြစ်ပွားခဲ့သည်။၎င်းတို့သည် ဂရိတ်ဗြိတိန်နိုင်ငံတော်နှင့် အမေရိကန်၏ ကိုလိုနီဆယ့်သုံးနယ်မြေမှ မျိုးချစ်ပြည်သူ့စစ်များကြား လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခဖြစ်ပွားမှုကို အမှတ်အသားပြုခဲ့ကြသည်။1774 နှောင်းပိုင်းတွင် ကိုလိုနီခေါင်းဆောင်များသည် ဘော်စတွန်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပြီးနောက် ဗြိတိန်ပါလီမန်မှ Massachusetts ကိုလိုနီအစိုးရအား ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို ခုခံရာတွင် Suffolk Resolves ကို လက်ခံကျင့်သုံးခဲ့သည်။ကိုလိုနီခေတ်စည်းဝေးပွဲသည် မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်ကွန်ဂရက်ဟုသိကြသော Patriot ယာယီအစိုးရတစ်ရပ်ဖွဲ့စည်းကာ ဒေသတွင်းပြည်သူ့စစ်များကို ဖြစ်နိုင်ချေရှိသော ရန်စမှုများအတွက် လေ့ကျင့်ပေးရန် တောင်းဆိုခြင်းဖြင့် တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ကိုလိုနီအစိုးရသည် ဗြိတိသျှတို့ ထိန်းချုပ်ထားသော ဘော်စတွန်မြို့အပြင်ဘက်တွင် ကိုလိုနီကို ထိရောက်စွာ ထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။တုံ့ပြန်သောအားဖြင့်၊ ၁၇၇၅ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလတွင် ဗြိတိသျှအစိုးရက မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်ကို ပုန်ကန်သည့်အခြေအနေအဖြစ် ကြေညာခဲ့သည်။ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး Francis Smith လက်အောက်ရှိ ဘော့စတွန်ရှိ ဗြိတိသျှစစ်တပ်မှ ပုံမှန်တပ်ဖွဲ့ဝင် ၇၀၀ ခန့်အား မက်ဆာချူးဆက်ပြည်သူ့စစ်မှ သိမ်းဆည်းထားသည့် ကိုလိုနီခေတ်စစ်ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများကို ဖမ်းဆီးဖျက်ဆီးရန် လျှို့ဝှက်အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ထိရောက်သော ထောက်လှမ်းရေး စုဆောင်းမှုမှတစ်ဆင့် Patriot ခေါင်းဆောင်များသည် ၎င်းတို့၏ ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများ အန္တရာယ် ဖြစ်နိုင်ပြီး ၎င်းတို့အများစုကို အခြားနေရာများသို့ ရွှေ့ပြောင်းပေးခဲ့ကြောင်း လေ့လာရေးခရီးမတိုင်မီ သီတင်းပတ်များအတွင်း နှုတ်ကပတ်တော်များ လက်ခံရရှိခဲ့သည်။တိုက်ပွဲမစမီညတွင်၊ ဘော့စတွန်မှ ပြည်သူ့စစ်များထံသို့ ဗြိတိသျှစူးစမ်းလေ့လာရေးသတိပေးချက်ကို Paul Revere နှင့် Samuel Prescott အပါအဝင် စီးနင်းသူအများအပြားက ဗြိတိသျှအစီအစဉ်များနှင့်ပတ်သက်သော အချက်အလက်များဖြင့် လျင်မြန်စွာပေးပို့ခဲ့သည်။ရေဖြင့်ရောက်ရှိလာခြင်း၏ ကနဦးပုံစံကို ဘော့စတွန်ရှိ Old North Church မှ Charlestown သို့ မီးပုံးများအသုံးပြု၍ "ကုန်းကြောင်းတစ်ကြောင်း၊ နှစ်ခုပင်လယ်" ဆက်သွယ်ရန်အတွက် မီးပုံးများဖြင့် အချက်ပြခဲ့သည်။Lexington တွင် နေထွက်ချိန်၌ ပထမဆုံး ရိုက်ချက်များအား ပစ်ခတ်ခဲ့သည်။Ensign Robert Munroe အပါအဝင် ပြည်သူ့စစ် ၈ ဦး ကျဆုံးခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့ တဦးတည်းသာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခဲ့သည်။ပြည်သူ့စစ်များသည် အရေအတွက်များပြီး နောက်ပြန်ကျသွားကာ ပုံမှန်တပ်သားများသည် ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများရှာဖွေရန် ကုမ္ပဏီများသို့ခွဲထွက်ကာ Concord သို့ ဆက်သွားကြသည်။Concord ရှိ North Bridge တွင် ပြည်သူ့စစ်အင်အား ၄၀၀ ခန့်သည် ဘုရင့်တပ်ခွဲ ၃ ခုမှ ပုံမှန်တပ်ဖွဲ့ဝင် ၁၀၀ ခန့်ဖြင့် နံနက် ၁၁ နာရီအချိန်ခန့်တွင် နှစ်ဖက်စလုံး ထိခိုက်ကျဆုံးမှုများ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။အရေအတွက်များသော ပုံမှန်လူများသည် တံတားပေါ်မှ ပြန်ကျလာပြီး Concord ရှိ ဗြိတိသျှတပ်များ၏ အဓိကအဖွဲ့နှင့် ပြန်လည်ပူးပေါင်းခဲ့သည်။ဗြိတိသျှ တပ်ဖွဲ့များသည် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ထောက်ပံ့မှုများကို ရှာဖွေပြီးနောက် ဘော်စတွန်သို့ ပြန်လည် ချီတက်လာခဲ့ရာ အနီးနားမြို့များမှ ပြည်သူ့စစ်များ ဆက်လက် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ဘော့စတွန်ဘက်သို့ ပုံမှန်ပြန်ချီတက်နေချိန်တွင် နှစ်ဖက်အပြန်အလှန်ပစ်ခတ်မှုများ ထပ်မံဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး တစ်နေ့တာလုံး ဆက်လက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။Lexington သို့ ပြန်သွားသောအခါတွင်၊ Lt. Col. Smith ၏ လေ့လာရေးခရီးကို Earl Percy ဟူသောအမည်ဖြင့် ယခုအချိန်တွင် ရည်ညွှန်းသော Earl Percy စတိုင်ဖြင့် ဖော်ညွှန်းထားသော အနာဂတ်မြို့စား ဗိုလ်မှူးချုပ် Hugh Percy လက်အောက်ရှိ ဗိုလ်မှူးချုပ် Hugh Percy လက်အောက်မှ စစ်ကူများဖြင့် ကယ်တင်နိုင်ခဲ့ပါသည်။တပ်ဖွဲ့ဝင် ၁၇၀၀ ခန့်သည် ဘော့စတွန်သို့ ပြင်းထန်သော ပစ်ခတ်မှုအောက်တွင် ချီတက်လာပြီး နောက်ဆုံးတွင် Charlestown ဘေးကင်းရာသို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ထို့နောက် စုဆောင်းထားသော ပြည်သူ့စစ်များသည် ဘော့စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းရံထားရာမှ စတင်ကာ Charlestown နှင့် Boston သို့ ကျဉ်းမြောင်းသော မြေယာလမ်းကြောင်းများကို ပိတ်ဆို့ခဲ့သည်။
ဘော်စတွန်မြို့သိမ်း
Siege of Boston ©Don Troiani
1775 Apr 19 - 1776 Mar 17

ဘော်စတွန်မြို့သိမ်း

Boston, MA, USA
Lexington နှင့် Concord တိုက်ပွဲများအပြီး နံနက်ပိုင်းတွင် ဘော်စတွန်မြို့သည် နယူးအင်္ဂလန်တစ်ခွင်မှ ချီတက်လာသော အင်အား ၁၅,၀၀၀ ကျော်ရှိသည့် ကြီးမားသော ပြည်သူ့စစ်စစ်တပ်ဖြင့် ဝန်းရံထားသည်။Powder Alarm နှင့်မတူဘဲ သွေးကျဲနေသော ကောလာဟလများသည် အမှန်ဖြစ်ပြီး တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ စတင်ခဲ့သည်။ယခု 20 ရက်နေ့တွင် ရောက်ရှိလာသော ဗိုလ်မှူးချုပ် William Heath ၏ နေရာတွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Artemas Ward ၏ ဦးဆောင်မှုအောက်တွင် ၎င်းတို့သည် Chelsea မှ Boston နှင့် Charlestown ကျွန်းဆွယ်တဝိုက်၊ Roxbury အထိ ဘက်သုံးဘက်ခြမ်းတွင် ထိထိရောက်ရောက် ဘော့စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းရံထားသော ဝိုင်းရံမျဉ်းတစ်ခုကို ဖွဲ့ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းရက်များတွင်၊ New Hampshire၊ Rhode Island နှင့် Connecticut မှ ပြည်သူ့စစ်များ အခင်းဖြစ်ပွားရာသို့ ရောက်လာကြသဖြင့် ကိုလိုနီခေတ် တပ်ဖွဲ့များ၏ အရွယ်အစား ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ဒုတိယ Continental Congress သည် ဤလူများကို Continental Army ၏အစတွင်မွေးစားခဲ့သည်။ပွင့်လင်းစစ်ပွဲစတင်ပြီးနောက်တွင်ပင် Gage သည် Boston တွင် စစ်အုပ်ချုပ်ရေးဥပဒေပြဌာန်းရန် ငြင်းဆိုနေဆဲဖြစ်သည်။သူသည် မြို့သူမြို့သားတိုင်း မြို့မှထွက်ခွာနိုင်မည်ဟု ကတိပေးသည့်အတွက် သီးသန့်လက်နက်များအားလုံးကို လက်နက်ချရန် မြို့သူမြို့သားများအား စည်းရုံးခဲ့သည်။ဘော့စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းထားခြင်းသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ အဖွင့်အဆင့်ဖြစ်သည်။
Fort Ticonderoga ကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။
မေလ 1775 တွင် Ethan Allen ၏ Fort Ticonderoga သိမ်းပိုက်မှုကို သရုပ်ဖော်ထားသည့် ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေမှု။ ©John Steeple Davis
1775 May 10

Fort Ticonderoga ကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။

Ticonderoga, New York
Ethan Allen နှင့် Colonel Benedict Arnold တို့ ဦးဆောင်သော Green Mountain Boys တပ်ဖွဲ့ငယ်များသည် ခံတပ်ငယ်၏ ဗြိတိသျှတပ်စောင့်တပ်ကို အံ့အားသင့်ပြီး ခံတပ်ငယ်လေးကို သိမ်းပိုက်လိုက်သောအခါ Fort Ticonderoga အား အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။Fort Ticonderoga ရှိ အမြောက်များနှင့် အခြားလက်နက်များကို နောက်ပိုင်းတွင် Colonel Henry Knox မှ ဘော့စတွန်မြို့သို့ သယ်ယူလာပြီး Dorchester Heights အား ခံနိုင်ရည်ရှိစေရန်နှင့် Boston ၏ ဝိုင်းထားမှုကို ဖြိုခွဲရန် အသုံးပြုခဲ့သည်။ခံတပ်ကို သိမ်းပိုက်လိုက်ခြင်းသည် ဗြိတိသျှတို့အပေါ် အမေရိကန်တို့၏ ထိုးစစ်ဆင်မှု စတင်ခြင်း၏ အမှတ်အသားဖြစ်သည်။Ticonderoga ကို သိမ်းပိုက်ပြီးနောက် အနီးအနားရှိ Fort Crown Point ကို မေလ 11 ရက်နေ့တွင် ဖမ်းမိခဲ့သည်။ ခုနစ်ရက်အကြာတွင် Arnold နှင့် လူ 50 တို့သည် Quebec တောင်ပိုင်းရှိ Richelieu မြစ်ပေါ်တွင် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများ၊ အမြောက်များနှင့် အကြီးဆုံးစစ်ရေယာဉ်ကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ Lake Champlainဤစစ်ရေး ဆောင်ရွက်မှု နယ်ပယ်သည် အတော်လေး သေးငယ်သော်လည်း၊ ဗျူဟာမြောက် အရေးပါမှု ရှိပါသည်။၎င်းသည် ဗြိတိသျှစစ်တပ်၏ မြောက်ပိုင်းနှင့် တောင်ပိုင်းတပ်ဖွဲ့များကြား ဆက်သွယ်ရေးကို အဟန့်အတားဖြစ်စေကာ အခြေတည်သော Continental Army အား 1775 ခုနှစ် နောက်ပိုင်းတွင် ကွီဘက်မြို့ကို ကျူးကျော်ရန်အတွက် ဇာတ်ညွှန်းနေရာတစ်ခုပေးခဲ့သည်။ ၎င်းတွင် Allen နှင့် Arnold တို့တွင် အသက်ထက်ပင် ကြီးမားသော ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေး နှစ်ခုလည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။ ဤပွဲများအတွက် တတ်နိုင်သမျှ အကြွေးနှင့် ဂုဏ်ပြုရန်။အထူးခြားဆုံးမှာ Henry Knox ဦးဆောင်သော ကြိုးပမ်းမှုတွင် Ticonderoga မှ အမြောက်တပ်များသည် မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်ကိုဖြတ်ပြီး ဘော့စတွန်ဆိပ်ကမ်းကို ကွပ်ကဲသော အမြင့်များအထိ ဗြိတိသျှတို့အား ထိုမြို့မှ ဆုတ်ခွာခိုင်းစေခဲ့သည်။
Continental Army ဖွဲ့တယ်။
Trenton တိုက်ပွဲအပြီးတွင် ဖမ်းမိထားသော အရောင်များကို ဝါရှင်တန်က စစ်ဆေးနေပါသည်။ ©Percy Moran
1775 Jun 14

Continental Army ဖွဲ့တယ်။

New England
1775 ခုနှစ် ဇွန်လ 14 ရက်နေ့ တွင် Continental Congress သည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲတွင် ဗြိတိသျှတို့ကို တိုက်ထုတ်ရန် United Colonies ၏ တပ်ကို တည်ထောင်ခွင့်ပြုခဲ့သည်။Continental Army ဟုလူသိများသော ဤစစ်တပ်သည် စစ်မဖြစ်မီက ကိုလိုနီနယ်များတွင် ရပ်တည်နေသောစစ်တပ် သို့မဟုတ် ရေတပ်မရှိသောကြောင့် မလိုအပ်ဘဲ ဖွဲ့စည်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။တပ်မတော်တွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်း တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန် စေတနာ့ဝန်ထမ်း နိုင်ငံသား စစ်သားများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားပြီး၊ Continental Congress မှ စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် ခန့်အပ်ခံရသော George Washington မှ ဦးဆောင်ခဲ့သည်။Continental Army ကို တပ်ရင်းများ၊ တပ်ခွဲများနှင့် တပ်ခွဲများအဖြစ် ဖွဲ့စည်းထားကာ စစ်ပွဲအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပြီး 1775 ခုနှစ်တွင် Boston တွင် ၎င်းတို့၏ ကနဦးရပ်တည်မှုမှသည် 1781 ခုနှစ်တွင် Yorktown တွင် အောင်ပွဲအထိဖြစ်သည်။ George Washington ၏ အလွန်ကောင်းမွန်သော ဦးဆောင်မှုပေးမှုနှင့် နိုင်ငံသား-စစ်သားများကို ပံ့ပိုးပေးခဲ့သည်။ ကွန်တိန်နာတပ်မတော်သည် ဗြိတိသျှ၏ ကြီးမားသော သာလွန်အင်အားများကို ကျော်လွှားပြီး အမေရိကန်လွတ်လပ်ရေးကို လုံခြုံစေပါသည်။
Bunker Hill တိုက်ပွဲ
Bunker's Hill တိုက်ပွဲ ©Howard Pyle
1775 Jun 17

Bunker Hill တိုက်ပွဲ

Charlestown, Boston
ဘန်ကာဟေးလ်တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ ပထမအဆင့်တွင် ဘော်စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းထားစဉ် 1775 ခုနှစ် ဇွန်လ 17 ရက်နေ့တွင် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့သည်။[19] Bunker Hill သည် ကိုလိုနီခေတ်နှင့် ဗြိတိသျှတပ်များ နှစ်ခုလုံး၏ မူလရည်ရွယ်ချက်ဖြစ်သည်၊ သို့သော် တိုက်ပွဲအများစုသည် Breed's Hill ဟုလူသိများသည့် ကပ်လျက်ကုန်းပေါ်တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။[20]၁၇၇၅ ခုနှစ် ဇွန်လ ၁၃ ရက်နေ့တွင် ဘော်စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းထားသော ကိုလိုနီတပ်များ၏ ခေါင်းဆောင်များသည် ဘော်စတွန်ဆိပ်ကမ်းကို ထိန်းချုပ်နိုင်စေမည့် ဘော်စတွန်ဆိပ်ကမ်းကို ထိန်းချုပ်နိုင်စေမည့် သိမ်းပိုက်ခံထားရသော တောင်ကုန်းများကို ခံနိုင်ရည်ရှိစေရန် မြို့တွင်းမှတပ်များ စေလွှတ်ရန် ဗြိတိသျှတို့က စီစဉ်နေကြောင်း သိရှိခဲ့ရသည်။တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် William Prescott ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ကိုလိုနီတပ်သား 1,200 သည် Bunker Hill နှင့် Breed's Hill ကို တိတ်တဆိတ် သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။သူတို့သည် Breed's Hill တွင် ညတွင်းချင်းပင် သံသယဝင်စရာကောင်းသော ခိုင်မာသော သံသယများအပြင် Charlestown ကျွန်းဆွယ်တစ်လျှောက်တွင် သေးငယ်သော ခိုင်ခံ့သောမျဉ်းကြောင်းများကို တည်ဆောက်ခဲ့သည်။[21]ဇွန်လ ၁၇ ရက်နေ့ နံနက်မိုးလင်းချိန်တွင် ဗြိတိသျှတို့သည် ကျွန်းဆွယ်တွင် ကိုလိုနီနယ်ချဲ့တပ်များ ရှိနေသည်ကို သတိပြုမိလာပြီး ၎င်းတို့ကို တိုက်ခိုက်လာခဲ့သည်။အမေရိကန်တို့သည် ဗြိတိသျှတို့၏ တိုက်ခိုက်မှုနှစ်ခုကို ပယ်ချခဲ့ပြီး ထင်ရှားသော ဗြိတိသျှတို့ အသေအပျောက်ရှိခဲ့သည်။ခုခံသူများသည် ခဲယမ်းမီးကျောက်များ ကုန်သွားပြီးနောက် ၎င်းတို့၏ တတိယမြောက် တိုက်ခိုက်မှုတွင် သံသယကို ဗြိတိသျှတို့က သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများသည် ဘန်ကာတောင်ပေါ်မှ ဆုတ်ခွာသွားပြီး ဗြိတိသျှတို့သည် [22] ကျွန်းဆွယ်ကို ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည်။[၂၃]တိုက်ပွဲသည် ဗြိတိသျှတို့အတွက် နည်းဗျူဟာမြောက်အောင်ပွဲဖြစ်သည် [၊]၎င်းတို့သည် အရာရှိများစွာ အပါအဝင် အမေရိကန်များ ထိန်းထားနိုင်သည်ထက် အသေအပျောက် ပိုများသည်။တိုက်ပွဲတွင် အတွေ့အကြုံမရှိသော ပြည်သူ့စစ်များသည် တိုက်ပွဲတွင် ပုံမှန်တပ်မတော်တပ်များအထိ ရပ်တည်နိုင်ခဲ့ကြောင်း သက်သေပြခဲ့သည်။ယင်းနောက် တိုက်ပွဲသည် ဗြိတိသျှတို့ အား ကောင်းစွာ ကာကွယ်ထားသော ရှေ့တန်းကို နောက်ထပ် ရှေ့တန်း ထိုးစစ်ဆင်ခြင်းမှ တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Joseph Warren နှင့် Major Andrew McClary တို့ ပါ၀င်သော်လည်း အမေရိကန် အသေအပျောက် နည်းပါးခဲ့သည်။ယင်းတိုက်ပွဲသည် ဗြိတိသျှတို့အား နောက်ဆက်တွဲနယူးယောက်နှင့်နယူးဂျာစီကမ်ပိန်းများတွင် ထင်ရှားသည့်အနာဂတ်စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုများတွင် ပိုမိုသတိထားကာ ကွပ်မျက်မှုတစ်ရပ်ကို ချမှတ်နိုင်စေခဲ့သည်။ငွေကုန်ကြေးကျများသော စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုသည် ဗြိတိသျှတို့ကို ကြီးမားပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော နယ်မြေခံတပ်မတော် သစ်၏ မျက်နှာစာတွင် ၎င်းတို့၏အင်အားကို မြှင့်တင်ရန်အတွက် များပြားလှသော Hessian အရန်တပ်များကို ငှားရမ်းရန် လိုအပ်ကြောင်းကိုလည်း အခိုင်အမာ ယုံကြည်စေသည်။
Quebec ၏ကျူးကျော်မှု
Invasion of Quebec ©Anonymous
1775 Aug 1 - 1776 Oct

Quebec ၏ကျူးကျော်မှု

Lake Champlain
ဩဂုတ်လ 1775 တွင်အမေရိကန်ပုဂ္ဂလိကပိုင်များသည် Saint John၊ Charlottetown နှင့် Yarmouth အပါအဝင် Nova Scotia ရှိမြို့များကိုဝင်ရောက်စီးနင်းခဲ့သည်။1776 ခုနှစ်တွင် John Paul Jones နှင့် Jonathan Eddy တို့သည် Canso နှင့် Fort Cumberland တို့ကို အသီးသီး တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။ကွီဘက်ရှိ ဗြိတိသျှအရာရှိများသည် ၎င်းတို့၏အကူအညီအတွက် Iroquois နှင့် စတင်ညှိနှိုင်းခဲ့ပြီး အမေရိကန်သံတမန်များက ၎င်းတို့အား ကြားနေနေရန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့အပေါ် မှီခိုအားထားခြင်းကို သတိပြုမိပြီး ကနေဒါမှ အင်္ဂလိပ်-အိန္ဒိယတိုက်ခိုက်မှုကို ကြောက်ရွံ့သဖြင့် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ၁၇၇၅ ခုနှစ် ဧပြီလတွင် ဒုတိယအကြိမ်ကျူးကျော်ရန် ခွင့်ပြုခဲ့သည်။Quebec ၏ကျူးကျော်မှုသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း အသစ်ဖွဲ့စည်းထားသော Continental Army မှ ပထမဆုံးသော အဓိက စစ်ရေးအစပျိုးမှုဖြစ်သည်။လှုပ်ရှားမှု၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ဂရိတ်ဗြိတိန် ထံမှ Quebec ပြည်နယ် (မျက်မှောက်ခေတ် ကနေဒါ ၏ အစိတ်အပိုင်း) ကို သိမ်းပိုက်ရန်နှင့် ပြင်သစ် စကားပြော ကနေဒါလူမျိုးများကို ကိုလိုနီဆယ့်သုံးနိုင်ငံဘက်မှ တော်လှန်ရေးတွင် ပါဝင်ရန် စည်းရုံးရန်ဖြစ်သည်။လေ့လာရေးခရီးတစ်ခုတွင် Fort Ticonderoga သည် Richard Montgomery လက်အောက်မှ ထွက်ခွာခဲ့ပြီး Fort St. Johns ကို ဝိုင်းထားကာ သိမ်းပိုက်ခဲ့ပြီး မွန်ထရီရယ်ကို သိမ်းပိုက်ချိန်တွင် ဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ် Guy Carleton ကို ဖမ်းမိလုနီးပါးဖြစ်သည်။အခြားလေ့လာရေးခရီးမှာ Benedict Arnold လက်ထက်တွင် Cambridge၊ Massachusetts မှ ထွက်ခွာပြီး Maine တောကန္တာရမှတဆင့် Quebec City သို့ ခက်ခဲစွာ ခရီးဆက်ခဲ့သည်။Montgomery ၏လေ့လာရေးခရီးသည်သြဂုတ်လနှောင်းပိုင်းတွင် Fort Ticonderoga မှထွက်ခွာခဲ့ပြီးစက်တင်ဘာလလယ်တွင် Montreal ၏တောင်ဘက်အဓိကခံစစ်နေရာဖြစ်သော Fort St. Johns ကိုစတင်ဝိုင်းရံခဲ့သည်။နိုဝင်ဘာလတွင် ခံတပ်ကို သိမ်းပိုက်ပြီးနောက် Carleton သည် မွန်ထရီရယ်ကို စွန့်ခွာကာ Quebec City သို့ ထွက်ပြေးခဲ့ပြီး Montgomery သည် မွန်ထရီရယ်ကို ထိန်းချုပ်ကာ ကွီဘက်သို့ မသွားရောက်မီ စစ်တပ်အင်အားများစွာဖြင့် အရွယ်အစားကို လျှော့ချကာ စစ်မှုထမ်းရန် သက်တမ်းကုန်ဆုံးခဲ့သည်။စက်တင်ဘာလအစောပိုင်းတွင် Cambridge မှထွက်ခွာသွားသော Arnold သည် ၎င်း၏အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သောတပ်များ အစာရေစာငတ်ပြတ်ခဲ့ပြီး ရိက္ခာနှင့်စက်ကိရိယာများစွာပြတ်လပ်ခဲ့သည့် တောကန္တာရတစ်လျှောက်တွင် ခက်ခဲကြမ်းတမ်းသောခရီးဖြင့် ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။
အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ အနောက်တိုင်း ပြဇာတ်
Thayendanegea ဟုလည်းလူသိများသော Joseph Brant (အထက်) သည် Col. Lochry (1781) ကိုတိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီး George Rogers Clark ၏ Detroit ကိုတိုက်ခိုက်ရန်အစီအစဉ်များကိုအဆုံးသတ်ခဲ့သည်။Gilbert Stuart 1786 မှပုံ။ ©Gilbert Stuart
1775 Oct 1 - 1782

အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ အနောက်တိုင်း ပြဇာတ်

Ohio River, USA
အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ အနောက်တိုင်းပြဇာတ်ရုံတွင် ယနေ့ခေတ်အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ အနောက်အလယ်ပိုင်းဒေသများတွင် စစ်ရေးလှုပ်ရှားမှုများပါဝင်ပြီး အဓိကအားဖြင့် အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်၊ အီလီနွိုက်နိုင်ငံနှင့် ယနေ့ခေတ် အင်ဒီယားနားနှင့် ကင်တပ်ကီဒေသတို့ကို အဓိကအာရုံစိုက်ထားသည်။အဆိုပါပြဇာတ်ရုံသည် ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့များ၊ ၎င်းတို့၏ဇာတိအမေရိကန်မဟာမိတ်များ၊ အမေရိကန်အခြေချနေထိုင်သူများနှင့် ပြည်သူ့စစ်များကြား ကြိုကြားကြိုကြားတိုက်ပွဲများနှင့် တိုက်ပွဲများကြောင့် ထူးခြားချက်ဖြစ်သည်။ဤပြဇာတ်တွင် ထင်ရှားသောပုဂ္ဂိုလ်များတွင် အမေရိကန်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး George Rogers Clark သည် Illinois နိုင်ငံရှိ ဗြိတိသျှရာထူးများကို သိမ်းပိုက်ပြီး အမေရိကန်အတွက် အနောက်အလယ်ပိုင်းရှိ နယ်မြေကို ထိထိရောက်ရောက် သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သော တပ်ဖွဲ့ငယ်တစ်ခုအား ဦးဆောင်ခဲ့သူဖြစ်သည်။အနောက်တိုင်းပြဇာတ်တွင် အထင်ရှားဆုံး လှုံ့ဆော်မှုတစ်ခုမှာ Clark ၏ 1778-1779 Illinois Campaign ဖြစ်သည်။Clark သည် Kaskaskia နှင့် Cahokia တို့ကို မပစ်ခတ်ဘဲ ဖမ်းမိခဲ့ပြီး အဓိကအားဖြင့် အံ့အားသင့်စရာအချက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ထို့နောက် သူသည် Vincennes ကို သိမ်းပိုက်ပြီး ဗြိတိသျှ ဒုတိယ ဘုရင်ခံ Henry Hamilton အား ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။အဆိုပါခံတပ်များကို သိမ်းပိုက်လိုက်ခြင်းသည် ဒေသတွင်းရှိ ဗြိတိသျှတို့၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုကို အားနည်းစေပြီး အမေရိကန်အရေးအတွက် ပြင်သစ်နှင့် ဒေသခံအမေရိကန်တို့၏ ထောက်ခံမှုကို ရရှိခဲ့သည်။ယင်းက အနောက်ဘက်နယ်နိမိတ်ကို လုံခြုံစေပြီး ဗြိတိသျှနှင့် ဇာတိအမေရိကန်တပ်များကို သိမ်းပိုက်ထားနိုင်ကာ အရှေ့ဘက်ပြဇာတ်တွင် ဗြိတိသျှတပ်များကို အားဖြည့်ခြင်းမှ တားဆီးနိုင်ခဲ့သည်။အနောက်တိုင်းပြဇာတ်သည် မဟာဗျူဟာအရင်းအမြစ်များနှင့် ဇာတိအမေရိကန်မျိုးနွယ်စုများ၏ ပံ့ပိုးမှုနှင့်ပတ်သက်၍ နှစ်ဖက်စလုံးအတွက် အရေးကြီးပါသည်။ဒက်ထရွိုက်ကဲ့သို့သော ဗြိတိသျှခံတပ်များသည် အမေရိကန်ပိုင်နက်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်စီးနင်းရန်အတွက် အရေးကြီးသောနေရာများအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။နှစ်ဖက်စလုံးမှ တက်ကြွသော အမေရိကန်မဟာမိတ်များကို ကြိုးပမ်းခဲ့သော်လည်း ဗြိတိန်နှင့် ၎င်းတို့၏ Native American မဟာမိတ်များအတွက် စီးနင်းတိုက်ခိုက်မှုပုံစံဖြင့် အောင်မြင်မှုများရှိနေသော်လည်း အမေရိကန်သည် အဓိကကျသောရာထူးများကို သိမ်းပိုက်ခြင်းနှင့် ထိန်းချုပ်ခြင်းသည် ဗြိတိသျှသြဇာကို အားနည်းစေပြီး အမေရိကန်အောင်ပွဲအတွက် အထောက်အကူဖြစ်စေသည်။အနောက်တိုင်း ပြဇာတ်များတွင် လုပ်ဆောင်ချက်များသည် အရှေ့တိုင်းရှိ ဇာတ်ရုံများထက် လူသိနည်းသော်လည်း၊ ဗြိတိသျှ အရင်းအမြစ်များကို ပါးလွှာအောင် ဆန့်ထုတ်ရန်နှင့် အမေရိကန်၏ အကြောင်းရင်းကို အဆုံးစွန်သော ပထဝီဝင်နိုင်ငံရေး ရှုပ်ထွေးမှုကို ပေါင်းထည့်ရာတွင် အရေးပါသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။
Dunmore ၏ကြေငြာချက်
Major Peirson ၏သေဆုံးမှုသည် 6 ဇန္နဝါရီ 1781 ။ ©John Singleton Copley
1775 Nov 7

Dunmore ၏ကြေငြာချက်

Virginia, USA
ဗာဂျီးနီးယား၏ တော်ဝင်ဘုရင်ခံ Lord Dunmore သည် ကိုလိုနီနယ်များတွင် ဗြိတိသျှအုပ်စိုးမှုကို ထိန်းသိမ်းရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီး သူ့အတွက် တိုက်ပွဲဝင်နေသော သူပုန်ပိုင်ရှင်များ၏ ကျွန်ကျွန်များကို လွှတ်ပေးမည်ဟု ကတိပြုခဲ့သည်။1775 ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ 7 ရက်နေ့တွင် သူသည် Dunmore's Proclamation ကို ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်- "ကျွန်ုပ်၊ နီဂရိုးများ သို့မဟုတ် အခြားသူများ (သူပုန်များနှင့်သက်ဆိုင်သော) လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ လက်နက်ကိုင်ဆောင်လိုသော၊ ဘုရင်မင်းမြတ်၏တပ်များနှင့် ပူးပေါင်းခြင်း" ဟု ထပ်မံကြေငြာခဲ့သည်။1775 ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလတွင် ဗြိတိသျှစစ်တပ်တွင် စစ်ဝတ်စုံဝတ်ထားသော ကျွန် 300 ရှိသည်။ယူနီဖောင်း၏ ရင်သားပေါ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့် ကမ္ပည်းစာမှာ "ကျွန်မှလွတ်မြောက်ခြင်း" ဖြစ်သည်။ဤကျွန်များကို "Lord Dunmore's Ethiopian Regiment" အဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။Dunmore ၏ ကြေငြာချက်သည် ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများကို ဒေါသဖြစ်စေခဲ့ပြီး အာဖရိကန်အမေရိကန်ကျွန်အများအပြားကို တော်လှန်ရေး၏မီးပွားအတွက် ပံ့ပိုးကူညီသူအဖြစ် ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။အဆိုပါ ကြေငြာချက်ကို ဆန့်ကျင်သူများက အမေရိကန် ပြည်ထောင်စု လွတ်လပ်ရေး ကြေညာစာတမ်းတွင် တိုက်ရိုက် ကိုးကားပါသည်။အာဖရိကန်အမေရိကန်ကျွန်များကို ထောက်ပံ့ခြင်းသည် တော်လှန်ရေးတပ်မတော်နှင့် ဗြိတိသျှစစ်တပ်အတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်လာမည်ဖြစ်ပြီး ၎င်းသည် အာဖရိကန်အမေရိကန်ကျွန်များကို တတ်နိုင်သမျှစာရင်းသွင်းရန် နှစ်ဘက်စလုံးအကြား ပြိုင်ဆိုင်မှုတစ်ခုဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။Dunmore ၏ လူမည်းစစ်သားများသည် မျိုးချစ်အချို့ကို ကြောက်လန့်စေသည်။အီသီယိုးပီးယား ယူနစ်ကို တောင်ဘက်တွင် မကြာခဏ အများဆုံး အသုံးပြုခဲ့ပြီး အာဖရိက လူဦးရေ ဖိနှိပ်ခံရမှု အဆုံးအဖြတ်အထိ ဖြစ်သည်။လက်နက်ကိုင်လူမည်းများ၏ ကြောက်ရွံ့မှုကို တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့်၊ ဒီဇင်ဘာ 1775 တွင် ဝါရှင်တန်က ဗိုလ်မှူးကြီး Henry Lee III ထံ စာတစ်စောင်ရေးခဲ့ပြီး စစ်ပွဲတွင် အောင်မြင်မှုသည် လူမည်းများကို အမြန်ဆုံးလက်လှမ်းမီနိုင်သမျှဘက်သို့ ရောက်ရှိလာမည်ဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် ဗြိတိသျှတို့ပါဝင်ခြင်းဖြင့် လွတ်လပ်မှုရရှိရန် ကြိုးပမ်းမည့် ကျွန်ခံအား အဆုံးစီရင်ရန် မူဝါဒကို အကြံပြုခဲ့သည်။လူမည်းသစ္စာခံများအဖြစ် ကျွန်ခံသူများလွတ်လပ်စေရန် ကတိပြုထားသည့် အာဖရိကန်အမေရိကန်နိုင်ငံသား 20,000 ခန့်သည် ဗြိတိသျှအရေးတွင် ပါဝင်ခဲ့ကြသည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။အာဖရိကန်အမေရိကန် ၉၀၀၀ ခန့်သည် လူမည်းမျိုးချစ်များ ဖြစ်လာကြသည်။
မဟာတံတားတိုက်ပွဲ
မဟာတံတားတိုက်ပွဲ ©Don Troiani
1775 Dec 9

မဟာတံတားတိုက်ပွဲ

Chesapeake, VA, USA
1775 အစောပိုင်းတွင် နိုင်ငံရေးနှင့် စစ်ရေးတင်းမာမှုများ တိုးလာပြီးနောက် Dunmore နှင့် ကိုလိုနီခေတ် သူပုန်ခေါင်းဆောင်နှစ်ဦးစလုံးသည် တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို စုဆောင်းပြီး ရနိုင်သော စစ်ရေးထောက်ပံ့မှုများရရှိရန် ကြိုးပမ်းမှုတွင် ပါဝင်ခဲ့ကြသည်။ရုန်းကန်မှုသည် နောက်ဆုံးတွင် ဘုရင့်ရေတပ်သင်္ဘောပေါ်တွင် Dunmore ခိုလှုံရာ Norfolk ကို အာရုံစိုက်ခဲ့သည်။Dunmore ၏တပ်ဖွဲ့များသည် ဂရိတ်တံတားရှိ Norfolk တောင်ဘက်ဖြတ်ကူးသော အရေးကြီးသောမြစ်တစ်ဘက်ခြမ်းကို ခိုင်ခံ့စေခဲ့ပြီး အခြားတစ်ဖက်ကို သူပုန်တပ်ဖွဲ့များက သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။သူပုန်စုဝေးမှုကို ဖြိုခွင်းရန် ကြိုးပမ်းမှုတွင် Dunmore သည် ပြတ်ပြတ်သားသား ပယ်ချခံခဲ့ရသည့် တံတားကိုဖြတ်၍ တိုက်ခိုက်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။တိုက်ပွဲတွင် ဗာဂျီးနီးယားပြည်သူ့စစ်တပ်မှူး ဗိုလ်မှူးကြီး ဝီလျံဝုဒ်ဖို့ဒ်က ၎င်းအား "ဒုတိယမြောက် Bunker's Hill အရေး" အဖြစ် ဖော်ပြခဲ့သည်။သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သစ္စာခံစင်တာတစ်ခုဖြစ်တဲ့ Norfolk ကို Dunmore နဲ့ Tories တို့က စွန့်ပစ်ခဲ့ပြီး ဆိပ်ကမ်းမှာရှိတဲ့ ရေတပ်သင်္ဘောတွေဆီ ထွက်ပြေးခဲ့ကြပါတယ်။သူပုန်များသိမ်းပိုက်ထားသော Norfolk သည် ဇန်နဝါရီ ၁ ရက်၊ ၁၇၇၆ တွင် Dunmore မှစတင်ခဲ့ပြီး သူပုန်တပ်ဖွဲ့များက ပြီးဆုံးခဲ့သည်။
Quebec တိုက်ပွဲ
Quebec တိုက်ခိုက်မှုတွင် General Montgomery သေဆုံးခြင်း ©John Trumbull
1775 Dec 31

Quebec တိုက်ပွဲ

Québec, QC, Canada
ကွီဘက်တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ အစောပိုင်းတွင် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲ အစောပိုင်းတွင် အမေရိကန် တပ်ဖွဲ့များ နှင့် ကွီဘက်မြို့ ၏ ဗြိတိသျှ ခံတပ်များ အကြား၊ ဒီဇင်ဘာ ၃၁၊ ၁၇၇၅ တွင် တိုက်ပွဲ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ထိုတိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တို့အတွက် ပထမဆုံးသော စစ်ပွဲကြီးတွင် ရှုံးနိမ့်ခဲ့ပြီး ကြီးမားသော ဆုံးရှုံးမှုနှင့် ကြုံခဲ့ရသည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Richard Montgomery သေဆုံးခဲ့ရပြီး Benedict Arnold ဒဏ်ရာရရှိခဲ့ပြီး၊ Daniel Morgan နှင့် လူ 400 ကျော်ကို ထောင်သွင်းအကျဉ်းချခဲ့သည်။Quebec ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး General Guy Carleton ဦးဆောင်သော ပုံမှန်တပ်ဖွဲ့များနှင့် ပြည်သူ့စစ်များ၏ ကြောင်ကြောင်ကျားကျားရှိသော မြို့၏မြို့စောင့်တပ်သည် အသေအပျောက်အနည်းငယ်သာ ရှိခဲ့သည်။
ဘုံသဘော
Thomas Paine ©John Wesley Jarvis
1776 Jan 10

ဘုံသဘော

Philadelphia, PA, USA
ဇန်နဝါရီ ၁၀ ရက် ၁၇၇၅ တွင် Thomas Paine မှ "Common Sense" ကို ထုတ်ဝေခဲ့သည်။လက်ကမ်းစာစောင်သည် အမေရိကန်ကိုလိုနီလက်အောက်မှ လွတ်လပ်ရေးကြေညာရန် လက်နက်များကိုင်ဆောင်ရန် ဖိတ်ခေါ်ချက်ဖြစ်သည်။Paine သည် သာမန်လူတို့ အလွယ်တကူ နားလည်နိုင်သော အမေရိကန် လွတ်လပ်ရေး အတွက် ကိစ္စရပ်ကို ရှင်းလင်းပြတ်သားပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ပုံစံဖြင့် ရေးသားခဲ့သည်။Paine ၏ "Common Sense" တွင် ဖော်ပြသည့် အဓိက အကြောင်းပြချက်မှာ အမေရိကန် ကိုလိုနီများသည် ဗြိတိသျှ အစိုးရတွင် အမှန်တကယ် ကိုယ်စားပြုခြင်း မရှိသောကြောင့် ဗြိတိသျှ အုပ်ချုပ်မှုမှ ခွဲထွက်သင့်ပြီး ဝေးကွာပြီး အကျင့်ပျက် ခြစားသော ဘုရင်စနစ်မှ တရားမျှတစွာ အုပ်ချုပ်ခြင်း ခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများကို ဗြိတိသျှပါလီမန်အမတ်များက ကိုယ်စားပြုစေမည့် "အတုအယောင်ကိုယ်စားပြုခြင်း" အယူအဆသည် လွဲမှားပြီး ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများက ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင် အုပ်ချုပ်သင့်သည်ဟု သူက စောဒကတက်သည်။ကိုလိုနီများသည် ဗြိတိန်နှင့် ကျယ်ပြန့်သော သမုဒ္ဒရာများဖြင့် ကွဲကွာပြီး ၎င်းတို့၏ သီးခြား လူ့အဖွဲ့အစည်း၊ စီးပွားရေးနှင့် အကျိုးစီးပွားများ ရှိသည်ဟူသော အချက်ကို ကိုးကား၍ ကိုလိုနီများသည် ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင် အုပ်ချုပ်ပိုင်ခွင့် သဘာဝအလျောက် ရှိကြောင်း Paine က ဖြစ်ရပ်ကို ဖန်တီးသည်။ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများသည် ဒီမိုကရေစီနှင့် ရီပတ်ဗလစ်ကန်စနစ်၏ အခြေခံမူများကို အခြေခံ၍ တရားမျှတပြီး တန်းတူညီမျှသော လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်ကို ဖန်တီးနိုင်စွမ်းရှိကြောင်း ၎င်းက စောဒကတက်သည်။Paine သည် ဘုရင်စနစ်နှင့် မျိုးရိုးလိုက်သော အုပ်ချုပ်မှုဆိုင်ရာ အယူအဆကို တရားမျှတမှုမရှိသလို ယခင်ခေတ်၏ အမွေအနှစ်တစ်ခုဖြစ်သည်ဟုလည်း ငြင်းခုံဝေဖန်သည်။ယင်းအစား အစိုးရသည် အုပ်ချုပ်သူ၏ သဘောတူညီချက်အပေါ် အခြေခံသင့်ပြီး ရွေးကောက်ခံကိုယ်စားလှယ်များက အုပ်ချုပ်သော သမ္မတနိုင်ငံဖြစ်သင့်သည်ဟု ၎င်းက ငြင်းဆိုသည်။လက်ကမ်းစာစောင်ကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ဖတ်ရှုခဲ့ပြီး လွတ်လပ်ရေးရရန် ပံ့ပိုးကူညီရန် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးအပေါ် အဓိက သြဇာလွှမ်းမိုးခဲ့သည်။ထုတ်ဝေပြီး သုံးလအတွင်း ကိုလိုနီနယ်များတွင် အုပ်ရေ ၅၀,၀၀၀ ဖြန့်ဝေခြင်းဖြင့် ချက်ချင်းအောင်မြင်ခဲ့သည်။ဤအလုပ်သည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးနှင့် အနောက်နိုင်ငံသမိုင်းတွင် သြဇာအရှိဆုံး လက်ကမ်းစာစောင်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်ဟု ယူဆပါသည်။
ဆန်လှေတိုက်ပွဲ
မျိုးချစ်ပြည်သူ့စစ် ©Anonymous
1776 Mar 2 - Mar 3

ဆန်လှေတိုက်ပွဲ

Savannah, GA, USA
၁၇၇၅ ဒီဇင်ဘာတွင် ဗြိတိသျှစစ်တပ်သည် ဘော်စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းထားခဲ့သည်။စားနပ်ရိက္ခာများ လိုအပ်နေချိန်တွင် ဆန်နှင့် အခြားထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများကို ဝယ်ယူရန် တော်ဝင်ရေတပ်မှ ဂျော်ဂျီယာသို့ စေလွှတ်ခဲ့သည်။ဤရေယာဉ်များရောက်ရှိလာခြင်းကြောင့် ဂျော်ဂျီယာအစိုးရကို ထိန်းချုပ်ထားသည့် ကိုလိုနီသူပုန်များ (Patriot ပြည်သူ့စစ်) သည် ဗြိတိသျှတော်ဝင်ဘုရင်ခံ ဂျိမ်းရိုက်ကို ဖမ်းဆီးကာ ဆာဗားနားတွင် ကျောက်ချရပ်နားထားသော ထောက်ပံ့ရေးသင်္ဘောများကို ဖယ်ရှားရန် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ထောက်ပံ့ရေးသင်္ဘောအချို့ကို ၎င်းတို့ဖမ်းဆီးရမိခြင်းမှ တားဆီးရန် မီးရှို့ခံခဲ့ရပြီး အချို့မှာ ပြန်လည်ဖမ်းဆီးရမိခဲ့သော်လည်း အများစုမှာ ဗြိတိသျှတို့က အောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Wright သည် ၎င်း၏ အချုပ်အနှောင်မှ လွတ်မြောက်ပြီး ရေတပ်သင်္ဘောတစ်စင်းကို ဘေးကင်းစွာ ရောက်ရှိခဲ့သည်။၁၇၇၈ ခုနှစ်တွင် Savannah ကို ဗြိတိသျှတို့ ပြန်လည်သိမ်းယူလိုက်သောအခါတွင် ဂျော်ဂျီယာကို ဗြိတိသျှတို့ ထိန်းချုပ်မှု အဆုံးသတ်သွားခဲ့သည်။ Wright သည် ၁၇၇၉ ခုနှစ်မှ ၁၇၈၂ ခုနှစ်အထိ အုပ်ချုပ်ခဲ့ပြီး၊ စစ်ပွဲ၏နောက်ဆုံးရက်များတွင် ဗြိတိသျှတပ်များ ဆုတ်ခွာသွားသောအခါတွင် ပြန်လည်အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။
ဗြိတိသျှတို့က ဘော်စတွန်ကို ကယ်ထုတ်သည်။
၁၇၇၆ ခုနှစ်၊ မတ်လ ၁၇ ရက်၊ ဘော်စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းရံခြင်းအဆုံးတွင် ဗြိတိသျှတို့ ဘော်စတွန်မြို့မှ ထွက်ခွာလာမှုကို သရုပ်ဖော်ထားသည့် ထွင်းထု၊ ©Anonymous
1776 Mar 17

ဗြိတိသျှတို့က ဘော်စတွန်ကို ကယ်ထုတ်သည်။

Boston, MA
1775 ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ နှင့် 1776 ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ အတွင်းတွင် Colonel Henry Knox နှင့် အင်ဂျင်နီယာအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည် Fort Ticonderoga တွင် ဖမ်းမိခဲ့သော လေးလံသော အမြောက်တန်ချိန် 60 ကို ပြန်လည်ရယူရန် လှေကားထစ်များကို အသုံးပြုကာ အေးခဲနေသော Hudson နှင့် Connecticut မြစ်များကို ဖြတ်ကျော်ကာ ခက်ခဲရှုပ်ထွေးသော စစ်ဆင်ရေးဖြင့် ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ဇန်န၀ါရီလ 24 ရက်၊ 1776 တွင် Cambridge သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့ကြသည်။ အချို့သော Ticonderoga အမြောက်များသည် အရွယ်အစားနှင့် အကွာအဝေးရှိပြီး ယခင်က အမေရိကန်တို့ မရရှိနိုင်ပေ။၎င်းတို့အား မြို့တစ်ဝိုက်ရှိ ခံတပ်များတွင် ထားရှိကာ ၁၇၇၆ ခုနှစ် မတ်လ ၂ ရက် ညတွင် အမေရိကန်တို့က မြို့ကို ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်ခဲ့ရာ ဗြိတိသျှတို့က ၎င်းတို့၏ အမြောက်များဖြင့် တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။Colonel Knox ၏ ညွှန်ကြားချက်အရ အမေရိကန် သေနတ်များသည် မတ်လ ၄ ရက်အထိ ဗြိတိသျှတို့နှင့် ဆက်လက် ပစ်ခတ်ခဲ့သည်။၁၇၇၆ ခုနှစ် မတ်လ ၁၀ ရက်နေ့တွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Howe သည် ဘော့စတွန်မြို့သူမြို့သားများအား စစ်ပွဲဆက်လက်ဆင်နွှဲရန်အတွက် ကိုလိုနီနယ်ချဲ့များအသုံးပြုနိုင်သည့် ပိတ်ချောနှင့် သိုးမွှေးပစ္စည်းများအားလုံးကို စွန့်လွှတ်ရန် အမိန့်ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။သစ္စာခံ Crean Brush သည် အကျိုးမရှိသော လက်မှတ်များကို ပေးသည့်အတွက် ဤကုန်ပစ္စည်းများကို လက်ခံရရှိရန် အခွင့်အာဏာ ရရှိခဲ့သည်။[25] နောက်တပတ်တွင် ဗြိတိသျှရေတပ်သည် ဘော့စတွန်ဆိပ်ကမ်းတွင် သာယာသောလေကို စောင့်မျှော်နေခဲ့ပြီး သစ္စာခံများနှင့် ဗြိတိသျှစစ်သားများကို သင်္ဘောများပေါ်သို့ တင်ဆောင်လာစဉ်၊ထိုအချိန်တွင် ဆိပ်ကမ်းအပြင်ဘက်ရှိ အမေရိကန်ရေတပ်သင်္ဘောများသည် ဗြိတိန်ထောက်ပံ့ရေးသင်္ဘောအများအပြားကို အောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။[26]မတ်လ 15 ရက်နေ့တွင်လေသည်ဗြိတိသျှအတွက်အဆင်ပြေဖြစ်လာခဲ့သည်, ဒါပေမယ့်သူတို့ထွက်ခွာမသွားမီသူတို့ကိုဆန့်ကျင်။မတ်လ (၁၇) ရက်နေ့တွင် လေသည် အားကောင်းလာပြန်သည်။သင်္ဘောများ ချီတက်စဉ် အနှောက်အယှက် တစ်စုံတစ်ရာ ရှိခဲ့ပါက တပ်များကို မီးရှို့ရန် အခွင့်အာဏာ ပေးထားသည်။[25] နံနက် 4 နာရီ 00 တွင် စတင်ထွက်ခွာခဲ့ပြီး 9 နာရီခွဲတွင် သင်္ဘောများအားလုံး စတင်ပြေးဆွဲနေပြီဖြစ်သည်။[27] ဘော့စတွန်မှ ထွက်ခွာလာသော ရေတပ်တွင် သင်္ဘော အစင်း ၁၂၀ ပါ၀င်ပြီး လူပေါင်း ၁၁၀၀၀ ကျော် လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။ယင်းတို့အနက် ၉၉၀၆ ဦးမှာ ဗြိတိန်စစ်တပ်၊ အမျိုးသမီး ၆၆၇ ဦးနှင့် ကလေးငယ် ၅၅၃ ဦးတို့ ဖြစ်သည်။[28]
အာရဇ်ပင်တိုက်ပွဲ
ဗိုလ်မှူးချုပ် ဘနီဒစ် အာနိုး ©John Trumbull
1776 May 18 - May 27

အာရဇ်ပင်တိုက်ပွဲ

Les Cèdres, Quebec, Canada
Cedars တိုက်ပွဲသည် 1775 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလတွင် စတင်ခဲ့သော ကနေဒါနိုင်ငံ ကို ကွန်တိန်နာတပ်များ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်စဉ် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအစောပိုင်းတွင် စစ်ရေးထိပ်တိုက်တွေ့မှုများ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ အကန့်အသတ်ရှိသော တိုက်ပွဲများပါဝင်သည့် တိုက်ပွဲများသည် 1776 ခုနှစ် မေလတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး Cedars ဝန်းကျင်တွင် 45 နှစ်၊ ဗြိတိသျှအမေရိက၊ မွန်ထရီရယ် အနောက်ဘက် ကီလိုမီတာ (၂၈ မိုင်)။Continental Army ယူနစ်များကို ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့ငယ်များမှ အင်အားကြီးသော အိန္ဒိယလူမျိုးများ (အဓိကအားဖြင့် Iroquois) နှင့် ပြည်သူ့စစ်များကို ဦးဆောင်ကာ ဆန့်ကျင်ခဲ့ကြသည်။မွန်ထရီရယ်ရှိ အမေရိကန်စစ်စောင့်တပ်ကို ကွပ်ကဲနေသည့် ဗိုလ်မှူးချုပ် Benedict Arnold သည် မွန်ထရီရယ် အနောက်ဘက်ခြမ်းတွင် ဗြိတိသျှနှင့် အိန္ဒိယ စစ်ရေးပြင်ဆင်မှုများ ပြုလုပ်နေသည်ဟူသော ကောလာဟလများကို ကြားသိပြီးနောက် ၁၇၇၆ ခုနှစ် ဧပြီလတွင် Cedars တွင် ၎င်း၏တပ်များကို ဖြန့်ချထားခဲ့သည်။ကပ္ပတိန် George Forster ဦးဆောင်သော ဗြိတိသျှနှင့် အိန္ဒိယတပ်များ ပေါင်းစည်းထားသော တပ်ဖွဲ့များနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့ပြီးနောက် မေလ ၁၉ ရက်နေ့တွင် တပ်စခန်းမှ လက်နက်ချခဲ့သည်။Cedars သို့ သွားရာလမ်းတွင် အမေရိကန် စစ်ကူများကို မေလ ၂၀ ရက်က အတိုချုံး တိုက်ပွဲအပြီးတွင် ဖမ်းမိခဲ့သည်။ နယ်မြေထဲသို့ ကြီးမားသော အင်အားကို ယူဆောင်လာသူ Forster နှင့် Arnold တို့ကြား ညှိနှိုင်းမှုအပြီးတွင် သုံ့ပန်းများ အားလုံးကို ပြန်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။သဘောတူညီချက်ပါ စည်းကမ်းချက်များအရ အမေရိကန်တို့သည် ဗြိတိသျှ အကျဉ်းသား အရေအတွက် ညီတူညီမျှ လွှတ်ပေးရန် လိုအပ်သော်လည်း သဘောတူညီချက်ကို ကွန်ဂရက်မှ ပယ်ချခဲ့ပြီး ဗြိတိန် အကျဉ်းသားများ လွတ်မြောက်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။Colonel Timothy Bedel နှင့် Cedars ရှိ အမေရိကန် တပ်ဖွဲ့ ခေါင်းဆောင်များ မှ Lieutenant Isaac Butterfield တို့သည် အဆိုပါ အရေးအခင်းတွင် ၎င်းတို့၏ အခန်းကဏ္ဍအတွက် Continental Army မှ စစ်ခုံရုံးတင်ကာ ငွေရှင်းခြင်း ခံခဲ့ရသည်။သူ့ကိုယ်သူ စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖြစ် ခွဲခြားသိမြင်ပြီးနောက်၊ Bedel ကို 1777 ခုနှစ်တွင် ကော်မရှင်အသစ်တစ်ခု ပေးအပ်ခဲ့သည်။ အဆိုပါ သတင်းများတွင် အသေအပျောက်များသော အစီရင်ခံစာများ ပါ၀င်ပြီး ဗြိတိသျှ တပ်ဖွဲ့အများစုကို ဖွဲ့စည်းထားသည့် Iroquois ကျူးလွန်ခဲ့သော ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများ၏ ဂရပ်ဖစ်ပုံများသာမက မှားယွင်းသော မှတ်တမ်းများ ပါဝင်လေ့ရှိသည်။ .
Trois-Rivières တိုက်ပွဲ
Battle of Trois-Rivières ©Anonymous
1776 Jun 8

Trois-Rivières တိုက်ပွဲ

Trois-Rivières, Québec, Canada
Trois-Rivières တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဇွန်လ 8 ရက် 1776 တွင် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့သည်။Quebec ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Guy Carleton လက်အောက်ရှိ ဗြိတိသျှစစ်တပ်သည် ဗိုလ်မှူးချုပ် William Thompson ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် Continental Army မှတပ်ဖွဲ့များ၏ကြိုးပမ်းမှုကို အနိုင်ယူခဲ့ပြီး Saint Lawrence မြစ်ချိုင့်ဝှမ်းသို့ ဗြိတိသျှတို့တိုးလာမှုကို ရပ်တန့်စေခဲ့သည်။အဆိုပါစစ်ပွဲသည် ၁၇၇၅ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလတွင် စတင်ခဲ့သော အမေရိကန်ကိုလိုနီနယ်ချဲ့တို့၏ ကျူးကျော်မှု၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအနေဖြင့် စစ်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ပြည်နယ်ကို ဗြိတိသျှအုပ်ချုပ်မှုမှ ဖယ်ရှားရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။Trois-Rivières တွင် ဗြိတိသျှတပ်များကို သတိပေးသော Quebec ပြည်သူ့စစ်မှ အမေရိကန်တပ်များက Saint Lawrence ဖြတ်ကူးခြင်းကို စောင့်ကြည့်ခဲ့သည်။ဒေသခံလယ်သမားတစ်ဦးသည် အမေရိကန်များကို စိမ့်တွင်းထဲသို့ ခေါ်ဆောင်သွားပြီး ဗြိတိသျှတို့သည် ရွာတွင် နောက်ထပ်တပ်များကို ချထားနိုင်စေကာ အမေရိကန်စစ်တပ်၏ နောက်ကွယ်တွင် ရာထူးများ ထူထောင်နိုင်စေခဲ့သည်။ထူထောင်ထားသော ဗြိတိန်လိုင်းနှင့် အမေရိကန်တပ်များကြား အကျဉ်းချုံး လဲလှယ်ပြီးနောက်တွင် အမေရိကန်တို့သည် စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ဆုတ်ခွာသွားကြသည်။ဆုတ်ခွာခြင်းလမ်းကြောင်းအချို့ကို ဖြတ်တောက်လိုက်သဖြင့် ဗြိတိသျှတို့သည် ဗိုလ်ချုပ်သွမ်ဆင်နှင့် သူ၏အမှုထမ်းများအပါအဝင် များပြားလှသော အကျဉ်းသားအများအပြားကို ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။ဤစစ်ပွဲသည် Quebec မြေပြင်တွင် နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲဖြစ်သည်။ရှုံးနိမ့်ပြီးနောက် ကျန်ရှိသော အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့များသည် John Sullivan ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင်၊ ပထမဦးစွာ Fort Saint-Jean နှင့် Fort Ticonderoga သို့ ပြန်လည်ဆုတ်ခွာခဲ့သည်။Quebec ၏ကျူးကျော်မှုသည်အမေရိကန်များအတွက်ဘေးဥပဒ်တစ်ခုအဖြစ်အဆုံးသတ်ခဲ့သည်၊ သို့သော် Quebec မှဆုတ်ခွာခြင်းအတွက် Arnold ၏လုပ်ဆောင်မှုများနှင့် Lake Champlain ရှိသူ့၏ပြင်ဆင်ထားသောရေတပ်သည် 1777 ခုနှစ်အထိဗြိတိသျှတန်ပြန်ထိုးနှက်မှုကိုနှောင့်နှေးခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ကျယ်ပြန့်စွာအသိအမှတ်ပြုခဲ့သည်။ အမေရိကန်တပ်များကြားတွင် ကျောက်ရောဂါဖြစ်ပွားမှုနှုန်း မြင့်မားခြင်းအပါအဝင် ကျူးကျော်ဝင်ရောက်မှု၏ ကျရှုံးမှု။Carleton သည် Quebec မှအမေရိကန်ဆုတ်ခွာမှုကိုပိုမိုပြင်းထန်စွာမလိုက်ခြင်းအတွက် Burgoyne မှပြင်းပြင်းထန်ထန်ဝေဖန်ခဲ့သည်။ဤဝေဖန်မှုများကြောင့် Carleton အား ကိုလိုနီများအတွက် ဗြိတိန်နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးနှင့် စစ်ပွဲကို ညွှန်ကြားရန် တာဝန်ရှိသော ဘုရင် George Germain မှ Carleton ကို မနှစ်သက်သဖြင့် 1777 ထိုးစစ်ကို General Burgoyne အစား ပေးအပ်ခဲ့ပါသည်။ Carleton သည် Quebec ၏ဘုရင်ခံအဖြစ်မှနုတ်ထွက်ရန်တောင်းဆိုခဲ့သည်။Fort Ticonderoga ရှိ Continental တပ်ဖွဲ့များ၏ အရေးပါသော အစိတ်အပိုင်းကို ဗိုလ်ချုပ် Gates နှင့် Arnold တို့နှင့်အတူ နိုဝင်ဘာလတွင် တောင်ဘက်သို့ စေလွှတ်ခဲ့ပြီး New Jersey ၏ အားနည်းနေသော ကာကွယ်ရေးကို အားကောင်းစေရန် ဝါရှင်တန်၏ ကာကွယ်ရေးကို အားကောင်းစေခဲ့သည်။(သူသည် နယူးယောက်စီးတီးကို ဆုံးရှုံးခဲ့ပြီး ဒီဇင်ဘာလအစောပိုင်းတွင် ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားသို့ ဒဲလာဝဲမြစ်ကို ဖြတ်ကူးခဲ့ပြီး နယူးဂျာစီတွင်ဗြိတိသျှတို့အား လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်ကိုင်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။) ကွီဘက်နှင့် အခြားဗြိတိသျှကိုလိုနီများကို သိမ်းပိုက်ခြင်းသည် စစ်ပွဲတစ်လျှောက်လုံး ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်၏ ရည်မှန်းချက်တစ်ခုအဖြစ် ရှိနေခဲ့သည်။သို့သော်လည်း ဤကျူးကျော်မှုကို ပံ့ပိုးပေးသော ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်က နောက်ထပ် စူးစမ်းလေ့လာခြင်းများကို ဦးစားပေးအဖြစ် နိမ့်ကျသော ဦးစားပေးအဖြစ် သတ်မှတ်ပြီး ကိုလိုနီနယ် ၁၃ ခုရှိ ပင်မစစ်ပွဲမှ လူများစွာနှင့် အရင်းအမြစ်များကို လွှဲဖယ်သွားသည့်အတွက်ကြောင့် Quebec သို့ နောက်ထပ် စူးစမ်းလေ့လာရန် ကြိုးပမ်းမှုများကို အပြည့်အဝ အကောင်အထည်မဖော်နိုင်ပါ။
Sullivan ကျွန်းတိုက်ပွဲ
Sgt ၏ပုံရိပ်Jasper သည် ကိုလိုနီတပ်များ၏ တိုက်ပွဲအလံကို လွှင့်ထူထားသည်။ ©Johannes Oertel
1776 Jun 28

Sullivan ကျွန်းတိုက်ပွဲ

Sullivan's Island, South Carol
Sullivan's Island တိုက်ပွဲသည် တောင်ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ် Charleston အနီးတွင် အမေရိကန်တပ်များလက်မှ မြို့ကိုသိမ်းပိုက်ရန် ဗြိတိသျှတို့ ပထမဆုံးကြိုးပမ်းစဉ်အတွင်း ဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။၁၇၈၀ တွင် ပိုမိုအောင်မြင်သော ဗြိတိသျှ ဝိုင်းရံမှုကြောင့် Charleston ၏ ပထမဆုံး ဝိုင်းရံခြင်းဟုလည်း တစ်ခါတစ်ရံ ရည်ညွှန်းလေ့ရှိသည်။
1776
British Momentumornament
New York & New Jersey ကမ်ပိန်း
Long Island တိုက်ပွဲ၊ ၁၇၇၆။ ©Alonzo Chappel
1776 Jul 1 - 1777 Mar

New York & New Jersey ကမ်ပိန်း

New York, NY, USA
၁၇၇၆-၁၇၇၇ ခုနှစ် နယူးယောက်နှင့် နယူးဂျာစီ စစ်ဆင်ရေးသည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာဝီလျံဟော့နှင့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်တို့ ဦးဆောင်သော ဗြိတိသျှ တပ်များ ကြား အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲတွင် အဓိက တိုက်ပွဲများ ဆက်တိုက် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။Howe သည် ဝါရှင်တန်ကို နယူးယောက်မှ အောင်မြင်စွာ မောင်းထုတ်ကာ Staten ကျွန်းပေါ်သို့ ဆင်းသက်ကာ Long Island တွင် သူ့ကို အနိုင်ယူခြင်းဖြင့် စတင်ခဲ့သည်။သို့သော်၊ နယူးဂျာစီသို့ချဲ့ထွင်လာသောအခါတွင် ဗြိတိသျှတို့၏ လှုပ်ရှားမှုသည် အရှိန်အဟုန်မပျက်စပြုလာသည်။ဝါရှင်တန်၏စစ်တပ်သည် ပထမဦးစွာ Hudson မြစ်ကိုဖြတ်၍ New Jersey ကိုဖြတ်ကာ ဗျူဟာမြောက်တပ်ဆုတ်မှုများပြုလုပ်နိုင်ခဲ့ပြီး အရေအတွက်ကျဆင်းမှုနှင့် စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းမှုတို့ကို ခံစားနေရသော်လည်း နယ်မြေခံတပ်မတော်အား သိမ်းပိုက်ခြင်းနှင့် ထိန်းသိမ်းခြင်းတို့ကို ရှောင်ရှားနိုင်ခဲ့သည်။မဲဆွယ်စည်းရုံးမှု၏ အချိုးအကွေ့မှာ ဆောင်းရာသီတွင် ရောက်လာသည်။Howe သည် New York City မှ Burlington, New Jersey အထိ ဖြန့်ကျက်ထားသော ကင်းစခန်းများ တည်ထောင်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး ၎င်း၏တပ်များကို ဆောင်းရာသီ ရပ်ကွက်များတွင် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ဤအခွင့်အရေးကိုရယူပြီး ဝါရှင်တန်သည် ၁၇၇၆ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၂၆ ရက်နေ့တွင် Trenton တွင်ဗြိတိသျှမြို့စောင့်တပ်အား ရဲရဲတောက်ပြီး စိတ်ဓာတ်မြှင့်တင်တိုက်ခိုက်မှုကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ ဤအောင်ပွဲကြောင့် Howe သည် New York နှင့် ပိုမိုနီးကပ်သော သူ၏ရဲတပ်များကို ပြန်လည်ဆွဲထုတ်ခဲ့ပြီး Washington သည် Morristown, New Jersey တွင် ဆောင်းရာသီစခန်းကို ထူထောင်နေစဉ်၊ .New York နှင့် New Jersey ဧရိယာများတွင် နှစ်ဖက်တိုက်ပွဲများ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေသော်လည်း စစ်ပွဲ၏ အာရုံမှာ အခြားရုပ်ရှင်ရုံများသို့ စတင်ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ရလဒ်များ ရောထွေးနေသော်လည်း ဗြိတိသျှတို့သည် စစ်ပွဲ၏လက်ကျန်အတွက် နယူးယောက်ဆိပ်ကမ်းကို အခြားစစ်ရေးလေ့လာရေးခရီးများအတွက် အခြေစိုက်စခန်းအဖြစ် အသုံးပြုကာ ထိန်းထားနိုင်ခဲ့သည်။1777 တွင် Howe သည် တော်လှန်သောမြို့တော် Philadelphia ကို သိမ်းပိုက်ရန်အတွက် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Sir Henry Clinton ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် New York ဧရိယာမှ ထွက်ခွာသွားစေရန် ရည်ရွယ်သည့် လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကို စတင်ခဲ့သည်။တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Burgoyne ဦးဆောင်သော အခြားဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့သည် Hudson River Valley ကို ထိန်းချုပ်ရန် ပျက်ကွက်ခဲ့ပြီး Saratoga တွင် အရေးပါသော ရှုံးနိမ့်မှုဖြင့် အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။ယေဘုယျအားဖြင့်၊ နယူးယောက်နှင့်နယူးဂျာစီတို့၏မဲဆွယ်စည်းရုံးမှုသည်ဗြိတိသျှအတွက်အသာစီးရနေသော်လည်း၎င်း၏မခိုင်လုံသောအဆုံးသတ်သည်အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့များအတွက်အရေးကြီးသောတည်ငြိမ်ရေးအချက်ကိုအမှတ်အသားပြုပြီးနောက်ဆက်တွဲပဋိပက္ခများနှင့်မဟာမိတ်များအတွက်စင်မြင့်ကိုသတ်မှတ်ခဲ့သည်။
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ လွတ်လပ်ရေးကြေညာစာတမ်း
လူ ၅၀ ခန့်ထိုင်ကြပြီး အများစုမှာ အစည်းအဝေးခန်းကြီးတစ်ခုတွင် ထိုင်နေကြသည်။အများစုက အခန်းအလယ်မှာ ရပ်နေတဲ့ လူငါးယောက်ကို အာရုံစိုက်နေကြတယ်။ငါးယောက်ထဲက အမြင့်ဆုံးက စားပွဲပေါ်မှာ စာရွက်စာတမ်းတစ်ခု တင်နေတယ်။ ©John Trumbull
1776 Jul 4

အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ လွတ်လပ်ရေးကြေညာစာတမ်း

Philadephia, PA
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ လွတ်လပ်ရေးကြေညာစာတမ်းသည် ၁၇၇၆ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လ ၄ ရက်နေ့တွင် ပင်ဆယ်လ်ဗေးနီးယား၊ ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားတွင် ဒုတိယအကြိမ်ကွန်ဂရက်ကွန်ဂရက်အစည်းအဝေးမှ အတည်ပြုခဲ့သော ကြေငြာချက်ဖြစ်သည်။ အဆိုပါကြေငြာချက်တွင် ဗြိတိန်နိုင်ငံ နှင့် စစ်ဖြစ်ပွားနေသော ကိုလိုနီဆယ့်သုံးနိုင်ငံတို့က ၎င်းတို့ကိုယ်ကို လွတ်လပ်သော အချုပ်အခြာအာဏာပိုင်နိုင်ငံ (၁၃) နိုင်ငံအဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့ခြင်း၊ အင်္ဂလိပ်လက်အောက်မှာ မရှိတော့ဘူး။ကြေငြာချက်နှင့်အတူ ဤပြည်နယ်အသစ်များသည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို တည်ထောင်ရန် ပထမဆုံးခြေလှမ်းတစ်ရပ်ကို စတင်ခဲ့ကြသည်။အဆိုပါကြေငြာချက်ကို New Hampshire၊ Massachusetts Bay၊ Rhode Island၊ Connecticut၊ New York၊ New Jersey၊ Pennsylvania၊ Maryland၊ Delaware၊ Virginia၊ North Carolina၊ South Carolina နှင့် Georgia တို့မှ ကိုယ်စားလှယ်များ လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ပါသည်။ဇန်န၀ါရီလ ၁၀ ရက်၊ ၁၇၇၆ တွင် ထုတ်ဝေခဲ့သော Thomas Paine ၏ Common Sense လက်ကမ်းစာစောင်သည် လွတ်လပ်ရေးရရှိရေးအတွက် ထောက်ခံအားပေးခဲ့ပြီး အမေရိကန်ကိုယ်ပိုင်အစိုးရအတွက် ငြင်းခုံကာ ကျယ်ပြန့်စွာ ပြန်လည်ပုံနှိပ်ခဲ့သည်။[29] လွတ်လပ်ရေးကြေညာစာတမ်းကို ရေးဆွဲရန်အတွက်၊ ဒုတိယကွန်တိန်နာကွန်ဂရက်လွှတ်တော်မှ သောမတ်ဂျက်ဖာဆင်၊ ဂျွန်အဒမ်၊ ဘင်ဂျမင်ဖရန်ကလင်၊ ရော်ဂျာ ရှ်မန်နှင့် ရောဘတ် Livingston တို့ပါ၀င်သော ကော်မတီငါးခုကို ခန့်အပ်ခဲ့သည်။[30] ကြေငြာချက်အား Philadelphia ရှိ Market Street 700 ရှိ သုံးထပ်နေအိမ်တွင် ဇွန်လ 11 နှင့် 1776 ခုနှစ် ဇွန်လ 11 ရက်နေ့မှ ဇွန်လ 28 ရက်နေ့ကြားတွင် အထီးကျန်စွာ ရေးခဲ့သည့် Jefferson မှ သီးသန့်နီးပါး ရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။[၃၁]ကိုလိုနီနယ်ဆယ့်သုံးရပ်မှနေထိုင်သူများကို "လူတစ်ဉီး" အဖြစ် ခွဲခြားသတ်မှတ်ခြင်းသည် George III မှကျူးလွန်သော "အင်္ဂလိပ်အခွင့်အရေးများ" ကို ချိုးဖောက်သည်ဟုစွပ်စွဲသည့်စာရင်းရှည်များပါဝင်နေချိန်တွင် ဗြိတိန်နှင့် နိုင်ငံရေးချိတ်ဆက်မှုများကို တစ်ပြိုင်နက်ဖျက်သိမ်းခဲ့သည်။ဤသည်မှာလည်း အများအားဖြင့် United Colonies များထက် "United States" ဟုရည်ညွှန်းခြင်းခံရသော ကိုလိုနီများကို အစောဆုံးအချိန်များထဲမှ တစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။[၃၂]ဇူလိုင်လ (၂) ရက်နေ့တွင် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က လွတ်လပ်ရေးရရှိရန် မဲခွဲဆုံးဖြတ်ပြီး ဇူလိုင်လ (၄)ရက်နေ့တွင် ကြေငြာချက်ကို ၀ါရှင် [တန်] မှ ထုတ်ပြန်ခဲ့ပြီး ဇူလိုင်လ [(၉)] ရက်နေ့တွင် နယူးယောက်စီးတီးရှိ ၎င်း၏တပ်များထံ ဖတ်ကြားခဲ့ပါသည်။ ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်တွင်ကိုယ်စားပြုသောပြည်နယ်တစ်ခုစီသည်ဗြိတိန်နှင့်တိုက်ပွဲတွင်ပါဝင်ခဲ့သော်လည်းအမေရိကန်မျိုးချစ်များနှင့်အမေရိကန်သစ္စာခံများအကြားကွဲသွားသောကြောင့်အခွန်မူဝါဒများနှင့်အခွန်မူဝါဒများပြောင်းလဲခဲ့ပြီးပြည်တွင်းစစ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။[35] မျိုးချစ်များသည် ယေဘူယျအားဖြင့် ဗြိတိန်ထံမှ လွတ်လပ်ရေးနှင့် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်ရှိ အမျိုးသားသမဂ္ဂအသစ်ကို ထောက်ခံအားပေးကြပြီး သစ္စာခံသူများသည် ဗြိတိသျှအုပ်စိုးမှုကို သစ္စာစောင့်သိနေခဲ့သည်။ကိန်းဂဏန်းများ၏ ခန့်မှန်းခြေများသည် ကွဲပြားသည်၊ အကြံပြုချက်တစ်ခုမှာ လူဦးရေတစ်ခုလုံးအတွက်ဖြစ်ရခြင်းမှာ သစ္စာစောင့်သိသူများ၊ သစ္စာစောင့်သိသူများနှင့် သဘောထားမတိုက်ဆိုင်သူများအကြား အညီအမျှ ခွဲထားသည်။[36] အခြားသူများက ခွဲထွက်ခြင်းကို 40% Patriot၊ 40% ကြားနေ၊ 20% သစ္စာစောင့်သိသော်လည်း ဒေသဆိုင်ရာ ကွဲပြားမှုများဖြင့် တွက်ချက်သည်။[၃၇]
Long Island တိုက်ပွဲ
Long Island တိုက်ပွဲ ©Domenick D'Andrea
1776 Aug 27

Long Island တိုက်ပွဲ

Brooklyn, NY, USA
Brooklyn တိုက်ပွဲနှင့် Brooklyn Heights တိုက်ပွဲဟုလည်း လူသိများသော Long Island တိုက်ပွဲသည် ၁၇၇၆ ခုနှစ် ဩဂုတ်လ ၂၇ ရက်၊ အင်္ဂါနေ့၊ ဘရွတ်ကလင်ရှိ Long Island အနောက်ဘက်စွန်းတွင် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ , နယူးယောက်။ဗြိတိသျှတို့သည် အမေရိကန်တို့ကို အနိုင်ယူပြီး စစ်ပွဲအတွင်း ကျန်ခဲ့သော ဗျူဟာမြောက် အရေးပါသော နယူးယောက်ဆိပ်ကမ်းသို့ ဝင်ရောက်ခွင့်ရရှိခဲ့သည်။ဇူလိုင်လ (၄)ရက်နေ့တွင် အမေရိကန်က ၎င်း၏ လွတ်လပ်ရေးကြေညာပြီးနောက် ပထမဆုံးသော အဓိကတိုက်ပွဲကြီးဖြစ်ပြီး တပ်ဖွဲ့ဝင်များ ဖြန့်ကျက်မှုနှင့် တိုက်ပွဲများတွင်လည်း စစ်ပွဲ၏ အကြီးဆုံးတိုက်ပွဲဖြစ်သည်။မတ်လ ၁၇ ရက်နေ့တွင် ဘော်စတွန်မြို့ကို ဝိုင်းရံထားသော ဗြိတိသျှတို့ကို ချေမှုန်းပြီးနောက် စစ်ဦးစီးချုပ် ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် မန်ဟက်တန်ကျွန်း၏ တောင်ဘက်စွန်းတွင်ရှိသော နယူးယောက်ဆိပ်ကမ်းမြို့ကို ခုခံကာကွယ်ရန်အတွက် စစ် ဦးစီးချုပ် ဂျော့ဂ်ျဝါရှင်တန်ကို ရွှေ့ပြောင်းပေးခဲ့သည်။မြို့တော်၏ဆိပ်ကမ်းသည် တော်ဝင်ရေတပ်အတွက် အလွန်ကောင်းမွန်သော အခြေစိုက်စခန်းတစ်ခုကို ပံ့ပိုးပေးမည်ဟု ဝါရှင်တန်က နားလည်ထားသောကြောင့် ထိုနေရာတွင် ကာကွယ်ရေးတပ်များကို ထူထောင်ကာ ဗြိတိသျှတို့ တိုက်ခိုက်ရန် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ဇူလိုင်လတွင် ဗိုလ်ချုပ် William Howe ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ဗြိတိသျှတို့ သည် လူဦးရေကျဲပါးသော Staten ကျွန်းပေါ်ရှိ ဆိပ်ကမ်းကိုဖြတ်၍ မိုင်အနည်းငယ်မျှ ဆင်းသက်ခဲ့ပြီး နောက်လတွင် နယူးယောက်ပင်လယ်အော်အောက်ပိုင်းရှိ သင်္ဘောများဖြင့် ၎င်းတို့အား ဖြည့်တင်းပေးခဲ့သည်။ စုစုပေါင်း တပ်ဖွဲ့ဝင် ၃၂,၀၀၀ ကို ပို့ဆောင်ခဲ့သည်။Narrows ရှိ ဆိပ်ကမ်းဝင်ပေါက်ကို ထိန်းချုပ်ရန် ဗြိတိသျှရေတပ်နှင့်အတူ မြို့တော်ကို သိမ်းပိုက်ရန် ခက်ခဲမှုကို ဝါရှင်တန်က သိရှိခဲ့ပြီး ၎င်းသည် ၎င်း၏တပ်ဖွဲ့ဝင်အမြောက်အများကို မန်ဟက်တန်သို့ ပြောင်းရွှေ့ကာ ပထမဆုံးပစ်မှတ်ဖြစ်လာမည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့သည်။သြဂုတ်လ 21 ရက်နေ့တွင် ဗြိတိသျှတို့သည် Kings County အနောက်တောင်ဘက်ရှိ Gravesend Bay ကမ်းရိုးတန်း၊ Staten ကျွန်းမှ Narrows များကိုဖြတ်ကာ မန်ဟက်တန်သို့ East River ဖြတ်ကျော်ပြီး တောင်ဘက် မိုင်တစ်ဒါဇင်ကျော်ကျော်တွင် ဆင်းသက်ခဲ့ကြသည်။ငါးရက်ကြာစောင့်ဆိုင်းပြီးနောက်တွင် ဗြိတိသျှတို့သည် ဂွမ်ကုန်းမြင့်ရှိ အမေရိကန်ကာကွယ်ရေးတပ်များကို တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။သို့သော် အမေရိကန်တို့မသိသော Howe သည် ၎င်း၏အဓိကစစ်တပ်ကို ၎င်းတို့၏အနောက်ဘက်သို့ ခေါ်ဆောင်လာပြီး မကြာမီတွင် ၎င်းတို့၏အလံများကို တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။မေရီလန်းနှင့် ဒဲလာဝဲ တပ်ဖွဲ့ဝင် ၄၀၀ ၏ ရပ်တည်မှုဖြင့် အသေအပျောက်နှင့် သိမ်းပိုက်ခြင်းများကြောင့် နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း ဆုံးရှုံးခဲ့ပြီး အမေရိကန်များ အထိတ်တလန့်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ကျန်တပ်သားများသည် ဘရွတ်ကလင်းကုန်းမြင့်ရှိ အဓိကကာကွယ်ရေးစခန်းများသို့ ဆုတ်ခွာသွားကြသည်။ဗြိတိသျှတို့က ဝိုင်းရံထားသော်လည်း သြဂုတ် ၂၉ မှ ၃၀ ရက်ညတွင် ဝါရှင်တန်သည် ရိက္ခာများ မဆုံးရှုံးဘဲ မန်ဟက်တန်သို့ စစ်တပ်တစ်ခုလုံးကို ရွှေ့ပြောင်းခဲ့သည်။Continental Army သည် ထပ်မံရှုံးနိမ့်ပြီးနောက် New York မှ လုံးဝနှင်ထုတ်ခံခဲ့ရပြီး New Jersey မှတဆင့် Pennsylvania သို့ ပြန်လည်ဆုတ်ခွာခဲ့ရပါသည်။
Harlem Heights တိုက်ပွဲ
Harlem Heights တိုက်ပွဲတွင် 42nd Highlanders ©Anonymous
1776 Sep 16

Harlem Heights တိုက်ပွဲ

Morningside Heights, Manhattan
Harlem Heights တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ နယူးယောက်နှင့် နယူးဂျာစီတို့တွင် တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့သည်။လှုပ်ရှားမှုသည် ယခု Morningside Heights ဧရိယာဖြစ်ပြီး ယခု New York City ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည့် အနောက်မြောက်ဘက်ရှိ Manhattan ကျွန်း၏ အနာဂတ် Harlem ရပ်ကွက်များသို့ စက်တင်ဘာ 16၊ 1776 တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။စစ်ဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်၊ ဗိုလ်ချုပ် Nathanael Greene နှင့် Major General Israel Putnam လက်အောက်ရှိ Continental Army သည် မန်ဟက်တန်အထက်ပိုင်းရှိ ကုန်းမြင့်ရာထူးများ ဆက်တိုက်ကျင်းပခဲ့သည်။ချက်ခြင်းပင် ဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ဗိုလ်ချုပ် ဟင်နရီ ကလင်တန်၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် စုစုပေါင်း တပ်သား 5,000 ခန့်ရှိသော ဗြိတိသျှစစ်တပ်၏ ရှေ့ပြေးတပ်ဖြစ်သည်။
Valcour ကျွန်းတိုက်ပွဲ
Battle of Valcour Island ©Anonymous
1776 Oct 11

Valcour ကျွန်းတိုက်ပွဲ

Lake Champlain
Valcour ကျွန်းတိုက်ပွဲသည် Valcour ပင်လယ်အော်တိုက်ပွဲဟုလည်းသိကြပြီး၊ သည် 1776 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ 11 ရက်နေ့၊ Champlain Lake တွင်ပြုလုပ်ခဲ့သော ရေတပ်ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။နယူးယောက်ပြည်မကြီးနှင့် Valcour ကျွန်းကြားရှိ ကျဉ်းမြောင်းသော ရေလက်ကြားဖြစ်သော Valcour Bay တွင် အဓိက လုပ်ဆောင်ချက်ကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။အဆိုပါတိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ ပထမဆုံးရေတပ်တိုက်ပွဲများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်ပြီး အမေရိကန်ရေတပ်မှ ပထမဆုံးတိုက်ခိုက်သော တိုက်ပွဲတစ်ခုအဖြစ် ယေဘုယျအားဖြင့် မှတ်ယူကြသည်။Benedict Arnold ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင်ရှိသော အမေရိကန်ရေတပ်ရှိ သင်္ဘောအများစုသည် General Guy Carleton ၏ အလုံးစုံညွှန်ကြားမှုအောက်တွင် ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့မှ သိမ်းပိုက်ခြင်း သို့မဟုတ် ဖျက်ဆီးခြင်းခံခဲ့ရသည်။သို့သော်၊ Lake Champlain ၏အမေရိကန်ကာကွယ်ရေးသည် Hudson မြစ်အထက်ပိုင်းချိုင့်ဝှမ်းသို့ရောက်ရှိရန်ဗြိတိသျှအစီအစဉ်များကိုရပ်တန့်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတပ်များ အများအပြား အင်အားဖြည့်တင်းပြီးနောက် 1776 ခုနှစ် ဇွန်လတွင် Continental Army သည် Quebec မှ Fort Ticonderoga နှင့် Fort Crown Point သို့ ဆုတ်ခွာခဲ့သည်။သူတို့သည် 1776 နွေရာသီတွင် ထိုခံတပ်များကို ခိုင်ခံ့စေကာ အိုင်ပေါ်ရှိ အမေရိကန်ရေတပ်ငယ်ကို မြှင့်တင်ရန်အတွက် နောက်ထပ်သင်္ဘောများကို တည်ဆောက်ခဲ့ကြသည်။General Carleton သည် Fort Saint-Jean တွင် လူအင်အား ၉၀၀၀ ပါရှိသော်လည်း ရေကန်ပေါ်တွင် သယ်ဆောင်ရန် ရေယာဉ်တစ်စင်း တည်ဆောက်ရန် လိုအပ်သည်။အမေရိကန်တို့သည် ၎င်းတို့၏ ဆုတ်ခွာသွားစဉ်တွင် အိုင်ပေါ်ရှိ သင်္ဘောအများစုကို သိမ်းယူ သို့မဟုတ် ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။အောက်တိုဘာလ အစောပိုင်းတွင် အမေရိကန်ရေတပ်ကို သိသိသာသာ ပစ်လွှတ်ခဲ့သည့် ဗြိတိန်ရေတပ်သည် လွှတ်တင်ရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။
လွင်ပြင်ဖြူတိုက်ပွဲ
White Plains တိုက်ပွဲတွင် Hessian Fuselier Regiment Von Lossberg ©GrahaM Turner
1776 Oct 28

လွင်ပြင်ဖြူတိုက်ပွဲ

White Plains, New York, USA
White Plains တိုက်ပွဲသည် New York နှင့် New Jersey တို့တွင် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲဆင်နွှဲခဲ့ပြီး၊ 1776 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ 28 ရက်နေ့တွင် New York, White Plains အနီးတွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။နယူးယောက်စီးတီးမှ မြောက်ဘက်သို့ ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန် တပ်များ ဆုတ်ခွာသွားပြီးနောက်တွင် ဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ်ကြီး William Howe သည် ဝါရှင်တန်၏ လွတ်မြောက်ရေးလမ်းကြောင်းကို ဖြတ်တောက်ရန် ရည်ရွယ်ပြီး Westchester ကောင်တီတွင် တပ်များကို ဆင်းသက်ခဲ့သည်။ဤရွေ့ပြောင်းမှုကို သတိပေးသည့်အနေဖြင့် ဝါရှင်တန်သည် အဝေးသို့ ဆုတ်ခွာသွားခဲ့ပြီး White Plains ရွာတွင် ရာထူးတစ်ခု ထူထောင်ခဲ့သော်လည်း ဒေသတွင်း ကုန်းမြင့်များကို ခိုင်မာစွာ ထိန်းချုပ်နိုင်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။Howe ၏တပ်များသည် ဝါရှင်တန်တပ်များကို ရွာအနီးရှိ တောင်ကုန်းတစ်ခုမှ မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။ဒီကျဆုံးမှုအပြီးမှာ အမေရိကန်တွေကို မြောက်ဘက် အဝေးကို ဆုတ်ခွာဖို့ အမေရိကန်က အမိန့်ပေးခဲ့ပါတယ်။နောက်ပိုင်းတွင် ဗြိတိသျှလှုပ်ရှားမှုများက ဝါရှင်တန်ကို နယူးဂျာစီတခွင်နှင့် ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားသို့ လိုက်ခဲ့သည်။
Fort Washington တိုက်ပွဲ
Forts Washington နှင့် Lee ကြားတွင် ဗြိတိသျှ စစ်သင်္ဘောများ ဖြတ်ကျော်ရန် ကြိုးပမ်းသည်။ ©Thomas Mitchell
1776 Nov 16

Fort Washington တိုက်ပွဲ

Washington Heights, Manhattan,
ခံတပ်ဝါရှင်တန်တိုက်ပွဲသည် ၁၇၇၆ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ၁၆ ရက်နေ့တွင် နယူးယောက်မြို့၌ အမေရိကန် နှင့် ဗြိတိန်တို့ကြား တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။၎င်းသည် မန်ဟက်တန်ကျွန်း၏မြောက်ဘက်စွန်းအနီးရှိ Fort Washington မြို့စောင့်တပ်၏ အကြွင်းအကျန်များကို လက်နက်ချသော ဗြိတိသျှအောင်ပွဲတစ်ခုဖြစ်သည်။ဒါဟာ စစ်ပွဲရဲ့ အဆိုးဆုံး Patriot ရှုံးပွဲတွေထဲက တစ်ခုပါ။[၃၈]White Plains တိုက်ပွဲတွင် စစ်ဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး George Washington လက်အောက်ရှိ Continental Army ကို အနိုင်ယူပြီးနောက်၊ ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး William Howe ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်ရှိ ဗြိတိသျှတပ်များသည် Manhattan ရှိ အမေရိကန်၏ နောက်ဆုံးခံတပ်ဖြစ်သည့် Fort Washington ကို သိမ်းပိုက်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဝါရှင်တန်က ခံတပ်ကို စွန့်ခွာပြီး ၎င်း၏မြို့စောင့်တပ်ကို ဖယ်ရှားရန် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး နာသန်နဲလ် ဂရီးကို လိုသလို အမိန့်ထုတ်ခဲ့သည်၊ ထို့နောက်တွင် လူပေါင်း ၁၂၀၀ [39] အရေအတွက် တိုးလာခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် 3,000 [40] - နယူးဂျာစီသို့ တိုးလာခဲ့သည်။ခံတပ်မှူး ဗိုလ်မှူးကြီး ရောဘတ် မကောက ဗြိတိသျှလက်မှ ကာကွယ်နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်သောကြောင့် စွန့်လွှတ်ရန် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။အခြေအနေကို အကဲဖြတ်ရန် ဝါရှင်တန်သို့ မရောက်ရှိမီ Howe တပ်ဖွဲ့များသည် ခံတပ်ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။Howe သည် နိုဝင်ဘာ ၁၆ ရက်တွင် တိုက်ခိုက်မှုကို စတင်ခဲ့သည်။ သူသည် မြောက်၊ အရှေ့နှင့် တောင်ဘက် သုံးဘက်တို့မှ တိုက်ခိုက်မှုကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။Harlem မြစ်ရှိ ဒီရေများသည် တပ်ဖွဲ့ဝင်အချို့ ဆင်းသက်ခြင်းကို တားဆီးခဲ့ပြီး တိုက်ခိုက်မှုကို နှောင့်နှေးစေခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် ခံစစ်ကို တွန်းလှန်သောအခါတွင်၊ တောင်ပိုင်းနှင့် အနောက်ပိုင်း အမေရိကန် ခံစစ်များသည် လျင်မြန်စွာ ကျသွားပြီး တိုက်ခိုက်မှုကို ဟန့်တားရန် အတားအဆီးများကို လွယ်ကူစွာ ကျော်ဖြတ်နိုင်ခဲ့သည်။[41] မြောက်ဘက်ခြမ်းရှိ Patriot တပ်ဖွဲ့များသည် Hessian တိုက်ခိုက်မှုကို အပြင်းအထန်ခုခံရန် ကမ်းလှမ်းခဲ့သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းတို့လည်း လွှမ်းသွားခဲ့သည်။ရေကြောင်းနှင့် ဝိုင်းရံထားသော ခံတပ်နှင့်အတူ ဗိုလ်မှူးကြီး မကောက လက်နက်ချရန် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။စစ်ဆင်ရေးတွင် အမေရိကန် စုစုပေါင်း ၅၉ ဦး သေဆုံးခဲ့ပြီး ၂၈၃၇ ဦးကို စစ်သုံ့ပန်းအဖြစ် ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်ခဲ့သည်။Fort Washington ကျဆုံးပြီး သုံးရက်အကြာတွင် မျိုးချစ်များသည် Fort Lee ကို စွန့်ပစ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်နှင့် စစ်တပ်သည် နယူးဂျာစီကိုဖြတ်၍ ဆုတ်ခွာပြီး ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားအနောက်မြောက်ဘက် ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားသို့ Trenton သို့ဖြတ်ကာ ဗြိတိသျှတပ်များက New Brunswick၊ New Jersey အထိ လိုက်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် နယူးယော့ခ်ဆိပ်ကမ်းနှင့် အရှေ့ဘက်နယူးဂျာစီတို့ကို စုစည်းထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။
Delaware မြစ်ကိုဖြတ်ကူး
Washington Crossing the Delaware သည် 1776 ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ 26 ရက်နေ့ နံနက်တွင် Trenton တိုက်ပွဲမတိုင်မီ ဖြတ်ကျော်ခြင်းကို သရုပ်ဖော်ထားသည့် Emanuel Leutze မှ 1851 ပန်းချီကားတစ်ချပ်ဖြစ်သည်။ ©Emanuel Leutze
1776 Dec 25

Delaware မြစ်ကိုဖြတ်ကူး

Washington's Crossing

အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဒီဇင်ဘာ ၂၅-၂၆ ရက်၊ ၁၇၇၆ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာ ၂၅ ရက်မှ ၂၆ ရက်ညတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော ဒယ်လာဝဲမြစ်ကို ဖြတ်ကူးခဲ့သော ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်၏ ဖြတ်ကျော်မှုသည် ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်မှ စီစဉ်သော ဟေးရှန်းတပ်များကို ဆန့်ကျင်သည့် အံ့အားသင့်ဖွယ်တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဗြိတိန်) ဒီဇင်ဘာ ၂၆ ရက် နံနက်တွင် နယူးဂျာစီပြည်နယ် Trenton ၌ ဝါရှင်တန်သည် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းလျှို့ဝှက်စီစဉ်ထားပြီး၊ ဝါရှင်တန်သည် ရေခဲများသော Delaware မြစ်ကိုဖြတ်၍ ထောက်ပံ့ပို့ဆောင်ရေးဆိုင်ရာ စိန်ခေါ်မှုနှင့် အန္တရာယ်ရှိသော စစ်ဆင်ရေးတစ်ခုတွင် ကွန်တိန်နာတပ်မတော် စစ်ကြောင်းတစ်ခုကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။

Trenton တိုက်ပွဲ
Trenton တိုက်ပွဲ ©Charles McBarron
1776 Dec 26

Trenton တိုက်ပွဲ

Trenton, NJ
Fort Washington တိုက်ပွဲအပြီးတွင် ဗြိတိသျှတပ်များ၏ အဓိကတပ်ဖွဲ့သည် ဆောင်းရာသီအတွက် နယူးယောက်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူတို့သည် New Jersey တွင် Hessian တပ်ဖွဲ့များကို အဓိကထားထားခဲ့သည်။ဤတပ်များသည် Colonel Rall နှင့် Colonel Von Donop တို့၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ရှိနေသည်။Trenton အနီးတဝိုက်တွင် ကင်းစခန်းငယ်များ ဖွဲ့စည်းရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ထို့နောက် Howe သည် Charles Cornwallis ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် Hudson မြစ်ကိုဖြတ်၍ New Jersey သို့တပ်များစေလွှတ်ပြီး Washington ကိုဖြတ်၍ New Jersey သို့လိုက်ခဲ့သည်။စစ်မှုထမ်းခြင်း သက်တမ်းကုန်ဆုံးခြင်းနှင့် တပ်ပြေးခြင်းတို့ကြောင့် ဝါရှင်တန်၏စစ်တပ်သည် ကျုံ့သွားကာ New York ဧရိယာတွင် ရှုံးနိမ့်မှုကြောင့် စိတ်ဓာတ်ညံ့ဖျင်းခြင်းကိုလည်း ခံစားခဲ့ရသည်။Cornwallis (Howe ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင်) သည် ဝါရှင်တန်ကို ချက်ခြင်းလိုက်ရန် ကြိုးပမ်းရမည့်အစား New Brunswick မှ Burlington မှ ကင်းစခန်းများကို Bordentown နှင့် Trenton တွင် တစ်ခုအပါအဝင် ကင်းစခန်းများ တည်ထောင်ခဲ့ပြီး ဆောင်းတွင်းရပ်ကွက်များသို့ သူ့တပ်များကို အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် ဆောင်းတွင်းရပ်ကွက်များသို့ အမိန့်ပေးသောအခါ မဲဆွယ်စည်းရုံးရေးရာသီကို အဆုံးသတ်ရန် ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြသည်။ဤအချိန်သည် စစ်ဗိုလ်ချုပ်များ ပြန်လည်စုဖွဲ့ခြင်း၊ ပြန်လည်ထောက်ပံ့ခြင်းနှင့် လာမည့်နွေဦးရာသီအတွက် စည်းရုံးရေးဆင်းရမည့်အချိန်ဖြစ်သည်။မနေ့ညက Trenton မြောက်ဘက် ဒဲလာဝဲမြစ်ကို ဗိုလ်ချုပ်ကြီး George Washington ဖြတ်ကျော်ပြီးနောက်၊ Washington သည် Trenton တွင် တပ်ချထားသော Hessian အရန်တပ်များကို တိုက်ရန် ကွန်တီနယ်တပ်၏ အဓိကအဖွဲ့ကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။တိုတောင်းသောတိုက်ပွဲအပြီးတွင်၊ Hessian တပ်ဖွဲ့၏သုံးပုံနှစ်ပုံနီးပါးကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီး အမေရိကန်များအတွက် နည်းပါးစွာဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။Trenton တိုက်ပွဲသည် Continental Army ၏ ဆုတ်ယုတ်နေသော စိတ်ဓာတ်ကို သိသိသာသာ မြှင့်တင်ပေးပြီး ပြန်လည် စုဆောင်းမှုများကို လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့သည်။
အစားအစာစစ်ပွဲ
Valley Forge တွင် George Washington နှင့် Lafayette ©John Ward Dunsmore
1777 Jan 1 - Mar

အစားအစာစစ်ပွဲ

New Jersey, USA
Forage War သည် Trenton နှင့် Princeton တို့၏တိုက်ပွဲများအပြီး 1777 ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလမှ မတ်လအတွင်း အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း New Jersey တွင်ဖြစ်ပွားခဲ့သော တိုက်ပွဲငယ်များစွာပါဝင်သည့် ပါတီတွင်းလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ဇန်နဝါရီလအစောပိုင်းတွင်ဗြိတိသျှနှင့် Continental ကြည်းတပ် တပ်များသည် ၎င်းတို့၏ဆောင်းရာသီရပ်ကွက်များသို့ဝင်ရောက်ပြီးနောက်၊ New Jersey နှင့် Pennsylvania မှပြည်သူ့စစ်ကုမ္ပဏီများသည် New Jersey တွင်စုထားသောဗြိတိသျှနှင့်ဂျာမနီတပ်များကိုဆန့်ကျင်သည့်စစ်ဆင်ရေးအများအပြားတွင်ကင်းထောက်ခြင်းနှင့်နှောင့်ယှက်ခြင်းလုပ်ငန်းများတွင်ပါဝင်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတပ်များသည် စားသုံးရန် လတ်ဆတ်သော စားနပ်ရိက္ခာများ လိုချင်ပြီး ၎င်းတို့၏ တိရစ္ဆာန်ကြမ်းများနှင့် မြင်းများအတွက် လတ်ဆတ်သော အစာများ လိုအပ်သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်က ဗြိတိသျှတို့ အလွယ်တကူ လက်လှမ်းမီနိုင်သော နယ်မြေများမှ ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများကို စနစ်တကျ ဖယ်ရှားရန် အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး အမေရိကန် ပြည်သူ့စစ်များနှင့် တပ်ဖွဲ့ဝင်များသည် ဗြိတိသျှနှင့် ဂျာမန်တို့၏ စွန့်စားမှုများကို နှောင့်ယှက်ကာ ထိုသို့သော ထောက်ပံ့မှုများကို ရယူရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။အဆိုပါ စစ်ဆင်ရေး အများအပြားသည် သေးငယ်သော်လည်း အချို့သော ကိစ္စရပ်များတွင် တပ်ဖွဲ့ဝင် ၁၀၀၀ ကျော် ပါဝင်ပြီး အသေးစိပ် ဖြစ်လာသည်။အမေရိကန်၏ စစ်ဆင်ရေးများ အလွန်အောင်မြင်သဖြင့် New Jersey ရှိ ဗြိတိသျှ အသေအပျောက်များ (Trenton နှင့် Princeton တို့တွင် တိုက်ပွဲများ အပါအဝင်) New York အတွက် စစ်ဆင်ရေး တစ်ခုလုံး၏ ကျော်လွန်သွားပါသည်။
Assunpink Creek တိုက်ပွဲ
ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် ၁၇၇၇ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီ ၂ ရက်ညတွင် Trenton ၏ ဒုတိယတိုက်ပွဲဟု လူသိများသော Assunpink Creek တိုက်ပွဲအပြီး၊ နှင့် ပရင်စတန်တိုက်ပွဲမတိုင်မီ။ ©John Trumbull
1777 Jan 2

Assunpink Creek တိုက်ပွဲ

Trenton, New Jersey, USA
၁၇၇၆ ဒီဇင်ဘာ ၂၆ ရက် နံနက်အစောပိုင်းတွင် Trenton တိုက်ပွဲတွင် အောင်ပွဲခံပြီးနောက်၊ Continental Army မှ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန် နှင့် သူ၏စစ်ကောင်စီသည် ဗြိတိသျှတို့၏ တန်ပြန်တိုက်ခိုက်မှုကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် မျှော်လင့်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်နှင့် ကောင်စီတို့သည် Trenton တွင် ဤတိုက်ခိုက်မှုကို တွေ့ဆုံရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး Assunpink Creek တောင်ဘက်တွင် ခံစစ်နေရာတစ်ခု ထူထောင်ခဲ့သည်။ဒီဇင်ဘာလ ၂၆ ရက် တိုက်ပွဲအပြီးတွင် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Cornwallis သည် ဗြိတိသျှတပ်များကို တောင်ဘက်သို့ ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ပရင်စတန်ရှိ ဒုဗိုလ်မှူးကြီး Charles Mawhood လက်အောက်ခံ လူ ၁၄၀၀ ကို ချန်ထားခဲ့ပြီး Cornwallis သည် ဇန်နဝါရီ ၂ ရက်တွင် လူ ၅၀၀၀ ခန့်ဖြင့် Trenton သို့ ချီတက်ခဲ့သည်။ Edward Hand ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်ရှိ အမေရိကန်ရိုင်ဖယ်တပ်သားများ၏ ခုခံတိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ၎င်း၏ ရှေ့တိုးမှုသည် သိသိသာသာ နှေးကွေးသွားခဲ့ပြီး၊ ကြိုတင်အစောင့်တပ်သည် Trenton မရောက်မချင်း၊ ဆည်းဆာ။အမေရိကန် ရာထူးများကို သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ချေမှုန်းပြီး တစ်ကြိမ်စီ ချေမှုန်းခံရပြီးနောက် Cornwallis သည် နောက်တစ်နေ့တွင် တိုက်ပွဲကို စောင့်ဆိုင်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ထိုနေ့ညတွင် Cornwallis ၏တပ်ကို ရွှေ့ပြီး နောက်တစ်နေ့တွင် Princeton တွင် Mawhood ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ထိုရှုံးနိမ့်မှုကြောင့် ဗြိတိသျှတို့သည် ဆောင်းရာသီအတွက် နယူးဂျာစီပြည်နယ်မှ အများစုကို ဆုတ်ခွာစေခဲ့သည်။
ပရင်စတန်တိုက်ပွဲ
ပရင်စတန်တိုက်ပွဲတွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏တပ်များကို စုဝေးစေသည်။ ©William Ranney
1777 Jan 3

ပရင်စတန်တိုက်ပွဲ

Princeton, New Jersey, USA
1777 ခုနှစ် ဇန်န၀ါရီလ 2 ရက်ညတွင် ဝါရှင်တန်သည် Assunpink Creek တိုက်ပွဲတွင် ဗြိတိသျှတို့၏ တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ထိုညတွင် သူသည် သူ၏ရာထူးမှ လွတ်မြောက်ကာ ဗိုလ်ချုပ် Cornwallis ၏ စစ်တပ်ကို လှည့်ပတ်ကာ Princeton ရှိ ဗြိတိသျှတပ်စခန်းကို တိုက်ခိုက်ရန် သွားခဲ့သည်။ဇန်နဝါရီ ၃ ရက်က မော်ဟူး၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်ရှိ တပ်ရင်းနှစ်ရင်းနှင့် တိုက်ကြီးတပ်မှ ဗိုလ်မှူးချုပ် Hugh Mercer တို့ တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့သည်။Mercer နှင့် သူ၏တပ်များ သိမ်းပိုက်ခံရပြီး Mercer မှာ သေလောက်အောင် ဒဏ်ရာရခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ၎င်းတို့အား ကူညီရန် ဗိုလ်မှူးချုပ် John Cadwalader လက်အောက်ရှိ ပြည်သူ့စစ်တပ်ဖွဲ့တစ်ခုကို စေလွှတ်ခဲ့သည်။ပြည်သူ့စစ်များသည် Mercer ၏လူများပြေးသည်ကိုမြင်လျှင်လည်းထွက်ပြေးလာသည်။ဝါရှင်တန်က စစ်ကူတွေစီးပြီး ထွက်ပြေးလာတဲ့ ပြည်သူ့စစ်တွေကို စုရုံးခဲ့ပါတယ်။ထို့နောက် Mawhood ၏တပ်များကို တိုက်ခိုက်ရန် ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ကို ပြန်မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။Mawhood သည် ဆုတ်ခွာရန် အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး တပ်ဖွဲ့ဝင်အများစုသည် Trenton ရှိ Cornwallis သို့ ထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားခဲ့ကြသည်။ပရင်စတန်သို့ ဝင်ရောက်ပြီးနောက်၊ အမေရိကန်များသည် စွန့်ပစ်ထားသော ဗြိတိသျှ ထောက်ပံ့ရေး လှည်းများနှင့် မြို့ကို လုယက်ကြသည်။Cornwallis ချဉ်းကပ်လာတယ်ဆိုတဲ့သတင်းနဲ့အတူ Washington က Princeton ကနေ ထွက်ခွာရမယ်ဆိုတာ သိခဲ့ပါတယ်။ဝါရှင်တန်က New Brunswick ကို တွန်းအားပေးပြီး ဗြိတိန်လုပ်ခ ပေါင် 70,000 ကို သိမ်းပိုက်ချင်ပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Henry Knox နဲ့ Nathanael Greene တို့က သူ့ကို ငြင်းဆိုခဲ့ပါတယ်။ယင်းအစား ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏စစ်တပ်ကို ဇန်နဝါရီ ၃ ရက်ညတွင် Somerset Courthouse သို့ ပြောင်းရွှေ့ပြီးနောက် ဇန်နဝါရီ ၅ ရက်တွင် Pluckemin သို့ချီတက်ကာ ဆောင်းရာသီစခန်းချရန်အတွက် နောက်တစ်နေ့နေဝင်ချိန်၌ Morristown သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။တိုက်ပွဲအပြီးတွင်၊ Cornwallis သည် New Jersey တွင်သူ၏ရာထူးအများအပြားကိုစွန့်လွှတ်ခဲ့ပြီး New Brunswick သို့ဆုတ်ခွာရန်သူ၏စစ်တပ်ကိုအမိန့်ပေးခဲ့သည်။စစ်ပွဲ၏နောက်လများစွာတွင် Forage War ဟုခေါ်သော အသေးစားတိုက်ပွဲများ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။
Bound Brook ၏တိုက်ပွဲ
Bound Brook တိုက်ပွဲမှာ Hessians ©Don Troiani
1777 Apr 13

Bound Brook ၏တိုက်ပွဲ

Bound Brook, New Jersey, U.S.
Bound Brook တိုက်ပွဲ (ဧပြီ 13၊ 1777) သည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း နယူးဂျာစီပြည်နယ်၊ Bound Brook ရှိ Continental Army ကင်းစခန်းတစ်ခုအား ဗြိတိသျှနှင့် Hessian တပ်ဖွဲ့များမှ အံ့အားသင့်စွာ တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။အကျဉ်းသားများကို ဖမ်းထားသော်လည်း ဗြိတိသျှတပ်တစ်ခုလုံးကို သိမ်းပိုက်ရန် ရည်မှန်းချက် မပြည့်မီပေ။အမေရိကန်တပ်မှူး ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဘင်ဂျမင်လင်ကွန်းသည် စာရွက်များနှင့် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ သက်ရောက်မှုများကို စွန့်လွှတ်ကာ အလျင်အမြန် ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။၁၇၇၇ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၂ ရက်နေ့ ညနေနှောင်းပိုင်းတွင် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Cornwallis ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ဗြိတိသျှနှင့် Hessian တပ်ဖွဲ့ဝင် လေးထောင်သည် New Brunswick ၏ ဗြိတိသျှအမာခံနယ်မြေမှ ချီတက်လာခဲ့သည်။နောက်နေ့မနက် မိုးသောက်ခါနီးမှာ တိုက်ပွဲမစခင် တပ်ခွဲတစ်ခုက ကင်းစခန်းအနီးတဝိုက် နေရာကို ရောက်သွားတယ်။တိုက်ပွဲအတွင်း လူ ၅၀၀ ရှိသော အစောင့်တပ်အများစုသည် ပိတ်ဆို့ထားသောလမ်းကြောင်းဖြင့် ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်ခဲ့ကြသည်။နေ့လည်ပိုင်းတွင် အမေရိကန် စစ်ကူများ ရောက်ရှိလာသော်လည်း ဗြိတိသျှတို့က ကင်းစခန်းအား လုယူကာ New Brunswick သို့ ပြန်လည်ချီတက်မှု မစတင်မီတွင် ဖြစ်သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏စစ်တပ်အား Morristown မှ ၎င်း၏ဆောင်းရာသီရပ်ကွက်များမှ Middlebrook တွင် ရှေ့တန်းရာထူးသို့ မေလနှောင်းပိုင်းတွင် ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Howe သည် ၎င်း၏ Philadelphia မဲဆွယ်စည်းရုံးရေးကို ပြင်ဆင်နေစဉ်၊ သူသည် ဝါရှင်တန်ကို Middlebrook ရာထူးမှ ဆွဲထုတ်ရန် ကြိုးပမ်းမှုဖြင့် ဝါရှင်တန်ကို ဇွန်လလယ်တွင် Somerset Court House သို့ ပထမဆုံးပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။မအောင်မြင်သောအခါ Howe သည် သူ၏စစ်တပ်ကို Perth Amboy သို့ပြန်ဆုတ်ကာ Chesapeake ပင်လယ်အော်အတွက် ချည်နှောင်ထားသော သင်္ဘောများပေါ်တွင် တင်ခဲ့သည်။New Jersey မြောက်ပိုင်းနှင့် ကမ်းရိုးတန်းဒေသသည် စစ်ပွဲကာလတစ်လျှောက်လုံး နယူးယောက်မြို့ကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သော ဗြိတိသျှတပ်များ၏ တိုက်ပွဲများနှင့် စီးနင်းတိုက်ခိုက်သည့်နေရာအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိခဲ့သည်။
Meigs စီးနင်းမှု
Meigs စီးနင်းမှု ©Anonymous
1777 May 24

Meigs စီးနင်းမှု

Sag Harbor, NY, USA
Meigs Raid (The Battle of Sag Harbor ဟုလည်းလူသိများသည်) သည် 1777 ခုနှစ်၊ မေလ 24 ရက်နေ့တွင်နယူးယောက်၊ Sag Harbor တွင်ဗြိတိသျှသစ္စာခံစားနပ်ရိက္ခာပါတီတစ်ခုတွင် Connecticut Colonel Return Jonathan Meigs ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် American Continental Army တပ်ဖွဲ့များမှ စစ်ရေးစီးနင်းမှုဖြစ်သည်။ အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း။သစ္စာခံသူ ခြောက်ဦး သေဆုံးပြီး ၉၀ ဦးကို ဖမ်းမိခဲ့ပြီး အမေရိကန်များ ထိခိုက်သေဆုံးမှု မရှိခဲ့ပေ။Ridgefield တိုက်ပွဲတွင် အမေရိကန်တပ်များက ဆန့်ကျင်ခဲ့သော ဧပြီလနှောင်းပိုင်းတွင် Connecticut၊ Danbury ကို အောင်မြင်စွာ စီးနင်းတိုက်ခိုက်ခြင်းအား တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် အဆိုပါစီးနင်းမှုအား တုံ့ပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ဗိုလ်မှူးချုပ် Samuel Holden Parsons မှ Connecticut၊ New Haven တွင် စီစဉ်သည့် အဆိုပါလေ့လာရေးခရီးသည် မေလ 23 ရက်နေ့တွင် Long Island Sound ကို Guilford မှဖြတ်ကျော်ကာ Long Island ၏မြောက်ဘက် Fork ကိုဖြတ်၍ ဝေလငါးလှေများကိုဆွဲယူကာ နောက်နေ့နံနက်အစောပိုင်းတွင် Sag ဆိပ်ကမ်းကို ဝင်ရောက်စီးနင်းကာ လှေများနှင့် ထောက်ပံ့ပစ္စည်းများကို ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။နယူးယောက်မြို့နှင့် Long Island တို့သည် ၁၇၇၆ ခုနှစ်တွင် ဗြိတိသျှတို့၏မြို့အတွက် စစ်ဆင်ရေးတွင် ကျဆုံးပြီးနောက် နယူးယောက်ပြည်နယ်တွင် ပထမဆုံး အမေရိကန်အောင်ပွဲဖြစ်ခဲ့သည်။
Philadelphia ကမ်ပိန်း
George Washington ၏ ပုံတူ။ ©Léon Cogniet
1777 Jul 1 - 1778 Jul

Philadelphia ကမ်ပိန်း

Philadelphia, PA, USA
Philadelphia Campaign (1777–1778) သည် တော်လှန်ရေးခေတ် မြို့တော် Philadelphia ကို ထိန်းချုပ်နိုင်စေရန် ဗြိတိသျှ ကြိုးပမ်းမှုဖြစ်ပြီး စစ်ပွဲကို အရှိန်မြှင့်ပေးပြီး လွတ်လပ်ရေးကြေညာစာတမ်းကို လက်မှတ်ရေးထိုးကာ ဒုတိယ Continental Congress တွင် လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သည်။Philadelphia လှုပ်ရှားမှု၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအနေဖြင့် ဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ်ကြီး William Howe သည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး George Washington လက်အောက်ရှိ Continental Army အား မြောက်ဂျာစီတွင် တိုက်ပွဲတစ်ခုအဖြစ် မဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ဘဲ ၎င်း၏စစ်တပ်ကို ပို့ဆောင်ခဲ့ပြီး Chesapeake ပင်လယ်အော်၏ မြောက်ဘက်စွန်းတွင် ဆင်းသက်ခဲ့သည်။ထိုနေရာမှ မြောက်ဘက်သို့ ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားသို့ ချီတက်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် Brandywine Creek တွင် Howe ၏လှုပ်ရှားမှုများကို ခုခံကာကွယ်ရန် ပြင်ဆင်ခဲ့သော်လည်း 1777 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 11 ရက်နေ့တွင် Brandywine တိုက်ပွဲတွင် ပြန်လည်အရိုက်ခံခဲ့ရသည်။ နောက်ထပ်တိုက်ပွဲများနှင့် စစ်ရေးလေ့ကျင့်မှုအပြီးတွင် Howe သည် Philadelphia သို့ ဝင်ရောက်သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ထို့နောက် ဝါရှင်တန်သည် ဆောင်းရာသီအတွက် Valley Forge သို့ ပြန်မဆုတ်မီ ဂျာမန်တောင်းရှိ Howe ၏မြို့စောင့်တပ်များကို မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။Howe ၏ မဲဆွယ်စည်းရုံးမှုမှာ အငြင်းပွားဖွယ်ဖြစ်ပြီး၊ သူသည် အမေရိကန်မြို့တော် Philadelphia ကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သော်လည်း ဖြည်းညှင်းစွာ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး ဆာရာတိုဂါစစ်ပွဲတွင် ဗြိတိသျှတို့ ဘေးဒုက္ခအဆုံးသတ်ခဲ့သည့် ဂျွန်ဘာဂိုယန်၏ မြောက်ဘက်သို့ တပြိုင်နက်တည်း စစ်ဆင်ရေးကို မကူညီနိုင်ခဲ့သောကြောင့်၊ စစ်ပွဲ။ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားကို သိမ်းပိုက်စဉ်အတွင်း Howe နုတ်ထွက်ခဲ့ပြီး ၎င်း၏ ဒုတိယစစ်ဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာဟင်နရီ ကလင်တန်နှင့် အစားထိုးခဲ့သည်။ဟီလာရီကလင်တန်သည် ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားကို ရွှေ့ပြောင်းခဲ့ပြီး ၁၇၇၈ ခုနှစ်တွင် ၎င်း၏တပ်များကို နယူးယောက်မြို့သို့ ပြန်လည်ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ပြီး ဖြစ်နိုင်ချေရှိသော Franco-American ပေါင်းစပ်တိုက်ခိုက်မှုကို တားဆီးရန်အတွက် ထိုမြို့၏ကာကွယ်ရေးကို ခိုင်မာစေခဲ့သည်။ထို့နောက် ဝါရှင်တန်သည် နယူးဂျာစီတဝှမ်းလုံးတွင် ဗြိတိသျှစစ်တပ်ကို စုစည်းကာ စစ်ပွဲ၏အကြီးဆုံးတိုက်ပွဲများထဲမှတစ်ခုဖြစ်သော Monmouth Court House တွင် တိုက်ပွဲဖြစ်ခဲ့သည်။1778 ခုနှစ်တွင် Philadelphia စစ်ဆင်ရေး၏အဆုံးတွင်၊ စစ်တပ်နှစ်ခုသည် Philadelphia ကိုတိုက်ခိုက်ခြင်းမစတင်မီ Howe တွင်ရှိခဲ့သောတူညီသောမဟာဗျူဟာမြောက်ရာထူးများတွင်သူတို့ကိုယ်သူတို့တွေ့ရှိခဲ့သည်။
ခံတပ် Ticonderoga ကိုဝိုင်းရံထားသည်။
ခံတပ် Ticonderoga ကိုဝိုင်းရံထားသည်။ ©Gerry Embleton
1777 Jul 2 - Jul 6

ခံတပ် Ticonderoga ကိုဝိုင်းရံထားသည်။

Fort Ticonderoga, Fort Ti Road
ခံတပ် Ticonderoga ၏ 1777 ဝိုင်းရံမှုသည် 2nd နှင့် 6 ဇူလိုင် 1777 အကြား New York ပြည်နယ်ရှိ Champlain ရေကန်၏တောင်ဘက်စွန်းအနီး Fort Ticonderoga တွင်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Burgoyne ၏ လူ 8,000 ရှိသော စစ်တပ်သည် ခံတပ်အထက် ကုန်းမြင့်တွင် သိမ်းပိုက်ထားပြီး ခံတပ်များကို ဝိုင်းရံထားသည်။ဤလှုပ်ရှားမှုများသည် General Arthur St. Clair ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် အင်အား 3,000 အောက်ရှိ သိမ်းပိုက်ထားသော Continental Army ကို တိတ်တဆိတ် ဆုတ်ခွာသွားစေရန် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ပစ်ခတ်မှုအချို့ လဲလှယ်ခဲ့ပြီး အသေအပျောက်အချို့ ရှိခဲ့သော်လည်း တရားဝင် ဝိုင်းရံထားခြင်းမရှိသလို တိုက်ပွဲလည်း ပြင်းထန်ခြင်းမရှိပေ။Burgoyne ၏စစ်တပ်သည် အတိုက်အခံမရှိဘဲ ဇူလိုင်လ 6 ရက်နေ့တွင် Vermont ဘက်ခြမ်းရှိကျယ်ပြန့်သောခံတပ်ဖြစ်သော Fort Ticonderoga နှင့် Mount Independence ကိုသိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ဆုတ်ခွာသွားသော အမေရိကန်များကို ရှေ့တန်းတပ်များက လိုက်ခဲ့သည်။Ticonderoga ၏ အပြိုင်အဆိုင် လက်နက်ချမှုသည် Ticonderoga သည် လုံးဝနီးပါး မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေပြီး အရေးကြီးသော ကာကွယ်ရေးအချက်ဖြစ်သည်ဟု ကျယ်ပြန့်စွာယုံကြည်ထားသောကြောင့် အမေရိကန်လူထုနှင့် ၎င်း၏စစ်အသိုင်းအဝိုင်းတွင် ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်ခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး St. Clair နှင့် သူ၏ အထက်အရာရှိ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Philip Schuyler ကို ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ရှုတ်ချခဲ့သည်။
Oriskany တိုက်ပွဲ
ဒဏ်ရာရခဲ့သော်လည်း ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Nicholas Herkimer သည် အိုရီစကန်နီတိုက်ပွဲတွင် ထရီယွန်ကောင်တီ ပြည်သူ့စစ်ကို စုစည်းခဲ့သည်။ ©Frederick Coffay Yohn
1777 Aug 6

Oriskany တိုက်ပွဲ

Oriskany, New York, USA
Oriskany တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲတွင် သွေးထွက်သံယို အပြင်းထန်ဆုံး တိုက်ပွဲများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်ပြီး Saratoga စစ်ဆင်ရေး၏ အရေးပါသော ပါဝင်ပတ်သက်မှုလည်း ဖြစ်သည်။1777 ခုနှစ် ဩဂုတ်လ 6 ရက်နေ့တွင် နိုင်ငံအများအပြားရှိ သစ္စာခံများ နှင့် ရာနှင့်ချီသော ဌာနေမဟာမိတ်များ သည် Fort Stanwix ၏ ဝိုင်းရံထားမှုကို လျော့ပါးစေရန် ချီတက်နေသော အမေရိကန်စစ်တပ်ပါတီကို ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ဤတိုက်ပွဲများတွင် ပါဝင်သူအများစုမှာ အမေရိကန်များဖြစ်ကြသည့် တိုက်ပွဲအနည်းငယ်ထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။သူပုန်များနှင့် မဟာမိတ် Oneidas တို့သည် ဗြိတိသျှ သာမာန်စစ်သားများ မရှိသည့်အတွက် သစ္စာခံများနှင့် မဟာမိတ် Iroquois ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့တွင် Hessians များအပြင် Mississauga လူမျိုးများအပါအဝင် အနောက်အင်ဒီးယန်းလူမျိုးများကိုလည်း ခွဲထုတ်ခဲ့သည်။
1777
အဲဒါမျိုးornament
Bennington ၏တိုက်ပွဲ
Bennington ၏တိုက်ပွဲ ©Don Troiani
1777 Aug 16

Bennington ၏တိုက်ပွဲ

Walloomsac, New York, USA
Bennington တိုက်ပွဲသည် Saratoga စစ်ဆင်ရေး၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သော အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး၊ သြဂုတ်လ 16 ရက် 1777 တွင် နယူးယောက်၊ Walloomsac ရှိ လယ်တောတစ်ခုတွင် ၎င်း၏အမည်ဖြစ်သော Bennington မှ 10 မိုင် (16 ကီလိုမီတာ) ခန့်၊ ဗားမောင့်။ဗိုလ်ချုပ် John Stark ဦးဆောင်သော ပြည်သူ့စစ်များဖြစ်သော New Hampshire နှင့် Massachusetts ပြည်သူ့စစ်တပ်ဖွဲ့ဝင် 2,000 နှင့် Colonel Seth Warner နှင့် Green Mountain Boys အဖွဲ့ဝင်များ ဦးဆောင်သော ဗားမောင့်ပြည်သူ့စစ်တို့က အားဖြည့်ထားရာ ဗိုလ်ချုပ် John Burgoyne ဦးဆောင်သော တပ်ခွဲတစ်ခုကို ပြတ်ပြတ်သားသား ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့သည်။ Colonel Friedrich Baum နှင့် ဒုဗိုလ်မှူးကြီး Heinrich von Breymann လက်အောက်ရှိ နောက်ထပ်လူများက ထောက်ခံသည်။Baum ၏ တပ်ခွဲသည် ပြိုကျလာသော Brunswick နဂါးများ၊ ကနေဒါလူမျိုးများ၊ သစ္စာခံများနှင့် အိန္ဒိယလူမျိုးများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည့် အင်အား 700 ရောနှောထားသော အင်အားဖြစ်သည်။[42] မြင်းများ၊ တိရစ္ဆာန်ကြမ်းများ၊ စားနပ်ရိက္ခာများနှင့် အခြားထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများအတွက် အငြင်းပွားနေသော New Hampshire Grants ဧရိယာရှိ Bennington ကို ဝင်ရောက်စီးနင်းရန် Burgoyne မှ သူ့ကို စေလွှတ်ခဲ့သည်။မြို့ကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် ခုခံကာကွယ်နိုင်သည်ဟု ယုံကြည်သဖြင့် Stark နှင့် ပြည်သူ့စစ် 1,500 တို့သည် ထိုနေရာတွင် တပ်စွဲထားကြောင်း Burgoyne နှင့် Baum တို့က မသိခဲ့ကြပေ။မိုးရွာသွန်းမှုကြောင့် ထိပ်တိုက်တွေ့မှုအပြီးတွင် Stark ၏လူများသည် Baum ၏ရာထူးကို ချုပ်နှောင်ကာ အကျဉ်းသားများစွာကို ခေါ်ဆောင်ကာ Baum ကို သတ်ဖြတ်ခဲ့သည်။Stark နှင့်သူ၏လူများသည် သုတ်သင်ရှင်းလင်းနေစဉ် နှစ်ဖက်စလုံးအတွက် ခံစစ်အင်အားများ ရောက်ရှိလာပြီး Warner နှင့် Stark တို့သည် Breymann ၏ စစ်ကူများကို ပြင်းထန်စွာ အသေအပျောက်ဖြင့် မောင်းထုတ်လိုက်ခြင်းဖြင့် တိုက်ပွဲ ပြန်လည်စတင်ခဲ့သည်။ထိုတိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်အတွက် အဓိကကျသော မဟာဗျူဟာမြောက် အောင်မြင်မှုဖြစ်ပြီး တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ အချိုးအကွေ့၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် ယူဆပါသည်။၎င်းသည် Burgoyne ၏စစ်တပ်ကို အမျိုးသား ၁၀၀၀ နီးပါးမျှ အရွယ်အစားကို လျှော့ချခဲ့ပြီး သူ၏ Native American ထောက်ခံသူများကို သူ့ကို စွန့်လွှတ်ရန် ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး သူ၏ မြင်းတပ်စခန်းအတွက် တောင်တက်များ၊ တိရစ္ဆာန်ကြမ်းများနှင့် စားနပ်ရိက္ခာများ၊ Burgoyne ၏ နောက်ဆုံးတွင် အထောက်အကူဖြစ်စေသည့် အကြောင်းရင်းများ အားလုံးကို ဆုံးရှုံးစေခဲ့သည်။ Saratoga တွင်ရှုံးနိမ့်ခဲ့သည်။အောင်ပွဲသည် လွတ်လပ်ရေးလှုပ်ရှားမှုအတွက် ကိုလိုနီခေတ်ကို သွပ်ရည်ကျစေပြီး ပြင်သစ်ကို သူပုန်ဘက်မှ စစ်ပွဲထဲသို့ ပို့ဆောင်ရာတွင် အဓိကအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။Bennington Battle Day အဖြစ် ဗားမောင့်ပြည်နယ်တွင် တိုက်ပွဲနှစ်ပတ်လည်ကို ကျင်းပသည်။
ဘရန်ဒီဝိုင်တိုက်ပွဲ
Nation Makers များ ©Howard Pyle
1777 Sep 11

ဘရန်ဒီဝိုင်တိုက်ပွဲ

Chadds Ford, Pennsylvania, USA
Brandywine တိုက်ပွဲ (Brandywine Creek တိုက်ပွဲ) ဟုလည်း လူသိများသော ဘရန်ဒီဝိုင် တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန် နှင့် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် စက်တင်ဘာလ 11 ရက်၊ 1777 ခုနှစ်တွင် ဗြိတိသျှ စစ်တပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်နှင့် ဗြိတိသျှစစ်တပ်တို့ကြား တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ၁၇၈၃)။တပ်ဖွဲ့ဝင်များသည် Pennsylvania၊ Chadds Ford အနီးတွင် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။အမေရိကန်တော်လှန်ရေး၏ အခြားတိုက်ပွဲများထက် ဘရန်ဒီဝိုင်တွင် တပ်ဖွဲ့ဝင်များ ပိုများသည်။[43] မွန်မောက်တိုက်ပွဲအပြီး ၁၁ နာရီကြာ အဆက်မပြတ်တိုက်ပွဲဖြင့် စစ်ပွဲ၏ ဒုတိယမြောက်နေ့တိုက်ပွဲလည်းဖြစ်သည်။[၄၃]Howe သည် ထိုစဉ်က အမေရိကန်မြို့တော် Philadelphia ကို သိမ်းပိုက်ရန် ပြောင်းရွှေ့လာသောအခါတွင် ဗြိတိသျှတပ်များသည် Continental Army ကို ဆုတ်ခွာပြီး ပထမဦးစွာ Chester၊ Pennsylvania မြို့၊ ထို့နောက် အရှေ့မြောက်ဘက် Philadelphia ဆီသို့ ဆုတ်ခွာသွားခဲ့သည်။Howe ၏စစ်တပ်သည် New Jersey၊ Sandy Hook မှ New York Bay ကိုဖြတ်၍ Manhattan ကျွန်းတောင်ဘက်စွန်းရှိ သိမ်းပိုက်ထားသော New York မြို့မှ 1777 ခုနှစ် ဇူလိုင်လ 23 ရက်နေ့တွင် ထွက်ခွာလာပြီး ယနေ့ခေတ် Elkton၊ Maryland အနီးသို့ ဆိုက်ရောက်ခဲ့ပါသည်။ Susquehanna မြစ်၏တောင်ဘက်တွင် Chesapeake ပင်လယ်အော်၏မြောက်ဘက်စွန်းရှိ Elk မြစ်မှ " Elk ဦးခေါင်း" ။[44] မြောက်ဘက်သို့ ချီတက်ရာတွင် ဗြိတိသျှစစ်တပ်သည် တိုက်ပွဲအနည်းငယ်အတွင်း အမေရိကန်အလင်းတပ်များကို ဘေးဖယ်ထားသည်။ဗိုလ်ချုပ် ဝါရှင်တန်သည် ခရစ္စတီးနားမြစ်ကမ်းစပ်ရှိ ဘရန်ဒီဝိုင်ချောင်းနောက်တွင်ရှိသော သူ၏စစ်တပ်နှင့် တိုက်ပွဲဝင်ရန် ကမ်းလှမ်းခဲ့သည်။၎င်း၏စစ်တပ်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း Chadds Ford ရှေ့တွင်ဆန္ဒပြနေစဉ် Howe သည်ဝါရှင်တန်၏ညာဘက်ခြမ်းကိုကျော်လွန်သောဘရန်ဒီဝိုင်ကိုဖြတ်ကျော်သောရှည်လျားသောချီတက်မှုတွင်သူ၏တပ်ဖွဲ့ဝင်အမြောက်အများကိုယူဆောင်ခဲ့သည်။ကင်းထောက်ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့်၊ အမေရိကန်များသည် Howe ၏ ကော်လံကို ၎င်းတို့၏ ညာဖက်အနောက်ဘက်သို့ ရောက်သည်အထိ မတွေ့ခဲ့ရပေ။အချိန်နှောင်းပိုင်းတွင်၊ Quaker အစည်းအဝေးအိမ်ဖြစ်သည့် ဘာမင်ဂမ်သူငယ်ချင်းများတွေ့ဆုံပွဲနှင့် ကျောင်းရှိ ဗြိတိသျှ တစ်ဖက်မှတပ်များကို ပိတ်ဆို့ရန် အပိုင်းသုံးပိုင်းကို ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ပြင်းထန်သောတိုက်ပွဲတစ်ခုအပြီးတွင်၊ Howe ၏တောင်ပံသည် တောင်ကုန်းအများအပြားတွင်တပ်စွဲထားသောအသစ်ဖွဲ့စည်းထားသောအမေရိကန်ညာတောင်ပံကိုဖြတ်ကျော်သွားခဲ့သည်။ထိုအချိန်တွင် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Wilhelm von Knyphausen သည် Chadds Ford ကို တိုက်ခိုက်ပြီး အမေရိကန် လက်ဝဲတောင်ပံအား ဖြိုခွင်းခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်၏တပ်များ ဆုတ်ခွာသွားသောအခါတွင်၊ သူသည် ၎င်း၏စစ်တပ် အရှေ့မြောက်ဘက်သို့ ထွက်ပြေးရန် လုံလောက်သောရှည်လျားသော Howe ၏စစ်ကြောင်းမှ ချုပ်ကိုင်ထားသော ဗိုလ်ချုပ် Nathanael Greene ၏တပ်ခွဲကို စုဆောင်းခဲ့သည်။ပိုလန်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Casimir Pulaski က သူလွတ်မြောက်ရေးအတွက် ဝါရှင်တန်၏ နောက်တန်းမှ ကူညီကာကွယ်ပေးခဲ့သည်။ရှုံးနိမ့်မှုနှင့် နောက်ဆက်တွဲ လေ့ကျင့်မှုများကြောင့် Philadelphia သည် အားနည်းသွားခဲ့သည်။နှစ်ပတ်အကြာ စက်တင်ဘာ ၂၆ ရက်တွင် ဗြိတိသျှတို့က သိမ်းပိုက်ခဲ့ပြီး ၁၇၇၈ ခုနှစ် ဇွန်လအထိ ကိုးလကြာ ဗြိတိသျှတို့လက်အောက်သို့ ကျရောက်ခဲ့သည်။
Saratoga ၏တိုက်ပွဲများ
၁၇၇၇ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၁၇ ရက်နေ့တွင် ဆာရာတိုဂါတွင် ဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Burgoyne ၏လက်နက်ချမှုမြင်ကွင်းသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဗြိတိသျှတို့ နယူးအင်္ဂလန်ကို ကျန်သောကိုလိုနီများနှင့် ခွဲထွက်ခြင်းမှ တားဆီးခဲ့သည့် အလှည့်အပြောင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ©John Trumbull
1777 Sep 19

Saratoga ၏တိုက်ပွဲများ

Stillwater, Saratogy County
Saratoga တိုက်ပွဲများ (စက်တင်ဘာ 19 နှင့် 1777 ခုနှစ်အောက်တိုဘာလ 7) သည် Saratoga စစ်ဆင်ရေး၏အထွတ်အထိပ်ကိုအမှတ်အသားပြုပြီးအမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲတွင် ဗြိတိသျှတို့အပေါ် အမေရိကန်များ ကိုပြတ်ပြတ်သားသားအောင်ပွဲပေးသည်။ဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Burgoyne သည် ချန်ပလိန်းတောင်ကြားရှိ Canada မှ တောင်ဘက်သို့ ကျူးကျော်စစ်အင်အား 7,200 မှ 8,000 ကို ဦးဆောင်ကာ New York City မှ မြောက်ဘက်သို့ ချီတက်နေသော အလားတူ ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့ကို တွေ့ဆုံရန်နှင့် Ontario Lake မှ အရှေ့ဘက်သို့ ချီတက်နေသော အခြားသော ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့ကို တွေ့ဆုံရန် မျှော်လင့်ပါသည်။ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ Albany, New York ကိုရောက်ဖို့ပါ။တောင်ပိုင်းနှင့် အနောက်ဘက် တပ်ဖွဲ့များ မရောက်ဖူးဘဲ၊ Burgoyne သည် ၎င်း၏ ပန်းတိုင် မရောက်မီ ၁၅ မိုင် (၂၄ ကီလိုမီတာ) အကွာ နယူးယောက် အထက်ပိုင်းတွင် အမေရိကန် တပ်ဖွဲ့များ ဝိုင်းရံထားသည်။နယူးယောက်၊ Saratoga တောင်ဘက် 9 မိုင် (14 ကီလိုမီတာ) အကွာ မြေပြင်မှာ 18 ရက်ခြားပြီး ဖြစ်ပွားခဲ့တဲ့ တိုက်ပွဲနှစ်ခုကို သူ ဆင်နွှဲခဲ့ပါတယ်။သူသည် ပထမတိုက်ပွဲတွင် အရေအတွက်များသော်လည်း အောင်ပွဲရခဲ့သော်လည်း အမေရိကန်များ ပိုကြီးမားသော အင်အားဖြင့် ပြန်လာပြီးနောက် ဒုတိယတိုက်ပွဲတွင် ရှုံးနိမ့်ခဲ့သည်။Burgoyne သည် များစွာသော အမေရိကန်တပ်များ၏ ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းတွင် ပိတ်မိနေခြင်းကို တွေ့ရှိခဲ့ပြီး ဆာရာတိုဂါ (ယခု Schuylerville) သို့ ပြန်လည်ဆုတ်ခွာကာ အောက်တိုဘာလ 17 ရက်နေ့တွင် ၎င်း၏စစ်တပ်တစ်ခုလုံးကို လက်နက်ချခဲ့သည်။ သူ၏လက်နက်ချမှုမှာ သမိုင်းပညာရှင် Edmund Morgan က “စစ်ပွဲရဲ့ ကြီးမားတဲ့ အချိုးအကွေ့တစ်ခုဖြစ်လို့ပါပဲ။ အောင်ပွဲအတွက် လိုအပ်သော နောက်ဆုံးအစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည့် နိုင်ငံခြားအကူအညီကို အမေရိကန်တို့အတွက် ဆွတ်ခူးနိုင်ခဲ့သည်။"[45]တောင်ပိုင်းကိုလိုနီနယ်များမှ နယူးအင်္ဂလန်ကိုခွဲရန် Burgoyne ၏မဟာဗျူဟာသည် ကောင်းမွန်စွာစတင်ခဲ့သော်လည်း ထောက်ပံ့ပို့ဆောင်ရေးပြဿနာများကြောင့် နှေးကွေးခဲ့သည်။စက်တင်ဘာလ 19 ရက်နေ့တွင် Freeman's Farm တိုက်ပွဲတွင် အမေရိကန်ဗိုလ်ချုပ် Horatio Gates နှင့် Continental Army တို့ကို သေးငယ်သော နည်းဗျူဟာမြောက် အောင်ပွဲဖြင့် အနိုင်ရရှိခဲ့သည်။အောက်တိုဘာ ၇ ရက် Bemis Heights တိုက်ပွဲတွင် အမေရိကန်များကို ထပ်မံတိုက်ခိုက်သောအခါတွင် ၎င်း၏ အမြတ်များ ပျက်ပြယ်သွားခဲ့ပြီး အမေရိကန်တို့သည် ဗြိတိသျှ ကာကွယ်ရေးအပိုင်းကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် Burgoyne သည်ဆုတ်ခွာရန်အတင်းအကျပ်ခိုင်းစေခဲ့ပြီး ၎င်း၏စစ်တပ်ကို Saratoga တွင်ပိုမိုကြီးမားသောအမေရိကန်အင်အားများဖြင့်ဝိုင်းရံထားသောကြောင့်၎င်းအားအောက်တိုဘာလ 17 ရက်နေ့တွင်လက်နက်ချရန်အတင်းအကျပ်ခိုင်းစေခဲ့သည်။ Burgoyne ၏လက်နက်ချသတင်းသည် ပြင်သစ်ကို အမေရိကန်မဟာမိတ်အဖြစ်စစ်ပွဲထဲသို့တရားဝင်ယူဆောင်လာရာတွင်အဓိကအချက်ဖြစ်သည်၊ ယခင်က ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများ၊ ခဲယမ်းမီးကျောက်များနှင့် သေနတ်များ အထူးသဖြင့် Saratoga တွင် အရေးပါသောအခန်းကဏ္ဍမှပါဝင်ခဲ့သည့် de Valliere အမြောက်များ။Burgoyne သည် ၎င်း၏တပ်ဖွဲ့ဝင်အချို့ကို Bemis Heights တွင် အမြစ်တွယ်နေသော အမေရိကန်တပ်စခန်းကို ဘေးချိတ်ရန် ကြိုးပမ်းမှုဖြင့် စက်တင်ဘာ ၁၉ ရက်တွင် တိုက်ပွဲစတင်ခဲ့သည်။အမေရိကန် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Benedict Arnold က အဆိုပါ စစ်ရေးလေ့ကျင့်မှုကို မျှော်မှန်းပြီး အရေးပါသော တပ်ဖွဲ့များကို သူ့လမ်းကြောင်းအတိုင်း ထားရှိခဲ့သည်။Burgoyne သည် Freeman's Farm ကို ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သော်လည်း သိသာထင်ရှားသော အသေအပျောက်များ၏ ကုန်ကျစရိတ်ဖြင့် ရောက်လာခဲ့သည်။Burgoyne သည် နယူးယော့ခ်စီးတီးမှ စစ်ကူများရောက်ရှိလာမည်ဟုမျှော်လင့်ချက်ဖြင့် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားပြီးနောက် ရက်ပိုင်းအတွင်း တိုက်ပွဲများ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။Patriot ပြည်သူ့စစ်တပ်ဖွဲ့များ ဆက်လက်ရောက်ရှိလာပြီး အမေရိကန်စစ်တပ်၏ အရွယ်အစားကို တိုးလာစေသည်။အမေရိကန်စခန်းအတွင်း အငြင်းပွားမှုများကြောင့် Gates သည် Arnold ၏ အမိန့်ကို ဖယ်ရှားခဲ့သည်။ဗြိတိန်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာဟင်နရီ ကလင်တန်သည် နယူးယောက်မြို့မှ ပြောင်းရွှေ့လာကာ အောက်တိုဘာ ၆ ရက်တွင် Hudson မြစ်ကုန်းမြင့်၌ Forts Clinton နှင့် Montgomery တို့ကို ဖမ်းစီးကာ၊ အောက်တိုဘာ ၁၃ ရက်တွင် Kingston နှင့် Burgoyne ကို ကူညီရန် သူ၏ ကြိုးပမ်းမှုမှာ နောက်ကျသွားပြီဖြစ်သည်။Burgoyne သည် ကယ်ဆယ်ရေးအကူအညီများကို အချိန်မီလက်ခံရရှိမည်မဟုတ်ကြောင်း ထင်ရှားလာပြီးနောက် အောက်တိုဘာလ 7 ရက်နေ့တွင် Bemis Heights ကို ထပ်မံတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ဤတိုက်ပွဲသည် အာနိုး၏ စိတ်အားထက်သန်သော အမေရိကန်တပ်များ စုဝေးမှုဖြင့် ပြင်းထန်သော တိုက်ပွဲများအတွင်း ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။Burgoyne ၏ တပ်ဖွဲ့များသည် စက်တင်ဘာ ၁၉ တိုက်ပွဲ မတိုင်မီ ၎င်းတို့ သိမ်းပိုက်ထားသော ရာထူးများသို့ ပြန်လည် ဆုတ်ခွာသွားခဲ့ပြီး အမေရိကန်တို့သည် ခိုင်ခံ့နေသော ဗြိတိသျှ ကာကွယ်ရေး အပိုင်းကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။
Paoli ၏တိုက်ပွဲ
1777 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 20 ရက်နေ့တွင် Paoli ရှိ Continental Army တပ်စခန်းအား တိုက်ခိုက်နေသော ဗြိတိသျှခြေလျင်တပ်ရင်းနှင့် နဂါးအပေါ့စားတို့၏ ကြောက်စရာကောင်းသော ချောက်တွန်းမှုမြင်ကွင်း။ ©Xavier della Gatta
1777 Sep 20

Paoli ၏တိုက်ပွဲ

Willistown Township, PA, USA
Paoli တိုက်ပွဲ (Paoli Tavern သို့မဟုတ် Paoli Massacre ဟုလည်း လူသိများသည်) သည် ယနေ့ခေတ် Malvern၊ Pennsylvania၊ Pennsylvania၊ စက်တင်ဘာလ 20 ရက်၊ 1777 ခုနှစ်တွင် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ Philadelphia စစ်ဆင်ရေးတွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော တိုက်ပွဲတစ်ခုဖြစ်သည်။ဘရန်ဒီဝိုင် တိုက်ပွဲနှင့် တိမ်တိုက်တိုက်ပွဲတွင် အမေရိကန်တပ်များ ဆုတ်ခွာပြီးနောက် ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် ဗြိတိသျှတို့ကို တော်လှန်သော ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားမြို့တော်သို့ ပြောင်းရွှေ့ရန် ပြင်ဆင်နေစဉ်တွင် ဗိုလ်မှူးချုပ် အန်တိုနီဝိန်း၏ လက်အောက်တွင် တပ်စွဲထားခဲ့သည်။စက်တင်ဘာလ 20 ရက်နေ့ ညနေပိုင်းတွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Gray လက်အောက်ရှိ ဗြိတိသျှတပ်များသည် Paoli Tavern အနီးရှိ Wayne ၏ တပ်စခန်းအား အံ့အားသင့်စွာ တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။အမေရိကန် အသေအပျောက် အနည်းငယ်သာ ရှိသော်လည်း ဗြိတိသျှတို့က အကျဉ်းသားများကို မယူဘဲ လေးပုံတစ်ပုံမျှ ခွင့်မပြုကြောင်း အခိုင်အမာ ဆိုကာ စေ့စပ်ပွဲကို "Paoli Massacre" ဟု လူသိများသည်။
Germantown တိုက်ပွဲ
Germantown တိုက်ပွဲ ©Alonzo Chappel
1777 Oct 4

Germantown တိုက်ပွဲ

Germantown, Philadelphia, Penn
စက်တင်ဘာ ၁၁ ရက်တွင် ဘရန်ဒီဝိန်းတိုက်ပွဲတွင် ကွန်တိန်နာတပ်မတော်ကို အနိုင်ယူပြီးနောက် စက်တင်ဘာ ၂၀ ရက်တွင် ပါအိုလီတိုက်ပွဲတွင် Howe သည် ဝါရှင်တန်ကို ကျော်လွန်ကာ စက်တင်ဘာ ၂၆ ရက်တွင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏မြို့တော် ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ Howe သည် တပ်ဖွဲ့ဝင် ၃,၀၀၀ ခန့်၏ တပ်စခန်းတစ်ခုမှ ထွက်ခွာခဲ့သည်။ Philadelphia သည် သူ၏အင်အားအမြောက်အများကို Germantown သို့ ပြောင်းရွှေ့နေစဉ်၊ ထို့နောက် အစွန်အဖျားအသိုင်းအ၀ိုင်းမှ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် အဆိုပါဌာနခွဲကို သင်ယူပြီး ဗြိတိသျှတို့နှင့် ဆက်ဆံရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။သူ၏ အကြံအစည်သည် Germantown တွင် ဗြိတိသျှတို့၏ ရပ်တည်ချက်ကို ပေါင်းစည်းရန် သီးခြားကော်လံလေးခုကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။တစ်ဖက်မှ စစ်ကြောင်းနှစ်ကြောင်းတွင် ပြည်သူ့စစ် ၃၀၀၀ ဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားပြီး လက်ဝဲယိမ်း၊ Nathanael Greene၊ John Sullivan လက်အောက်ရှိ ဗဟိုလက်ယာနှင့် Lord Stirling လက်အောက်ရှိ အရန်အရံကို ပုံမှန်တပ်များဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည်။အစီအစဥ်နောက်ကွယ်က ရည်မှန်းချက်က ၀ါရှင်တန်က အံ့သြပြီး Trenton မှာ Hessians တွေကို ပြတ်ပြတ်သားသား အနိုင်ယူခဲ့သလို ဗြိတိသျှတပ်တွေကို အံ့အားသင့်ပြီး ဖျက်ဆီးပစ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်လည်း ဖြစ်ပါတယ်။Germantown တွင်၊ Howe တွင် ၎င်း၏ခြေလျင်တပ်ရင်းတွင် ခြေလျင်တပ်နှင့် ခြေလျင် ၄၀ မြောက် ခြေလျင်တပ်များ ဖြန့်ကျက်ထားသည်။ပင်မစခန်းတွင်၊ Wilhelm von Knyphausen သည် ဗြိတိသျှလက်ဝဲကို အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး Howe ကိုယ်တိုင်က ဗြိတိသျှလက်ယာကို ကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်ခဲ့သည်။မြူခိုးများ ထူထပ်စွာ ရွာသွန်းမှုကြောင့် ချဉ်းကပ်လာသော အမေရိကန်များအကြား ရှုပ်ထွေးမှုများ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ပြင်းထန်သောပြိုင်ပွဲပြီးနောက်၊ Sullivan ၏စစ်ကြောင်းသည်ဗြိတိသျှရွေးကတ်များကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့သည်။မြူခိုးများထဲတွင် မမြင်ရသော ဗြိတိန်ခြေလျင် ၄၀ မှ အမျိုးသား ၁၂၀ ခန့်သည် Chew House ကို ပိတ်ဆို့ထားသည်။အမေရိကန် အရန်တပ်များ ရှေ့သို့ ရွေ့လျားလာသောအခါတွင် ရာထူးကို ထပ်ခါတလဲလဲ ချေမှုန်းရန် ဝါရှင်တန်က ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့ပြီး အသေအပျောက် ပြင်းထန်စွာ မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။အိမ်ကြီးအပြင်ဘက် ကိုက်ရာပေါင်းများစွာအကွာတွင် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသောအခါတွင် Sullivan ၏တောင်ပံသည် ကျည်ဆန်များနိမ့်ကျနေပြီး ၎င်းတို့နောက်တွင် အမြောက်သံများကြားနေရသည်။သူတို့ နုတ်ထွက်လိုက်သည်နှင့် အန်တိုနီဝိန်း၏ ဌာနခွဲသည် မြူခိုးထဲတွင် ဂရင်း၏ နောက်ကျရောက်လာသော တောင်ပံ၏ အစိတ်အပိုင်းနှင့် တိုက်မိသွားသည်။ရန်သူကို အချင်းချင်း အထင်လွဲ၍ ပစ်ခတ်သဖြင့် တပ်နှစ်ရပ်လုံး ဆုတ်ခွာသွားကြသည်။ထိုအချိန်တွင် ရီးရဲ၏ ဘယ်ဘက်ဗဟိုကော်လံသည် ဗြိတိသျှလက်ယာဘက်သို့ ပြန်ဆုတ်သွားသည်။Sullivan ၏ ကော်လံကို ဖယ်ထုတ်လိုက်ခြင်းဖြင့် ဗြိတိသျှတို့သည် Greene ၏ ကော်လံကို ကျော်သွားခဲ့သည်။ပြည်သူ့စစ်စစ်ကြောင်း နှစ်ခုသည် ဗြိတိသျှတို့၏ အာရုံစိုက်မှုကို လမ်းကြောင်းလွှဲရန်သာ အောင်မြင်ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ မဆုတ်မီတွင် တိုးတက်မှု မရှိခဲ့ပေ။ရှုံးနိမ့်ခဲ့သော်လည်း၊ Saratoga တွင် အမေရိကန်အောင်မြင်မှုကို အထင်ကြီးပြီး ပြင်သစ်သည် အမေရိကန်များကို ပိုမိုအကူအညီများ ချေးရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။Howe သည် Red Bank နှင့် Fort Mifflin ရှိ အတားအဆီးများ၏ Delaware မြစ်ကို ရှင်းလင်းရန် အာရုံစိုက်ကာ ရှုံးနိမ့်သွားသော အမေရိကန်များကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် မလိုက်ခဲ့ပါ။ဝါရှင်တန်ကို White Marsh တွင် တိုက်ခိုက်ရန် ကြိုးပမ်းမှု မအောင်မြင်ပြီးနောက် Howe သည် Philadelphia သို့ ဆုတ်ခွာသွားခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် သူ၏စစ်တပ်မှာ နဂိုအတိုင်းဖြစ်ပြီး၊ သူသည် ဆောင်းခိုပြီး သူ၏တပ်များကို ပြန်လည်လေ့ကျင့်ပေးသည့် Valley Forge သို့ ဆုတ်ခွာသွားခဲ့သည်။
ကမ်းနီတိုက်ပွဲ
Battle of Red Bank ©Anonymous
1777 Oct 22

ကမ်းနီတိုက်ပွဲ

Fort Mercer, Hessian Avenue, N
၁၇၇၇ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၂၆ ရက်တွင် ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားမြို့ကို ဗြိတိသျှတို့ သိမ်းပိုက်ပြီး အောက်တိုဘာ ၄ ရက် ဂျာမန်တောင်းတိုက်ပွဲတွင် ဗြိတိသျှတပ်ကို အမေရိကန်တို့ အံ့အားသင့်စွာ တိုက်ခိုက်ရန် ကျဆုံးပြီးနောက်၊ အမေရိကန်တို့သည် ဒဲလာဝဲမြစ်ကို ပိတ်ဆို့ကာ ဗြိတိသျှတို့ အသုံးပြုမှုကို ငြင်းပယ်ရန် ကြိုးစားခဲ့ကြသည်။အဲဒီအတွက် မြစ်ကြောင်းကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ခံတပ်နှစ်ခု ဆောက်ခဲ့တယ်။တစ်ခုမှာ New Jersey ဘက်ခြမ်းတွင် Fort Mercer ဖြစ်ပြီး ထိုအချိန်က Deptford မြို့နယ် (ယခု အမျိုးသားဥယျာဉ်၊ New Jersey) ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သော Red Bank Plantation တွင်ဖြစ်သည်။နောက်တစ်ချက်မှာ မစ်ဖ်လင်၊ မစ်ဖ်လင်၊ ဒေလာဝဲမြစ်၊ ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားဘက်ခြမ်းရှိ ဖော့တ်မာဆာနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ရှိ Schuylkill မြစ်နှင့် ပေါင်းဆုံသည့် တောင်ဘက်ရှိ ဒဲလာဝဲမြစ်အတွင်း ရွှံ့ကျွန်းပေါ်ရှိ Fort Mifflin ဖြစ်သည်။အမေရိကန်တွေက ခံတပ်နှစ်ခုလုံးကို သိမ်းထားသရွေ့ စစ်တပ်ကို ပြန်လည်ထောက်ပံ့ဖို့ ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားကို ဗြိတိသျှရေတပ်သင်္ဘောတွေ မရောက်နိုင်ပါဘူး။ခံတပ်များအပြင်၊ Pennsylvania ပြည်နယ်ရေတပ်မှ ဖြည့်သွင်းထားသော Delaware တွင် အမေရိကန်များသည် Continental Navy သင်္ဘောငယ်တစ်စင်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။အဆိုပါ flotilla တွင် ဆင်ခြေလျှောများ၊ ပြေးသူများ၊ ပြခန်းများ၊ ရေပေါ်ဘက္ထရီမျိုးစုံနှင့် မြစ်ကို ကာကွယ်ရန်အတွက် အသုံးပြုရန်အတွက် ကတ္တရာစေးစည်များ တင်ဆောင်ထားသည့် သင်္ဘောဟောင်း ဆယ့်လေးစီး ပါဝင်ပါသည်။ထိုအချိန်တွင် ဗိုလ်မှူးကြီး Carl von Donop ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် Hessian ကြေးစားတပ်သား 2,000 ကို Philadelphia တောင်ဘက်ရှိ Delaware မြစ်၏ လက်ဝဲဘက်ကမ်း (သို့မဟုတ် New Jersey ဘက်) ရှိ Fort Mercer ကို သိမ်းပိုက်ရန် စေလွှတ်လိုက်သော်လည်း ကိုလိုနီနယ်ချဲ့၏ ယုတ်ညံ့သော အင်အားဖြင့် ပြတ်ပြတ်သားသား အနိုင်ယူခဲ့သည်။ ကာကွယ်သူများ။တလအကြာတွင် ဗြိတိသျှတို့သည် Fort Mercer ကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သော်လည်း အောင်ပွဲသည် အမေရိကန်အတွက် အလွန်လိုအပ်နေသော စိတ်ဓာတ်မြှင့်တင်မှု၊ ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားတွင် အမြတ်အစွန်းများစုစည်းရန် ဗြိတိသျှအစီအစဉ်များကို နှောင့်နှေးစေကာ မြို့မြောက်ဘက်ရှိ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ဝါရှင်တန်၏ စစ်တပ်အပေါ် ဖိအားများ သက်သာရာရစေခဲ့သည်။
White Marsh တိုက်ပွဲ
Battle of White Marsh ©Anonymous
1777 Dec 5

White Marsh တိုက်ပွဲ

Whitemarsh Township, Montgomer
အမေရိကန်တော်လှန်ရေးတပ်များ၏ စစ်ဦးစီးချုပ် ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် ဗြိတိသျှတို့သိမ်းပိုက်ထားသော Philadelphia မြောက်ဘက်ရှိ Montgomery ကောင်တီတစ်လျှောက် နေရာအသီးသီးတွင် ဂျာမန် တောင်းတိုက်ပွဲတွင် သူရှုံးနိမ့်ပြီးနောက် ရက်သတ္တပတ်များစွာကြာအောင် နေထိုင်ခဲ့သည်။နိုဝင်ဘာလအစောပိုင်းတွင်၊ အမေရိကန်များသည် Philadelphia ၏မြောက်ဘက် 16 မိုင် (26 ကီလိုမီတာ) ခန့်အကွာရှိ Wissahickon Creek နှင့် Sandy Run တစ်လျှောက်တွင် အဓိကအားဖြင့် Old York Road နှင့် Bethlehem Pike ကြားရှိ တောင်ကုန်းအများအပြားတွင် တည်ရှိသော အခိုင်အမာနေရာတစ်ခုကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။ဤနေရာမှနေ၍ ဝါရှင်တန်သည် Philadelphia ရှိ ဗြိတိသျှတပ်များ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို စောင့်ကြည့်ခဲ့ပြီး ၎င်း၏ရွေးချယ်မှုများကို အကဲဖြတ်ခဲ့သည်။ဒီဇင်ဘာ ၄ ရက်တွင် မြောက်အမေရိကရှိ ဗြိတိသျှတပ်များ၏ စစ်ဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာဝီလျံဟောင်သည် ဆောင်းရာသီမစတင်မီ ဝါရှင်တန်နှင့် နယ်မြေခံတပ်ကို ဖျက်ဆီးရန် နောက်ဆုံးကြိုးပမ်းမှုတစ်ခုတွင် ကြီးမားလှသော တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို Philadelphia မှ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။တိုက်ပွဲများ ဆက်တိုက် ဖြစ်ပွားပြီးနောက် Howe သည် တိုက်ခိုက်မှုကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား ပဋိပက္ခတွင် ဝါရှင်တန်ကို မပါဝင်ဘဲ Philadelphia သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားတွင် ဗြိတိသျှတို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသဖြင့် ဝါရှင်တန်သည် သူ၏တပ်များကို ဆောင်းတွင်းရပ်ကွက်များသို့ ချီတက်နိုင်ခဲ့သည်။
တောင်ကြား Forge
Valley Forge တွင် George Washington နှင့် Lafayette ©John Ward Dunsmore
1777 Dec 19

တောင်ကြား Forge

Valley Forge, PA
Valley Forge သည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဗိုလ်ချုပ်ကြီး George Washington မှကွပ်ကဲသော Continental Army ၏ အဓိကအဖွဲ့အတွက် ဆောင်းရာသီ စခန်းရှစ်ခုအနက် တတိယမြောက်အဖြစ် လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။၁၇၇၇ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလတွင် ကွန်ဂရက်စ်သည် ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားမြို့ကို ဗြိတိသျှတို့ သိမ်းပိုက်ခြင်းမှ လွတ်မြောက်ရန် ကွန်ဂရက်မှ ထွက်ပြေးခဲ့သည်။Philadelphia ကို ပြန်လည်သိမ်းပိုက်ရန် ပျက်ကွက်ပြီးနောက်၊ Washington သည် Philadelphia ၏ အနောက်မြောက်ဘက် 18 မိုင် (29 ကီလိုမီတာ) ခန့်အကွာတွင်ရှိသော Valley Forge ရှိ ဆောင်းတွင်းရပ်ကွက်များသို့ သူ၏တပ်သား 12,000 ကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။၎င်းတို့သည် ဒီဇင်ဘာ 19၊ 1777 မှ 1778 ခုနှစ် ဇွန်လ 19 ရက်နေ့အထိ ခြောက်လကြာရှိနေခဲ့သည်။ Valley Forge တွင်၊ Continentals များသည် ၎င်းတို့၏ယူနစ်များကို ပြန်လည်လေ့ကျင့်ရန်နှင့် ပြန်လည်ဖွဲ့စည်းရာတွင် ဆိုးရွားသောထောက်ပံ့ရေးအကျပ်အတည်းကို စီမံခန့်ခွဲရန် ရုန်းကန်ခဲ့ရသည်။အာဟာရချို့တဲ့မှုကြောင့် စစ်သား ၁၇၀၀ မှ ၂,၀၀၀ ခန့်သည် ရောဂါကြောင့် သေဆုံးခဲ့ရသည်။
မဟာမိတ်စာချုပ်
မဟာမိတ်စာချုပ် ©Charles Elliott Mills
1778 Feb 6

မဟာမိတ်စာချုပ်

Paris, France
Franco-American Treaty ဟုလည်း လူသိများသော မဟာမိတ်စာချုပ်သည် ဗြိတိန်နှင့် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ပြင်သစ်နိုင်ငံ နှင့် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု တို့ကြား ဖွဲ့စည်းထားသော ကာကွယ်ရေးမဟာမိတ်အဖွဲ့ဖြစ်သည်။ဘုရင် Louis XVI ၏ ကိုယ်စားလှယ်များနှင့်ပါရီ ရှိ ဒုတိယ Continental Congress ( Benjamin Franklin ဦးဆောင်သော ) သည် ၁၇၇၈ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ ၆ ရက်နေ့တွင် ချစ်ကြည်ရေးနှင့် ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေး သဘောတူစာချုပ်နှင့် အခြားဥရောပမဟာမိတ်များ၏ ဝင်ခွင့်အတွက် လျှို့ဝှက်အပိုဒ်တစ်ခု လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သည်။ဤတူရိယာများကို အတူတကွ Franco-American Alliance သို့မဟုတ် Treaties of Alliance ဟုခေါ်သည်။အဆိုပါ သဘောတူညီချက်များသည် ကမ္ဘာ့စင်မြင့်ပေါ်၌ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ တရားဝင်ဝင်ရောက်မှုကို အမှတ်အသားပြုပြီး အမေရိကန်၏ လွတ်လပ်ရေးကို အဆုံးအဖြတ်ပေးမည့် ပြင်သစ်၏ အသိအမှတ်ပြုမှုနှင့် ထောက်ခံမှုကို တရားဝင်ဖြစ်စေခဲ့သည်။
Barren Hill ၏တိုက်ပွဲ
Battle of Barren Hill ©Don Troiani
1778 May 20

Barren Hill ၏တိုက်ပွဲ

Lafayette Hill, PA, USA
Barren Hill ၏တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးအတွင်း အသေးအဖွဲပါဝင်ပတ်သက်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။1778 ခုနှစ် မေလ 20 ရက်နေ့တွင် ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့သည် Marquis de Lafayette လက်အောက်ရှိ သေးငယ်သော Continental force ကို ဝန်းရံရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။Continental များသည် ထောင်ချောက်မှ လွတ်မြောက်သွားသဖြင့် လေ့ကျင့်မှု မအောင်မြင်သော်လည်း ဗြိတိသျှတို့က လယ်ကွင်းကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။
1778
မြောက်ဘက်၌ ရှေ့မတိုးနောက်မဆုတ်ornament
Mount Hope Bay စီးနင်းမှု
စီးနင်းမှုကို စည်းရုံးရေးမှူး ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာရောဘတ် ပိုက်ဂတ် ©Francis Cotes
1778 May 25 - May 31

Mount Hope Bay စီးနင်းမှု

Fall River, Massachusetts, USA
Mount Hope Bay စီးနင်းမှုသည် ၁၇၇၈ ခုနှစ် မေလ ၂၅ နှင့် ၃၁ ရက်နေ့များတွင် Mount Hope Bay ကမ်းရိုးတန်းရှိ ရပ်ရွာများကို အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဗြိတိသျှတပ်များက ဆက်တိုက်စီးနင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ Rhode Island ၊ Bristol နှင့် Warren မြို့များသည် သိသိသာသာ ပျက်စီးသွားခဲ့သည်။ မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်၊ ဖရီးတောင်း (ယနေ့ခေတ် Fall River) ကိုလည်း ၎င်း၏ ပြည်သူ့စစ်က ဗြိတိသျှတို့၏ တိုက်ခိုက်မှုကို အောင်မြင်စွာ ခုခံနိုင်ခဲ့သော်လည်း၊ဗြိတိသျှတို့ သိမ်းပိုက်ထားသော Newport၊ Rhode Island ကို ချေမှုန်းရန် ကြိုတင်မျှော်လင့်ထားသည့်အတွက် Continental Army မှ သိမ်းဆည်းထားသော ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများ အပါအဝင် အဆိုပါဒေသရှိ စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ကာကွယ်ရေးများကို ဗြိတိသျှတို့က ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။စီးနင်းမှုအတွင်း နေအိမ်များအပြင် စည်ပင်နှင့် ဘာသာရေး အဆောက်အအုံများလည်း ပျက်စီးခဲ့သည်။မေလ 25 ရက်နေ့တွင် ဗြိတိန်နှင့် Hessian စစ်သား 500 တို့သည် Newport၊ Rhode Island ရှိ ဗြိတိသျှတပ်မှူး ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Sir Robert Pigot ၏ အမိန့်အရ Bristol နှင့် Warren ကြားတွင် ဆင်းသက်ခဲ့ပြီး လှေများနှင့် အခြားထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများကို ဖျက်ဆီးကာ Bristol မှ လုယူခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့၏ လှုပ်ရှားမှုများကို ရပ်တန့်ရန် ဒေသတွင်း ခုခံမှုမှာ အနည်းငယ်မျှသာရှိပြီး ထိရောက်မှု မရှိပေ။ခြောက်ရက်အကြာတွင် စစ်သားအယောက် ၁၀၀ သည် ဖရီးတောင်းမြို့သို့ ဆင်းသက်ခဲ့ပြီး ဒေသခံ ကာကွယ်ရေးသမားများက ဗြိတိသျှတို့ကို တံတားဖြတ်ကူးရန် တားဆီးထားသောကြောင့် ထိခိုက်မှုနည်းပါးခဲ့သည်။
Monmouth ၏တိုက်ပွဲ
ဝါရှင်တန်သည် Monmouth တွင်တပ်များစုဝေးနေသည်။ ©Emanuel Leutze
1778 Jun 28

Monmouth ၏တိုက်ပွဲ

Freehold Township, NJ
1778 ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလတွင် ပြင်သစ်-အမေရိကန် မဟာမိတ်စာချုပ်သည် အမေရိကန်တို့အပေါ် ဗျူဟာမြောက် ချိန်ခွင်လျှာကို စောင်းစေခဲ့ပြီး ဗြိတိသျှတို့သည် စစ်ရေးအောင်ပွဲမျှော်လင့်ချက်များကို စွန့်လွှတ်ကာ ခံစစ်ဗျူဟာကို ချမှတ်ခဲ့သည်။ကလင်တန်အား Philadelphia မှ ထွက်ခွာရန်နှင့် ၎င်း၏စစ်တပ်ကို စုစည်းရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။တော်ဝင်ရေတပ်သည် ၎င်းတို့အား New York သို့ ကူးတို့ပေးမည့်နေရာမှ New Jersey ကိုဖြတ်၍ Sandy Hook သို့ ချီတက်စဉ် Continental Army သည် ဗြိတိသျှတို့ကို အရိပ်ပေးခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်၏ အကြီးတန်းအရာရှိများက အမျိုးမျိုးသောသတိထားရန် တိုက်တွန်းထားသော်လည်း ဗြိတိန်အား ဒဏ်ရာကင်းမဲ့စွာ ဆုတ်ခွာခွင့်မပြုခြင်းသည် သူ့အတွက် နိုင်ငံရေးအရ အရေးကြီးသည်။ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏စစ်တပ်၏ သုံးပုံတစ်ပုံခန့်ကို ခွဲထုတ်ကာ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Lee ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် စေလွှတ်ကာ ကြီးကြီးမားမား စေ့စပ်ဆွေးနွေးမှုတွင် ပါဝင်ပတ်သက်ခြင်းမရှိဘဲ ဗြိတိသျှတို့အပေါ် ကြီးလေးသော ထိုးနှက်ချက် ကျရောက်စေရန် မျှော်လင့်ခဲ့သည်။Monmouth Court House တွင် ဗြိတိန်နောက်တန်းအစောင့်ကို Lee က တိုက်ခိုက်သောအခါတွင် အမေရိကန်တို့ ဆိုးရွားစွာ တိုက်ပွဲစတင်ခဲ့သည်။ပင်မဗြိတိသျှစစ်ကြောင်း၏ တန်ပြန်တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် လီသည် ဝါရှင်တန်သို့ ပင်မအဖွဲ့နှင့်အတူ ရောက်ရှိလာသည်အထိ ဆုတ်ခွာခဲ့ရသည်။ကလင်တန်သည် လက်လှမ်းမမီသော ခံစစ်အနေအထားတွင် ဝါရှင်တန်ကို တွေ့ရှိသောအခါ နုတ်ထွက်ကာ Sandy Hook သို့ ချီတက်မှုကို ပြန်လည်စတင်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်၏ ကြိုးပမ်းမှုမှာ ဗြိတိသျှတို့၏ အလံများကို နေဝင်ချိန်၌ ရပ်တန့်ခဲ့ပြီး တပ်နှစ်ခုသည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု တစ်မိုင် (နှစ်ကီလိုမီတာ) အတွင်း အခြေချခဲ့သည်။အိတ်ဆောင်ရထားနှင့် ချိတ်ဆက်ရန် ညဘက်တွင် ဗြိတိသျှတို့သည် သတိမပြုမိဘဲ ရှောင်ပြေးသွားခဲ့သည်။Sandy Hook သို့ ချီတက်ခြင်း၏ ကျန်ရှိသော ချီတက်မှုမှာ နောက်ထပ် အဖြစ်အပျက်မရှိဘဲ ပြီးဆုံးခဲ့ပြီး ကလင်တန်၏ စစ်တပ်ကို ဇူလိုင်လအစောပိုင်းတွင် နယူးယောက်သို့ ပို့ဆောင်ခဲ့သည်။တိုက်ပွဲသည် နည်းဗျူဟာအရ အကျုံးမဝင်သလို ဗျူဟာအရလည်း မသက်ဆိုင်ပါ။နှစ်ဖက်စလုံးက ၎င်းတို့မျှော်လင့်ထားသည့် ထိုးနှက်ချက်ကို မကျရောက်စေဘဲ ဝါရှင်တန်၏စစ်တပ်သည် နယ်ပယ်တွင် ထိရောက်သောအင်အားအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိနေကာ ဗြိတိသျှတို့က နယူးယောက်သို့ အောင်မြင်စွာ ပြန်လည်တပ်ဖြန့်ခဲ့သည်။Continental Army သည် ဆောင်းရာသီတွင် လေ့ကျင့်သင်ကြားပြီးနောက် များစွာတိုးတက်လာကြောင်း သက်သေပြခဲ့ပြီး တိုက်ပွဲအတွင်း အမေရိကန်တပ်များ၏ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ကျင့်ဝတ်ကို ဗြိတိသျှတို့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် မှတ်သားခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် တိုက်ပွဲကို အောင်ပွဲတစ်ခုအဖြစ် တင်ပြနိုင်ခဲ့ပြီး "ဗြိတိသျှတပ်ကြီးအပေါ် မွန်မောက်၏ အရေးကြီးသော အောင်ပွဲ" ကို ဂုဏ်ပြုသည့်အနေဖြင့် သူ့ကို ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်မှ ကျေးဇူးတင်စကားဖြင့် မဲခွဲဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ်ရာထူးက အဆင်မပြေဖြစ်သွားတယ်။သူ့နိုင်ငံဖခင်အဖြစ် ပထမဆုံးအကြိမ် ဂုဏ်ပြုခံရပြီး နှောင့်ယှက်သူများကို နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။လီသည် ဗြိတိန်နောက်တန်းတပ်ကို တိုက်ခိုက်ရန် ပျက်ကွက်ခဲ့ခြင်းအတွက် ရှုတ်ချခဲ့သည်။တိုက်ပွဲအပြီး ရက်ပိုင်းအတွင်း ၎င်း၏အမှုကို ပါးနပ်စွာ ငြင်းခုံရန် အားထုတ်မှုကြောင့် ဝါရှင်တန်သည် အမိန့်ကို မနာခံမှု၊ "မလိုအပ်ဘဲ၊ စည်းစနစ်တကျ၊ ရှက်ဖွယ်ကောင်းသော ဆုတ်ခွာမှု" နှင့် စစ်ဦးစီးချုပ်အား မလေးစားမှုတို့ဖြင့် ဖမ်းဆီးကာ စစ်ခုံရုံးတင်ခဲ့သည်။ .Lee သည် အမှုကိစ္စများကို သူနှင့် ဝါရှင်တန်ကြားတွင် ပြိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ် ပြောင်းလဲရန် ဆိုးရွားသောအမှားကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
အီလီနွိုက်ပြည်နယ် လှုပ်ရှားမှု
Clark သည် Vincennes သို့ချီတက်သည်။ ©F. C. Yohn
1778 Jul 1 - 1779 Feb

အီလီနွိုက်ပြည်နယ် လှုပ်ရှားမှု

Illinois, USA
ကလာ့ခ်၏ အနောက်မြောက်လှုပ်ရှားမှု (1778-1779) ဟုလည်း လူသိများသော အီလီနွိုက် လှုပ်ရှားမှုသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲအတွင်း အဖြစ်အပျက်များ ဆက်တိုက် ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဂျော့ဂ်ျ ရော်ဂျာ ကလာ့ခ် ဦးဆောင်သော ဗာဂျီးနီးယား ပြည်သူ့စစ် တပ်ဖွဲ့ငယ်သည် အီလီနွိုက်ပြည်နယ်ရှိ ဗြိတိသျှ စခန်း အများအပြားကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ ယခုအခါ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု အနောက်အလယ်ပိုင်းရှိ Illinois နှင့် Indiana ရှိ Quebec ပြည်နယ်၏ နိုင်ငံ။ကမ်ပိန်းသည် စစ်ပွဲ၏ အနောက်တိုင်း ပြဇာတ်၏ လူသိများသော လှုပ်ရှားမှုဖြစ်ပြီး Clark ၏ အစောပိုင်း အမေရိကန် စစ်သူရဲကောင်းတစ်ဦးအဖြစ် ဂုဏ်သတင်း ရင်းမြစ်ဖြစ်သည်။1778 ခုနှစ် ဇူလိုင်လတွင်၊ Clark နှင့် သူ၏လူများသည် Kentucky မှ Ohio မြစ်ကိုဖြတ်ကူးပြီး Kaskaskia၊ Vincennes နှင့် British နယ်မြေရှိ အခြားသောကျေးရွာများစွာကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ဒေသတွင်းရှိ ကနေဒါနှင့် ဇာတိအမေရိကန် နိုင်ငံသား အများစုသည် မျိုးချစ်များကို တွန်းလှန်ရန် ဆန္ဒမရှိသောကြောင့် သိမ်းပိုက်ခြင်းကို ပစ်ခတ်ခြင်းမရှိဘဲ ပြီးမြောက်ခဲ့သည်။Clark ၏တိုးတက်မှုကို တန်ပြန်ရန်၊ Fort Detroit ရှိ ဗြိတိသျှဒုတိယ၀န်ကြီး Henry Hamilton သည် Vincennes အား အင်အားအနည်းငယ်ဖြင့် ပြန်လည်သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ဖေဖော်ဝါရီ 1779 တွင် Clark သည် အံ့အားသင့်စရာ ဆောင်းတွင်းလေ့လာရေးခရီးဖြင့် Vincennes သို့ပြန်လာပြီး Hamilton ကိုဖမ်းဆီးကာ မြို့ကိုပြန်လည်သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ဗာဂျီးနီးယားသည် ဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်၊ အီလီနွိုက်ကောင်တီအဖြစ် တည်ထောင်ခြင်းဖြင့် Clark ၏ အောင်မြင်မှုကို အရင်းပြုခဲ့သည်။အီလီနွိုက်ပြည်နယ် မဲဆွယ်စည်းရုံးရေး၏ အရေးပါမှုမှာ ငြင်းခုံဖွယ်ရာ ကိစ္စဖြစ်သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် 1783 ပါရီစာချုပ်တွင် အနောက်မြောက်နယ်မြေတစ်ခုလုံးကို အမေရိကန်လက်သို့ အပ်နှင်းလိုက်သောကြောင့် အချို့သော သမိုင်းပညာရှင်များက စစ်ပွဲအတွင်း အီလီနွိုက်နိုင်ငံကို သိမ်းပိုက်ခြင်းဖြင့် မူလဆယ့်သုံးကိုလိုနီများ၏ အရွယ်အစားကို နှစ်ဆနီးပါးတိုးလာသည်ဟု သမိုင်းပညာရှင်များက Clark အား ချီးကျူးခဲ့ကြသည်။ထို့ကြောင့်၊ Clark အား "အနောက်မြောက်ကိုအောင်နိုင်သူ" ဟု နာမည်ပြောင်ပေးခဲ့ပြီး ၎င်း၏ Illinois လှုပ်ရှားမှု—အထူးသဖြင့် Vincennes သို့ အံ့အားသင့်ဖွယ်ချီတက်ပွဲ—ကို အလွန်ဂုဏ်ပြုပြီး ရင်ခုန်စရာဖြစ်ခဲ့သည်။
Rhode Island ၏တိုက်ပွဲ
တိုက်ပွဲတွင် နယ်မြေခံတပ် ©Graham Turner
1778 Aug 29

Rhode Island ၏တိုက်ပွဲ

Aquidneck Island, Rhode Island
Rhode Island တိုက်ပွဲသည် 1778 ခုနှစ် သြဂုတ်လ 29 ရက်နေ့တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Sullivan ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် Continental Army နှင့် Militia တပ်ဖွဲ့များသည် Aquidneck ကျွန်းတွင်တည်ရှိသော Newport၊ Rhode Island တွင် ဗြိတိသျှတပ်များကို ဝိုင်းရံထားသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းတို့သည် စွန့်လွှတ်ခဲ့ကြပါသည်။ သူတို့ဝိုင်းရံပြီး ကျွန်း၏မြောက်ဘက်သို့ ဆုတ်ခွာသွားကြသည်။ထို့နောက် ဗြိတိသျှတပ်များသည် မကြာသေးမီက ရောက်ရှိလာသော တော်ဝင်ရေတပ်သင်္ဘောများက ပံ့ပိုးပေးကာ ဆုတ်ခွာသွားသော အမေရိကန်များကို တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။တိုက်ပွဲ အပြီးအပြတ် ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း ကွန်တိန်နာတပ်များသည် ပြည်မကြီးသို့ ဆုတ်ခွာသွားပြီး Aquidneck ကျွန်းကို ဗြိတိသျှလက်သို့ ထားခဲ့သည်။အဆိုပါ တိုက်ပွဲသည် ပြင်သစ်နှင့် အမေရိကန် တပ်ဖွဲ့များကြား ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေး ကြိုးပမ်းမှုဖြစ်ပြီး ပြင်သစ်က အမေရိကန် မဟာမိတ်အဖြစ် စစ်ပွဲအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်ပြီးနောက် ပထမဆုံး ကြိုးပမ်းမှုလည်း ဖြစ်သည်။နယူးပို့တ်ကို တိုက်ရန် စစ်ဆင်ရေးကို ပြင်သစ်ရေတပ်နှင့် တပ်ဖွဲ့ဝင်များနှင့်အတူ ပူးတွဲလုပ်ဆောင်ရန် စီစဉ်ထားသော်လည်း တပ်မှူးများကြား ခက်ခဲသောဆက်ဆံရေးအပြင် ပြင်သစ်နှင့် ဗြိတိသျှရေတပ်များ ပူးတွဲစစ်ဆင်ရေးမစတင်မီ မကြာမီတွင် မုန်တိုင်းဒဏ်ကြောင့် စိတ်ပျက်ခဲ့ရသည်။အာဖရိကန်များ၊ အမေရိကန်အင်ဒီယန်းများနှင့် လူဖြူကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများပါ၀င်သည့် Colonel Christopher Greene ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် 1st Rhode Island Regiment ၏ပါဝင်ခြင်းအတွက် ထင်ရှားသည်။
1778 - 1781
တောင်ပိုင်းကမ်ပိန်းornament
ဗြိတိသျှတောင်ပိုင်းသို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။
ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဘင်ဂျမင်လင်ကွန်း၏ ပုံတူ။ ©Charles Willson Peale
1778 Oct 1 - 1782

ဗြိတိသျှတောင်ပိုင်းသို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။

Georgia, USA
Saratoga စစ်ဆင်ရေး မအောင်မြင်ပြီးနောက်တွင် ဗြိတိသျှစစ်တပ်သည် မြောက်ပိုင်းတွင် စစ်ဆင်ရေးများကို အကြီးအကျယ် စွန့်လွှတ်ခဲ့ပြီး တောင်ပိုင်းကိုလိုနီများတွင် လက်အောက်ခံအဖြစ် ငြိမ်းချမ်းရေးကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။1778 ခုနှစ်မတိုင်မီတွင် ဤကိုလိုနီနယ်မြေများကို မျိုးချစ်ထိန်းချုပ်ထားသောအစိုးရများနှင့် ပြည်သူ့စစ်များက ကြီးစိုးထားသော်လည်း 1776 Charleston ၏ကာကွယ်ရေးတွင် အခန်းကဏ္ဍမှပါဝင်ခဲ့သည့် Continental Army တပ်စွဲခြင်း၊ သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်များကို နှိမ်နင်းခြင်းနှင့် ဗြိတိသျှတို့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်သစ္စာခံသူများထံမှ မောင်းထုတ်ရန် ကြိုးပမ်းမှုများလည်းရှိခဲ့သည်။ အရှေ့ဖလော်ရီဒါ။၁၇၇၈ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလနှောင်းပိုင်းတွင် ဗြိတိသျှတို့သည် ဆာဗားနားကို သိမ်းပိုက်ပြီး ဂျော်ဂျီယာကမ်းရိုးတန်းကို ထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။၎င်းကို 1780 ခုနှစ်တွင် Charleston နှင့် Camden တွင် Continental တပ်ဖွဲ့များရှုံးနိမ့်ခြင်းပါ ၀ င်သော South Carolina တွင်စစ်ဆင်ရေးများပြုလုပ်ခဲ့သည်။တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ပြင်သစ် (၁၇၇၈) နှင့်စပိန် (၁၇၇၉) တို့က အမေရိကန် ကို ထောက်ခံသောအားဖြင့် ဗြိတိန် ကို စစ်ကြေညာခဲ့သည်။အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ တောင်ပိုင်းပြဇာတ်သည် ၁၇၇၈-၁၇၈၁ ခုနှစ် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ ဒုတိယနှစ်ဝက်တွင် စစ်ရေးစစ်ဆင်ရေး၏ဗဟိုပြဇာတ်ဖြစ်သည်။၎င်းသည် ဗာဂျီးနီးယား၊ ဂျော်ဂျီယာနှင့် တောင်ကာရိုလိုင်းနားတို့တွင် အဓိကအားဖြင့် စေ့စပ်ပွဲများကို လွှမ်းခြုံထားသည်။နည်းဗျူဟာများတွင် ဗျူဟာမြောက်တိုက်ပွဲနှင့် ပြောက်ကျားစစ်ဆင်ရေး နှစ်မျိုးလုံး ပါဝင်ပါသည်။
ချယ်ရီတောင်ကြား လူသတ်ပွဲ
ချယ်ရီချိုင့်ဝှမ်း Massace ©Alonzo Chappel
1778 Nov 11

ချယ်ရီတောင်ကြား လူသတ်ပွဲ

Cherry Valley, New York, USA
ချယ်ရီတောင်ကြား အစုလိုက်အပြုံလိုက် အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှုသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း နယူးယောက်မြို့လယ်ရှိ ချယ်ရီတောင်ကြားရှိ ခံတပ်တစ်ခုနှင့် ဗြိတိသျှနှင့် Iroquois တပ်ဖွဲ့များက နိုဝင်ဘာ ၁၁ ရက်၊ ၁၇၇၈ ခုနှစ်တွင် တိုက်ခိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။၎င်းကို စစ်ပွဲ၏ ကြောက်မက်ဖွယ်အကောင်းဆုံး နယ်နိမိတ် အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှုများထဲမှ တစ်ခုအဖြစ် ဖော်ပြခြင်းခံရသည်။[46] သစ္စာခံများ၊ ဗြိတိသျှစစ်သားများ၊ Senecas နှင့် Mohawks တို့၏ ရောနှောသော အင်အားသည် ချယ်ရီတောင်ကြားတွင် ဆင်းသက်လာခဲ့ပြီး သတိပေးမှုများကြားမှ ကာကွယ်သူများသည် တိုက်ခိုက်မှုအတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခြင်းမရှိသေးပေ။စီးနင်းမှုအတွင်း၊ အထူးသဖြင့် Seneca သည် တိုက်ခိုက်ရေးမဟုတ်သူများကို ပစ်မှတ်ထားပြီး လက်နက်ကိုင်ကာကွယ်သူအများအပြားအပြင် ထိုကဲ့သို့ လူ 30 သေဆုံးခဲ့ကြောင်း အစီရင်ခံစာများတွင် ဖော်ပြထားသည်။စီးနင်းသူများသည် အိန္ဒိယစစ်သည်များအပေါ် အခွင့်အာဏာအနည်းငယ်သာ ကျင့်သုံးသည့် Walter Butler ၏ အလုံးစုံကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ရှိနေသည်။သမိုင်းပညာရှင် Barbara Graymont သည် လေ့လာရေးခရီးအတွက် Butler ၏ အမိန့်ကို "ရာဇ၀တ်မှု အရည်အချင်းမရှိသူ" အဖြစ် ဖော်ပြသည်။[47] Seneca သည် Wyoming တိုက်ပွဲတွင် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများ ကျူးလွန်ခဲ့ကြောင်း စွပ်စွဲမှုများနှင့် Unadilla, Onaquaga နှင့် Tioga တို့တွင် ၎င်းတို့၏ ရှေ့တန်းအခြေစိုက်စခန်းများကို ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများက မကြာသေးမီက ဖျက်ဆီးပစ်ခဲ့သည်။မိုဟော့စ်ခေါင်းဆောင် ဂျိုးဇက်ဘရန့်၏ ညံ့ဖျင်းသော ဆက်ဆံမှုကြောင့် ဌာနေတိုင်းရင်းသားများနှင့်အတူ Butler ၏ အခွင့်အာဏာကို လွှမ်းမိုးထားသည်။Butler သည် Seneca ကို ချုပ်နှောင်ရန် စွမ်းအားမရှိဟု ကြိမ်ဖန်များစွာ ထိန်းသိမ်းထားပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများကို လုပ်ဆောင်ရန် ခွင့်ပြုခဲ့သည်ဟု စွပ်စွဲထားသည်။1778 ခုနှစ် လှုပ်ရှားမှုများအတွင်း ဘရန့်သည် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုအတွက် မထိုက်တန်သော ဂုဏ်သတင်းကို ရရှိခဲ့သည်။သူသည် Wyoming တွင် ရှိနေခြင်းမရှိဟု လူအများက ထင်ကြသော်လည်း - Saponi (Catawba) မှ Captain Jacob (Scott) နှင့်အတူ ချယ်ရီတောင်ကြားတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော ရက်စက်ယုတ်မာမှုများကို လျှော့ချရန် တက်ကြွစွာ ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။Butler သည် စူးစမ်းလေ့လာရေး၏ အလုံးစုံတပ်မှူးဖြစ်ခြင်းကြောင့် သတ်ဖြတ်မှုများကို မည်သူက အမှန်တကယ် အမိန့်ပေးခဲ့သည် သို့မဟုတ် တားမြစ်ရန် ပျက်ကွက်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ အငြင်းပွားဖွယ်ရာများ ရှိပါသည်။[48] ​​အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှုသည် လက်စားချေရန် တောင်းဆိုမှုများ ဖြစ်ပေါ်စေပြီး ဗြိတိသျှတို့နှင့် မဟာမိတ်ဖြစ်သော အထက်စတိတ်နယူးယောက်ရှိ Iroquois ၏ စုစုပေါင်း စစ်ရေးရှုံးနိမ့်မှုကို မြင်ခဲ့သည့် 1779 Sullivan Expedition သို့ ဦးတည်သွားစေခဲ့သည်။
Savannah ကိုဖမ်းယူ
Savannah ကိုတိုက်ခိုက် ©Anonymous
1778 Dec 29

Savannah ကိုဖမ်းယူ

Savannah, Georgia
Savannah သိမ်းပိုက်မှုသည် ၁၇၇၈ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၂၉ ရက်နေ့တွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး မြို့တော်ကို သိမ်းပိုက်ထားသော ဒေသခံ အမေရိကန် မျိုးချစ်ပြည်သူ့စစ်နှင့် နယ်မြေခံတပ် များ လက်အောက်ခံ ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး Archibald Campbell မှ အမိန့်ပေးသော ဗြိတိသျှကျူးကျော်တပ်ဖွဲ့ကို ဆန့်ကျင်သည်။မြို့တော်ကို ဗြိတိသျှတို့ သိမ်းပိုက်လိုက်ခြင်းက တိုးချဲ့သိမ်းပိုက်မှုကို ဖြစ်စေခဲ့ပြီး ထိုနေရာ၌ သစ္စာစောင့်သိသော စိတ်ဓာတ်ကို ဆွဲဆောင်ခြင်းဖြင့် ပုန်ကန်သော တောင်ပိုင်းပြည်နယ်များကို ပြန်လည်ထိန်းချုပ်ရန် ဗြိတိသျှတောင်ပိုင်း မဟာဗျူဟာတွင် အဖွင့်လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။မြောက်အမေရိက စစ်ဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာဟင်နရီ ကလင်တန်သည် ကမ်းဘဲလ်နှင့် အင်အား ၃,၁၀၀ ကို နယူးယောက်မြို့မှ ဆာဗားနားမြို့ကို သိမ်းပိုက်ရန် စေလွှတ်ကာ ဂျော်ဂျီယာကို ဗြိတိသျှတို့ လက်အောက်သို့ ပြန်လည်ပေးအပ်သည့် လုပ်ငန်းစဉ်ကို စတင်ခဲ့သည်။အရှေ့ဖလော်ရီဒါရှိ Saint Augustine မှ ချီတက်လာသော ဗိုလ်မှူးချုပ် Augustine Prevost ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် တပ်ဖွဲ့ဝင်များ၏ အကူအညီကို ခံရမည်ဖြစ်သည်။ဒီဇင်ဘာ ၂၃ ရက်တွင် ဆာဗားနားမြို့အနီးသို့ ဆင်းသက်ပြီးနောက် ကမ်းဘဲလ်သည် နှိုင်းယှဉ်ချက်အရ အားနည်းသည့် အမေရိကန်ခံစစ်များကို အကဲဖြတ်ကာ Prevost ကို မစောင့်ဘဲ တိုက်ခိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ဒေသဆိုင်ရာအကူအညီကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ မြို့အပြင်ဘက်ရှိ အမေရိကန် ရပ်တည်ချက်ကို အနားပေးကာ ဗိုလ်ချုပ် Robert Howe ၏ စစ်တပ် အများအပြားကို သိမ်းပိုက်ကာ အကြွင်းအကျန်များကို တောင်ကယ်ရိုလိုင်းနားသို့ ဆုတ်ခွာရန် တွန်းပို့ခဲ့သည်။Campbell နှင့် Prevost တို့သည် Sunbury ကို သိမ်းပိုက်ပြီး Augusta သို့ လေ့လာရေးခရီးဖြင့် အောင်ပွဲခံလိုက်ကြသည်။သစ္စာခံနှင့် ဇာတိအမေရိကန်ထောက်ခံမှု မလုံလောက်မှုနှင့် တောင်ကယ်ရိုလိုင်းနားရှိ Savannah မြစ်ကိုဖြတ်၍ မျိုးချစ်တပ်ဖွဲ့များ၏ခြိမ်းခြောက်မှုကို ကိုးကား၍ ဆာဗားနားသို့ မဆုတ်ခွာမီ ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အလိုတွင် ကမ်းဘဲလ်က သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် ၁၇၇၉ ခုနှစ်တွင် ဖရန်ကို-အမေရိကန်တို့၏ ဝိုင်းရံမှုကို ရပ်တန့်ခဲ့ပြီး စစ်ပွဲနှောင်းပိုင်းအထိ မြို့ကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။
Kettle Creek တိုက်ပွဲ
Kettle Creek တိုက်ပွဲ ©Jeff Trexler
1779 Feb 14

Kettle Creek တိုက်ပွဲ

Washington, Georgia, USA
Kettle Creek တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဂျော်ဂျီယာနိုင်ငံ အနောက်ဘက်ရှိ မျိုးချစ်များအတွက် ပထမဆုံးသော အောင်ပွဲဖြစ်သည်။ [49] ၎င်းအား လက်ရှိမှ ရှစ်မိုင် (၁၃ ကီလိုမီတာ) ခန့်တွင် Wilkes ကောင်တီတွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ -day Washington, Georgia ။မျိုးချစ်ပြည်သူ့စစ်တပ်ဖွဲ့သည် ပြတ်ပြတ်သားသားချေမှုန်းပြီး ဗြိတိသျှထိန်းချုပ်ရာသြဂတ်စ်တာသို့သွားနေသည့် သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်တပ်ဖွဲ့အား ကွဲလွင့်စေခဲ့သည်။အောင်ပွဲသည် ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့များ၏ ပြည်နယ်အတွင်းပိုင်းကို ထိန်းထားနိုင်ခြင်း သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ချက်ချင်းနယ်မြေအပြင်ဘက်တွင် သစ္စာခံတပ်သားသစ်များ၏ များပြားလှသောအရေအတွက်ကိုပင် ကာကွယ်ရန် စွမ်းဆောင်နိုင်မှုကို ပြသခဲ့သည်။ဩဂတ်စ်တာကို စွန့်လွှတ်ရန် ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သော ဗြိတိသျှတို့သည် ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အကြာတွင် ဂုဏ်သိက္ခာအချို့ ပြန်လည်ရရှိလာကာ Brier Creek တိုက်ပွဲတွင် Patriot တပ်ဖွဲ့ကို အံ့အားသင့်စေခဲ့သည်။ဂျော်ဂျီယာ၏ နောက်ကျောနိုင်ငံသည် 1780 တွင် Charleston ၏ဝိုင်းရံမှုအပြီးတွင် တောင်ပိုင်းရှိ Patriot တပ်ဖွဲ့များကို ဖြိုခွဲပြီးနောက်တွင် ဗြိတိသျှထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင် အပြည့်အ၀ရောက်ရှိမည်မဟုတ်ပေ။
Fort Vincennes ကို ဝိုင်းရံထားသည်။
ဒုတိယဘုရင်ခံ ဟင်နရီ ဟာမီလ်တန်သည် ဗိုလ်မှူးကြီး ဂျော့ဂ်ျ ရော်ဂျာ ကလာ့ခ်ကို ၁၇၇၉ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၂၅ ရက်နေ့တွင် လက်နက်ချခဲ့သည်။ ©H. Charles McBarron Jr.
1779 Feb 23 - Feb 25

Fort Vincennes ကို ဝိုင်းရံထားသည်။

Vincennes, Indiana, USA
Fort Sackville နှင့် Vincennes တိုက်ပွဲဟု လူသိများသော Fort Vincennes ၏ ဝိုင်းရံမှုသည် ယနေ့ခေတ် Vincennes တွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲဖြစ်ပြီး အင်ဒီယားနားတွင် အမေရိကန်တပ်မှူး ဂျော့ဂ်ျ ရော်ဂျာကလာ့ခ် ဦးဆောင်သော ဗြိတိသျှတပ်စောင့်တပ်မှ ပြည်သူ့စစ်က အနိုင်ရခဲ့သည်။ ဒုတိယအုပ်ချုပ်ရေးမှူး Henry Hamilton မှClark ၏ ပြည်သူ့စစ်များ၏ ထက်ဝက်ခန့်သည် အမေရိကန် အကြောင်းရင်းကို စာနာနားလည်သော ကနေဒါ စေတနာ့ဝန်ထမ်းများ ဖြစ်သည်။ရဲရဲတောက် ဆောင်းရာသီ ချီတက်မှုအပြီးတွင်၊ အမေရိကန် တပ်ဖွဲ့ငယ်များသည် ခံတပ်အား လက်နက်ချရန်နှင့် အီလီနွိုက်နယ်မြေ၏ ပိုကြီးသော ဘောင်တွင် ဗြိတိသျှတို့ကို တွန်းလှန်နိုင်ခဲ့သည်။
Brier Creek တိုက်ပွဲ
Brier Creek တိုက်ပွဲ ©Graham Turner
1779 Mar 3

Brier Creek တိုက်ပွဲ

Sylvania, Georgia, USA
Brier Creek တိုက်ပွဲသည် ဂျော်ဂျီယာအရှေ့ပိုင်းရှိ Savannah မြစ်နှင့် Brier Creek တို့၏မြစ်ဆုံအနီးတွင် မတ်လ 3 ရက် 1779 ခုနှစ်တွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲဖြစ်သည်။မြောက်ကာရိုလိုင်းနားနှင့် ဂျော်ဂျီယာတို့မှ ပြည်သူ့စစ်များ အဓိကပါဝင်သည့် ရောနှောမျိုးချစ်တပ်ဖွဲ့သည် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပုံမှန်တပ်သားအချို့နှင့်အတူ အရေးနိမ့်ခဲ့ပြီး သိသိသာသာ အသေအပျောက်များကို ခံစားခဲ့ရသည်။ထိုလမ်းသည် မျိုးချစ်စိတ်ဓာတ်ကို ပျက်စီးစေခဲ့သည်။Brier Creek သည် ရန်သူအား ပြည်နယ်သစ်မှ တွန်းထုတ်ရန် အမေရိကန်၏ ကြိုးပမ်းမှုများကို ပျက်ပြားစေပြီး ဒေသတွင်းတွင် ဗြိတိသျှတို့ ကြီးစိုးမှုကို အာမခံခဲ့သည်။ Augusta မြောက်ပိုင်း Kettle Creek တွင် သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်ကို Patriot မှ အောင်ပွဲခံပြီးနောက် သီတင်းပတ်အနည်းငယ်အကြာတွင် တိုက်ပွဲ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ .William Moultrie က Brier Creek စစ်ပွဲကို တစ်နှစ်ကြာအောင် ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး ၁၇၈၀ တွင် တောင်ကယ်ရိုလိုင်းနားကို ဗြိတိသျှတို့ ကျူးကျော်ရန် ဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်ဟု သူ၏ စစ်ပွဲမှတ်တမ်းများတွင် William Moultrie က ရေးသားခဲ့သည်။
Chesapeake စီးနင်းမှု
Chesapeake Raid ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1779 May 10

Chesapeake စီးနင်းမှု

Chesapeake Bay
Chesapeake Raid သည် Commodore Sir George Collier နှင့် Major General Edward Mathew ဦးဆောင်သော ကုန်းမြေတပ်ဖွဲ့များ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ဗြိတိသျှ ရေတပ်တပ်ဖွဲ့များမှ အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ စစ်ဆင်ရေးတစ်ခုဖြစ်သည်။၁၇၇၉ ခုနှစ် မေလ ၁၀ ရက်မှ ၂၄ ရက်ကြားတွင် အဆိုပါတပ်ဖွဲ့များသည် စီးပွားရေးနှင့် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ပစ်မှတ်များကို Chesapeake ပင်လယ်အော် အထက်ပိုင်းသို့ ဝင်ရောက်စီးနင်းခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့ ရွေ့လျားလာသော အရှိန်ကြောင့် ပင်လယ်အော်ရှိ အသိုင်းအ၀ိုင်းအများအပြားကို အံ့အားသင့်စေသောကြောင့် ခုခံမှု အနည်းငယ်မျှသာ ရှိခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် စီးပွားရေးအရ အရေးပါသော ဆေးလိပ်နှင့် ကျောက်မီးသွေး ထောက်ပံ့မှုများကို ဖျက်ဆီးခဲ့ပြီး ရေတပ်သင်္ဘောများ၊ ဆိပ်ကမ်း အဆောက်အအုံများနှင့် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ရိက္ခာများ ပြည့်နေသော စပါးကျီများကို ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။
စပိန်နှင့် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ
Pensacola ကိုဝိုင်းရံထားသော Bernardo de Gálvez ©Augusto Ferrer-Dalmau
1779 Jun 1

စပိန်နှင့် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ

Florida, USA
စပိန်သည် ဗြိတိန်နှင့် ပဋိပက္ခ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ လွတ်လပ်ရေးရရန် အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။စပိန်သည် ဗြိတိန်အား ပြင်သစ်၏ မဟာမိတ်အဖြစ် စစ်ကြေညာခဲ့ပြီး ၎င်းကိုယ်တိုင် အမေရိကန်ကိုလိုနီများ၏ မဟာမိတ်ဖြစ်သည်။အထူးသဖြင့် စပိန်တပ်ဖွဲ့များသည် တောင်ဘက်ရှိ ဗြိတိသျှတို့၏ တည်နေရာများကို တိုက်ခိုက်ပြီး Pensacola ကို ဝိုင်းထားခြင်းဖြင့် ဗြိတိန်မှ အနောက်ဖလော်ရီဒါကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ယင်းက ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများအတွက် တောင်ပိုင်းလမ်းကြောင်းကို လုံခြုံစေပြီး မစ္စစ္စပီမြစ်ကိုဖြတ်၍ အမေရိကန်၏ အနောက်ဘက်နယ်စပ်ကိုဖြတ်ကာ ဗြိတိသျှတို့၏ ထိုးစစ်ဆင်မှု ဖြစ်နိုင်ခြေကို ပိတ်ခဲ့သည်။စပိန်သည် အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့များသို့ ငွေကြေး၊ ထောက်ပံ့ရေးနှင့် လက်နက်ခဲယမ်းများကိုလည်း ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။1776 ခုနှစ်မှစတင်၍ ၎င်းသည် အရေးပါသော စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ အထောက်အပံ့များကို ပံ့ပိုးပေးသည့် ကုန်သွယ်ကုမ္ပဏီဖြစ်သည့် Roderigue Hortalez နှင့် ကုမ္ပဏီတို့ ပူးပေါင်း၍ ငွေကြေးထောက်ပံ့ခဲ့သည်။စပိန်သည် 1781 ခုနှစ်တွင် Yorktown ၏နောက်ဆုံးဝိုင်းရံမှုအတွက်ဘဏ္ဍာငွေထောက်ပံ့ပေးခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက် စပိန်ကျူးဘားရှိ ဟာဗားနားတွင်ရွှေငွေများစုဆောင်းခဲ့သည်။[50] စပိန်သည် Bourbon Family Compact အားဖြင့် ပြင်သစ်နှင့် မဟာမိတ်ဖြစ်ပြီး တော်လှန်ရေးသည် ၎င်းတို့၏ ဘုံရန်သူ ဂရိတ်ဗြိတိန်ကို ရင်ဆိုင်ရန် အခွင့်အရေးတစ်ခုဖြစ်သည်။အသစ်ခန့်အပ်ခံရသော စပိန်ဘုရင် Charles III ၏ ၀န်ကြီးချုပ်အဖြစ် Floridablanca Count of Floridablanca က မတ်လ 1777 တွင် "ကိုလိုနီများ၏ကံကြမ္မာသည် ကျွန်ုပ်တို့ကို အလွန်စိတ်ဝင်စားပြီး အခြေအနေအရ ခွင့်ပြုထားသည့်အရာအားလုံးကို ၎င်းတို့အတွက် လုပ်ဆောင်ပေးမည်" ဟု ရေးသားခဲ့သည်။[51]Rodrigue Hortalez and Company ၏ ရန်ပုံငွေဖြင့် ပြင်သစ်ဆိပ်ကမ်းများမှ စပိန်ဆိပ်ကမ်းများမှ၊ New Orleans ဆိပ်ကမ်းနှင့် Mississippi မြစ်အထိ၊ ဟာဗားနားရှိ ဂိုဒေါင်များမှ၊ ဂိုဒေါင်များမှ Bilbao မှတဆင့် Gardoqui မှတဆင့် စပိန်နိုင်ငံသစ်သို့ စပိန်အကူအညီများ ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။ မိသားစုကုန်သွယ်ကုမ္ပဏီ။
Sullivan လေ့လာရေးခရီး
Sullivan Expedition ©Anonymous
1779 Jun 18 - Oct 3

Sullivan လေ့လာရေးခရီး

Upstate New York, NY, USA
1779 Sullivan Expedition သည် US Revolutionary War အတွင်း 1779 June မှ October အထိ ကြာမြင့်သော အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲအတွင်း Iroquois ၏ မဟာမိတ် နိုင်ငံ လေးနိုင်ငံ (Haudenosaunee ဟုလည်း လူသိများသည်) ကို တိုက်ခိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။1778 Iroquois နှင့် ဗြိတိသျှတို့၏ Wyoming၊ German Flatts နှင့် Cherry Valley တို့ကို တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် အဆိုပါလှုပ်ရှားမှုကို George Washington မှ အမိန့်ပေးခဲ့ပါသည်။စစ်ဆင်ရေးသည် ရန်သူတို့၏ စိတ်ဓာတ်ကို ချိုးဖျက်ရန် စစ်ပွဲကို အိမ်ပြန်ရန် ရည်မှန်းထားသည်။[52] Continental Army သည် ယခုအခါ New York အနောက်ပိုင်းနှင့် အလယ်ပိုင်းရှိ Iroquois Confederacy နယ်မြေတွင် မြေလှန်လှုပ်ရှားမှုကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။Iroquois ရွာ ၄၀ ကျော် ဖျက်ဆီးခံခဲ့ရပြီး ၎င်းတို့၏ ကောက်ပဲသီးနှံများနှင့် အစားအသောက်ဆိုင်များ ပျက်စီးသွားသဖြင့် လေ့လာရေးခရီး အကြီးအကျယ် အောင်မြင်ခဲ့သည်။ကမ်ပိန်းသည်ဗြိတိသျှကာကွယ်မှုကိုရှာဖွေရန် Iroquois 5,000 ကို Fort Niagara သို့ မောင်းနှင်ခဲ့သည်။စစ်ဆင်ရေးသည် စစ်ပြီးခေတ် အခြေချနေထိုင်ရန်အတွက် ဧရိယာကို လူနေလူနေနည်းစေကာ ကျယ်ပြန့်သော အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်၊ အနောက်ပန်ဆယ်ဗေးနီးယား၊ အနောက်ဗာဂျီးနီးယားနှင့် ကင်တပ်ကီတို့ကို စစ်ပြီးခေတ် အခြေချရန်အတွက် ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။ဤအသုံးအနှုန်းကို အငြင်းပွားနေသော်လည်း Iroquois ကို ချေမှုန်းရန် ကြိုးပမ်းမှုဖြစ်ပြီး လေ့လာရေးခရီး [ကို] လူမျိုးတုံးသတ်ဖြတ်မှုအဖြစ် ဖော်ပြရန် ကြိုးပမ်းမှုဖြစ်ကြောင်း အချို့သော ပညာရှင်တို့က စောဒကတက်ကြပြီး လေ့လာရေးခရီးကို ဆွေးနွေးရာတွင် အသုံးများခြင်းမရှိပေ။သမိုင်းပညာရှင် Fred Anderson က အဆိုပါလေ့လာရေးခရီးကို "လူမျိုးတုံးသုတ်သင်ခြင်းနဲ့ နီးစပ်သည်" ဟု ဖော်ပြသည်။[54] အချို့သော သမိုင်းပညာရှင်များသည် ရန်သူ၏ လုံးလုံးပျက်စီးခြင်းမှာ စားပွဲပေါ်တွင် ရှိသည်ဟူသော သဘောဖြင့် ဤလှုပ်ရှားမှုကို စုစုပေါင်းစစ်ပွဲ၏ သဘောတရားနှင့် ဆက်စပ်နေပါသည်။[55]
Stono Ferry တိုက်ပွဲ
Colonel Owen Roberts သေဆုံးမှု၊ 1779 Stono Ferry တိုက်ပွဲတွင် South Carolina Colonel Owen Roberts သေဆုံးခြင်း၏ သရုပ်ဖော်ပုံ။ ©Henry Benbridge
1779 Jun 20

Stono Ferry တိုက်ပွဲ

Rantowles, South Carolina, USA
အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း၊ တောင်ကယ်ရိုလိုင်းနားပြည်နယ် Charleston အနီး Stono Ferry တိုက်ပွဲသည် 1779 ခုနှစ် ဇွန်လ 20 ရက်နေ့တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Benjamin Lincoln ဦးဆောင်သော အမေရိကန်တပ်များသည် Stono Ferry တွင် ခိုင်ခံ့သော ဗြိတိသျှ နေရာကို တိုက်ခိုက်ခြင်းဖြင့် ဗြိတိသျှ စစ်ဆင်ရေးများကို နှောင့်ယှက်ရန် ရည်ရွယ်သည်။ကနဦး အမြတ်များသော်လည်း အမေရိကန်များသည် Colonel John Maitland မှ အမိန့်ပေးသော ဗြိတိသျှတပ်များကို ဖယ်ရှားခြင်းမပြုနိုင်ပေ။တိုက်ပွဲကြောင့် နှစ်ဖက်စလုံး သိသိသာသာ အသေအပျောက် ရှိခဲ့သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ဗျူဟာမြောက် ကူးတို့သင်္ဘောကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခြင်းကြောင့် ဗြိတိသျှ နည်းဗျူဟာ အောင်ပွဲဟု ယူဆခဲ့သည်။သို့သော်လည်း ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုများကြောင့် ဗြိတိသျှလေ့လာရေးခရီးများကို ခေတ္တရပ်တန့်ခဲ့ပြီး အမေရိကန်များကို တောင်ပိုင်းရုပ်ရှင်ရုံတွင် အနားယူခွင့်ပေးခဲ့သည်။
Tryon ရဲ့ စီးနင်းမှု
Tryon's raid ©Dan Nance
1779 Jul 1

Tryon ရဲ့ စီးနင်းမှု

New Haven, CT, USA
Tryon ၏စီးနင်းတိုက်ခိုက်မှုသည် 1779 ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လတွင်ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီးအမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်းဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ်ဝီလျံထရီယွန်ဦးဆောင်သောလူ 2700 သည် New Haven၊ Fairfield နှင့် Norwalk ၏ကွန်နက်တီကတ်ဆိပ်ကမ်းများကိုဝင်ရောက်စီးနင်းခဲ့သည်။စစ်ဘက်နှင့် အများသူငှာ စတိုးဆိုင်များ၊ ထောက်ပံ့ရေးအိမ်များနှင့် သင်္ဘောများအပြင် ကိုယ်ပိုင်အိမ်များ၊ ဘုရားကျောင်းများနှင့် အခြားအများပြည်သူဆိုင်ရာ အဆောက်အဦများကို ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။စီးနင်းမှုများကို ပြည်သူ့စစ်တပ်ဖွဲ့များက ထိရောက်စွာ ခုခံခြင်း မရှိခဲ့ပေ။အဆိုပါ စီးနင်းမှုသည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်၏ နယ်မြေခံတပ်ကို ပိုမိုထိရောက်စွာ ထိတွေ့ဆက်ဆံနိုင်သည့် မြေပြင်အနေအထားသို့ ဆွဲဆောင်နိုင်ရန် ဗြိတိသျှ စစ်ဦးစီးချုပ် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာဟင်နရီ ကလင်တန်က ရေးဆွဲထားသည့် ပိုကြီးမားသော မဟာဗျူဟာ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖြစ်သည်။နည်းဗျူဟာ မအောင်မြင်သဖြင့် နှစ်ဖက်စလုံးက ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ထရီယွန်၏ ပြင်းထန်သော လုပ်ရပ်အတွက် ဝေဖန်ခဲ့ကြသည်။စီးနင်းမှုတွင် စီးပွားရေး ထိခိုက်မှုများနှင့် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ထောက်ပံ့မှုများ ထိခိုက်ခဲ့သော်လည်း ကလင်တန်၏ ကြိုးပမ်းမှုများသည် ရေရှည် မဟာဗျူဟာ သက်ရောက်မှု မရှိခဲ့ပေ။
Stony Point ၏တိုက်ပွဲ
Stony Point ၏တိုက်ပွဲ ©J.H. Brightly
1779 Jul 16

Stony Point ၏တိုက်ပွဲ

Stony Point, New York, U.S.
Stony Point တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဇူလိုင် ၁၆၊ ၁၇၇၉ တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ကောင်းစွာစီစဉ်ထားပြီး ညအချိန်တိုက်ခိုက်မှုတွင် ဗိုလ်မှူးချုပ် "Mad Anthony" Wayne ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် အလွန်လေ့ကျင့်ထားသော George Washington ၏ Continental Army တပ်ဖွဲ့အုပ်စုတစ်စုသည် ဗြိတိသျှတပ်များအား Stony Point ရှိ ၎င်းတို့၏ကင်းစခန်းအား လျင်မြန်ပြီး ရဲရဲတောက် ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့သည်။ နယူးယောက်မြို့၏မြောက်ဘက် 30 မိုင် (48 ကီလိုမီတာ) ခန့်အကွာ York။တိုက်ကြီးတပ်အတွက် စိတ်ဓာတ်ရေးရာအရ အရေးပါသော အောင်ပွဲတစ်ခုအဖြစ် ထမ်းဆောင်ခဲ့သော တိုက်ပွဲတွင် ဗြိတိသျှတို့သည် ကြီးမားသော ဆုံးရှုံးမှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။ဗိုလ်ချုပ်ဝါရှင်တန်က တိုက်ပွဲအပြီးတွင် ခံတပ်အား လျင်မြန်စွာ ဘေးလွတ်ရာသို့ ရွှေ့ပြောင်းခိုင်းခဲ့သော်လည်း၊ ဤသော့ဖြတ်ကူးသည့်နေရာကို နောက်ပိုင်းတွင် စစ်ပွဲအတွင်း ကွန်တိန်နာတပ်များ၏ ယူနစ်များက Hudson မြစ်ကိုဖြတ်ကာ ဗြိတိသျှတို့ အောင်ပွဲခံရန် လမ်းကြောင်းပေါ်တွင် အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။
Penobscot လေ့လာရေးခရီး
1779 ခုနှစ် သြဂုတ်လ 14 ရက်နေ့တွင် Penobscot ပင်လယ်အော်ရှိ အမေရိကန်ရေတပ်ကို ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ ©Dominic Serres
1779 Jul 24 - Aug 16

Penobscot လေ့လာရေးခရီး

Penobscot Bay, Maine, USA
Penobscot Expedition သည် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း မက်ဆာချူးဆက်ပင်လယ်အော်ပြည်နယ်ကွန်ဂရက်မှစုဝေးနေသည့် အမေရိကန်ရေတပ်သင်္ဘော ၄၄ စင်းဖြစ်သည်။၁၇၇၉ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၁၉ ရက်နေ့တွင် ဘော့စတွန်မြို့မှ စစ်သင်္ဘော ၁၉ စင်းနှင့် ထောက်ပံ့ရေးသင်္ဘော ၂၅ စင်းသည် မိန်းခရိုင်ရှိ Penobscot ပင်လယ်အော်အထက်ပိုင်းသို့ အမေရိကန်ကိုလိုနီခေတ် မရိန်းတပ်သား ၁၀၀၀ ကျော် (Continental Marines နှင့် မရောယှက်ရ) နှင့် ပြည်သူ့စစ်များ တင်ဆောင်လာခဲ့သည်။ .ဗိုလ်မှူးကြီး Paul Revere ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် လူ ၁၀၀ အမြောက်တပ် တပ်လည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။လေ့လာရေးခရီး၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ၎င်းအား အစောပိုင်းတစ်လက သိမ်းပိုက်ခဲ့သော ဗြိတိသျှတို့ထံမှ ကမ်းခြေအလယ်ပိုင်း မိန်းပြည်နယ်ကို ပြန်လည်ထိန်းချုပ်ပြီး နယူးအိုင်ယာလန်ဟု အမည်ပြောင်းရန် ဖြစ်သည်။၎င်းသည် စစ်ပွဲ၏ အကြီးဆုံး အမေရိကန် ရေတပ် လေ့လာရေးခရီး ဖြစ်သည်။Penobscot နှင့် Bagadu မြစ်များအနီးရှိ ကုန်းတွင်းနှင့် ပင်လယ်ပြင်တွင် တိုက်ပွဲများသည် Castine, Maine ရှိ ဇူလိုင်လနှင့် သြဂုတ်လတွင် သုံးပတ်ကျော်ကြာ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။၎င်းသည် အမေရိကန်၏ အဆိုးရွားဆုံး ရေတပ်ရှုံးနိမ့်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ပြီး 162 နှစ်အကြာ 1941 ခုနှစ်တွင် ပုလဲဆိပ်ကမ်းအထိ ရှုံးနိမ့်ခဲ့သည်။ဇွန်လ 17 ရက်နေ့တွင်ဗြိတိသျှစစ်တပ်တပ်ဖွဲ့များသည်ဗိုလ်ချုပ် Francis McLean ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင်ဆင်းသက်ပြီး Penobscot ပင်လယ်အော်အထက်ပိုင်းရှိ Majabigwaduce ကျွန်းဆွယ်ရှိ Fort George ပတ် ၀ န်းကျင်ခံတပ်များကိုစတင်တည်ထောင်ခဲ့ပြီးကမ်းခြေ၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း၌စစ်အင်အားထူထောင်ရန်ရည်ရွယ်ချက်များဖြင့်စတင်ခဲ့သည်။ New Ireland ၏ ကိုလိုနီ ထူထောင်သည်။တုံ့ပြန်မှုအနေဖြင့်၊ မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်သည် Continental Congress ၏ပံ့ပိုးမှုအချို့ဖြင့် ၎င်းတို့အား နှင်ထုတ်ရန် စူးစမ်းလေ့လာမှုတစ်ရပ်ကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ဇူလိုင်လနှောင်းပိုင်းတွင် အမေရိကန်တပ်များ ဆင်းသက်လာပြီး မြေပြင်တပ်မှူး ဗိုလ်မှူးချုပ် Solomon Lovell နှင့် နယ်ခြားစောင့်တပ်မှူး Commodore Dudley Saltonstall တို့အကြား လေ့လာရေးခရီးစဉ် ထိန်းချုပ်မှုအပေါ် သဘောထားကွဲလွဲမှုများကြောင့် Fort George ကို ဝိုင်းထားရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ .ဗိုလ်ချုပ် McLean သည် Sir George Collier ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ဩဂုတ်လ 13 ရက်နေ့တွင် နယူးယောက်မှ ဗြိတိသျှ ကယ်ဆယ်ရေးရေယာဉ်တစ်စင်း ရောက်ရှိလာပြီး အမေရိကန်ရေတပ်ကို Penobscot မြစ်ကို ဖျက်ဆီးပစ်ရန် မောင်းနှင်လာသည်အထိ သုံးပတ်နီးပါးကြာအောင် ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့သည်။လေ့လာရေးခရီးမှ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူများသည် အစားအစာနှင့် လက်နက်အနည်းငယ်ဖြင့် မက်ဆာချူးဆက်ပြည်နယ်၏ လူနေထူထပ်သောနေရာများသို့ ကုန်းလမ်းခရီးဖြင့် ပြန်သွားခဲ့ကြသည်။
ပင်လယ်ကွေ့ကမ်းခြေလှုပ်ရှားမှု
မစ္စစ္စပီ အောက်ပိုင်းရှိ စပိန်တို့၏ တိုးတက်မှုကို သရုပ်ဖော်သည့် ပန်းချီကား ©Augusto Ferrer-Dalmau
1779 Aug 1

ပင်လယ်ကွေ့ကမ်းခြေလှုပ်ရှားမှု

Pensacola, FL, USA
ပင်လယ်ကွေ့ကမ်းရိုးတန်းလှုပ်ရှားမှု သို့မဟုတ် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲတွင် အနောက်ဖလော်ရီဒါကို စပိန်အောင်နိုင်မှုသည် စပိန်လူဝီစီယားနားပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Bernardo de Gálvez မှ အဓိကညွှန်ကြားသည့် စစ်ရေးစစ်ဆင်ရေးများဖြစ်သည်။၁၇၇၉ တွင် ဗြိတိန်နှင့် စပိန်တို့ စစ်ဖြစ်ပြီးနောက် များမကြာမီ မစ္စစ္စပီမြစ်တွင် ဗြိတိသျှတို့၏ ရပ်တည်ချက်များကို စစ်ဆင်ရေးဖြင့် စတင်ခဲ့ပြီး Gálvez သည် အနောက်ဖလော်ရီဒါကို သိမ်းပိုက်အောင်မြင်ပြီး 1781 ခုနှစ်တွင် Pensacola ကို အောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။
Fort Bute ကိုဖမ်းယူ
Capture of Fort Bute ©José Ferre-Clauzel
1779 Sep 7

Fort Bute ကိုဖမ်းယူ

East Baton Rouge Parish, LA, U
Fort Bute ကို သိမ်းပိုက်ခြင်းသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲတွင် စပိန်နှင့် အမေရိကန်တို့ ဘက်မှ ဝင်ရောက် စွက်ဖက်မှုကို ဖွင့်ပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။စပိန်ပုံမှန်စစ်တပ်၊ Acadian ပြည်သူ့စစ်နှင့် Gilbert Antoine de St. Maxent လက်အောက်ရှိ မွေးရပ်မြေခွန်များကို စုစည်းကာ စပိန်လူဝီစီယားနားပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Bernardo de Gálvez သည် ၁၇၇၉ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၇ ရက်နေ့တွင် Bayou Manchac ရှိ ဗြိတိသျှနယ်ခြားမှတ်တိုင်ငယ်ကို ဝင်ရောက်သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။
Pontchartrain ရေကန်တိုက်ပွဲ
Battle of Lake Pontchartrain ©Anonymous
1779 Sep 10

Pontchartrain ရေကန်တိုက်ပွဲ

Lake Pontchartrain, Louisiana,
Pontchartrain ရေကန်တိုက်ပွဲသည် အင်္ဂလိပ်-စပိန်စစ်ပွဲ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သော စက်တင်ဘာ ၁၀ ရက်၊ ၁၇၇၉ တွင် သင်္ဘောတစ်စင်းတည်း လှုပ်ရှားမှုဖြစ်သည်။၎င်းသည် ဗြိတိန်၏ စစ်ပွဲအတွင်း HMS West Florida နှင့် Continental Navy Schooner USS Morris နှင့် ထိုအချိန်က ဗြိတိသျှအနောက်ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်ရှိ Pontchartrain ရေပြင်တွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။အနောက်ဖလော်ရီဒါပြည်နယ် ရေကန်ကြီး Pontchartrain တွင် ကင်းလှည့်နေစဉ် Continental Navy Captain William Pickles ဦးဆောင်သော စပိန်နှင့် အမေရိကန် သင်္ဘောသားများ New Orleans မှ ထွက်ခွာလာသော Morris နှင့် ကြုံတွေ့ရစဉ်။Morris ၏ သင်္ဘောသား ကြီးသည် အနောက်ဖလော်ရီဒါသို့ အောင်မြင်စွာ တက်လာပြီး ၎င်း၏ ကပ္ပတိန် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Payne တွင် သေလောက်အောင် ဒဏ်ရာများ ရရှိခဲ့သည်။အနောက်ဖလော်ရီဒါကို သိမ်းပိုက်လိုက်ခြင်းသည် ရေကန်ပေါ်တွင် ဗြိတိန်ရေတပ်တည်ရှိမှုကို ချေမှုန်းပစ်ခဲ့ပြီး အနောက်ဖလော်ရီဒါ၏ အနောက်ဘက်ခြမ်းတွင် ဗြိတိသျှတို့ ထိန်းချုပ်မှု အားနည်းနေပြီဖြစ်သည်။
Baton Rouge တိုက်ပွဲ
Battle of Baton Rouge ©Osprey Publishing
1779 Sep 12

Baton Rouge တိုက်ပွဲ

Baton Rouge, LA, USA

Baton Rouge တိုက်ပွဲသည် 1779 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 21 ရက်နေ့တွင် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သော အင်္ဂလိပ်-စပိန်စစ်ပွဲအတွင်း ခေတ္တဝိုင်းရံထားခြင်းဖြစ်သည်။ Baton Rouge သည် Bernardo de Gálvez ၏ ဗြိတိသျှအနောက်ဖလော်ရီဒါသို့ ချီတက်စဉ်တွင် စပိန်လက်နက်ဖြင့် ကျဆုံးခဲ့သော ဒုတိယတပ်စခန်းဖြစ်သည်။

Savannah ၏ဝိုင်းရံ
Savannah ကိုတိုက်ခိုက် ©A. I. Keller
1779 Oct 18

Savannah ၏ဝိုင်းရံ

Savannah, Georgia, United Stat
Savannah ၏ဝိုင်းရံခြင်း သို့မဟုတ် Savannah ဒုတိယတိုက်ပွဲသည် ၁၇၇၉ ခုနှစ်တွင် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ (1775-1783) ၏ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံမှုဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်တွင်၊ ဂျော်ဂျီယာနိုင်ငံ၊ Savannah မြို့အား ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး Archibald လက်အောက်ရှိ ဗြိတိသျှနယ်လှည့်တပ်များက သိမ်းပိုက်ခြင်းခံခဲ့ရသည်။ ကင်းဘဲလ်။ဆဗားနားမြို့ကို စက်တင်ဘာ ၁၆ ရက်မှ ၁၇၇၉ ခုနှစ် အောက်တိုဘာ ၁၆ ရက်အထိ ပြန်လည်သိမ်းပိုက်ရန် ဖရန်ကို-အမေရိကန် ပူးပေါင်းကြိုးပမ်းမှုတစ်ခု ပါဝင်ခဲ့သည်။ အောက်တိုဘာ ၉ ရက်တွင် ဗြိတိသျှတို့၏ ဝိုင်းရံခြင်းလုပ်ငန်းကို ကြီးမားသော ထိုးစစ်ဆင်မှု မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။တိုက်ခိုက်မှုအတွင်း အမေရိကန်ဘက်ခြမ်းရှိ ပေါင်းစပ်တပ်သားတပ်များကို ဦးဆောင်သည့် ပိုလန်ခေါင်းဆောင် Count Casimir Pulaski သည် သေလောက်အောင် ဒဏ်ရာရခဲ့သည်။ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်မှု မအောင်မြင်သဖြင့် ဝိုင်းရံခြင်းကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ပြီး စစ်ပွဲပြီးဆုံးခါနီး ၁၇၈၂ ခုနှစ် ဇူလိုင်လအထိ ဗြိတိသျှတို့က ဆာဗားနားကို ဆက်လက်ထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။1779 ခုနှစ်တွင် Saint-Domingue (နောက်ပိုင်းတွင်ဟေတီဖြစ်လာသောပြင်သစ်ကိုလိုနီဖြစ်လာသော) မှတပ်သားသစ် 500 ကျော်သည်ပြင်သစ်မှူးကြီး Charles Hector, Comte d'Estaing ၏အလုံးစုံကွပ်ကဲမှုအောက်တွင်, Savannah ၏သိမ်းပိုက်မှုအတွင်းဗြိတိသျှစစ်တပ်အားအမေရိကန်ကိုလိုနီတပ်များနှင့်ပူးပေါင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ .ဤသည်မှာ အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွက် အထင်ရှားဆုံးသော နိုင်ငံခြားရေး ပံ့ပိုးမှုများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။[56] ဤ ပြင်သစ်-ကိုလိုနီ တပ်ဖွဲ့ကို ခြောက်လ အစောပိုင်းက ထူထောင်ခဲ့ပြီး လူဖြူအရာရှိများက ဦးဆောင်ခဲ့သည်။လူမည်းများထံမှ လူသစ်စုဆောင်းမှုများတွင် အသားအရောင် ကင်းစင်သော အမျိုးသားများနှင့် ၎င်းတို့၏ လွတ်လပ်မှုကို ရှာဖွေသည့် ကျွန်များ ပါဝင်သည်။[57]
Cape St. Vincent တိုက်ပွဲ
Cape St. Vincent မှ လရောင်တိုက်ပွဲ ©Richard Paton
1780 Jan 16

Cape St. Vincent တိုက်ပွဲ

Cape St. Vincent, Sagres, Port
ကိပ်စိန့်ဗင်းဆင့်တိုက်ပွဲ (စပိန်- Batalla del Cabo de San Vicente) သည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဇန်နဝါရီ 16 1780 တွင် ပေါ်တူဂီတောင်ပိုင်းကမ်းရိုးတန်းတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော ရေတပ်တိုက်ပွဲဖြစ်သည်။ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Sir George Rodney လက်အောက်ရှိ ဗြိတိသျှရေတပ်သည် Don Juan de Lángara လက်အောက်ရှိ စပိန်တပ်ခွဲကို အနိုင်ယူခဲ့သည်။တိုက်ပွဲကို Moonlight Battle (batalla a la luz de la luna) ဟု ရည်ညွှန်းပြီး ညဘက်တွင် ဖြစ်ပွားလေ့ရှိသော Age of Sail တွင် ရေတပ်တိုက်ပွဲများအတွက် အထူးအဆန်းဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ယင်းသည် စစ်ပွဲအတွင်း ၎င်းတို့၏ဥရောပရန်သူများကို အနိုင်ယူကာ ဗြိတိသျှတို့အတွက် ပထမဆုံးသော အဓိကရေတပ်အောင်ပွဲဖြစ်ပြီး စစ်သင်္ဘောများ၏ ကြေးနီဖုံးသည့်တန်ဖိုးကို သက်သေပြခဲ့သည်။
Fort Charlotte တိုက်ပွဲ
Battle of Fort Charlotte ©Gilles Boué
1780 Mar 2

Fort Charlotte တိုက်ပွဲ

Mobile, Alabama, USA
Fort Charlotte တိုက်ပွဲ သို့မဟုတ် Fort Charlotte ၏ ဝိုင်းရံခြင်းမှာ စပိန်ဗိုလ်ချုပ် Bernardo de Gálvez မှ Mobile ဆိပ်ကမ်းကို စောင့်ကြပ်နေသော ဗြိတိသျှခံတပ်များ (ထိုစဉ်က ဗြိတိသျှ အနောက်ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်၊ ယခု အလာဘားမား) တွင် နှစ်ပတ်ကြာ ဝိုင်းရံထားခြင်းဖြစ်သည်။ ၁၇၇၉-၁၇၈၃ အင်္ဂလိပ်-စပိန်စစ်ပွဲအတွင်း။Fort Charlotte သည် စပိန်လူဝီစီယားနားရှိ New Orleans ကို ခြိမ်းခြောက်နိုင်သည့် နောက်ဆုံးလက်ကျန် ဗြိတိသျှနယ်ခြားစောင့်တပ်ဖြစ်သည်။၎င်း၏ ပြိုလဲမှုသည် ဗြိတိသျှတို့ကို အနောက်ဖလော်ရီဒါ၏ အနောက်ဘက်ခြမ်းမှ တွန်းပို့ခဲ့ပြီး အနောက်ဖလော်ရီဒါတွင် ဗြိတိသျှစစ်တပ်၏ တည်ရှိမှုကို ၎င်း၏မြို့တော် ပန်ဆာကိုလာသို့ လျှော့ချခဲ့သည်။Gálvez ၏စစ်တပ်သည် ဇန်နဝါရီ ၂၈၊ ၁၇၈၀ တွင် သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးရေယာဉ်ငယ်တစ်ခုဖြင့် နယူးအော်လန်းမှ ရွက်လွှင့်လာခဲ့သည်။ ဖေဖော်ဝါရီ ၂၅ တွင် စပိန်လူမျိုးများသည် ခံတပ် Charlotte အနီးသို့ ဆိုက်ရောက်လာခဲ့သည်။စပိန်၏ ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်မှုသည် တံတိုင်းများကို ကျိုးပေါက်သွားသည်အထိ အရေအတွက်များသော ဗြိတိသျှတပ်က ခေါင်းမာမာဖြင့် ခုခံခဲ့သည်။မြို့စောင့်တပ်မှူး ကပ္ပတိန် Elias Durnford သည် Pensacola ထံမှ သက်သာရာရရန် အချည်းနှီး စောင့်ဆိုင်းခဲ့သော်လည်း လက်နက်ချရန် ဖိအားပေးခံခဲ့ရသည်။၎င်းတို့၏ သိမ်းဆည်းမှုသည် Mobile Bay ၏ အနောက်ဘက်ကမ်းကို လုံခြုံစေပြီး Pensacola ကို စပိန်စစ်ဆင်ရေးအတွက် လမ်းဖွင့်ပေးခဲ့သည်။
Charleston ၏ဝိုင်းရံ
Siege of Charleston (1780) ၏ သရုပ်ဖော်ပုံ။ ©Alonzo Chappel
1780 Mar 29 - May 12

Charleston ၏ဝိုင်းရံ

Charleston, South Carolina
Charleston ၏ဝိုင်းရံမှုသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း မတ်လ 29 ရက်နေ့မှ မေလ 12 ရက်နေ့အထိ တိုက်ပွဲများဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး ဗြိတိန်၏အဓိကပါဝင်ပတ်သက်မှုနှင့် အဓိကအောင်မြင်မှုဖြစ်သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် 1777 နှောင်းပိုင်းတွင် ၎င်းတို့၏ မြောက်ပိုင်းဗျူဟာ ပြိုကျပြီး 1778 ခုနှစ်တွင် Philadelphia မှ ဆုတ်ခွာပြီးနောက် အမေရိကန်တောင်ပိုင်း ကိုလိုနီများဆီသို့ ၎င်းတို့၏ အာရုံကို ကူးပြောင်းခဲ့သည်။ခြောက်ပတ်ခန့် ဝိုင်းရံပြီးနောက်တွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဘင်ဂျမင်လင်ကွန်းသည် Charleston မြို့စောင့်တပ်ကို ကွပ်ကဲကာ သူ၏တပ်များကို ဗြိတိသျှတို့ထံ လက်နက်ချခဲ့သည်။ဒါဟာ စစ်ပွဲရဲ့ အဆိုးရွားဆုံး အမေရိကန် ရှုံးနိမ့်မှုတွေထဲက တစ်ခုပါ။
Monck's Corner တိုက်ပွဲ
Monck's Corner တိုက်ပွဲ ©Graham Turner
1780 Apr 14

Monck's Corner တိုက်ပွဲ

Moncks Corner, South Carolina,
ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး Banastre Tarleton ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် သစ္စာခံဗြိတိသျှတပ်သားများသည် Monck's Corner တွင် တပ်စွဲထားသော အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့ကို အံ့အားသင့်စေကာ ၎င်းတို့အား မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။ဒီလုပ်ရပ်က Benjamin Lincoln ရဲ့ ဝိုင်းထားတဲ့ စစ်တပ်အတွက် လွတ်မြောက်ရာလမ်းကို ဖြတ်တောက်လိုက်ပါတယ်။ဗြိတိသျှတပ်မ တော်နှင့် ဒု Col. Col. James Webster ဦးဆောင်သော ၃၃ ခြေနှင့် ၆၄ ခြေတော်အပြင်၊ တပ်ဖွဲ့တွင် သစ္စာစောင့်သိသူများ၊ ဗိုလ်မှူး ပက်ထရစ် ဖာဂူဆန် ဦးဆောင်သော အမေရိကန် စေတနာ့ဝန်ထမ်း များလည်း ပါဝင်သည်။
စိန့်လူးဝစ်တိုက်ပွဲ
၁၇၈၀ ခုနှစ် စိန့်လူးဝစ်ရွာကို အိန္ဒိယက တိုက်ခိုက်မှု ©Oscar E. Berninghaus
1780 May 25

စိန့်လူးဝစ်တိုက်ပွဲ

St. Louis, MO, USA
စိန့်လူးဝစ်တိုက်ပွဲသည် ၁၇၆၃ ခုနှစ် ပါရီစာချုပ်အပြီး မေလ ၂၆ ရက် ၁၇၈၀ တွင် စပိန်လူဝီစီယားနားတွင် ပြင်သစ်အခြေချနေထိုင်သည့် ပြင်သစ်အခြေချနေထိုင်ရာ မစ္စစ္စပီမြစ် အနောက်ဘက်ကမ်းတွင် တည်ထောင်ခဲ့သော စိန့်လူးဝစ်တိုက်ပွဲသည် မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။ အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ။ဗြိတိသျှပြည်သူ့စစ် တပ်မှူးဟောင်းတစ်ဦးသည် အိန္ဒိယလူမျိုးများ၏ အဓိကအင်အားစုကို ဦးဆောင်ကာ အခြေချနေထိုင်ရာနေရာကို တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။စပိန်လူဝီစီယားနားပြည်နယ် ဒုတိယအုပ်ချုပ်ရေးမှူး Fernando de Leyba သည် ဒေသခံပြည်သူ့စစ်များကို တတ်နိုင်သမျှ ခိုင်ခံ့စေရန်နှင့် တိုက်ခိုက်မှုကို အောင်မြင်စွာ ခုခံနိုင်စေရန် ဦးဆောင်ခဲ့သည်။မစ္စစ္စပီ၏ တစ်ဖက်ကမ်းတွင် Patriot Virginians များ သိမ်းပိုက်ထားသော အနီးနားရှိ ဗြိတိသျှ ကိုလိုနီ ကင်းစခန်းဟောင်း Cahokia ကို ဒုတိယအကြိမ် တပြိုင်နက် တိုက်ခိုက်ခြင်းကိုလည်း ပယ်ချခဲ့သည်။ဆုတ်ခွာသွားသော အိန္ဒိယလူမျိုးများသည် ကောက်ပဲသီးနှံများကို ဖျက်ဆီးကာ အကာအကွယ်ဧရိယာအပြင်ဘက်တွင် အရပ်သားများကို ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် ၎င်းတို့၏မြစ်ကြောင်းကို ခုခံကာကွယ်ရန် ပျက်ကွက်ခဲ့ပြီး စစ်ပွဲအတွင်း မစ္စစ္စပီမြစ်ကို ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးပမ်းမှုများကို ထိရောက်စွာ အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။
Waxhaw လူသတ်ပွဲ
Waxhaw လူသတ်ပွဲ ©Graham Turner
1780 May 29

Waxhaw လူသတ်ပွဲ

Buford, South Carolina, USA
Waxhaw အစုလိုက်အပြုံလိုက်သတ်ဖြတ်မှုသည် 1780 ခုနှစ် မေလ 29 ရက်နေ့တွင် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း Abraham Buford ဦးဆောင်သော Continental Army Force နှင့် ဗြိတိသျှအရာရှိ Banastre Tarleton ဦးဆောင်သော အဓိကသစ္စာစောင့်သိတပ်ဖွဲ့တို့အကြား Lancaster၊ South Carolina အနီးတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။Buford သည် လက်နက်ချရန် ကနဦးတောင်းဆိုချက်ကို ငြင်းဆိုခဲ့သော်လည်း တာလီတန်၏တပ်သားများ၏ တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသောအခါ အများအပြားက လက်နက်ချရန် ၎င်းတို့၏လက်များကို ပစ်ချခဲ့ကြသည်။Buford သည် လက်နက်ချရန် ကြိုးစားပုံရသည်။သို့သော်လည်း အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးကာလအတွင်း ဗြိတိသျှတပ်မှူး Tarleton သည် ၎င်း၏မြင်းပြုတ်ကျကာ ထောင်ချောက်ဆင်ခံခဲ့ရသည်။ဤနည်းဖြင့် အပစ်အခတ်ရပ်စဲရေးကို သစ္စာခံသူများနှင့် ဗြိတိသျှတပ်များက ဒေါသတကြီး ဖြိုခွင်းခဲ့ပြီး အမေရိကန်တို့အပေါ် ကျရောက်ခဲ့သည်။[58]Tarleton သည် သူ၏မြင်းသေအောက်တွင် ပိတ်မိနေချိန်တွင် ဗြိတိသျှတို့က ခုခံခြင်းမရှိသော စစ်သားများအပါအဝင် ကွန်တီနယ်တပ်သားများကို ဆက်လက်သတ်ဖြတ်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့က သူပုန်များကို လေးပုံတစ်ပုံ ပေးခဲ့သည်။Continentals 400 သို့မဟုတ် ထို့ထက်မက 113 ဓားဖြင့်သေဆုံးကာ 150 ဒဏ်ရာပြင်းထန်စွာ မလှုပ်ရှားနိုင်ဘဲ ဗြိတိသျှနှင့် သစ္စာစောင့်သိသူများသည် အကျဉ်းသား 53 ဦးကို ဖမ်းဆီးခဲ့သည်။ထို့နောက် "Tarleton's quarter" သည် အကျဉ်းသားများကို ခေါ်ဆောင်ရန် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ်တွင် နောက်ဆက်တွဲတိုက်ပွဲများတွင် ထင်ရှားသောအကျဉ်းသားများကို ယူဆောင်ရန် နှစ်ဖက်စလုံးအတွက် ရှားပါးလာသည်။Waxhaws တိုက်ပွဲသည် စစ်သားစုဆောင်းမှုကို အားကောင်းစေရန်နှင့် ဗြိတိသျှတို့အပေါ် မကျေမနပ်ဖြစ်ရန် သွေးထိုးလှုံ့ဆော်ရန် Continental Army ၏ ပြင်းထန်သော ဝါဒဖြန့်လှုပ်ရှားမှု၏ ဘာသာရပ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။Lord Cornwallis သည် Yorktown တွင်လက်နက်ချပြီးနောက်တွင်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Washington နှင့်ထမင်းစားရန်ဖိတ်ကြားခြင်းမရှိသောတစ်ခုတည်းသောဗြိတိန်အရာရှိမှာ Tarleton ဖြစ်သည်။
Connecticut လယ်ယာတိုက်ပွဲ
Connecticut လယ်ယာတိုက်ပွဲ ©Anonymous
1780 Jun 7

Connecticut လယ်ယာတိုက်ပွဲ

Union Township, New Jersey, US
Connecticut နှင့် Concur သည် ဇွန်လ 7 ရက် 1780 တွင် ဆင်နွှဲခဲ့သော တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း မြောက်ပိုင်းကိုလိုနီနယ်မြေရှိ ဗြိတိသျှနှင့် အမေရိကန်တပ်များအကြား နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။New York City ရှိ ဗြိတိသျှမြို့စောင့်တပ်မှူး Hessian General Wilhelm von Knyphausen သည် New Jersey၊ Morristown ရှိ အဓိက Continental Army တပ်စခန်းသို့ ရောက်ရှိရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။Knyphausen ၏ တိုးတက်မှုကို နယူးဂျာစီပြည်နယ် ကွန်နက်တီကပ်လယ်ယာများ (ယနေ့ခေတ် ပြည်ထောင်စုမြို့နယ်) တွင် ပြည်သူ့စစ်အဖွဲ့များမှ ပြင်းပြင်းထန်ထန်တွေ့ဆုံခဲ့ပါသည်။တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ခုခံပြီးနောက် ပြည်သူ့စစ်များကို ဆုတ်ခွာခိုင်းသော်လည်း ၎င်းမတိုင်မီ တိုက်ပွဲနှင့် တိုက်ပွဲများက Knyphausen ၏ ရှေ့တိုးရေးကို လုံလောက်စွာ နှောင့်နှေးစေခဲ့သည်။Morristown သည် ပို၍ပင် ခုခံမှုဖြင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်မည်ကို သိရှိပြီးနောက် Knyphausen သည် New York သို့ ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။
Springfield ၏တိုက်ပွဲ
Springfield ၏တိုက်ပွဲ ©John Ward Dunsmore
1780 Jun 23

Springfield ၏တိုက်ပွဲ

Union County, New Jersey, USA
Springfield တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဇွန်လ 23 ရက်၊ 1780 ခုနှစ်၊ နယူးဂျာစီပြည်နယ်၊ ယူနီယံကောင်တီတွင် ဆင်နွှဲခဲ့သည်။Connecticut Farms တိုက်ပွဲအပြီး၊ ဇွန်လ 7 ရက်၊ 1780 တွင် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Wilhelm၊ Baron von Knyphausen သည် Morristown၊ New Jersey၊ Knyphausen တွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး George Washington ၏ စစ်တပ်ကို တိုက်ခိုက်ရန် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Wilhelm နှင့် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Sir Henry Clinton တို့ကို တားဆီးခဲ့သည်။ မြောက်အမေရိကတွင် ဒုတိယအကြိမ် ကြိုးပမ်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။[59] ဗြိတိသျှတို့သည် အစပိုင်းတွင် ရှေ့တိုးနိုင်ခဲ့သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် အသစ်ရောက်ရှိလာသော သူပုန်တပ်များ၏ မျက်နှာစာတွင် ၎င်းတို့သည် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အောင်ပွဲရခဲ့ပြီး ဆုတ်ခွာသွားခဲ့ရသည်။တိုက်ပွဲသည် နယူးဂျာစီတွင် ဗြိတိသျှတို့၏ ရည်မှန်းချက်များကို ထိရောက်စွာ အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။[60]
Hanging Rock တိုက်ပွဲ
Hanging Rock တိုက်ပွဲ ©Dan Nance
1780 Aug 6

Hanging Rock တိုက်ပွဲ

Lancaster County, South Caroli
ဗြိတိသျှတို့သည် တောင်ကယ်ရိုလိုင်းနားနှင့် ဂျော်ဂျီယာတို့ကို လုံးလုံးလျားလျား ထိန်းချုပ်ထားပြီး သစ္စာခံများကို စုဆောင်းရန်နှင့် Patriot သဘောထားကွဲလွဲမှုများကို နှိမ်နှင်းရန်အတွက် ပြည်နယ်နှစ်ခုစလုံး၏ အတွင်းပိုင်းရှိ ကင်းစခန်းများ ထူထောင်ခဲ့သည်။ဤကင်းစခန်းများထဲမှ တစ်ခုကို ယနေ့ Heath Springs တောင်ဘက်ရှိ Lancaster ကောင်တီရှိ Hanging Rock တွင် တည်ထောင်ထားသည်။ဩဂုတ်လ 1 ရက် 1780 တွင် Sumter သည် Catawba မြစ်အနောက်ဘက်ရှိ Hanging Rock ၏အနောက်ဘက် Rocky Mount တွင်ဗြိတိသျှကင်းစခန်းကိုတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ဤတိုက်ခိုက်မှု၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအနေဖြင့် Sumter သည် Hanging Rock တွင် ကွဲပြားသောတိုက်ခိုက်မှုတစ်ခုတွင် Major Davie ကို ခွဲထုတ်ခဲ့သည်။Davie သည် ခိုင်ခံ့သောအိမ်တစ်လုံးကို တိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီး မြင်းကောင်ရေ ၆၀ နှင့် လက်နက်အများအပြားကို ဖမ်းမိခဲ့ပြီး ဗြိတိန်ကို အသေအပျောက်များစေခဲ့သည်။သို့သော် ယင်းက ထိုမြို့စောင့်တပ်ကို အားဖြည့်ရန်အတွက် Hanging Rock မှ ဗြိတိသျှတပ်များ စေလွှတ်ခြင်းမှ တားဆီးခြင်း မပြုခဲ့ပေ။Rocky Mount ကို တိုက်ခိုက်ခြင်း မအောင်မြင်ပြီးနောက်၊ Sumter သည် အားပျော့သော Hanging Rock စခန်းအား တိုက်ခိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။တိုက်ပွဲ၏အရှိန်တွင် Major Carden သည် အာရုံကြောများဆုံးရှုံးကာ သူ၏အငယ်တန်းအရာရှိတစ်ဦးထံ လက်နက်ချခဲ့သည်။ဒါက အမေရိကန်တွေအတွက် အဓိက အချိုးအကွေ့တစ်ခုပါ။တစ်ကြိမ်တွင်၊ Legion ခြေလျင်တပ်ရင်းမှ ဗိုလ်ကြီး Rousselet သည် စွဲချက်တစ်ခုကို ဦးဆောင်ပြီး Sumter ၏လူများစွာကို ပြန်ခိုင်းခဲ့သည်။ခဲယမ်းမီးကျောက်များ မရှိခြင်းကြောင့် Sumter သည် ဗြိတိသျှတို့ကို လုံးလုံး ချေမှုန်းပစ်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။တိုက်ပွဲသည် ၃ နာရီကြာ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး အပူဒဏ်နှင့် ရေငတ်ခြင်း ကြောင့် အမျိုးသားအများအပြား မူးမေ့လဲသွားခဲ့သည်။
Camden တိုက်ပွဲ
Camden ၏တိုက်ပွဲ;De Kalb သေဆုံးခြင်း ©Alonzo Chappel
1780 Aug 16

Camden တိုက်ပွဲ

Kershaw County
Camden တိုက်ပွဲ (သြဂုတ်လ 16 ရက်၊ 1780) သည် Camden Court House ၏ တိုက်ပွဲဟုလည်း လူသိများသော၊ သည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ တောင်ပိုင်းပြဇာတ်တွင် ဗြိတိသျှတို့အတွက် အဓိက အောင်ပွဲဖြစ်သည်။ဩဂုတ်လ 16 ရက် 1780 တွင် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles လက်အောက်ရှိ ဗြိတိသျှတပ်များသည် Lord Cornwallis မှ Major General Horatio Gates ဦးဆောင်သော ကိန်းဂဏာန်းသာလွန်သော US တပ်ဖွဲ့များကို ဖြတ်ကျော်ကာ Camden၊ South Carolina ၏မြောက်ဘက် လေးမိုင်အကွာတွင်ရှိကာ Charleston ကို သိမ်းပိုက်ပြီးနောက် ကာရိုလိုင်းနားတွင် ဗြိတိသျှတို့ သိမ်းပိုက်မှုကို အားကောင်းစေသည်။ .ထိုလမ်းကြောင်းသည် လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်က Saratoga တွင် ဗြိတိန်ရှုံးနိမ့်မှုတွင် အမေရိကန်တပ်များကို ကွပ်ကဲခြင်းအတွက် လူသိများသော အမေရိကန်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Gates အတွက် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရ အရှက်ရစေသည့် ရှုံးနိမ့်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။သူ၏စစ်တပ်သည် အင်အားနှစ်ဆရှိသော ဗြိတိသျှတပ်များထက် ကြီးကျယ်သော ကိန်းဂဏာန်းသာလွန်မှုကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော်လည်း သူ၏ကွပ်ကဲမှုမှာ အရှုပ်အထွေးအဖြစ် မြင်သည်။တိုက်ပွဲအပြီးတွင် သူ၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များက အထင်အမြင်သေးခံရပြီး ကွင်းဆင်းမိန့်ကို ဘယ်တော့မှ ထပ်မလုပ်တော့ပါ။သို့သော် သူ၏နိုင်ငံရေးဆက်နွှယ်မှုများသည် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ စုံစမ်းမေးမြန်းမှုများ သို့မဟုတ် စစ်ခုံရုံးများ၏ အကျပ်အတည်းကို ရှောင်ရှားရန် ကူညီပေးခဲ့သည်။
Kings တောင်တန်းတိုက်ပွဲ
Kings Mountain တိုက်ပွဲတွင် ဗြိတိန်ဗိုလ်မှူး Patrick Ferguson သေဆုံးမှုကို သရုပ်ဖော်ထားသည်။ ©Alonzo Chappel
1780 Oct 7

Kings တောင်တန်းတိုက်ပွဲ

South Carolina, USA
Kings Mountain တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း တောင်ကာရိုလိုင်းနားရှိ မျိုးချစ်များနှင့် သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်များအကြား စစ်ရေးအရ ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုဖြစ်ပြီး မျိုးချစ်များအတွက် အဆုံးအဖြတ် အောင်ပွဲရခဲ့သည်။တိုက်ပွဲသည် ၁၇၈၀ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၇ ရက်၊ ယနေ့ခေတ် Kings Mountain မြို့၏ တောင်ဘက် ၉ မိုင် (၁၄ ကီလိုမီတာ) အကွာတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။တောင်ကယ်ရိုလိုင်းနားပြည်နယ်၊ Cherokee ကောင်တီ ကျေးလက်ဒေသတွင် Patriot ပြည်သူ့စစ်သည် 71st Foot of British Major Patrick Ferguson ကွပ်ကဲသော သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်ကို အနိုင်ယူခဲ့သည်။အဆိုပါတိုက်ပွဲကို "စစ်ပွဲ၏အကြီးဆုံးအမေရိကန်တိုက်ပွဲ" အဖြစ်ဖော်ပြခဲ့သည်။[61]ဖာဂူဆန်သည် ၁၇၈၀ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလအစောပိုင်းတွင် မြောက်ကာရိုလိုင်းနားသို့ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်များအတွက် တပ်ဖွဲ့ဝင်များစုဆောင်းကာ Lord Cornwallis ၏ အဓိကအင်အားစုကို ကာကွယ်ရန် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။Ferguson သည် Patriot ပြည်သူ့စစ်များကို လက်နက်ချရန် သို့မဟုတ် အကျိုးဆက်များကို ခံစားရန် စိန်ခေါ်ခဲ့သည်။တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် Benjamin Cleveland၊ James Johnston၊ William Campbell၊ John Sevier၊ Joseph McDowell နှင့် Isaac Shelby ဦးဆောင်သော Patriot ပြည်သူ့စစ်များသည် ဖာဂူဆန်နှင့် သူ၏တပ်ဖွဲ့များကို တိုက်ခိုက်ရန် စုဝေးခဲ့ကြသည်။လာမယ့်တိုက်ခိုက်မှုအတွက် ထောက်လှမ်းရေးက ဖာဂူဆန်က Lord Cornwallis ရဲ့ စစ်တပ်ကို ဘေးကင်းရာကနေ ဆုတ်ခွာဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။သို့သော်လည်း မျိုးချစ်များသည် တောင်ကာရိုလိုင်းနားနယ်စပ်အနီးရှိ Kings Mountain တွင် သစ္စာစောင့်သိသူများနှင့် ဖမ်းမိခဲ့သည်။လုံးဝ အံ့အားသင့်စရာဖြစ်သဖြင့် Patriot ပြည်သူ့စစ်များသည် သစ္စာခံများကို တိုက်ခိုက်ပြီး ဝိုင်းရံကာ ပြင်းထန်သော အသေအပျောက်များ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။တစ်နာရီကြာ တိုက်ပွဲအပြီးတွင် ဖာဂူဆန်သည် Patriot မျဉ်းကို ချိုးဖျက်ရန် ကြိုးပမ်းရင်း သေနတ်ဖြင့် ပစ်ခတ်ခံရပြီးနောက် ၎င်း၏လူများ လက်နက်ချခဲ့သည်။အချို့သော မျိုးချစ်များသည် ၎င်းတို့၏ အရာရှိများသည် ၎င်းတို့၏ အမျိုးသားများကို ပြန်လည်ထိန်းချုပ်နိုင်သည်အထိ လေးပုံတစ်ပုံမျှ မပေးဘဲ၊၎င်းတို့သည် Waxhaws တိုက်ပွဲတွင် Banastre Tarleton ၏ ပြည်သူ့စစ်အဖွဲ့မှ သတ်ဖြတ်မှုများအတွက် လက်စားချေရန် ကြိုးပမ်းနေကြောင်း၊ "Remember Tarleton's Quarter" ဟူသော ဆောင်ပုဒ်ဖြင့် ပြောကြားခဲ့သည်။အောင်ပွဲခံသော်လည်း မျိုးချစ်များသည် Cornwallis ၏ အရှိန်အဟုန်ကိုကြောက်ရွံ့သောကြောင့် ထိုဒေသမှ အမြန်ဆုတ်ခွာခဲ့ရသည်။နောက်ပိုင်းတွင် သစ္စာခံအကျဉ်းသား ကိုးဦးကို ရုံးတင်စစ်ဆေးပြီးနောက် ကွပ်မျက်ခဲ့သည်။တိုက်ပွဲသည် တောင်ပိုင်းစစ်ဆင်ရေးတွင် အဓိကကျသော ဖြစ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။သစ္စာစောင့်သိသူများအပေါ် အမေရိကန်မျိုးချစ်ပြည်သူ့စစ်များ၏ အံ့အားသင့်ဖွယ်အောင်ပွဲသည် Lord Cornwallis ၏လက်တွင် Patriot အများအပြားရှုံးနိမ့်ခဲ့ပြီး မျိုးချစ်စိတ်ဓာတ်ကို မြှင့်တင်ပေးခဲ့သည်။ဖာဂူဆန်သေဆုံးပြီး ၎င်း၏သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်များ ဖျက်ဆီးခံရသဖြင့် Cornwallis သည် ၎င်း၏စစ်တပ်ကို မြောက်ကာရိုလိုင်းနားသို့ လွှဲပြောင်းပေးပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဗာဂျီးနီးယားသို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။
Yorktown လှုပ်ရှားမှု
Yorktown မဲဆွယ်ကာလတွင် Continental Army ©H. Charles McBarron Jr.
1781 Jan 1

Yorktown လှုပ်ရှားမှု

Yorktown, VA, USA
Yorktown သို့မဟုတ် Virginia လှုပ်ရှားမှုသည် 1781 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလတွင် Yorktown ကို ဝိုင်းရံထားသော အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း စစ်ရေးလေ့ကျင့်မှုများနှင့် တိုက်ပွဲများ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ စစ်ဆင်ရေး၏ ရလဒ်မှာ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Earl Cornwallis ၏ ဗြိတိသျှစစ်တပ်မှ လက်နက်ချခြင်းဖြစ်ပြီး ဖြစ်ရပ်တစ်ခု၊ ပြင်းထန်သော ငြိမ်းချမ်းရေး စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုများ၏ အစနှင့် စစ်ပွဲ၏အဆုံးသတ်ဆီသို့ တိုက်ရိုက် ဦးတည်စေခဲ့သည်။အဆိုပါ လှုပ်ရှားမှုကို ဗြိတိန်ခေါင်းဆောင်များဘက်မှ သဘောထားကွဲလွဲမှုများ၊ ဆုံးဖြတ်ချက်မချနိုင်ခြင်းနှင့် လွဲမှားစွာ ပြောဆိုဆက်ဆံမှုများနှင့် ပြင်သစ်နှင့် အမေရိကန်တို့ ၏ အမိန့်ကို ချိုးဖောက်သည့် အကြိမ်များတွင် ထင်ရှားသော ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု ဆုံးဖြတ်ချက်များဖြင့် အမှတ်အသားပြုခဲ့သည်။အဆိုပါ လှုပ်ရှားမှုတွင် ဗြိတိန်နှင့် ပြင်သစ် တို့၏ မြေပြင်နှင့် ရေတပ်တပ်ဖွဲ့များနှင့် အမေရိကန် မြေပြင်တပ်ဖွဲ့များ ပါဝင်ခဲ့သည်။1781 ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလမှ ဧပြီလအတွင်း ဗာဂျီးနီးယားသို့ ဗြိတိသျှတပ်များ စေလွှတ်ခဲ့ပြီး မေလတွင် Cornwallis ၏ စစ်တပ်နှင့် ပူးပေါင်းခဲ့ပြီး တောင်ပိုင်းပြည်နယ်များတစ်လျှောက် တိုးချဲ့လှုပ်ရှားမှုမှ မြောက်ဘက်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ဤတပ်ဖွဲ့များကို ဗာဂျီးနီးယားပြည်သူ့စစ်မှ အားနည်းစွာ ဆန့်ကျင်ခဲ့သော်လည်း ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန် က ပထမဆုံး Marquis de Lafayette နှင့် "Mad" Anthony Wayne ကို Continental Army တပ်များနှင့်အတူ စေလွှတ်ခဲ့ပြီး ဗြိတိသျှတို့၏ စီးနင်းမှုနှင့် စီးပွားရေး ထိခိုက်ပျက်စီးမှုကို ဆန့်ကျင်ရန် ဖြစ်သည်။သို့သော်လည်း ပေါင်းစည်းထားသော အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့များသည် ပေါင်းစပ်ဗြိတိန်တပ်များကို ဆန့်ကျင်ရန် အရေအတွက် မလုံလောက်ဘဲ၊ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဆာဟင်နရီကလင်တန်၏ အငြင်းပွားဖွယ်ရာ ရှုပ်ထွေးနေသော အမိန့်များအပြီးတွင် Cornwallis သည် ဇူလိုင်လတွင် Yorktown သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူကြုံတွေ့ခဲ့ရသော မြေပြင်တပ်များကို ပြင်းထန်စွာ ခုခံနိုင်သည့် အနေအထားကို တည်ဆောက်ခဲ့သော်လည်း ရေတပ်၏ ပိတ်ဆို့ခြင်းနှင့် ဝိုင်းရံခြင်းတို့ကို ခံနိုင်ရည်ရှိခဲ့သည်။မြောက်အမေရိကနှင့် အနောက်အင်ဒီနိုင်ငံများရှိ ဗြိတိသျှရေတပ်တပ်ဖွဲ့များသည် ပြင်သစ်နှင့် စပိန်တို့၏ ပေါင်းစပ်ရေယာဉ်များထက် အားနည်းကြပြီး၊ ဗြိတိန်ရေတပ်မှူးများ၏ ပြင်းထန်သော ဆုံးဖြတ်ချက်များနှင့် နည်းဗျူဟာပိုင်းဆိုင်ရာ မှားယွင်းမှုများကြောင့် Paul de Grasse ၏ ပြင်သစ်ရေတပ်သည် Chesapeake ပင်လယ်အော်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပြီး Cornwallis ကို ပိတ်ဆို့ထားသည်။ ရေတပ်အကူအညီနှင့် ကုန်းမြေပေါ်တွင် ပိတ်ဆို့ရန် နောက်ထပ် ကုန်းတပ်ဖွဲ့များ စေလွှတ်ခဲ့သည်။တော်ဝင်ရေတပ်သည် ယင်းထိန်းချုပ်မှုကို အငြင်းပွားရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သော်လည်း ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ် Thomas Graves သည် စက်တင်ဘာ ၅ ရက်တွင် Chesapeake တိုက်ပွဲတွင် အရေးနိမ့်ခဲ့သည်။ နယူးယောက်မြို့အပြင်ဘက်တွင် စုပြုံနေသော အမေရိကန်နှင့် ပြင်သစ်တပ်များသည် သြဂုတ်လနှောင်းပိုင်းတွင် တောင်ဘက်သို့ စတင်ရွေ့လျားခဲ့ပြီး အလယ်ပိုင်းတွင် Yorktown အနီးသို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ စက်တင်ဘာ-၎င်းတို့၏လှုပ်ရှားမှုနှင့်ပတ်သက်၍ လှည့်စားမှုများသည် Cornwallis သို့ တပ်ဖွဲ့ဝင်များ ထပ်မံစေလွှတ်ရန် Clinton မှ ကြိုးပမ်းမှုကို အောင်မြင်စွာနှောင့်နှေးစေခဲ့သည်။Yorktown ၏ဝိုင်းရံခြင်းကို စက်တင်ဘာ 28 ရက်၊ 1781 တွင်စတင်ခဲ့သည်။ ဝိုင်းရံမှုကိုတိုစေမည့်ခြေလှမ်းတစ်ခုတွင် Cornwallis သည်သူ၏အပြင်ဘက်ခံစစ်အစိတ်အပိုင်းများကိုစွန့်လွှတ်ရန်ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီးဝိုင်းရံသူများသည်သူ၏သံသယနှစ်ခုကိုအောင်မြင်စွာဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။သူ၏ရပ်တည်ချက်မှာ မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိလာသောအခါ Cornwallis သည် အောက်တိုဘာလ ၁၇ ရက်နေ့တွင် စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပြီး နှစ်ရက်အကြာတွင် လက်နက်ချခဲ့သည်။ထိုသတင်းသည် လန်ဒန်သို့ ရောက်သောအခါ၊ Lord North ၏ အစိုးရ ပြုတ်ကျပြီး နောက် Rockingham ဝန်ကြီးဌာနသည် ငြိမ်းချမ်းရေး စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုတွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။ယင်းတို့သည် ၁၇၈၃ ခုနှစ်တွင် ပါရီစာချုပ်တွင် အဆုံးအဖြတ်ဖြစ်ပြီး၊ ဘုရင် George III သည် လွတ်လပ်သောအမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို အသိအမှတ်ပြုခဲ့သည်။ကလင်တန်နှင့် Cornwallis တို့သည် မဲဆွယ်စည်းရုံးရေးတွင် ၎င်းတို့၏အခန်းကဏ္ဍများကို ကာကွယ်ရန် လူထုတိုက်ပွဲတွင် ပါဝင်ဆင်နွှဲခဲ့ကြပြီး ဗြိတိသျှ ရေတပ်ကွပ်ကဲမှုတွင်လည်း ရှုံးနိမ့်သွားသည့် ရေတပ်၏ ချို့ယွင်းချက်များကို ဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။
မိုဘိုင်းတိုက်ပွဲ
Battle of Mobile ©Don Troiani
1781 Jan 7

မိုဘိုင်းတိုက်ပွဲ

Mobile, AL, USA
2nd Battle of the Mobile တိုက်ပွဲသည် အင်္ဂလိပ်-စပိန်စစ်ပွဲအတွင်း အင်္ဂလိပ်-စပိန်စစ်ပွဲအတွင်း ဗြိတိန်အနောက်ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်ရှိ Mobile မြို့ကို အင်္ဂလိပ်တို့က ပြန်လည်သိမ်းပိုက်ရန် ကြိုးပမ်းမှုဖြစ်သည်။၁၇၈၀ ခုနှစ် မတ်လတွင် စပိန်တို့သည် ယခင်က မိုဘိုင်းလ်ကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ ဇန်နဝါရီ ၇ ရက်၊ ၁၇၈၁ တွင် မိုဘိုင်းလ်ပင်လယ်အော် အရှေ့ဘက်ကမ်းရိုးတန်းရှိ စပိန်တပ်စခန်းအား ဗြိတိသျှတို့က တိုက်ခိုက်ချေမှုန်းခဲ့ပြီး စူးစမ်းလေ့လာရေးခေါင်းဆောင် ဂျာမန်အသတ်ခံခဲ့ရသည်။
Cowpens တိုက်ပွဲ
The Battle of Cowpens ကို 1845 ခုနှစ်တွင် William Ranney မှ ရေးဆွဲခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်သည် အမည်မဖော်လိုသူ လူမည်း (ဘယ်ဘက်) ကို ဗိုလ်မှူးကြီး William Washington ၏ စားပွဲထိုးဟု ထင်မြင်ကာ ပစ္စတိုသေနတ်ဖြင့် ပစ်ခတ်ကာ Colonel Washington (ဗဟိုမြင်းဖြူပေါ်ရှိ မြင်းဖြူပေါ်မှ) အသက်ကို ကယ်တင်သည့် မြင်ကွင်းဖြစ်သည်။ ) ©William Ranney
1781 Jan 17

Cowpens တိုက်ပွဲ

Cherokee County, South Carolin
Cowpens တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ဇန်နဝါရီ ၁၇၊ ၁၇၈၁၊ တောင်ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ် Cowpens မြို့အနီးတွင် ဗိုလ်မှူးချုပ် ဒယ်နီရယ်မော်ဂန်နှင့် ဗြိတိသျှတပ်များ လက်အောက်ရှိ ဗိုလ်မှူးချုပ် ဒယ်နီရယ် မော်ဂန်နှင့် ဗြိတိသျှတပ်များ၊ ထက်ဝက်နီးပါး အမေရိကန်သစ္စာခံများ လက်အောက်ရှိ ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး Banastre Tarleton လက်အောက်ရှိ အမေရိကန်မျိုးချစ်တပ်ဖွဲ့များအကြား ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကာရိုလိုင်းနား (မြောက်နှင့်တောင်) ရှိ ကမ်ပိန်း၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ်၊တိုက်ပွဲသည် ဗြိတိသျှလက်မှ တောင်ကာရိုလိုင်းနားကို အမေရိကန် ပြန်လည်သိမ်းပိုက်မှု၏ အချိုးအကွေ့တစ်ခုဖြစ်သည်။မော်ဂန်၏တပ်ဖွဲ့များသည် စစ်ပွဲ၏တစ်ခုတည်းသောနှစ်ထပ်အထုပ်အပိုးဖြစ်သည့် Tarleton ၏တပ်ဖွဲ့များ၏နှစ်ထပ်ကိုလုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။တာလီတန်၏ တပ်ဖွဲ့ဝင် 1000 သည် ဗြိတိသျှတပ်သား 1000 Morgan လက်အောက်ရှိ တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို ဆန့်ကျင်ခဲ့သည်။မော်ဂန်၏ တပ်ဖွဲ့ဝင် ၂၅ ဦးသာ သေဆုံးပြီး ၁၂၄ ဦး ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သည်။Tarleton ၏ အင်အား 30% နီးပါး သေဆုံးပြီး 55% နီးပါးကို ဖမ်းမိခြင်း သို့မဟုတ် ပျောက်ဆုံးသွားခြင်းနှင့်အတူ တာလီတန်ကိုယ်တိုင်နှင့် ဗြိတိန်တပ်ဖွဲ့ဝင် 200 ခန့်သာ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်သွားခြင်းနှင့်အတူ Tarleton ၏ တပ်ဖွဲ့သည် လုံးဝနီးပါး ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့သည်။မော်ဂန်၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်ရှိ Continental Army မှ တပ်ဖွဲ့ငယ်များသည် ရိက္ခာများ ကျွေးမွေးရန်နှင့် ဒေသခံ ကိုလိုနီခေတ် စာနာထောက်ထားသူများ၏ စိတ်ဓာတ်ကို မြှင့်တင်ရန်အတွက် Catawba မြစ်အနောက်ဘက်သို့ ချီတက်ခဲ့သည်။မော်ဂန်၏စစ်တပ်သည် ဗြိတိသျှသရဖူကို အမေရိကန်သစ္စာခံများကိုင်ဆောင်ထားသည့် Ninety Six ၏အရေးကြီးသောဗျူဟာခံတပ်အား တိုက်ခိုက်ရန်စီစဉ်နေပြီဖြစ်ကြောင်း မှားယွင်းသောသတင်းများရရှိထားပြီး ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ်၏အနောက်ဘက်တွင်ရှိသည်။ဗြိတိသျှတို့က မော်ဂန်၏စစ်တပ်သည် ၎င်းတို့၏ ဘယ်ဘက်ခြမ်းကို ခြိမ်းခြောက်မှုဟု ယူဆခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Cornwallis က Morgan ရဲ့ အမိန့်ကို အနိုင်ယူဖို့ မြင်းတပ် (နဂါး) တပ်မှူး Tarleton ကို စေလွှတ်လိုက်ပါတယ်။မော်ဂန်၏စစ်တပ်သည် ဗြိတိသျှစစ်ကူများဖြင့် အားကောင်းလာကာ Ninety Six တွင်မဟုတ်ကြောင်း၊ တာလီတန်သည် အမေရိကန်တပ်ခွဲကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုက်ရှာရန် စတင်ခဲ့သည်။မော်ဂန်သည် Broad River အနီးတွင် ရပ်တည်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ပိုမိုရှုပ်ထွေးသော အစီအစဉ်ကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် ရပ်တန့်ခြင်းမရှိဘဲ ပြင်းထန်သော Tarleton သည် ပြင်းထန်သော တိုက်ခိုက်မှုများ ပြုလုပ်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ခြင်းဖြင့် ပွင့်လင်းသော တောအုပ်ရှိ တောင်ကုန်းနိမ့်နှစ်ခုပေါ်တွင် နေရာတစ်ခုကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။သူ့စစ်တပ်ကို ပင်မလိုင်းသုံးလိုင်းဖြင့် တပ်ဖြန့်ထားသည်။တာလီတန်၏စစ်တပ်သည် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာ ချီတက်ပြီးနောက် အာဟာရချို့တဲ့ကာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသော လယ်ကွင်းသို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။Tarleton သည်ချက်ချင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။သို့သော်လည်း အမေရိကန် ကာကွယ်ရေးသည် ဗြိတိသျှတို့၏ တိုက်ခိုက်မှု၏ သက်ရောက်မှုကို နက်ရှိုင်းစွာ စုပ်ယူခဲ့သည်။အမေရိကန်များ ဆုတ်ခွာပြီးနောက် အလျင်အမြန် ဆုတ်ခွာသွားသော ဗြိတိသျှလိုင်းများသည် ၎င်းတို့၏ စည်းလုံးညီညွတ်မှု ဆုံးရှုံးသွားသည်။Morgan ၏စစ်တပ်က ထိုးစစ်ဆင်လာသောအခါ၊ Tarleton ၏ အင်အားကို လုံး၀ လွှမ်းခြုံသွားခဲ့သည်။Tarleton ၏တပ်မဟာအား ထိရောက်သောတိုက်ခိုက်ရေးတပ်ဖွဲ့အဖြစ် ချေမှုန်းခဲ့ပြီး၊ South Carolina ၏အနောက်မြောက်ဘက်ထောင့်ရှိ Kings Mountain တိုက်ပွဲတွင် ဗြိတိသျှတို့ရှုံးနိမ့်မှုနှင့်အတူ Cornwallis သည် အဓိကအမေရိကန်တောင်ပိုင်းတပ်ကို မြောက်ကာရိုလိုင်းနားသို့ လိုက်သွားစေရန် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ Guilford Court House တိုက်ပွဲ၊ နှင့် Cornwallis တို့သည် 1781 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလတွင် Virginia ရှိ Yorktown မြို့ဝိုင်းတွင် နောက်ဆုံးရှုံးနိမ့်ခဲ့သည်။
Pensacola ကိုဝိုင်းရံထားသည်။
စပိန်လက်ပစ်ဗုံးများနှင့် ပြည်သူ့စစ်များသည် Fort George သို့ သွန်းလောင်းကြသည်။ ©United States Army Center of Military History.
1781 Mar 9

Pensacola ကိုဝိုင်းရံထားသည်။

Pensacola, FL, USA
၁၇၈၁ ခုနှစ် မတ်လမှ မေလအတွင်း ဖြစ်ပွားခဲ့သော Pensacola ဝိုင်းရံမှုသည်စပိန် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Bernardo de Gálvez ဦးဆောင်သော အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲတွင် အရေးပါသော တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး စပိန်၊ ပြင်သစ် နှင့် အမေရိကန် တပ်ဖွဲ့များ၏ ကွဲပြားသော မဟာမိတ်အဖွဲ့များ ပါဝင်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှလိုလားသော Choctaw Indians နှင့် ဗြိတိသျှ တပ်များ၏ တိုက်ခိုက်မှုအများအပြားနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည့်အပြင် ရာသီဥတုဆိုးရွားမှုကြောင့် စပိန်စစ်တပ်အား ဟာဗားနားမှ စစ်ကူများဖြင့် တွန်းအားပေးခဲ့သည်။အင်ဂျင်နီယာလက်ရာများနှင့် ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်မှုများ ပြင်းထန်စွာ ဝိုင်းရံထားပြီးနောက် ဗြိတိသျှ မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင်ကို ဟောင်ဝစ်ဇာအခွံက ထိမှန်ခဲ့ပြီး ပေါက်ကွဲအား ပြင်းထန်စွာ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ဤဖြစ်ရပ်သည် မကြာမီ ကျန်ရှိသော ဗြိတိသျှတို့၏ ခံစစ်ကို လွှမ်းမိုးခဲ့သော စပိန်လူမျိုးကို လွှမ်းမိုးခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Campbell သည် မေလ 10 ရက် 1781 တွင် လက်နက်ချခဲ့ပြီး အနောက်ဖလော်ရီဒါတွင် ဗြိတိသျှတို့၏ အချုပ်အခြာအာဏာကို အဆုံးသတ်ကာ မက္ကဆီကိုပင်လယ်ကွေ့တွင် ဗြိတိသျှတို့၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုကို အားနည်းစေသည့် စပိန်အောင်ပွဲတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
Guilford Court House တိုက်ပွဲ
Guilford Court House တိုက်ပွဲ (မတ်လ ၁၅၊ ၁၇၈၁) ပန်းချီ၊ ©Hugh Charles McBarron Jr.
1781 Mar 15

Guilford Court House တိုက်ပွဲ

Greensboro, North Carolina
ဇန်နဝါရီလ 18 ရက်နေ့တွင် Cornwallis သည် Cowpens တိုက်ပွဲတွင်သူ၏စစ်တပ်၏လေးပုံတစ်ပုံဆုံးရှုံးခဲ့ရကြောင်းသိရှိရသည်။သို့သော် သူသည် Greene ကို မြောက်ကယ်ရိုလိုင်းနားသို့လိုက်၍ Greene ၏စစ်တပ်ကို ဖျက်ဆီးရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။Ramsour's Mill တွင်၊ Cornwallis သည် ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အထောက်အပံ့များ၊ ဆား၊ ခဲယမ်းမီးကျောက်များနှင့် ဖျားနာသူများကို သယ်ဆောင်ရန် လိုအပ်သော လှည်းများမှလွဲ၍ သူ၏ ခရီးဆောင်ရထားကို မီးရှို့ခဲ့သည်။မတ်လ 14 ရက်နေ့တွင်၊ Cornwallis သည် Greene သည် Guilford Court House တွင်ရှိကြောင်းသိရှိရသည်။မတ်လ 15 ရက်နေ့တွင် Cornwallis သည် New Garden မှ Guilford Courthouse သို့ချီတက်ခဲ့သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Cornwallis သည် ဗြိတိန်တပ်ဖွဲ့ဝင် 2,100 မှ Major General Nathanael Greene ၏အမေရိကန်နိုင်ငံသား 4,500 ကိုအနိုင်ယူခဲ့သည်။သို့သော် ဗြိတိသျှစစ်တပ်သည် အသေအပျောက်အတော်အတန်ခံစားခဲ့ရသည် (၎င်းတို့၏စုစုပေါင်းအင်အား၏ ၂၇ ရာခိုင်နှုန်းအထိ) ရှိသည်။[၆၂]တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေး၏ [တောင်ပိုင်း] ပြဇာတ်တွင် "အကြီးမားဆုံးနှင့် အပြင်းထန်ဆုံး ပြိုင်ဆိုင်မှု" ဖြစ်သည်။တိုက်ပွဲမဖြစ်မီတွင် ဗြိတိသျှတို့သည် ခိုင်မာသောသစ္စာခံအဖွဲ့များ၏အကူအညီဖြင့် ဂျော်ဂျီယာနှင့် တောင်ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ်အများအပြားကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီး မြောက်ကာရိုလိုင်းနားသည် ၎င်းတို့ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်သည်ဟု ယူဆခဲ့ကြသည်။တကယ်တော့၊ ဒီတိုက်ပွဲက သူတို့ရဲ့ စုဆောင်းရေး တွန်းအားကို အဆုံးသတ်လိုက်ချိန်မှာ ဗြိတိသျှတွေဟာ မြောက်ကာရိုလိုင်းနားမှာ စစ်သားစုဆောင်းမှု ပြင်းထန်စွာ လုပ်ဆောင်နေခဲ့ပါတယ်။တိုက်ပွဲအပြီးတွင် Greene သည် South Carolina သို့ပြောင်းရွေ့ခဲ့ပြီး Cornwallis သည် ဗာဂျီးနီးယားသို့ချီတက်ကာ ဗြိတိသျှဗိုလ်ချုပ်ကြီး Phillips နှင့် American turncoat Benedict Arnold လက်အောက်ရှိ လူ 3,500 ခန့်နှင့် ချိတ်ဆက်ရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ဤဆုံးဖြတ်ချက်များသည် Greene အား ဗြိတိသျှတို့ ထိန်းချုပ်မှုကို ပြေလျော့စေခဲ့ပြီး Cornwallis ကို Yorktown သို့ ဦးဆောင်စေပြီး၊ နောက်ဆုံးတွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး George Washington နှင့် ပြင်သစ်ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Comte de Rochambeau တို့ထံ လက်နက်ချခဲ့သည်။
ကိုးဆယ့်ခြောက်မြို့ဝိုင်း
ကိုးဆယ့်ခြောက်မြို့ဝိုင်း ©Robert Wilson
1781 May 22 - Jun 19

ကိုးဆယ့်ခြောက်မြို့ဝိုင်း

Ninety Six, South Carolina, US
Ninety Six ၏ ဝိုင်းရံမှုသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲနှောင်းပိုင်း တောင်ကယ်ရိုလိုင်းနား အနောက်ဘက်တွင် ဝိုင်းရံထားခြင်း ဖြစ်သည်။1781 ခုနှစ် မေလ 22 ရက်မှ ဇွန်လ 18 ရက်နေ့အထိ၊ Continental Army Major General Nathanael Greene သည် တောင်ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ် Ninety Six ခံတပ်ရွာရှိ သစ္စာခံ ၅၅၀ ကို ဝိုင်းရံထားကာ တပ်ဖွဲ့ဝင် ၁၀၀၀ ကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။၂၈ ရက်ကြာ ဝိုင်းရံထားမှုသည် Star Fort ဟု လူသိများသော မြေသားခံတပ်ကို ဗဟိုပြုခဲ့သည်။တပ်ဖွဲ့ဝင်များ ပိုများသော်လည်း Greene သည် မြို့ကို သိမ်းပိုက်ရာတွင် မအောင်မြင်ခဲ့ဘဲ Lord Rawdon သည် Charleston မှ ဗြိတိသျှတပ်များနှင့်အတူ ချဉ်းကပ်လာသောအခါတွင် ဝိုင်းရံမှုကို ရုတ်သိမ်းရန် ဖိအားပေးခံခဲ့ရသည်။
Lochry ၏ရှုံးနိမ့်မှု
Lochry ၏ရှုံးနိမ့်မှု ©Anonymous
1781 Aug 24

Lochry ၏ရှုံးနိမ့်မှု

Aurora, Indiana, USA
Lochry's Defeat သည် Lochry အစုလိုက်အပြုံလိုက်သတ်ဖြတ်မှုဟုလည်းလူသိများသော၊ သည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု ရှိ Aurora, Indiana အနီးတွင် 1781 ခုနှစ် ဩဂုတ်လ 24 ရက်နေ့တွင် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့သည်။အဆိုပါတိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ (1775-1783) ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်ပြီး ဗြိတိန် နှင့် ကိုလိုနီ ဆယ့်သုံးနိုင်ငံကြား ပဋိပက္ခအဖြစ် စတင်ခဲ့သည့် အနောက်ဘက်နယ်နိမိတ်သို့ မပြန့်ပွားမီတွင် အမေရိကန် အိန္ဒိယလူမျိုးများသည် ဗြိတိသျှ မဟာမိတ်များအဖြစ် စစ်ပွဲအတွင်း ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။တိုက်ပွဲသည် တိုတောင်းပြီး ပြတ်ပြတ်သားသားဖြစ်သည်- အနောက်ဘက်တွင် ယာယီခိုလှုံနေသော မိုဟော့စစ်တပ်ခေါင်းဆောင် Joseph Brant ဦးဆောင်သော ဒေသခံအနွယ်အနွယ်တစ်ရာခန့်က Archibald Lochry ဦးဆောင်သော Pennsylvania ပြည်သူ့စစ်အဖွဲ့ အများအပြားကို ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။Brant နှင့် သူ၏လူများသည် အသေအပျောက်မရှိဘဲ Pennsylvanians အားလုံးကို သတ်ဖြတ်ခြင်း သို့မဟုတ် ဖမ်းမိခဲ့သည်။
Chesapeake ၏တိုက်ပွဲ
ပြင်သစ်မျဉ်း (ဘယ်) နှင့် ဗြိတိသျှမျဉ်း (ညာ) တို့သည် စစ်တိုက်ကြသည်။ ©V. Zveg
1781 Sep 5

Chesapeake ၏တိုက်ပွဲ

Cape Charles, VA, USA
ဗာဂျီးနီးယား ကိပ်စ်တိုက်ပွဲ (သို့) ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ကိပ်စ်တိုက်ပွဲဟုလည်း လူသိများသော Chesapeake တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲတွင် အရေးပါသော ရေတပ်တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး 1781 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 5 ရက်နေ့တွင် Chesapeake ပင်လယ်အော်၏ ပါးစပ်အနီးတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ တိုက်ပွဲဝင်သူများ ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Sir Thomas Graves ဦးဆောင်သော ဗြိတိန်ရေတပ်နှင့် ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ် François Joseph Paul၊ Comte de Grasse ဦးဆောင်သော ပြင်သစ်ရေတပ်တို့ ဖြစ်သည်။တိုက်ပွဲသည် ဗျူဟာမြောက် အဆုံးအဖြတ်ဖြစ်သည်၊ [64] တွင် တော်ဝင်ရေတပ်သည် ဗာဂျီးနီးယား၊ Yorktown ရှိ ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီး Lord Cornwallis ၏ ဝိုင်းရံထားသော တပ်များကို အားဖြည့်ခြင်း သို့မဟုတ် ဘေးလွတ်ရာသို့ ရွှေ့ပြောင်းခြင်းမှ တားဆီးခဲ့သည်။ပြင်သစ်တို့သည် ဗြိတိသျှတို့ကို တိုက်ရန် ပင်လယ်လမ်းများကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီး ဖရန်ကို-အမေရိကန်စစ်တပ်အား ဝိုင်းရံထားသော အမြောက်များနှင့် ပြင်သစ်စစ်ကူများ ပေးအပ်ခဲ့သည်။ယင်းတို့သည် Yorktown ၏ဝိုင်းရံမှုတွင် ပြတ်ပြတ်သားသား သက်သေပြခဲ့ပြီး ဆယ့်သုံးကိုလိုနီများအတွက် လွတ်လပ်ရေးရရှိစေခဲ့သည်။ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ် ဒီဂရက်စ်သည် နယူးယောက် သို့မဟုတ် ဗာဂျီးနီးယားတွင် ဗြိတိသျှတပ်များကို တိုက်ခိုက်ရန် ရွေးချယ်ခွင့်ရှိသည်။ဩဂုတ်လကုန်တွင် Chesapeake သို့ရောက်ရှိလာသော Virginia ကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Graves သည် de Grasse သည် မြောက်အမေရိကအတွက် West Indies မှ ရွက်လွှင့်ခဲ့ကြောင်းနှင့် ပြင်သစ် ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ် ဒီ Barras သည် Rhode Island ၊ Newport မှ ရွက်လွှင့်ခဲ့ကြောင်း သိရှိခဲ့ရသည်။Chesapeake တွင် တပ်ဖွဲ့ဝင်များ ပူးပေါင်းသွားမည်ဖြစ်ကြောင်း သူကောက်ချက်ချခဲ့သည်။သူသည် New York Harbor ၏အပြင်ဘက်ရှိ Sandy Hook၊ New Jersey မှ တောင်ဘက်သို့ သင်္ဘော 19 စင်းဖြင့် ရွက်လွှင့်ခဲ့ပြီး de Grasse ၏ ရေယာဉ်စုသည် ပင်လယ်အော်တွင် ကျောက်ချရပ်နားထားပြီးဖြစ်သော Chesapeake ၏ ပါးစပ်ကို စက်တင်ဘာလ 5 ရက်နေ့ အစောပိုင်းတွင် ရောက်ရှိခဲ့သည်။De Grasse သည် တိုက်ပွဲအတွက် သူ၏ရေယာဉ်အများစု—တစ်ကြောင်းမှ သင်္ဘော ၂၄ စင်း—ကို အလျင်အမြန်ပြင်ဆင်ပြီး သူ့ကိုတွေ့ရန် ရွက်လွှင့်ခဲ့သည်။
Groton Heights တိုက်ပွဲ
Battle of Groton Heights ©John Trumbull
1781 Sep 6

Groton Heights တိုက်ပွဲ

New London Road & Connecticut
Groton Heights တိုက်ပွဲသည် 1781 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 6 ရက်နေ့တွင် ကွန်နက်တီကတ်ပြည်သူ့စစ်တပ်ဖွဲ့ငယ်မှ ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး William Ledyard နှင့် ဗိုလ်မှူးချုပ် Benedict Arnold နှင့် ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး Edmund Eyre ဦးဆောင်သော ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့များကြားတွင် တိုက်ပွဲဖြစ်သည်။ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Sir Henry Clinton သည် Virginia ရှိ Lord Cornwallis ၏ စစ်တပ်ကို ချီတက်ခြင်းမှ မအောင်မြင်ဘဲ ဗိုလ်ချုပ် ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်ကို လမ်းကြောင်းလွှဲရန် နယူးလန်ဒန်ရှိ Connecticut ဆိပ်ကမ်းကို ဝင်ရောက်စီးနင်းရန် အာနိုးကို အမိန့်ပေးခဲ့သည်။စီးနင်းမှုသည် အောင်မြင်သော်လည်း Connecticut ပြည်သူ့စစ်များသည် ကွန်နက်တီကပ်၊ Groton ရှိ Thames မြစ်ကိုဖြတ်၍ Fort Griswold အား သိမ်းပိုက်ရန် ဗြိတိသျှတို့၏ ကြိုးပမ်းမှုကို ဇွတ်အတင်း ခုခံခဲ့သည်။လန်ဒန်မြို့သစ်သည် သင်္ဘောများစွာနှင့်အတူ မီးလောင်ခံခဲ့ရသော်လည်း နောက်ထပ် သင်္ဘောအများအပြားသည် အညာသို့ လွတ်မြောက်သွားခဲ့သည်။တိုက်ခိုက်နေသော ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့မှ ခေါင်းဆောင်အများအပြား သေဆုံး သို့မဟုတ် ပြင်းထန်စွာ ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ဗြိတိသျှတို့က ခံတပ်ကို ဖောက်ဖျက်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် ခံတပ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာသောအခါတွင် အမေရိကန်တို့ လက်နက်ချခဲ့ကြသော်လည်း ဗြိတိသျှတို့က ဆက်လက်ပစ်ခတ်ကာ ခံတပ်အများအပြားကို သတ်ဖြတ်ခဲ့သည်။သို့သော်၊ Groton နှင့် New London တို့ကို ဆန့်ကျင်သည့် စစ်ဆင်ရေးတွင် ဗြိတိသျှ အသေအပျောက် များသော အရေအတွက်သည် ၎င်း၏ အထက်အရာရှိ အချို့က Arnold အား ဝေဖန်မှု ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။အဆိုပါတိုက်ပွဲသည် ခြောက်ပတ်ခန့်အကြာတွင် ပြတ်သားသော Franco-American ဝိုင်းထားခြင်းခံရပြီး ခြောက်ပတ်ခန့်အကြာတွင် အမေရိကန်မြောက်ပိုင်းရှိ စစ်ပွဲ၏နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲကြီးဖြစ်ပြီး လွှမ်းမိုးထားသည်။Yorktown တိုက်ပွဲတွင် Marquis de Lafayette မှ "Fort Griswold ကို သတိရပါ!"အမေရိကန်နဲ့ ပြင်သစ်တပ်တွေက သံသယတွေကို ဝင်တိုက်တာကြောင့်ပါ။
Eutaw Springs တိုက်ပွဲ
Battle of Eutaw Springs ©Anonymous
1781 Sep 8

Eutaw Springs တိုက်ပွဲ

Eutawville, South Carolina
၁၇၈၁ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၈ ရက်နေ့တွင် ဆင်နွှဲခဲ့သော Eutaw Springs တိုက်ပွဲသည် တောင်ပိုင်းကိုလိုနီနယ်များတွင် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ နောက်ဆုံး အဓိက ပါဝင်ပတ်သက်မှု တစ်ခုဖြစ်သည်။ဗိုလ်ချုပ် Nathanael Greene ဦးဆောင်သော အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့များသည် တောင်ကာရိုလိုင်းနားပြည်နယ် Eutawville အနီးတွင် ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီး Alexander Stewart ကွပ်ကဲသော ဗြိတိသျှတပ်များနှင့် စေ့စပ်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့ ပြန်လည်တွန်းလှန်ပြီး ၎င်းတို့၏စခန်းကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သော အမေရိကန်များအတွက် ကောင်းသောတိုက်ပွဲ စတင်ခဲ့သည်။သို့သော်လည်း လုယက်ခြင်းနှင့် ပြင်းထန်သော ဗြိတိသျှ တန်ပြန်တိုက်ခိုက်မှုသည် ဒီရေကို ပြောင်းလဲစေခဲ့သည်။နှစ်ဖက်စလုံးသည် အသေအပျောက် ပြင်းထန်စွာ ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီး ကွင်းအတွင်း၌ ဗြိတိသျှ နည်းဗျူဟာအရ အောင်ပွဲခံခဲ့သော်လည်း စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုမှ အမေရိကန်တို့အတွက် မဟာဗျူဟာမြောက် အကျိုးအမြတ်များ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။တိုက်ပွဲသည် ဗြိတိသျှတပ်များကို ပြင်းထန်စွာ ဆုတ်ယုတ်စေခဲ့ပြီး ဗြိတိသျှတပ်များက Charleston ကို နောက်ဆုံးတွင် ကယ်ထုတ်နိုင်ခဲ့ပြီး တောင်ပိုင်းကဇာတ်ရုံတွင် အချိုးအကွေ့တစ်ခုအဖြစ် အမှတ်အသားပြုခဲ့သည်။
1781 - 1783
ပိတ်ခြင်း အဆင့်များornament
Yorktown ကိုဝိုင်းရံထားသည်။
Redoubt နံပါတ် 10 ၏မုန်တိုင်း။ ©Eugène Lami
1781 Sep 28 - Oct 19

Yorktown ကိုဝိုင်းရံထားသည်။

Yorktown, VA
၁၇၈၁ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၂၈ ရက်မှ အောက်တိုဘာလ ၁၉ ရက်ကြားတွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော Yorktown Siege of the Siege သည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း အဓိကရန်လိုမှုများကို ထိရောက်စွာအဆုံးသတ်သည့် အဆုံးအဖြတ်ပေးသည့် စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။အမေရိကန် ကွန်မြူနစ်တပ်များ နှင့် ပြင်သစ်မဟာမိတ်များ ပေါင်းစည်းထားသော တပ်ဖွဲ့ကို ဦးဆောင်သည့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် ဗာဂျီးနီးယား၊ ဗြိတိသျှတို့ သိမ်းပိုက်ထားသော Yorktown မြို့ကို ဝိုင်းရံထားသည်။ဗြိတိသျှရေတပ်ကို ပြန်လည်ဖြည့်တင်းရန် သို့မဟုတ် အားဖြည့်ရန်မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ခံစစ်နေရာယူထားသည့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Cornwallis မှ အမိန့်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သို့သော် Admiral de Grasse ၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ပြင်သစ်ရေတပ်သည် Chesapeake ပင်လယ်အော်ကို အောင်မြင်စွာပိတ်ဆို့ခဲ့ပြီး Cornwallis ကို မည်သည့်ရေတပ်အကူအညီမှမဆို ဖြတ်တောက်ခဲ့သည်။မဟာမိတ်တပ်များသည် ဝိုင်းရံမျဉ်းများကို တည်ဆောက်ကာ ဗြိတိသျှတို့၏ ရပ်တည်ချက်များကို ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်ခဲ့ရာ Cornwallis ကို ထိန်းထားရန် ပိုမိုခက်ခဲလာခဲ့သည်။အမေရိကန်နှင့် ပြင်သစ်တပ်များသည် ဗြိတိသျှတို့၏ ခံစစ်ကို နည်းစနစ်တကျ ပိတ်ဆို့ထားသော်လည်း ၎င်းတို့၏ အမြောက်များသည် ဗြိတိသျှတို့၏ ပြန်လည်တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းကို တဖြည်းဖြည်း အားနည်းလာစေသည်။ဝါရှင်တန်က အောက်တိုဘာ ၁၄ ရက်မှာ အောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့တဲ့ ဗြိတိန်ရဲ့ အဓိက သံသယစိတ်နှစ်ခုကို တိုက်ခိုက်ဖို့ အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး မဟာမိတ်တွေကို သူတို့ရဲ့ အမြောက်တွေကို ဗြိတိသျှတပ်တွေနဲ့ ပိုနီးကပ်အောင် နေရာချနိုင်စေခဲ့ပါတယ်။မအောင်မြင်နိုင်သော အခြေအနေတစ်ရပ်ကို ရင်ဆိုင်ရင်း Cornwallis သည် မအောင်မြင်သော ခွဲထွက်ရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် လက်နက်ချရန် စည်းကမ်းချက်များကို ရှာဖွေခိုင်းခဲ့သည်။1781 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ 19 ရက်နေ့တွင် ဗြိတိသျှတပ်များသည် တရားဝင် လက်နက်ချခဲ့ပြီး မြောက်အမေရိကတွင် အရေးပါသော စစ်ရေးလှုပ်ရှားမှုများကို ထိရောက်စွာ အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။Yorktown အောင်ပွဲသည် ကြီးမားသော ဂယက်ရိုက်ခတ်မှုများရှိခဲ့သည်။စစ်ပွဲကို ဆက်လက်ဆင်နွှဲရန် ဗြိတိသျှတို့၏ သန္နိဋ္ဌာန်ကို ချိုးဖျက်ပြီး ငြိမ်းချမ်းရေး ဆွေးနွေးပွဲများ စတင်နိုင်ခဲ့သည်။ပါရီစာချုပ်ကို ၁၇၈၃ ခုနှစ်တွင် လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ပြီး အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို လွတ်လပ်သောနိုင်ငံအဖြစ် တရားဝင်အသိအမှတ်ပြုခဲ့သည်။
Johnstown ၏တိုက်ပွဲ
Battle of Johnstown ©Ralph Earl
1781 Oct 25

Johnstown ၏တိုက်ပွဲ

Johnstown, New York, USA
Johnstown တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ မြောက်ပိုင်းကဇာတ်ရုံတွင် နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်ပြီး လူပေါင်း ၁၄၀၀ ခန့်သည် နယူးယောက်၊ Johnstown တွင် အောက်တိုဘာ ၂၅ ရက်၊ ၁၇၈၁ တွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။ Johnstown မှ Colonel Marinus Willett ဦးဆောင်သော ပြည်တွင်းအမေရိကန်တပ်ဖွဲ့များ၊ နောက်ဆုံးတွင်၊ New York ဘုရင်၏တော်ဝင်တပ်ရင်းမှ ဗိုလ်မှူး John Ross နှင့် Butler's Rangers မှ Captain Walter Butler တို့၏ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့များကို ပျံသန်းစေခဲ့သည်။ဤနယ်မြေတွင် နယ်ခြားစောင့်တပ် ဝင်ရောက်စီးနင်းမှုတွင် ဗြိတိသျှ ပုံမှန်တပ်သားအများအပြား ပါဝင်လာခြင်းသည် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ဗြိတိသျှတို့သည် မြောက်ဘက်သို့ ဆုတ်ခွာပြီး Marinus Willett သည် ၎င်းတို့ကို ဖြတ်တောက်ရန် German Flatts များဆီသို့ ချီတက်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတို့ လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့သော်လည်း Walter Butler သေဆုံးခဲ့သည်။
Saintes ၏တိုက်ပွဲ
Battle of the Saintes ©Thomas Whitcombe
1782 Jul 9

Saintes ၏တိုက်ပွဲ

Dominica
Saintes တိုက်ပွဲသည် ဗြိတိသျှနှင့် ပြင်သစ်တို့ကြား ကာရေဘီယံတွင် အရေးပါသော ရေတပ်တိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး 9-12 ဧပြီလ 1782 တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ဗြိတိသျှတို့၏အောင်ပွဲသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအတွင်း ပြင်သစ်တို့အပေါ် အကြီးကျယ်ဆုံးဖြစ်သည်ဟု ယူဆခဲ့သည်။[65] ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Sir George Rodney လက်အောက်ရှိ ဗြိတိသျှရေတပ်သည် Comte de Grasse လက်အောက်ရှိ ပြင်သစ်ရေတပ်ကို အနိုင်ယူခဲ့ပြီး ပြင်သစ်နှင့် စပိန်တို့က ဂျမေကာကို ကျူးကျော်ရန် စီစဉ်ထားမှုကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ရသည်။[66] ပြင်သစ်တို့သည် ယမန်နှစ်တွင်၊ ယော့ခ်တောင်းမြို့ကို ဝိုင်းရံထားစဉ်အတွင်း ဗြိတိသျှစစ်တပ်အား Chesapeake Bay တွင် ပိတ်ဆို့ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့၏တော်လှန်ရေးတွင် နောက်ဆုံးတွင် အမေရိကန်အောင်ပွဲအား ထောက်ခံခဲ့သည်။သို့သော်လည်း ဤတိုက်ပွဲသည် ၎င်းတို့၏ အရှိန်အဟုန်ကို ရပ်တန့်သွားစေပြီး စစ်ပွဲကို အဆုံးသတ်ရန် ငြိမ်းချမ်းရေး စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုအပေါ် သိသိသာသာ အကျိုးသက်ရောက်ခဲ့သည်။[67] ပြင်သစ်တို့သည် Saintes တွင် အသေအပျောက် ပြင်းထန်စွာ ခံစားခဲ့ရပြီး de Grasse အပါအဝင် အများအပြား အကျဉ်းချခံခဲ့ရသည်။ပြင်သစ်သင်္ဘော လေးစင်း (ရေပန်းစားသော သင်္ဘောများ အပါအဝင်) ကို ဖမ်းမိခဲ့ပြီး တစ်စီး ပျက်စီးခဲ့သည်။
Blue Licks တိုက်ပွဲ
Capt. Patterson သည် Blue Licks တိုက်ပွဲမှ လွတ်မြောက်ခြင်း ©Lafayette Studios
1782 Aug 19

Blue Licks တိုက်ပွဲ

Mount Olivet, Kentucky, USA
၁၇၈၂ ခုနှစ် သြဂုတ်လ ၁၉ ရက်နေ့တွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့သော Blue Licks တိုက်ပွဲသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၏ နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။အရှေ့ဘက်စစ်ပွဲကို ထိရောက်စွာအဆုံးသတ်ခဲ့သော Yorktown တွင် Lord Cornwallis လက်နက်ချပြီးနောက် ဆယ်လအကြာတွင် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ယခု Robertson ကောင်တီရှိ Kentucky (ထိုအချိန်က Fayette ကောင်တီ၊ ဗာဂျီးနီးယား) ရှိ Licking မြစ်ဘေးရှိ တောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ်တွင် သစ္စာခံ ၅၀ ခန့်ရှိသော ဌာနေစစ်သည် ၃၀၀ နှင့်အတူ ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ကာ ကင်တပ်ကီပြည်သူ့စစ် ၁၈၂ ဦးကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့သည်။နယ်စပ်စစ်ပွဲအတွင်း သစ္စာခံများနှင့် ဒေသခံများအတွက် နောက်ဆုံးအောင်ပွဲဖြစ်သည်။ခံတပ်ဟင်နရီအား ဝိုင်းရံထားသည့် အနောက်ဗာဂျီးနီးယား၊ Wheeling၊ အနောက်ဗာဂျီးနီးယားတွင် နောက်လတွင် ဗြိတိသျှ၊ သစ္စာခံနှင့် ဇာတိတပ်များသည် အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့များနှင့် ထပ်မံတိုက်ခိုက်မည်ဖြစ်သည်။
သစ္စာခံများကို နှင်ထုတ်ခြင်း။
သစ္စာခံပြည်သူ့စစ်များသည် Kings Mountain တိုက်ပွဲတွင် Patriot ပြည်သူ့စစ်များနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့သည်။ ©Alonzo Chappel
1783 Jan 1

သစ္စာခံများကို နှင်ထုတ်ခြင်း။

Québec, QC, Canada
အမေရိကန်နှင့် ပြင်သစ်တို့ ရှုံးနိမ့်ခဲ့သော ဗြိတိန်စစ်ပွဲအပြီးတွင် အတက်ကြွဆုံး သစ္စာစောင့်သိသူများသည် အမေရိကန်တွင် ကြိုဆိုခြင်း မရှိတော့ဘဲ ဗြိတိသျှအင်ပါယာရှိ အခြားနေရာသို့ ပြောင်းရွှေ့ရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသည်။ထွက်ခွာသွားသောသစ္စာခံများအား ဗြိတိသျှမြောက်အမေရိက ရှိ မြေလွတ်များ ပေးအပ်ခဲ့သည်။အများစုသည် ၁၇ ရာစုအစောပိုင်းတွင် ဘိုးဘေးများ မူလအခြေချနေထိုင်ခဲ့ကြသည့် ထင်ရှားသော ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများဖြစ်ပြီး အပိုင်းတစ်ပိုင်းသည် စီးပွားရေး သို့မဟုတ် လူမှုရေးအရ အနည်းငယ်မျှသော ကိုလိုနီနယ်ဆယ့်သုံးတွင် လတ်တလော အခြေချနေထိုင်သူများဖြစ်သည်။မျိုးချစ်များ အများအပြားသည် ၎င်းတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှုများကို သိမ်းဆည်းခဲ့သည်။သစ္စာခံသူများသည် Quebec ပြည်နယ် (ခေတ်သစ် Ontario အပါအဝင်) နှင့် Nova Scotia (ခေတ်သစ် New Brunswick အပါအဝင်) တွင် ပြန်လည်အခြေချခဲ့ကြသည်။၎င်းတို့၏ ရောက်ရှိလာမှုသည် အနာဂတ် ကနေဒါ အနောက်နှင့် ကွီဘက်နယ်စပ် အရှေ့ဘက်တွင် အင်္ဂလိပ်စကားပြော လူဦးရေ ရောက်ရှိလာခြင်းကို အမှတ်အသားပြုခဲ့သည်။ကနေဒါတွင် ကျွန်ပြုခြင်းမှာလည်း တရားဝင်သောကြောင့် အမေရိကန်တောင်ပိုင်းမှ သစ္စာခံအများအပြားသည် ၎င်းတို့၏ကျွန်များကို ၎င်းတို့နှင့်အတူ ယူဆောင်လာကြသည်။1790 ခုနှစ်တွင် နယ်ချဲ့ဥပဒေသည် ကနေဒါသို့ ရွှေ့ပြောင်းအခြေချသူများ၏ ကျွန်များသည် ၎င်းတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိနေမည်ဟု အာမခံခဲ့သည်။သို့သော်လည်း လူမည်းသစ္စာခံများ သည် ဗြိတိသျှတို့အတွက် တိုက်ပွဲဝင်ခြင်း သို့မဟုတ် တော်လှန်ရေးကာလတွင် ဗြိတိသျှတို့၏ လက်အောက်ခံတပ်များနှင့်အတူ ကျွန်ခံခြင်းမှ လွတ်မြောက်ခြင်းမှ လွတ်မြောက်ခဲ့ကြသည်။အစိုးရသည် ကနေဒါတွင် ပြန်လည်အခြေချနေထိုင်ရန် ကူညီခဲ့ပြီး လူမည်း ၃,၅၀၀ နီးပါးကို New Brunswick သို့ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သည်။
ပါရီစာချုပ်
Benjamin West (1783) မှ Benjamin West (1783) မှ Paris Treaty of Paris စာချုပ်တွင် အမေရိကန် ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့အား သရုပ်ဖော်ထားသည်။ ©Benjamin West
1783 Sep 3

ပါရီစာချုပ်

Paris, France
ဗြိတိန် ဘုရင် George III ၏ကိုယ်စားလှယ်များနှင့် ၁၇၈၃ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၃ ရက်တွင် အမေရိကန် ကိုယ်စားလှယ်များက ပါရီတွင် လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သော ပါရီစာချုပ်သည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲနှင့် နှစ်နိုင်ငံကြား ပဋိပက္ခဖြစ်ပွားမှုကို တရားဝင်အဆုံးသတ်ခဲ့ပြီး ဆ ယ့်သုံးကိုလိုနီ ဖြစ်ကြောင်း အသိအမှတ်ပြုခဲ့သည်။ လွတ်လပ်၍ အချုပ်အခြာအာဏာပိုင်သော နိုင်ငံအဖြစ် ဗြိတိသျှ ကိုလိုနီ အမေရိက၏ အစိတ်အပိုင်း ဖြစ်ခဲ့သည်။အဆိုပါစာချုပ်သည် ဗြိတိသျှ မြောက်အမေရိက၊ နောက်ပိုင်းတွင် ကနေဒါ နှင့် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတို့အကြား နယ်နိမိတ်မျဉ်းများကို ဗြိတိသျှတို့က "အလွန်ရက်ရောသည်" ဟု တံဆိပ်တပ်ထားသော မျဉ်းကြောင်းများ ချမှတ်ထားသည်။[68] အသေးစိတ် အချက်အလက်များတွင် ငါးဖမ်းခွင့်နှင့် ပိုင်ဆိုင်မှု ပြန်လည်ထူထောင်ရေးနှင့် စစ်သုံ့ပန်းများ ပါဝင်သည်။ပြင်သစ် ၊စပိန် နှင့် ဒတ်ခ်ျသမ္မတနိုင်ငံတို့ အပါအဝင် ဗြိတိန်နှင့် ပြင်သစ်နိုင်ငံတို့ အပါအဝင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို ထောက်ခံအားပေးသည့် ဗြိတိန်နှင့် သီးခြားငြိမ်းချမ်းရေးစာချုပ်များကို ပါရီငြိမ်းချမ်းရေးဟု လူသိများသည်။[69] လွတ်လပ်သော၊ အချုပ်အခြာအာဏာနှင့် လွတ်လပ်သောနိုင်ငံများအဖြစ် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ တည်ရှိမှုကို အသိအမှတ်ပြုသည့် စာချုပ်၏ အပိုဒ် (၁) သာလျှင် အာဏာတည်ဆဲဖြစ်သည်။[70]
1784 Jan 1

ဇာတ်လမ်းတို

New England, USA
ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်အမတ်များနှင့် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်အမတ်များကြား ပဋိပက္ခသည် ၁၇၇၅ ခုနှစ်မှ ၁၇၈၃ ခုနှစ်အထိ ရှစ်နှစ်ကြာ ကြာမြင့်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး ယူနီဖောင်းဝတ် ဗြိတိသျှတပ်များသည် ၎င်းတို့၏ နောက်ဆုံး အရှေ့ဘက်ကမ်းရိုးတန်းဆိပ်ကမ်းမြို့များကို Savannah၊ Charleston နှင့် New York City၊ 1783 ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ 25 ရက်၊ 1783 ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ 25 ရက်နေ့တွင် ထွက်ခွာခဲ့သည်။ .အဲဒါက အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု သစ်မှာ ဗြိတိသျှတွေ သိမ်းပိုက်မှု နိဂုံးချုပ်သွားတယ်။အသစ်ဖန်တီးထားသော United States နှင့်ကပ်လျက် အမေရိကန်ကိုလိုနီနယ်မြေများရှိသည့် ဥရောပအင်အားကြီးနိုင်ငံများအနက်စပိန်သည် အမေရိကန်လွတ်လပ်ရေးကြောင့် ခြိမ်းခြောက်မှုအခံရဆုံးဖြစ်ပြီး ၎င်းအတွက် ရန်လိုမှုအရှိဆုံးဖြစ်သည်။အသေအပျောက်နှင့် ဆုံးရှုံးမှုများစစ်မှုထမ်းစဉ်အတွင်း အမေရိကန်မျိုးချစ် ၇၀,၀၀၀ အထိ သေဆုံးခဲ့သည်။ယင်းတို့အနက် တိုက်ပွဲတွင် ခန့်မှန်းခြေ ၆,၈၀၀ သေဆုံးခဲ့ပြီး အနည်းဆုံး ၁၇,၀၀၀ မှာ ရောဂါကြောင့် သေဆုံးခဲ့သည်။အများစုမှာ နယူးယောက်ဆိပ်ကမ်းရှိ အကျဉ်းထောင်သင်္ဘောများတွင် ဗြိတိသျှ စစ်သုံ့ပန်းများနှင့်အတူ သေဆုံးခဲ့ကြသူ အများစုဖြစ်သည်။စစ်ပွဲကြောင့် အပြင်းအထန် ဒဏ်ရာရ သို့မဟုတ် မသန်စွမ်းမျိုးချစ် အရေအတွက်မှာ ၈,၅၀၀ မှ ၂၅,၀၀၀ ဖြစ်သည်ဟု ခန့်မှန်းထားသည်။အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် တိုက်ပွဲများတွင် ပြင်သစ်လူမျိုး ၂၁၁၂ ဦး သေဆုံးခဲ့သည်။စပိန်နိုင်ငံ အနောက်ဖလော်ရီဒါမှာ စုစုပေါင်း ၁၂၄ ဦး သေဆုံးပြီး ၂၄၇ ဦး ဒဏ်ရာရခဲ့ပါတယ်။1781 တွင်ဗြိတိသျှအစီရင်ခံစာတစ်ခုအရ မြောက်အမေရိကတွင် ၎င်းတို့၏စစ်တပ်စုစုပေါင်းသေဆုံးမှု 6,046 (1775-1779) ကိုဖော်ပြထားသည်။ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့် ဂျာမန် ၇,၇၇၄ ဦးသည် စစ်ပြေး ၄,၈၈၈ ဦးအပြင် ဗြိတိသျှ စစ်မှုထမ်းများတွင် သေဆုံးခဲ့သည်။ယခင်တိုက်ပွဲတွင် လူပေါင်း ၁၈၀၀ သေဆုံးခဲ့သည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။အမွေအနှစ်အမေရိကန်တော်လှန်ရေးသည် ၎င်း၏မြောက်မြားစွာသော ပြည်သူ့လွတ်လပ်မှုဖြင့် အမေရိကန်နိုင်ငံကို ထူထောင်ခဲ့ပြီး ဘုရင်စနစ်နှင့် ကိုလိုနီအစိုးရများကို ဖြုတ်ချရန် စံနမူနာပြခဲ့သည်။အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် ကမ္ဘာ့ရှေးအကျဆုံး ရေးသားထားသော ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေရှိပြီး အခြားလွတ်လပ်သောနိုင်ငံများ၏ ဖွဲ့စည်းပုံများသည် မကြာခဏဆိုသလို အမေရိကန်ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေနှင့် သိသိသာသာ ဆင်တူနေတတ်သည်။၎င်းသည် ပြင်သစ်၊ ဟေတီ၊ လက်တင်အမေရိက တော်လှန်ရေးများနှင့် အခြားသူများကို ခေတ်သစ်ခေတ်သို့ လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့သည်။
A Quiz is available for this HistoryMap.

Appendices



APPENDIX 1

American Revolution (1765-1783)


Play button




APPENDIX 2

The Birth of the United States Navy


Play button

The Navy was rooted in the colonial seafaring tradition, which produced a large community of sailors, captains, and shipbuilders. In the early stages of the American Revolutionary War, Massachusetts had its own Massachusetts Naval Militia. The rationale for establishing a national navy was debated in the Second Continental Congress. Supporters argued that a navy would protect shipping, defend the coast, and make it easier to seek support from foreign countries. Detractors countered that challenging the British Royal Navy, then the world's preeminent naval power, was a foolish undertaking. Commander in Chief George Washington resolved the debate when he commissioned the ocean-going schooner USS Hannah to interdict British merchantmen and reported the captures to the Congress. On 13 October 1775, the Continental Congress authorized the purchase of two vessels to be armed for a cruise against British merchantmen; this resolution created the Continental Navy and is considered the first establishment of the U.S. Navy. The Continental Navy achieved mixed results; it was successful in a number of engagements and raided many British merchant vessels, but it lost twenty-four of its vessels and at one point was reduced to two in active service. In August 1785, after the Revolutionary War had drawn to a close, Congress had sold Alliance, the last ship remaining in the Continental Navy due to a lack of funds to maintain the ship or support a navy.




APPENDIX 3

How Mercantilism Started the American Revolution


Play button




APPENDIX 4

Culper Spy Ring


Play button

The Culper Ring was a network of spies active during the American Revolutionary War, organized by Major Benjamin Tallmadge and General George Washington in 1778 during the British occupation of New York City. The name "Culper" was suggested by George Washington and taken from Culpeper County, Virginia. The leaders of the spy ring were Abraham Woodhull and Robert Townsend, using the aliases of "Samuel Culper Sr." and "Samuel Culper Jr.", respectively; Tallmadge was referred to as "John Bolton".

While Tallmadge was the spies' direct contact, Washington often directed their operations. The ring was tasked to provide Washington information on British Army operations in New York City, the British headquarters. Its members operated mostly in New York City, Long Island, and Connecticut between late October 1778 and the British evacuation of New York in 1783.

The information supplied by the spy ring included details of a surprise attack on the newly arrived French forces under Lieutenant General Rochambeau at Newport, Rhode Island, before they had recovered from their arduous sea voyage, as well as a British plan to counterfeit American currency on the actual paper used for Continental dollars, which prompted the Continental Congress to retire the bills.

The ring also informed Washington that Tryon's raid of July 1779 was intended to divide his forces and allow Lieutenant General Sir Henry Clinton to attack them piecemeal. In 1780, the Culper Ring discovered a high-ranking American officer, subsequently identified as Benedict Arnold, was plotting with British Major John André to turn over the vitally important American fort at West Point, New York on the Hudson River and surrender its garrison to the British forces.




APPENDIX 5

Von Steuben's Continentals: The First American Army


Play button




APPENDIX 6

Riflemen, Snipers & Light Infantry - Continental 'Special Forces' of the American Revolution.


Play button




APPENDIX 7

African American Soldiers in the Continental Army


Play button




APPENDIX 8

Feeding Washington's Army | Read the Revolution with Ricardo A. Herrera


Play button




APPENDIX 9

American Revolution and the French Alliance


Play button




APPENDIX 10

France and Spain Join the Revolutionary War


Play button

Characters



Henry Clinton

Henry Clinton

British Army Officer

Ethan Allen

Ethan Allen

American Patriot

Henry Knox

Henry Knox

General of the Continental Army

General William Howe

General William Howe

Commander-in-Chief of the British

Patrick Henry

Patrick Henry

Founding Father

Guy Carleton

Guy Carleton

Governor of the Province of Quebec

Banastre Tarleton

Banastre Tarleton

British General

George Washington

George Washington

Commander of the Continental Army

Mariot Arbuthnot

Mariot Arbuthnot

British Admiral

Paul Revere

Paul Revere

American Patriot

Friedrich Wilhelm von Steuben

Friedrich Wilhelm von Steuben

Prussian Military Officer

John Burgoyne

John Burgoyne

British General

John Hancock

John Hancock

Founding Father

Alexander Hamilton

Alexander Hamilton

Founding Father

Nathanael Greene

Nathanael Greene

General of the Continental Army

George III

George III

King of Great Britain and of Ireland

Thomas Jefferson

Thomas Jefferson

Founding Father

William Howe

William Howe

Commander-in-Chief of British Army

William Pitt

William Pitt

British Prime Minister

Horatio Gates

Horatio Gates

General in the Continental Army

Thomas Paine

Thomas Paine

American Patriot

Thomas Gage

Thomas Gage

British Army General

General Charles Cornwallis

General Charles Cornwallis

British Army General

John Adams

John Adams

Founding Father

Benedict Arnold

Benedict Arnold

American Military Officer

Benjamin Franklin

Benjamin Franklin

Founding Father

John Paul Jones

John Paul Jones

Patriot Naval Commander

Footnotes



  1. Calloway, Colin G. (2007). The Scratch of a Pen: 1763 and the Transformation of North America. Oxford University Press. ISBN 978-0195331271, p. 4.
  2. Watson, J. Steven; Clark, Sir George (1960). The Reign of George III, 1760–1815. Oxford University Press. ISBN 978-0198217138, pp. 183–184.
  3. Greene, Jack P.; Pole, J.R. (2008) [2000]. A Companion to the American Revolution. Blackwell Publishers. ISBN 978-0470756447. Collection of essays focused on political and social history, pp. 155–156.
  4. Morgan, Edmund S.; Morgan, Helen M. (1963). The Stamp Act Crisis: Prologue to Revolution, pp. 96–97.
  5. Wood, S.G. The American Revolution: A History. Modern Library. 2002, p. 24.
  6. Testimony of Doctor Benjamin Franklin, before an August Assembly of the British House of Commons, relating to the Repeal of the Stamp-Act, &c., 1766.
  7. Jenyns, Soame (1765). The Objections to the Taxation of Our American Colonies by the Legislature of Great Britain, Briefly Considered. London, England: J. Wilkie.
  8. Daniel Dulany, Considerations on the Propriety of Imposing Taxes in the British Colonies, for the Purpose of Raising a Revenue, by Act of Parliament (1765)(reprinted in The American Revolution, Interpreting Primary Documents 47–51 (Carey 2004)).
  9. Draper, Theodore (1996). A Struggle For Power: The American Revolution. ISBN 0812925750, pp. 216–223.
  10. Gordon Wood, The American Revolution (New York: Random House, 2002).
  11. "Tea Act | Great Britain [1773]",Encyclopaedia Britannica.
  12. "Boston Massacre", Encyclopaedia Britannica.
  13. Albert Bushnell Hart (1897). Formation of the Union. p. 49. ISBN 9781406816990.
  14. Norton, Mary Beth; Blight, David W. (2001). A People and a Nation. Vol. 1 (6th ed.). Houghton Mifflin. ISBN 978-0-618-21469-3, pp. 144–145.
  15. Smith, George (January 17, 2012). The Boston tea party. The institute for humane studies and libertarianism.org.
  16. Sosin, Jack M. (June 12, 2022). "The Massachusetts Acts of 1774: Coercive or Preventive". Huntington Library Quarterly. 26 (3): 235–252. doi:10.2307/3816653. JSTOR 3816653.
  17. Mitchell, Stacy. The big box swindle.
  18. Sosin, Jack M. (12 June 2022). "The Massachusetts Acts of 1774: Coercive or Preventive". Huntington Library Quarterly. 26 (3): 235–252. doi:10.2307/3816653. JSTOR 3816653.
  19. James L. Nelson, With Fire and Sword: The Battle of Bunker Hill and the Beginning of the American Revolution (2011).
  20. Borneman, Walter R. American Spring: Lexington, Concord, and the Road to Revolution, p. 350, Little, Brown and Company, New York, Boston, London, 2014. ISBN 978-0-316-22102-3.
  21. Hubbard, Robert Ernest. Major General Israel Putnam: Hero of the American Revolution, pp. 85–87, McFarland & Company, Inc., Jefferson, North Carolina, 2017. ISBN 978-1-4766-6453-8.
  22. Withington, Robert (June 1949). "A French Comment on the Battle of Bunker Hill". The New England Quarterly. 22 (2): 235–240. doi:10.2307/362033. ISSN 0028-4866. JSTOR 362033.
  23. Hubbard, Robert Ernest. Major General Israel Putnam: Hero of the American Revolution, pp. 87–95, McFarland & Company, Inc., Jefferson, North Carolina, 2017. ISBN 978-1-4766-6453-8.
  24. Clinton, Henry (1954). Willcox, William B. (ed.). The American Rebellion: Sir Henry Clinton's Narrative of His Campaigns, 1775–1782. Yale University Press. OCLC 1305132, p. 19. General Clinton's remark is an echoing of Pyrrhus of Epirus's original sentiment after the Battle of Heraclea, "one more such victory and the cause is lost".
  25. McCullough, David (2005). 1776. Simon and Schuster Paperback. ISBN 0-7432-2672-0, p. 104.
  26. Frothingham Jr, Richard (1851). History of the Siege of Boston and of the Battles of Lexington, Concord, and Bunker Hill. Little and Brown, p. 308.
  27. Frothingham, p. 309.
  28. McCullough, p. 105.
  29. Maier, Pauline (1998). American scripture: making the Declaration of Independence. Vintage Books. ISBN 978-0679779087., pp. 33–34.
  30. McCullough 2005, pp. 119–122.
  31. "The Declaration House Through Time", National Park Services.
  32. Ferling 2007. Almost a Miracle. Oxford University Press. ISBN 978-0199758470, pp. 112, 118.
  33. Maier 1998, pp. 160–61.
  34. Fischer, David Hackett (2004). Washington's Crossing. Oxford University Press. ISBN 978-0195170344, p. 29.
  35. Mays, Terry M. (2016). Historical Dictionary of the American Revolution. Rowman & Littlefield. ISBN 978-1538119723., p. 2.
  36. Mays 2019, p. 3.
  37. Greene, Jack P.; Pole, J.R. (2008) [2000]. A Companion to the American Revolution. Blackwell Publishers. ISBN 978-0470756447. Collection of essays focused on political and social history, p. 235.
  38. Ketchum, Richard (1999). The Winter Soldiers: The Battles for Trenton and Princeton. Holt Paperbacks; 1st Owl books ed edition. ISBN 0-8050-6098-7, p.111.
  39. Burrows, Edwin G. and Wallace, Mike (1999). Gotham: A History of New York City to 1898. New York: Oxford University Press. ISBN 0-195-11634-8., p.243.
  40. Lengel, Edward (2005). General George Washington. New York: Random House Paperbacks. ISBN 0-8129-6950-2. General George Washington Lengel, p.165.
  41. The American Revolution: A Visual History. DK Smithsonian. p. 125.
  42. The Battle of Bennington: Soldiers & Civilians By Michael P. Gabriel.
  43. Harris, Michael (2014). Brandywine. El Dorado Hills, CA: Savas Beatie. p. x. ISBN 978-1-61121-162-7.
  44. Harris, Michael (2014). Brandywine: A Military History of the Battle that Lost Philadelphia but Saved America, September 11, 1777. El Dorado Hills, CA: Savas Beatiuùuù hie. p. 55. ISBN 978-1-61121-162-7.
  45. Morgan, Edmund (1956). The Birth of the Republic: 1763–1789. [Chicago] University of Chicago Press. pp. 82–83.
  46. Murray, Stuart A. P. (2006). Smithsonian Q & A: The American Revolution. New York: HarperCollins. ISBN 9780060891138. OCLC 67393037, p. 64.
  47. Graymont, Barbara (1972). The Iroquois in the American Revolution. Syracuse, NY: Syracuse University Press. ISBN 0-8156-0083-6, p. 186.
  48. Mikaberidze, Alexander (June 25, 2013). "Atrocities, Massacres, and War Crimes: An Encyclopedia [2 volumes]: An Encyclopedia". ABC-CLIO. Though persuaded to remain, Brant exercised no authority over the raid (nor the regiment).
  49. Williams, Dave. "Kettle Creek Battlefield Wins National Park Service Designation". Georgia Public Broadcasting.
  50. Thomas E. Chavez (January 2004). Spain and the Independence of the United States: An Intrinsic Gift. UNM Press. p. 225. ISBN 978-0-8263-2794-9.
  51. Fernández y Fernández, Enrique (1985). Spain's Contribution to the independence of the United States. Embassy of Spain: United States of America, p. 4.
  52. Soodalter, Ron (July 8, 2011). "Massacre & Retribution: The 1779–80 Sullivan Expedition". World History Group.
  53. Koehler, Rhiannon (Fall 2018). "Hostile Nations: Quantifying the Destruction of the Sullivan-Clinton Genocide of 1779". American Indian Quarterly. 42 (4): 427–453. doi:10.5250/amerindiquar.42.4.0427. S2CID 165519714.
  54. Anderson, Fred (2004). George Washington Remembers: Reflections on the French and Indian War. Rowman & Littlefield. p. 138. ISBN 978-0-7425-3372-1.
  55. "A well-executed failure: the Sullivan campaign against the Iroquois, July–September, 1779". Choice Reviews Online. 35 (01): 35–0457-35-0457. September 1, 1997. doi:10.5860/choice.35-0457. ISSN 0009-4978.
  56. George P. Clark (1980). "The Role of the Haitian Volunteers at Savannah in 1779: An Attempt at an Objective View". Phylon. 41 (4): 356–366. doi:10.2307/274860. JSTOR 274860.
  57. Davis, Robert Scott (22 February 2021). "Black Haitian Soldiers at the Siege of Savannah". Journal of the American Revolution.
  58. Bass, Robert.D (August 1957). The Green Dragoon: The Lives of Banastre Tarleton and Mary Robinson. North Carolina Office of Archives and History. pp. 79–83. ISBN 0878441638.
  59. Fleming, Thomas (1973). The Forgotten Victory: The Battle for New Jersery – 1780. New York: Reader's Digest Press. ISBN 0-88349-003-X, p. 232.
  60. Fleming, p. 232, 302.
  61. "The American revolution revisited". The Economist. 29 June 2017.
  62. Babits, Lawrence E.; Howard, Joshua B. (2009). Long, Obstinate, and Bloody: The Battle of Guilford Courthouse. The University of North Carolina Press. p. 122.
  63. "Guilford Courthouse National Military Park". Museum Management Program. National Park Service, U.S. Department of the Interior. 6 June 2002.
  64. Duffy, Michael (1992). Parameters of British Naval Power, 1650–1850. University of Exeter Press. ISBN 978-0-85989-385-5, p. 110.
  65. Tucker, Spencer C (2018). American Revolution: The Definitive Encyclopedia and Document Collection. ABC-CLIO. ISBN 9781851097449, p. 1323.
  66. O'Shaughnessy, Andrew (2013). The Men Who Lost America: British Command during the Revolutionary War and the Preservation of the Empire. Oneworld Publications. ISBN 9781780742465, p. 314.
  67. Allison & Ferreiro 2018, p. 220: This reversal had a significant effect on peace negotiations to end the American revolution which were already underway and would lead to an agreement by the end of the year.
  68. Paterson, Thomas; Clifford, J. Garry; Maddock, Shane J. (January 1, 2014). American foreign relations: A history, to 1920. Vol. 1. Cengage Learning. p. 20. ISBN 978-1305172104.
  69. Morris, Richard B. (1965). The Peacemakers: the Great Powers and American Independence. Harper and Row.
  70. "Treaties in Force A List of Treaties and Other International Agreements of the United States in Force on January 1, 2016" (PDF). United States Department of State. p. 477.

References



  • Allison, David, and Larrie D. Ferreiro, eds. The American Revolution: A World War (Smithsonian, 2018) excerpt
  • Bancroft, George (1854–1878). History of the United States of America, from the discovery of the American continent – eight volumes.
  • Volumes committed to the American Revolution: Vol. 7; Vol. 8; Vol. 9; Vol. 10
  • Bobrick, Benson. Angel in the Whirlwind: The Triumph of the American Revolution. Penguin, 1998 (paperback reprint)
  • British Army (1916) [7 August 1781]. Proceedings of a Board of general officers of the British army at New York, 1781. New-York Historical Society. Collections. The John Watts de Peyster publication fund series, no. 49. New York Historical Society. The board of inquiry was convened by Sir Henry Clinton into Army accounts and expenditures
  • Burgoyne, John (1780). A state of the expedition from Canada : as laid before the House of commons. London : Printed for J. Almon.
  • Butterfield, Lyman H. (June 1950). "Psychological Warfare in 1776: The Jefferson-Franklin Plan to Cause Hessian Desertions". Proceedings of the American Philosophical Society. American Philosophical Society. 94 (3): 233–241. JSTOR 3143556.
  • Cate, Alan C. (2006). Founding Fighters: The Battlefield Leaders Who Made American Independence. Greenwood Publishing Group. ISBN 0275987078.
  • Caughey, John W. (1998). Bernardo de Gálvez in Louisiana 1776–1783. Gretna: Pelican Publishing Company. ISBN 978-1-56554-517-5.
  • Chartrand, Rene. The French Army in the American War of Independence (1994). Short (48pp), very well illustrated descriptions.
  • Christie, Ian R.; Labaree, Benjamin W. (1976). Empire or independence, 1760–1776. Phaidon Press. ISBN 978-0-7148-1614-2.
  • Clarfield, Gerard (1992). United States Diplomatic History: From Revolution to Empire. New Jersey: Prentice-Hall. ISBN 9780130292322.
  • Clode, Charles M. (1869). The military forces of the crown; their administration and government. Vol. 2. London, J. Murray.
  • Commager, Henry Steele and Richard B. Morris, eds. The Spirit of 'Seventy-Six': The Story of the American Revolution as told by Participants. (Indianapolis: Bobbs-Merrill, 1958). online
  • Conway, Stephen. The War of American Independence 1775–1783. Publisher: E. Arnold, 1995. ISBN 0340625201. 280 pp.
  • Creigh, Alfred (1871). History of Washington County. B. Singerly. p. 49. ann hupp indian.
  • Cook, Fred J. (1959). What Manner of Men. William Morrow and Co. 59-11702. Allan McLane, Chapter VIII, pp. 275–304
  • Davies, Wallace Evan (July 1939). "Privateering around Long Island during the Revolution". New York History. Fenimore Art Museum. 20 (3): 283–294. JSTOR 23134696.
  • Downes, Randolph C. (1940). Council Fires on the Upper Ohio: A Narrative of Indian Affairs in the Upper Ohio Valley until 1795. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press. ISBN 0-8229-5201-7.
  • Duncan, Francis (1879). History of the Royal Regiment of Artillery. London: John Murray.
  • Ferling, John E. (2002) [2000]. Setting the World Ablaze: Washington, Adams, Jefferson, and the American Revolution. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-513409-4.
  • Fleming, Thomas (1970). The Perils of Peace. New York: The Dial Press. ISBN 978-0-06-113911-6.
  • Foner, Eric, "Whose Revolution?: The history of the United States' founding from below" (review of Woody Holton, Liberty Is Sweet: The Hidden History of the American Revolution, Simon & Schuster, 2021, 800 pp.), The Nation, vol. 314, no. 8 (18–25 April 2022), pp. 32–37. Highlighted are the struggles and tragic fates of America's Indians and Black slaves. For example, "In 1779 [George] Washington dispatched a contingent of soldiers to upstate New York to burn Indian towns and crops and seize hostages 'of every age and sex.' The following year, while serving as governor of Virginia, [Thomas] Jefferson ordered troops under the command of George Rogers Clark to enter the Ohio Valley and bring about the expulsion or 'extermination' of local Indians." (pp. 34–35.)
  • Fortescue, John (1902). A history of the British army. Vol. 3.
  • Fredriksen, John C. (2006). Revolutionary War Almanac Almanacs of American wars Facts on File library of American history. Infobase Publishing. ISBN 978-0-8160-7468-6.
  • Freedman, Russell (2008). Washington at Valley Forge. Holiday House. ISBN 978-0823420698.
  • Fremont-Barnes, Gregory; Ryerson, Richard A, eds. (2006). Encyclopedia of the American Revolutionary War: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. ISBN 978-1851094080.
  • Frey, Sylvia R (1982). The British Soldier in America: A Social History of Military Life in the Revolutionary Period. University of Texas Press. ISBN 978-0292780408.
  • Gilbert, Alan (2012). Black Patriots and Loyalists: Fighting for Emancipation in the War for Independence. University of Chicago Press. ISBN 978-0226101552.
  • Grant, John N. (1973). "Black Immigrants into Nova Scotia, 1776–1815". The Journal of Negro History. 58 (3): 253–270. doi:10.2307/2716777. JSTOR 2716777. S2CID 150064269.
  • Jensen, Merrill (2004). The Founding of a Nation: A History of the American Revolution 1763–1776. Hackett Publishing. ISBN 978-0-87220-705-9.
  • Johnston, Henry Phelps (1881). The Yorktown Campaign and the Surrender of Cornwallis, 1781. New York: Harper & Bros. p. 34. OCLC 426009.
  • Hagist, Don N. (Winter 2011). "Unpublished Writings of Roger Lamb, Soldier of the American War of Independence". Journal of the Society for Army Historical Research. Society for Army Historical Research. 89 (360): 280–290. JSTOR 44232931.
  • Kaplan, Rodger (January 1990). "The Hidden War: British Intelligence Operations during the American Revolution". The William and Mary Quarterly. Omohundro Institute of Early American History and Culture. 47 (1): 115–138. doi:10.2307/2938043. JSTOR 2938043.
  • Kepner, K. (February 1945). "A British View of the Siege of Charleston, 1776". The Journal of Southern History. Southern Historical Association. 11 (1): 93–103. doi:10.2307/2197961. JSTOR 2197961.
  • Kilmeade, Brian.; Yaeger, Don (2013). George Washington's Secret Six: The Spy Ring That Saved the American Revolution. Penguin Books. ISBN 978-0-6981-3765-3.
  • Knight, Peter (2003). Conspiracy Theories in American History: An Encyclopedia. ABC-CLIO. pp. 184–85. ISBN 978-1-57607-812-9.
  • Kohn, George C. (2006). Dictionary of Wars, 3d edition. Infobase Publishing. ISBN 9781438129167.
  • Kwasny, Mark V. Washington's Partisan War, 1775–1783. Kent, Ohio: 1996. ISBN 0873385462. Militia warfare.
  • Larabee, Leonard Woods (1959). Conservatism in Early American History. Cornell University Press. ISBN 978-0151547456. Great Seal Books
  • Lemaître, Georges Édouard (2005). Beaumarchais. Kessinger Publishing. ISBN 9781417985364.
  • Levy, Andrew (2007). The First Emancipator: Slavery, Religion, and the Quiet Revolution of Robert Carter. Random House Trade Paperbacks. p. 74. ISBN 978-0-375-76104-1.
  • Library of Congress "Revolutionary War: Groping Toward Peace, 1781–1783". Library: Library of Congress. Library of Congress. Retrieved August 24, 2020.
  • Lloyd, Earnest Marsh (1908). A review of the history of infantry. New York: Longmans, Green, and co.
  • May, Robin. The British Army in North America 1775–1783 (1993). Short (48pp), very well illustrated descriptions.
  • McGrath, Nick. "Battle of Guilford Courthouse". George Washington's Mount Vernon: Digital Encyclopedia. Mount Vernon Ladies' Association. Retrieved January 26, 2017.
  • Middleton, Richard (July 2013). "The Clinton–Cornwallis Controversy and Responsibility for the British Surrender at Yorktown". History. Wiley Publishers. 98 (3): 370–389. doi:10.1111/1468-229X.12014. JSTOR 24429518.
  • —— (2014). The War of American Independence, 1775–1783. London: Pearson. ISBN 978-0-5822-2942-6.
  • Miller, Ken (2014). Dangerous Guests: Enemy Captives and Revolutionary Communities During the War for Independence. Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-5494-3.
  • Nash, Gary B.; Carter Smith (2007). Atlas Of American History. Infobase Publishing. p. 64. ISBN 978-1-4381-3013-2.
  • National Institute of Health "Scurvy". National Institute of Health. November 14, 2016. Retrieved October 1, 2020. Genetic and Rare Diseases Information Center
  • Neimeyer, Charles Patrick. America Goes to War: A Social History of the Continental Army (1995) JSTOR j.ctt9qg7q2
  • Nicolas, Paul Harris (1845). Historical record of the Royal Marine Forces, Volume 2. London: Thomas and William Boone. port praya suffren 1781.
  • Ortiz, J.D. "General Bernardo Galvez in the American Revolution". Retrieved September 9, 2020.
  • Perkins, James Breck (2009) [1911]. France in the American Revolution. Cornell University Library. ASIN B002HMBV52.
  • Peters, Richard, ed. (1846). A Century of Lawmaking for a New Nation: U.S. Congressional Documents and Debates, 1774 – 1875: Treaty of Alliance with France 1778, "Article II". Library of Congress archives.
  • Ramsay, David (1819). Universal History Americanised: Or, An Historical View of the World, from the Earliest Records to the Year 1808. Vol. 4. Philadelphia : M. Carey & Son.
  • Reich, Jerome R. (1997). British friends of the American Revolution. M.E. Sharpe. p. 121. ISBN 978-0-7656-3143-5.
  • Ridpath, John Clark (1915). The new complete history of the United States of America. Vol. 6. Cincinnati: Jones Brothers. OCLC 2140537.
  • Royal Navy Museum "Ships Biscuits – Royal Navy hardtack". Royal Navy Museum. Archived from the original on October 31, 2009. Retrieved January 14, 2010.
  • Sawyer, C.W. (1910). Firearms in American History. Boston: C.W. Sawyer. online at Hathi Trust
  • Schiff, Stacy (2006). A Great Improvisation: Franklin, France, and the Birth of America. Macmillan. p. 5. ISBN 978-1-4299-0799-6.
  • Scribner, Robert L. (1988). Revolutionary Virginia, the Road to Independence. University of Virginia Press. ISBN 978-0-8139-0748-2.
  • Selig, Robert A. (1999). Rochambeau in Connecticut, Tracing His Journey: Historic and Architectural Survey. Connecticut Historical Commission.
  • Smith, Merril D. (2015). The World of the American Revolution: A Daily Life Encyclopedia. ABC-CLIO. p. 374. ISBN 978-1-4408-3028-0.
  • Southey, Robert (1831). The life of Lord Nelson. Henry Chapman Publishers. ISBN 9780665213304.
  • Stoker, Donald, Kenneth J. Hagan, and Michael T. McMaster, eds. Strategy in the American War of Independence: a global approach (Routledge, 2009) excerpt.
  • Symonds, Craig L. A Battlefield Atlas of the American Revolution (1989), newly drawn maps emphasizing the movement of military units
  • Trew, Peter (2006). Rodney and the Breaking of the Line. Pen & Sword Military. ISBN 978-1-8441-5143-1.
  • Trickey, Erick. "The Little-Remembered Ally Who Helped America Win the Revolution". Smithsonian Magazine January 13, 2017. Retrieved April 28, 2020.
  • Turner, Frederick Jackson (1920). The frontier in American history. New York: H. Holt and company.
  • Volo, M. James (2006). Blue Water Patriots: The American Revolution Afloat. Rowman & Littlefield Publishers, Inc. ISBN 978-0-7425-6120-5.
  • U.S. Army, "The Winning of Independence, 1777–1783" American Military History Volume I, 2005.
  • U.S. National Park Service "Springfield Armory". Nps.gov. April 25, 2013. Retrieved May 8, 2013.
  • Weir, William (2004). The Encyclopedia of African American Military History. Prometheus Books. ISBN 978-1-61592-831-6.
  • Whaples, Robert (March 1995). "Where Is There Consensus Among American Economic Historians? The Results of a Survey on Forty Propositions". The Journal of Economic History. 55 (1): 144. CiteSeerX 10.1.1.482.4975. doi:10.1017/S0022050700040602. JSTOR 2123771. There is an overwhelming consensus that Americans' economic standard of living on the eve of the Revolution was among the highest in the world.
  • Whaples, Robert (March 1995). "Where Is There Consensus Among American Economic Historians? The Results of a Survey on Forty Propositions". The Journal of Economic History. 55 (1): 144. CiteSeerX 10.1.1.482.4975. doi:10.1017/S0022050700040602. JSTOR 2123771. There is an overwhelming consensus that Americans' economic standard of living on the eve of the Revolution was among the highest in the world.
  • Zeller-Frederick, Andrew A. (April 18, 2018). "The Hessians Who Escaped Washington's Trap at Trenton". Journal of the American Revolution. Bruce H. Franklin. Citing William M. Dwyer and Edward J. Lowell, The Hessians: And the Other German Auxiliaries in the Revolutionary War, 1970
  • Zlatich, Marko; Copeland, Peter. General Washington's Army (1): 1775–78 (1994). Short (48pp), very well illustrated descriptions.