ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်

ဇာတ်ကောင်များ

အကိုးအကား


Play button

1734 - 1799

ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်



ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန် (ဖေဖော်ဝါရီ 22၊ 1732 မှ ဒီဇင်ဘာ 14၊ 1799) သည် အမေရိကန် စစ်အရာရှိ၊ နိုင်ငံ့ဝန်ထမ်းများနှင့် စတင်တည်ထောင်သူ ဖခင်ဖြစ်ပြီး အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ပထမဆုံးသမ္မတအဖြစ် 1789 မှ 1797 ခုနှစ်အထိ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ Continental Congress မှ ခန့်အပ်ထားသော Continental Army ဝါရှင်တန်သည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး စစ်ပွဲတွင် အောင်ပွဲခံရန် Patriot တပ်ဖွဲ့များကို ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေနှင့် အမေရိကန်ဖက်ဒရယ်အစိုးရကို ဖန်တီးပေးသော ၁၇၈၇ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာ သဘောတူစာချုပ်၏ သမ္မတအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။နိုင်ငံကို ထူထောင်ရာမှာ သူ့ရဲ့ခေါင်းဆောင်မှုအများအပြားကြောင့် ဝါရှင်တန်ကို "သူ့နိုင်ငံရဲ့ဖခင်" လို့ ခေါ်ဝေါ်ကြပါတယ်။ဝါရှင်တန်၏ ပထမဆုံးအများပြည်သူရုံးသည် 1749 မှ 1750 ခုနှစ်အထိ ဗာဂျီးနီးယား၊ Culpper ကောင်တီ၏ စစ်တမ်းပညာရှင်အဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းတွင် သူသည် ၎င်း၏ ပထမဆုံး စစ်ရေးလေ့ကျင့်မှုကို လက်ခံရရှိခဲ့ပြီး ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲ အတွင်း ဗာဂျီးနီးယားတပ်ရင်း၏ ကွပ်ကဲမှုတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းတွင် သူ့ကို Virginia House of Burgesses တွင် ရွေးကောက်တင်မြှောက်ခံရပြီး Continental Congress ၏ ကိုယ်စားလှယ်တစ်ဦးအဖြစ် ခန့်အပ်ခံရကာ ကွန်တိန်နာတပ်၏ စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် ခန့်အပ်ခံရကာ 1781 ခုနှစ်အတွင်း ဗြိတိန် နှင့် မဟာမိတ် ပြင်သစ် တပ်များကို အောင်နိုင်စေရန် ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ၊ အမေရိကန်လွတ်လပ်ရေးလမ်းခင်း။ပါရီသဘောတူစာချုပ်ကို လက်မှတ်ရေးထိုးပြီးနောက် ၁၇၈၃ ခုနှစ်တွင် ရာထူးမှနုတ်ထွက်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ၁၇၈၉ ခုနှစ်တွင် ကွန်ဖက်ဒရေးရှင်းအပိုဒ်များကို အစားထိုးခဲ့ပြီး ယနေ့အချိန်အထိ ကမ္ဘာ့သက်တမ်းအရှည်ကြာဆုံး ရေးသားပြီး ကုဒ်သွင်းထားသော နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေကို လက်ခံအတည်ပြုရာတွင် ဝါရှင်တန်သည် မရှိမဖြစ်အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။ထို့နောက် Electoral College မှ တညီတညွတ်တည်း ရွေးကောက်တင်မြှောက်ခံရသော သမ္မတ နှစ်ကြိမ် ဖြစ်ခဲ့သည်။အမေရိကန်၏ ပထမဆုံးသမ္မတအဖြစ်၊ ဝါရှင်တန်သည် အစိုးရအဖွဲ့ဝင် သောမတ်ဂျက်ဖာဆင်နှင့် အလက်ဇန္ဒား ဟာမီလ်တန်တို့ကြား ပြင်းထန်သော ပြိုင်ဆိုင်မှုတွင် ဘက်မလိုက်ဘဲ အားကောင်းပြီး ဘဏ္ဍာငွေကောင်းသော နိုင်ငံတော်အစိုးရကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည်။ပြင်သစ်တော်လှန်ရေးအတွင်း သူသည် ဂျေးစာချုပ်ကို ဒဏ်ခတ်ပိတ်ဆို့စဉ်တွင် ကြားနေရေးမူဝါဒကို ကြေငြာခဲ့သည်။"မစ္စတာသမ္မတ" ဟူသောခေါင်းစဉ်ကိုအသုံးပြုခြင်းနှင့်ကျမ်းစာပေါ်တွင်လက်ဖြင့်ကျမ်းသစ္စာကျိန်ဆိုခြင်းအပါအဝင်သမ္မတရုံးအတွက်တည်မြဲသောစံနှုန်းများကိုချမှတ်ခဲ့သည်။စက်တင်ဘာ ၁၉၊ ၁၇၉၆ တွင် ၎င်း၏ နှုတ်ဆက်မိန့်ခွန်းကို ရီပတ်ဘလစ်ကန်ဝါဒဆိုင်ရာ ထင်ရှားသော ကြေငြာချက်အဖြစ် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် မှတ်ယူကြသည်။
HistoryMaps Shop

ဆိုင်ကိုအလည်အပတ်

1732 - 1758
ငယ်စဉ်ဘဝနှင့် စစ်မှုထမ်းornament
Play button
1732 Feb 22

မွေးဖွားခြင်းနှင့် အစောပိုင်းဘဝ

Ferry Farm, Kings Highway, Fre
ဝါရှင်တန်မိသားစုသည် မြေယာထင်ကြေးပေးမှုနှင့် ဆေးရွက်ကြီးစိုက်ပျိုးမှုမှတစ်ဆင့် ချမ်းသာသော ဗာဂျီးနီးယားစိုက်သူမိသားစုဖြစ်သည်။ဝါရှင်တန်၏အဘိုး ဂျွန်ဝါရှင်တန်သည် ၁၆၅၆ ခုနှစ်တွင် အင်္ဂလန်နိုင်ငံ၊ Sulgrave၊ Northamptonshire မှ ဗာဂျီးနီးယား၏ အင်္ဂလိပ်ကိုလိုနီနယ်သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့ပြီး Potomac မြစ်ပေါ်ရှိ Little Hunting Creek အပါအဝင် မြေဧက ၅၀၀၀ ကို စုဆောင်းခဲ့သည်။ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်ကို ဖေဖော်ဝါရီ 22 ရက် 1732 တွင် ဗာဂျီးနီးယားရှိ ဗြိတိသျှကိုလိုနီနယ်ရှိ Westmoreland ကောင်တီတွင် Popes Creek တွင် မွေးဖွားခဲ့ပြီး Augustine နှင့် Mary Ball Washington တို့၏ သားသမီးခြောက်ဦးတွင် ပထမဆုံးဖြစ်သည်။သူ၏ဖခင်သည် ငြိမ်းချမ်းရေးတရားမျှတမှုဆိုင်ရာ တရားမျှတသူဖြစ်ပြီး Jane Butler နှင့် ပထမအိမ်ထောင်မှ သားသမီးလေးဦး ထပ်မံရရှိသည့် ထင်ရှားသောလူထုပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်သည်။မိသားစုသည် 1735 ခုနှစ်တွင် Little Hunting Creek သို့ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ 1738 တွင်၊ ဗာဂျီးနီးယား၊ Fredericksburg အနီးရှိ Ferry Farm သို့ Rappahannock မြစ်ပေါ်တွင်ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။1743 တွင် Augustine ကွယ်လွန်သောအခါ Washington သည် Ferry Farm နှင့် ကျွန်ဆယ်ယောက်ကို အမွေဆက်ခံခဲ့သည်။သူ့အေကွဲအစ်ကို Lawrence သည် Little Hunting Creek ကို အမွေဆက်ခံပြီး Mount Vernon ဟု အမည်ပြောင်းခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်တွင် သူ၏အစ်ကိုများသည် အင်္ဂလန်ရှိ Appleby Grammar School တွင် ရရှိခဲ့သော တရားဝင်ပညာရေးကို မရရှိခဲ့သော်လည်း Hartfield ရှိ Lower Church ကျောင်းတွင် တက်ရောက်ခဲ့သည်။သူသည် သင်္ချာ၊ trigonometry နှင့် မြေတိုင်းတာခြင်းတို့ကို သင်ယူခဲ့ပြီး ထက်မြက်သော မူကြမ်းရေးဆွဲသူနှင့် မြေပုံရေးဆွဲသူ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ငယ်ရွယ်စဉ်တွင် သူသည် "အတော်လေးတန်သော အင်အား" နှင့် "တိကျမှု" ဖြင့် ရေးသားခဲ့သည်။လေးစားမှု၊ အဆင့်အတန်းနှင့် အာဏာကို လိုက်စားရာတွင် သူ၏ အရေးအသားသည် ဉာဏ်ပညာ သို့မဟုတ် ရယ်မောမှု နည်းပါးသည်။
ခရိုင်စစ်တမ်း
ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် လူငယ်စစ်တမ်းပညာရှင်အဖြစ် ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1749 Jul 20

ခရိုင်စစ်တမ်း

Culpeper County, Virginia, USA
ဝါရှင်တန်သည် လောရင့်စ်၏ယောက္ခမ William Fairfax ပိုင်သည့် စိုက်ခင်းဖြစ်သည့် Mount Vernon နှင့် Belvoir သို့ သွားရောက်လည်ပတ်လေ့ရှိသည်။Fairfax သည် ဝါရှင်တန်၏နာယကနှင့် အငှားဖခင်ဖြစ်လာပြီး ဝါရှင်တန်သည် 1748 ခုနှစ်တွင် Fairfax ၏ Shenandoah Valley ပိုင်ဆိုင်မှုကို ကွင်းဆင်းလေ့လာသည့်အဖွဲ့ဖြင့် တစ်လနေခဲ့သည်။နောက်တစ်နှစ်တွင် သူသည် အသက် 17 နှစ်တွင် William & Mary ကောလိပ်မှ စစ်တမ်းပညာရှင်လိုင်စင်ကို ရရှိခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်သင်သင်တန်းကို မထမ်းဆောင်ရသေးသော်လည်း Fairfax သည် သူ့ကို Culpeper County, Virginia တွင် စစ်တမ်းကောက်ယူရန် ခန့်အပ်ခဲ့ပြီး၊ 1749 ခုနှစ် ဇူလိုင်လ 20 ရက်နေ့တွင် ကျမ်းသစ္စာကျိန်ဆိုရန် Culpeper ကောင်တီတွင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ၎င်းသည် နောက်ပိုင်းတွင် နယ်ခြားဒေသနှင့် ရင်းနှီးခဲ့ပြီး နှုတ်ထွက်သော်လည်း၊ 1750 ခုနှစ်တွင် အလုပ်မှစပြီး Blue Ridge တောင်များ၏ အနောက်ဘက်တွင် စစ်တမ်းများကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။၁၇၅၂ တွင် သူသည် တောင်ကြား၌ ဧက ၁,၅၀၀ နီးပါးကို ဝယ်ယူခဲ့ပြီး ၂၃၁၅ ဧကကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည်။
ဘာဘေးဒိုးစ်
ဝါရှင်တန်သည် သူ၏အစ်ကို၏ တီဘီရောဂါကို ကုသပေးနိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ကာ လောရင့်စ်ကို ဘာဘေးဒိုးစ်သို့ လိုက်ပါသွားစဉ် ၎င်း၏ တစ်ခုတည်းသော နိုင်ငံခြားခရီးကို သွားခဲ့သည်။ ©HistoryMaps
1751 Jan 1

ဘာဘေးဒိုးစ်

Barbados
1751 တွင် ဝါရှင်တန်သည် သူ၏အစ်ကို၏တီဘီရောဂါကို ရာသီဥတုက ကုသပေးမည်ဟု မျှော်လင့်ကာ Lawrence နှင့် Barbados သို့ လိုက်ပါလာစဉ် ၎င်း၏တစ်ခုတည်းသောပြည်ပခရီးကို သွားခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ထိုခရီးစဉ်အတွင်း ကျောက်ရောဂါကူးစက်ခံရပြီး သူ့ကို ကာကွယ်ဆေးထိုးပေးကာ မျက်နှာတွင် အမာရွတ်အနည်းငယ်ကျန်ခဲ့သည်။Lawrence သည် 1752 ခုနှစ်တွင်သေဆုံးသွားခဲ့ပြီး Washington သည် Mount Vernon ကိုသူ၏မုဆိုးမ Anne ထံမှငှားရမ်းခဲ့သည်။
ဗိုလ်မှူး ဝါရှင်တန်
ဗိုလ်မှူး ဝါရှင်တန် ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1753 Jan 1

ဗိုလ်မှူး ဝါရှင်တန်

Ohio River, United States
ဗာဂျီးနီးယားပြည်သူ့စစ်၏ စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် Lawrence Washington ၏ အမှုထမ်းသည် သူ၏အေကွဲအစ်ကို ဂျော့ခ်ျကို ကော်မရှင်တစ်ခုရှာရန် လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့သည်။ဗာဂျီးနီးယား၏ ဒုတိယ အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Robert Dinwiddie သည် ပြည်သူ့စစ် ခရိုင်လေးခု အနက်မှ တစ်ခု ဖြစ်သော ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်ကို အဓိက နှင့် တပ်မှူး အဖြစ် ခန့်အပ်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှနှင့် ပြင်သစ်တို့သည် အိုဟိုင်းယိုးချိုင့်ဝှမ်းကို ထိန်းချုပ်ရန် ပြိုင်ဆိုင်နေကြသည်။ဗြိတိသျှတို့သည် အိုဟိုင်းယိုးမြစ်တလျှောက်တွင် ခံတပ်များ ဆောက်လုပ်နေချိန်တွင် ပြင်သစ်တို့သည် အိုဟိုင်းယိုမြစ်နှင့် ရေကန် Erie ကြားခံတပ်များ ဆောက်လုပ်ရာတွင်လည်း အလားတူ လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။1753 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလတွင်၊ Dinwiddie သည် ဝါရှင်တန်ကို အထူးသံတမန်အဖြစ် ခန့်အပ်ခဲ့သည်။ဂျော့ဂ်ျသည် ဗြိတိသျှတို့ တောင်းဆိုနေသည့် မြေယာများကို စွန့်လွှတ်ရန် ပြင်သစ်တပ်များကို တောင်းဆိုရန် ဂျော့ခ်ျကို စေလွှတ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် Iroquois Confederacy နှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးပြုလုပ်ရန် နှင့် ပြင်သစ်တပ်ဖွဲ့များအကြောင်း နောက်ထပ်ထောက်လှမ်းရေးများစုဆောင်းရန်လည်း ခန့်အပ်ခံခဲ့ရသည်။ဝါရှင်တန်သည် Logstown တွင် Half-King Tanacharison နှင့် အခြားသော Iroquois အကြီးအကဲများနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး ပြင်သစ်ခံတပ်များ၏ နံပါတ်များနှင့် တည်နေရာများအပြင် ပြင်သစ်မှ ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားသော လူတစ်ဦးချင်းစီနှင့်ပတ်သက်သည့် ထောက်လှမ်းရေး အချက်အလက်များကို စုဆောင်းခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်ကို Tanacharison မှ Conotocaurius (မြို့ဖျက်သူ သို့မဟုတ် ရွာများကို ဝါးစားသူ) ဟု အမည်ပြောင်ပေးခဲ့သည်။အဆိုပါအမည်ပြောင်ကို ယခင်က ၎င်း၏အဘိုးဖြစ်သူ ဂျွန်ဝါရှင်တန်အား Susquehannock မှ ဆယ့်ခုနစ်ရာစုနှောင်းပိုင်းတွင် ပေးခဲ့ဖူးသည်။ဝါရှင်တန်၏ ပါတီသည် ၁၇၅၃ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလတွင် အိုဟိုင်းယိုးမြစ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး ပြင်သစ်ကင်းလှည့်ခြင်းဖြင့် ကြားဖြတ်ခံခဲ့ရသည်။ပါတီပွဲကို ဝါရှင်တန်က ဖော်ရွေစွာ လက်ခံတွေ့ဆုံသည့် Fort Le Boeuf သို့ ပို့ဆောင်ခဲ့သည်။သူသည် ပြင်သစ်တပ်မှူး Saint-Pierre အား ရာထူးမှ နုတ်ထွက်ရန် ဗြိတိသျှ တောင်းဆိုချက်ကို ပေးအပ်ခဲ့သော်လည်း ပြင်သစ်တို့က ထွက်ခွာရန် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ရက်အနည်းငယ် ကြန့်ကြာပြီးနောက် Saint-Pierre သည် ဝါရှင်တန်သို့ ၎င်း၏တရားဝင်အဖြေကို ချိပ်ပိတ်စာအိတ်ဖြင့် ပေးဆောင်ပြီး အစားအသောက်နှင့် ဆောင်းရာသီအဝတ်အစားများအပြင် ဗာဂျီးနီးယားသို့ ၎င်း၏ပါတီခရီးစဉ်အတွက် ဆောင်းရာသီအ၀တ်အစားများ ပေးခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ခက်ခဲသောဆောင်းရာသီအခြေအနေတွင် ၇၇ ရက်အတွင်း မရေရာသောမစ်ရှင်ကို ပြီးမြောက်ခဲ့ပြီး သူ၏အစီရင်ခံစာကို ဗာဂျီးနီးယားနှင့် လန်ဒန်တွင် ထုတ်ဝေသည့်အခါ ထူးခြားမှုအတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ရရှိခဲ့သည်။
Play button
1754 Jul 3

ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲ

Fort Necessity National Battle
ဖေဖော်ဝါရီ ၁၇၅၄ တွင်၊ Dinwiddie သည် ဝါရှင်တန်ကို ဒုတိယဗိုလ်မှူးကြီးနှင့် အင်အား ၃၀၀ ရှိသော Virginia Regiment ၏ ဒုတိယကွပ်ကဲမှုဖြင့် အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ် Forks တွင် ပြင်သစ် တပ်များကို ရင်ဆိုင်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ဧပြီလတွင် Forks အတွက် တပ်ရင်းတစ်ဝက်ဖြင့် ထွက်ခွာခဲ့ပြီး မကြာမီတွင် ပြင်သစ်အင်အား ၁,၀၀၀ ရှိသော Fort Duquesne ခံတပ်ကို စတင်တည်ဆောက်ခဲ့ကြောင်း သိရှိခဲ့ရသည်။မေလတွင် Great Meadows တွင် ခံစစ်နေရာ ချထားပြီးနောက် ပြင်သစ်တပ်သည် ခုနစ်မိုင် (၁၁ ကီလိုမီတာ) အကွာတွင် စခန်းချထားကြောင်း သူသိရှိခဲ့သည်။ထိုးစစ်ဆင်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ပြင်သစ်တပ်ခွဲသည် လူ ၅၀ ခန့်သာ ရှိသည်ကို သက်သေပြခဲ့ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ဝါရှင်တန်သည် မေလ ၂၈ ရက်နေ့တွင် ဗာဂျီးနီးယားနှင့် အိန္ဒိယ မဟာမိတ်များ၏ အင်အားအနည်းငယ်ဖြင့် ၎င်းတို့အား ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။Jumonville Glen တိုက်ပွဲ သို့မဟုတ် "Jumonville affair" ဟုလူသိများသည့် အဖြစ်အပျက်မှာ အငြင်းပွားခဲ့ပြီး ပြင်သစ်တပ်ဖွဲ့ဝင်များသည် ကျည်ဆန်များနှင့် ကျည်ဆန်များဖြင့် အပြတ်အသတ် သတ်ဖြတ်ခံခဲ့ရသည်။ပြင်သစ်တပ်မှူး Joseph Coulon de Jumonville သည် ဗြိတိသျှတို့ကို ကယ်ထုတ်ရန် သံတမန်သတင်းစကား သယ်ဆောင်လာသူဖြစ်ပြီး သေဆုံးခဲ့သည်။ပြင်သစ်တပ်ဖွဲ့များသည် ဂျူမွန်ဗီးလ်နှင့် ၎င်း၏လူအချို့ သေဆုံးပြီး ဦးရေပြားကို တွေ့ရှိခဲ့ပြီး ဝါရှင်တန်တွင် တာဝန်ရှိသည်ဟု ယူဆခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်က သူ၏ဘာသာပြန်သူ ပြင်သစ်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို မပြောဆိုသည့်အတွက် အပြစ်တင်ခဲ့သည်။Dinwiddie သည် ပြင်သစ်ကို အနိုင်ရသည့်အတွက် ဝါရှင်တန်ကို ဂုဏ်ပြုပါသည်။ဤအဖြစ်အပျက်သည် ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲကို လောင်ကျွမ်းစေခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ပိုမိုကြီးမားသော ခုနစ်နှစ်စစ်ပွဲ ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်လာခဲ့သည်။Virginia Regiment အပြည့်အစုံသည် Fort Necessity တွင် ဝါရှင်တန်သို့ ရောက်ရှိလာပြီး တပ်ရင်းမှူးနှင့် ဗိုလ်မှူးကြီး ကွယ်လွန်ချိန်တွင် တပ်ရင်းမှူးအဖြစ် ရာထူးတိုးမြှင့်ခံရကြောင်း သတင်းများနှင့်အတူ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။တပ်ရင်းအား ၀ါရှင်တန်ထက်သာလွန်သော တော်ဝင်ကော်မရှင်က Captain James Mackay ဦးဆောင်သော တောင်ကာရိုလင်းလူမျိုးတစ်ရာ၏ လွတ်လပ်သောတပ်ခွဲက အားဖြည့်ထားပြီး ကွပ်ကဲမှု ပဋိပက္ခများ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ဇူလိုင်လ 3 ရက်နေ့တွင် ပြင်သစ်တပ်ဖွဲ့ဝင် 900 နှင့်အတူတိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီးနောက်ဆက်တွဲတိုက်ပွဲသည်ဝါရှင်တန်၏လက်နက်ချခြင်းနှင့်အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းတွင် Colonel James Innes သည် ကိုလိုနီနယ်ချဲ့တပ်ဖွဲ့များကို ကွပ်ကဲကာ Virginia Regiment ကွဲသွားကာ ရာထူးမှနှုတ်ထွက်ပြီးနောက် ဝါရှင်တန်မှ ငြင်းဆန်ထားသော ကပ္ပတိန်ရာထူးကို ကမ်းလှမ်းခဲ့သည်။
Play button
1755 May 1

Virginia Regiment

Fort Duquesne, 3 Rivers Herita
1755 တွင် ဝါရှင်တန်သည် Fort Duquesne နှင့် Ohio နိုင်ငံတို့မှ ပြင်သစ်တို့ကို နှင်ထုတ်ရန် ဗြိတိသျှ လေ့လာရေးခရီးကို ဦးဆောင်ခဲ့သည့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Edward Braddock ၏ လက်ထောက်အဖြစ် ဆန္ဒအလျောက် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်၏ အကြံပြုချက်တွင် Braddock သည် စစ်တပ်ကို ပင်မကော်လံတစ်ခုနှင့် အပေါ့စားတပ်ဆင်ထားသော "flying column" အဖြစ် ခွဲထားသည်။ပြင်းထန်သောသွေးဝမ်းရောဂါဝေဒနာကိုခံစားရပြီး ဝါရှင်တန်သည် နောက်တွင်ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး Monongahela တွင် Braddock ကို ပြင်သစ်နှင့် ၎င်းတို့၏အိန္ဒိယမဟာမိတ်များက ခွဲထွက်နေသောစစ်တပ်ကို ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။ဗြိတိသျှတပ်ဖွဲ့၏ သုံးပုံနှစ်ပုံသည် သေလောက်သော ဒဏ်ရာရရှိသူ ဘရက်ဒေါ့အပါအဝင် အသေအပျောက်များ ရှိလာခဲ့သည်။၀ါရှင်တန်မှ ဒုဗိုလ်မှူးကြီး သောမတ်စ်ဂေ့ခ်ျ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် အလွန်နေမကောင်းသေးသော လွတ်မြောက်လာသူများအား စုဝေးစေပြီး အကြွင်းအကျန်များကို ဖြုတ်ချကာ ဆုတ်ခွာခွင့်ပြုကာ နောက်တန်းအစောင့်တပ်ကို ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။စေ့စပ်ပွဲအတွင်းမှာ သူ့အောက်မှာ မြင်းနှစ်ကောင် သေနတ်နဲ့ ပစ်ခံရပြီး ဦးထုပ်နဲ့ အင်္ကျီကို ကျည်ထိမှန်သွားတယ်။မီးလောင်မှုအောက်တွင် သူ၏အပြုအမူသည် Fort Necessity တိုက်ပွဲတွင် သူ၏အမိန့်ကို ဝေဖန်သူများကြားတွင် သူ၏ဂုဏ်သိက္ခာကို ပြန်လည်ရွေးယူခဲ့သော်လည်း နောက်ဆက်တွဲစစ်ဆင်ရေးများစီစဉ်ရာတွင် ၎င်းကို ဆက်ခံသော တပ်မှူး (ဗိုလ်မှူးကြီး Thomas Dunbar) မှ မပါဝင်ခဲ့ပေ။Virginia Regiment ကို 1755 ခုနှစ် ဩဂုတ်လတွင် ပြန်လည်ဖွဲ့စည်းခဲ့ပြီး Dinwiddie သည် ဝါရှင်တန်ကို ၎င်း၏တပ်မှူးအဖြစ် ဗိုလ်မှူးကြီးအဆင့်ဖြင့် ထပ်မံခန့်အပ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် သက်ကြီးရွယ်အိုများနှင့်ပတ်သက်၍ ချက်ချင်းနီးပါး ထိပ်တိုက်တွေ့ခဲ့ပြီး၊ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် အထက်တန်းစား တော်ဝင်အဆင့်ရှိ အခြားသော တပ်မှူး John Dagworthy နှင့် မေရီလန်းဒါးစ်များကို Fort Cumberland ရှိ တပ်ရင်းဌာနချုပ်တွင် တပ်ခွဲကွပ်ကဲခဲ့သည်။Fort Duquesne ကို ထိုးစစ်ဆင်ရန် စိတ်မရှည်သော ဝါရှင်တန်သည် Braddock သည် သူ့ကို တော်ဝင်ကော်မရှင်အဖြစ် ပေးအပ်ပြီး ၁၇၅၆ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလတွင် Braddock ၏ စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် ဆက်ခံသူ William Shirley နှင့် ဇန်န၀ါရီလ ၁၇၅၇ တွင် Shirley ၏ ဆက်ခံသူ Lord၊ အသံကျယ်ကျယ်ဒေါ်ရှယ်လီသည် Dagworthy ကိစ္စ၌သာ ဝါရှင်တန်၏မျက်နှာသာဖြင့် အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။Loudoun သည် ဝါရှင်တန်ကို အရှက်ရစေကာ တော်ဝင်ကော်မရှင်ကို ငြင်းပယ်ကာ Fort Cumberland ကို အုပ်ချုပ်ရန် တာဝန်မှ လွတ်ငြိမ်းခွင့်ပေးရန် သဘောတူခဲ့သည်။1758 ခုနှစ်တွင် Virginia Regiment သည် Fort Duquesne ကိုသိမ်းပိုက်ရန် British Forbes Expedition သို့တာဝန်ပေးအပ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး John Forbes ၏ နည်းဗျူဟာနှင့် ရွေးချယ်ထားသော လမ်းကြောင်းကို သဘောမတူပါ။သို့သော်လည်း Forbes သည် ဝါရှင်တန်ကို တောင့်တင်းသော ဗိုလ်မှူးချုပ်တစ်ဦးအဖြစ် သတ်မှတ်ကာ ခံတပ်ကို တိုက်ခိုက်မည့် တပ်မဟာ သုံးခုအနက်မှ တစ်ခုအား အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ပြင်သစ်တို့သည် တိုက်ခိုက်ရေးမစတင်မီတွင် ခံတပ်နှင့် ချိုင့်ဝှမ်းများကို စွန့်ပစ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်တွင် မီးလောင်မှုဖြစ်ပွားခဲ့ရာ ၁၄ ဦးသေဆုံးကာ ၂၆ ဦး ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သည်။စစ်ပွဲသည် နောက်ထပ် လေးနှစ်ကြာပြီးနောက် ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏တာဝန်ကို နုတ်ထွက်ကာ Mount Vernon သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။
Virginia House of Burgersses
Virginia House of Burgersses ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1758 Jan 1

Virginia House of Burgersses

Virginia, USA
ဝါရှင်တန်၏ နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှုများတွင် ၎င်း၏မိတ်ဆွေ George William Fairfax သည် Virginia House of Burgesses ဒေသကို ကိုယ်စားပြုရန် ၁၇၅၅ တွင် သမ္မတလောင်းအဖြစ် ဝင်ရောက်ယှဉ်ပြိုင်ရန် ထောက်ခံအားပေးခြင်း ပါဝင်သည်။ဤပံ့ပိုးကူညီမှုကြောင့် ဝါရှင်တန်နှင့် အခြားဗာဂျီးနီးယားစိုက်ပျိုးရေးသမား William Payne တို့အကြား ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွားစေသည့် ငြင်းခုံမှုတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ဗာဂျီးနီးယား တပ်ရင်းမှ အရာရှိများကို ရာထူးမှ ဆင်းခိုင်းခြင်း အပါအဝင် အခြေအနေကို ဝါရှင်တန်က ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။Washington သည် နောက်တစ်နေ့တွင် Payne အား စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင် တောင်းပန်ခဲ့သည်။Payne သည် Dual တွင်စိန်ခေါ်ရန်မျှော်လင့်ထားသည်။လေးစားထိုက်သော စစ်သူရဲကောင်းတစ်ဦးနှင့် မြေပိုင်ရှင်ကြီးတစ်ဦးအနေဖြင့် ဝါရှင်တန်သည် ဒေသဆိုင်ရာရုံးများကို ချုပ်ကိုင်ကာ ဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်လွှတ်တော်တွင် 1758 ခုနှစ်မှစတင်ကာ House of Burgesses ရှိ ဖရက်ဒရစ်ကောင်တီကို ကိုယ်စားပြုကာ ဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်ဥပဒေပြုလွှတ်တော်တွင် ရွေးချယ်ခံခဲ့ရသည်။ မဲဆန္ဒရှင်များအား ဘီယာ၊ ဘရန်ဒီနှင့် အခြားအဖျော်ယမကာများ၊ Forbes Expedition တွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေစဉ် ပျက်ကွက်ခဲ့သော်လည်း၊၎င်းသည် ရွေးကောက်ပွဲတွင် မဲအရေအတွက် ၄၀ ရာခိုင်နှုန်းခန့်ဖြင့် အနိုင်ရခဲ့ပြီး ဒေသတွင်း ထောက်ခံသူအများအပြား၏ အကူအညီဖြင့် အခြားသော ကိုယ်စားလှယ်လောင်း သုံးဦးကို အနိုင်ယူခဲ့သည်။သူသည် ၎င်း၏အစောပိုင်းဥပဒေပြုရေးအသက်မွေးဝမ်းကြောင်းတွင် စကားပြောခဲသော်လည်း 1760 ခုနှစ်များမှစ၍ အမေရိကန်ကိုလိုနီများအတွက် ဗြိတိန်၏ အခွန်ကောက်ခံမှုမူဝါဒနှင့် ကုန်သည်ဝါဒီမူဝါဒများကို ထင်ရှားသောဝေဖန်သူဖြစ်လာခဲ့သည်။
1759 - 1774
Mount Vernon နှင့် နိုင်ငံရေး မြင့်တက်လာခြင်း။ornament
Play button
1759 Jan 1 00:01

Gentleman လယ်သမား

George Washington's Mount Vern
အလုပ်အကိုင်ဖြင့် ဝါရှင်တန်သည် စိုက်ပျိုးသူဖြစ်ပြီး အင်္ဂလန် မှ ဇိမ်ခံပစ္စည်းများနှင့် အခြားပစ္စည်းများကို တင်သွင်းကာ ဆေးရွက်ကြီး တင်ပို့ခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့အတွက် ပေးချေရသည်။သူ၏ ညစ်ညမ်းသော အသုံးစရိတ်များနှင့် ပေါင်းလိုက်သော နိမ့်ပါးသော ဆေးလိပ်စျေးနှုန်းများနှင့် ပေါင်းစပ်ကာ ၁၇၆၄ ခုနှစ်တွင် အကြွေးပေါင် ၁၈၀၀ ကို ထားခဲ့ကာ သူ၏ ပိုင်ဆိုင်မှုကို ကွဲပြားစေရန် လှုံ့ဆော်ပေးခဲ့သည်။1765 ခုနှစ်တွင်၊ တိုက်စားမှုနှင့် အခြားမြေဆီလွှာပြဿနာများကြောင့် သူသည် Mount Vernon ၏ အဓိကငွေသားသီးနှံကို ဆေးလိပ်မှ ဂျုံအဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့ပြီး ပြောင်းဖူးမှုန့်ကြိတ်ခွဲခြင်းနှင့် ငါးဖမ်းခြင်းလုပ်ငန်းကို တိုးချဲ့လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် မြေခွေးအမဲလိုက်ခြင်း၊ ငါးဖမ်းခြင်း၊ အက၊ ပြဇာတ်၊ ကတ်များ၊ backgammon နှင့် ဘိလိယက်ခုံများဖြင့် အပန်းဖြေရန် အချိန်ယူခဲ့သည်။မကြာမီ ဝါရှင်တန်ကို ဗာဂျီးနီးယားရှိ နိုင်ငံရေးနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ အထက်တန်းစားများထဲမှ ရေတွက်ခြင်းခံခဲ့ရသည်။1768 မှ 1775 တွင် သူသည် ဧည့်သည် 2,000 ခန့်ကို သူ၏ Mount Vernon အိမ်ခြံမြေသို့ ဖိတ်ကြားခဲ့ပြီး အများစုမှာ အဆင့်တန်းလူများဟု သတ်မှတ်ခံရကာ ဧည့်သည်များကို အထူးပင် ရင်းရင်းနှီးနှီး လူသိများသည်။သူသည် ၁၇၆၉ ခုနှစ်တွင် နိုင်ငံရေးအရ ပိုမိုတက်ကြွလာခဲ့ပြီး ဂရိတ်ဗြိတိန်မှ ကုန်ပစ္စည်းများအပေါ် ပိတ်ဆို့အရေးယူမှုချမှတ်ရန် ဗာဂျီးနီးယားညီလာခံ၌ ဥပဒေပြုခဲ့သည်။
အိမ်ထောင်ရေး
ဝါရှင်တန်သည် Martha Dandridge Custis နှင့် လက်ထပ်သည်။ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1759 Jan 6

အိမ်ထောင်ရေး

George Washington's Mount Vern
ဇန်နဝါရီ ၆ ရက် ၁၇၅၉ တွင် ဝါရှင်တန်သည် အသက် ၂၆ နှစ်တွင် ချမ်းသာကြွယ်ဝသောခြံပိုင်ရှင် Daniel Parke Custis ၏ အသက် ၂၇ နှစ်ရှိ မုဆိုးမ Martha Dandridge Custis နှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။ထိမ်းမြားလက်ထပ်မှုသည် မာသ၏အိမ်၊သူမသည် ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်ပြီး ယဉ်ကျေးပျူငှာပြီး စိုက်ပျိုးသူ၏အိမ်ခြံမြေကို စီမံခန့်ခွဲရာတွင် အတွေ့အကြုံရှိသူဖြစ်ပြီး ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးသည် ပျော်ရွှင်သောအိမ်ထောင်ရေးကို ဖန်တီးခဲ့သည်။၎င်းတို့သည် ယခင်အိမ်ထောင်မှ John Parke Custis (Jacky) နှင့် Martha Parke Custis (Patsy)၊ သားသမီးများဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် Jacky ၏သားသမီးများဖြစ်သော Eleanor Parke Custis (Nelly) နှင့် George Washington Parke Custis (Washy) တို့ကို မွေးမြူခဲ့ကြသည်။ဝါရှင်တန်၏ 1751 ခုနှစ် ကျောက်ရောဂါနှင့် ပြိုင်ဆိုင်မှုသည် သူ့ကို မြုံစေသည်ဟု ယူဆသော်လည်း "မာသသည် Patsy၊ သူမ၏နောက်ဆုံးကလေးမွေးဖွားစဉ်တွင် ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သဖြင့် နောက်ထပ်မွေးဖွားရန် မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။"လင်မယားနှစ်ယောက်သား အတူတူ သားသမီးမရှိလို့ ငိုကြွေးကြတယ်။သူတို့သည် အလက်ဇန္ဒြီးယားအနီးရှိ ဗာနွန်တောင်သို့ ပြောင်းရွှေ့ကာ ဆေးလိပ်နှင့် ဂျုံစိုက်သူအဖြစ် အသက်သွင်းကာ နိုင်ငံရေးသမားတစ်ဦးအဖြစ် ပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။လက်ထပ်မှုသည် ဧက 18,000 (7,300 ha) Custis အိမ်ခြံမြေတွင် Martha ၏ သုံးပုံတစ်ပုံ အကျိုးအမြတ်အပေါ် ဝါရှင်တန်မှ ထိန်းချုပ်ပေးခဲ့ပြီး ကျန်သုံးပုံနှစ်ပုံကို Martha ၏ သားသမီးများအတွက် စီမံခန့်ခွဲခဲ့သည်။အိမ်ရာတွင် ကျွန် ၈၄ ဦးလည်း ပါဝင်သည်။သူသည် ဗာဂျီးနီးယား၏ အချမ်းသာဆုံးပုဂ္ဂိုလ်များထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်လာပြီး သူ၏လူမှုရေးအဆင့်အတန်းကို မြှင့်တင်ပေးခဲ့သည်။
Play button
1774 Sep 5 - Oct 26

ပထမဆုံး Continental Congress

Carpenters' Hall, Chestnut Str
ဝါရှင်တန်သည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေး မတိုင်မီနှင့် ကာလအတွင်း အဓိကအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။ပုံမှန်တပ်မတော်သို့ ရာထူးတိုးမြှင့်ခြင်းခံရသောအခါတွင် ဗြိတိသျှစစ်တပ်အပေါ် သူ၏အယုံအကြည်မရှိစပြုလာသည်။မှန်ကန်သောကိုယ်စားပြုမှုမရှိဘဲ ဗြိတိသျှပါလီမန်က ကိုလိုနီများအပေါ် စည်းကြပ်ခွန်ကောက်ခံခြင်းကို ဆန့်ကျင်ပြီး Allegheny တောင်များ၏အနောက်ဘက်တွင် အမေရိကန်အခြေချနေထိုင်ခြင်းကို တားမြစ်ခဲ့ပြီး ဗြိတိသျှသားမွေးကုန်သွယ်မှုကို ကာကွယ်ပေးသည့် 1763 တော်ဝင်ကြေငြာချက်ကြောင့်လည်း သူနှင့်အခြားကိုလိုနီသမားများလည်း ဒေါသထွက်ခဲ့ကြသည်။1765 တံဆိပ်ခေါင်းအက်ဥပဒေသည် "ဖိနှိပ်မှုအက်ဥပဒေ" ဟုဝါရှင်တန်ကယုံကြည်ခဲ့ပြီးနောက်နှစ်တွင်၎င်း၏ရုပ်သိမ်းခြင်းကိုကျင်းပခဲ့သည်။1766 ခုနှစ် မတ်လတွင် ပါလီမန်သည် ကိုလိုနီခေတ်ဥပဒေကို အစားထိုးကြောင်း ကြေငြာချက်အက်ဥပဒေကို အတည်ပြုခဲ့သည်။1760 ခုနှစ်နှောင်းပိုင်းတွင်၊ အမေရိကန်၏ အမြတ်အစွန်းများသော အနောက်နိုင်ငံများ၏ ထင်ကြေးပေးမှုတွင် ဗြိတိသျှသရဖူ၏ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှုသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးကို တွန်းအားပေးခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်ကိုယ်တိုင်က သာယာဝပြောသောမြေကို ဈေးကစားသူဖြစ်ပြီး ၁၇၆၇ တွင် အနောက်ဘက်ပိုင်းနယ်မြေများကို ရယူရန် "စွန့်စားခန်း" ကို အားပေးခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် 1767 ခုနှစ်တွင် ပါလီမန်မှ အတည်ပြုခဲ့သော Townshend Acts များကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ဆန့်ကျင်ဆန္ဒပြမှုများကို ဦးဆောင်စေပြီး၊ 1769 ခုနှစ် မေလတွင် George Mason မှ ရေးဆွဲခဲ့သော အဆိုပြုချက်ကို ဗာဂျီးနီးယားလူမျိုးများက ဗြိတိသျှကုန်ပစ္စည်းများကို သပိတ်မှောက်ရန် ဗာဂျီးနီးယားများဟုခေါ်ဆိုခဲ့သည်။တမန်တော်အများစုသည် 1770 ခုနှစ်တွင် ဖျက်သိမ်းခံခဲ့ရသည်။ပါလီမန်သည် ၁၇၇၄ ခုနှစ်တွင် ဘော်စတွန်လက်ဖက်ရည်သောက်ပါတီတွင် ၎င်းတို့၏အခန်းကဏ္ဍအတွက် မက်ဆာချူးဆက်ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများအား “ကျွန်ုပ်တို့၏အခွင့်အရေးနှင့်အခွင့်ထူးများကို ကျူးကျော်ခြင်းဟု Washington မှရည်ညွှန်းထားသည့် Coercive Acts” ကို ကျော်လွန်၍ ပါလီမန်က ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။"ကျွန်ုပ်တို့သည် လူမည်းများကဲ့သို့ နိုင်လိုစိတ်ဖြင့် အုပ်စိုးသော လူမည်းများကဲ့သို့ ဓလေ့ထုံးတမ်းနှင့် အသုံးချမှုများသည် ကျွန်ုပ်တို့အား ယဉ်ပါးပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော ကျွန်များအဖြစ် ဖြစ်စေမည်" ဖြစ်သောကြောင့် အမေရိကန်များသည် အာဏာရှင်များ၏ လုပ်ရပ်များကို လက်အောက်ခံရန် မပြုသင့်ကြောင်း ၎င်းက ပြောကြားခဲ့သည်။ထိုဇူလိုင်လတွင် သူနှင့် George Mason တို့သည် ဝါရှင်တန်က ဦးဆောင်ခဲ့သော Fairfax ကောင်တီကော်မတီအတွက် ဆုံးဖြတ်ချက်များစာရင်းကို ရေးဆွဲခဲ့ပြီး ကော်မတီသည် ကွန်တိန်နာကွန်ဂရက်အတွက် တောင်းဆိုနေသည့် Fairfax Resolves နှင့် ကျွန်ကုန်သွယ်မှုကို အဆုံးသတ်စေခဲ့သည်။ဩဂုတ်လ ၁ ရက်နေ့တွင် ဝါရှင်တန်သည် ပထမ ဗာဂျီးနီးယား ကွန်ဗင်းရှင်းသို့ တက်ရောက်ခဲ့ပြီး ပထမအကြိမ် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်၏ ကိုယ်စားလှယ်အဖြစ် စက်တင်ဘာ ၅ ရက်မှ အောက်တိုဘာ ၂၆ ရက်၊ ၁၇၇၄ ခုနှစ်အထိ သူလည်း တက်ရောက်ခဲ့သည်။1774 ခုနှစ်တွင် တင်းမာမှုများ မြင့်တက်လာချိန်တွင် ဗာဂျီးနီးယားရှိ ခရိုင်ပြည်သူ့စစ်များကို လေ့ကျင့်ပေးကာ ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်မှ ဖွဲ့စည်းထားသော ဗြိတိန်ကုန်ပစ္စည်းများကို သပိတ်မှောက်ရန် Continental Association ၏ စည်းကြပ်မှုကို ကူညီပေးခဲ့သည်။
1775 - 1783
အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲornament
Play button
1775 Jun 15

စစ်ဦးစီးချုပ်

Independence Hall, Chestnut St
အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ သည် ၁၇၇၅ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၉ ရက်နေ့တွင် စတင်ခဲ့ပြီး Lexington နှင့် Concord နှင့် Boston ၏ Siege of the Battles တို့နှင့်အတူ စတင်ခဲ့သည်။ကိုလိုနီနယ်ချဲ့သမားများသည် ဗြိတိသျှ အုပ်ချုပ်မှုမှ ခွဲထွက်ပြီး အုပ်စုနှစ်စုခွဲကာ ဗြိတိသျှအုပ်ချုပ်မှုကို ငြင်းပယ်သော မျိုးချစ်များနှင့် ဘုရင်လက်အောက်ခံလိုသော သစ္စာခံများဟူ၍ နှစ်ပိုင်းခွဲခဲ့သည်။General Thomas Gage သည် စစ်ပွဲအစတွင် အမေရိကရှိ ဗြိတိသျှတပ်များ၏ တပ်မှူးဖြစ်သည်။စစ်ပွဲစတင်ခြင်း၏ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ဖွယ်သတင်းကိုကြားသောအခါ ဝါရှင်တန်သည် "ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်" ဖြစ်၍ ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားရှိ ဒုတိယကွန်တင်နယ်ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သို့ တက်ရောက်ရန် မေ 4၊ 1775 တွင် တောင်ဗာနွန်သို့ အလျင်အမြန်ထွက်ခွာခဲ့သည်။ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သည် ဇွန် ၁၄၊ ၁၇၇၅ တွင် Continental Army ကို တည်ထောင်ခဲ့ပြီး Samuel နှင့် John Adams တို့က ဝါရှင်တန်ကို ၎င်း၏ စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် ခန့်အပ်ခဲ့သည်။John Hancock သည် သူ၏ စစ်ရေးအတွေ့အကြုံနှင့် ဗာဂျီးနီးယားသည် ကိုလိုနီနယ်မြေများကို ပိုမိုပေါင်းစည်းနိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ခြင်းကြောင့် ဝါရှင်တန်ကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။သူ၏ “ရည်မှန်းချက်” ကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်သော စေ့ဆော်မှုရှိသော ခေါင်းဆောင်အဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။နောက်နေ့တွင် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က တညီတညွတ်တည်း အကြီးအကဲအဖြစ် ရွေးကောက်တင်မြှောက်ခံရသည်။ဝါရှင်တန်သည် ယူနီဖောင်းဝတ်ကာ ကွန်ဂရက်ရှေ့မှောက်တွင် ဇွန် ၁၆ ရက်က လက်ခံမိန့်ခွန်းပြောခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ကုန်ကျစရိတ်များကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ခဲ့ရသော်လည်း လစာကို ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။သူ့ကို ဇွန်လ 19 ရက်နေ့တွင် တာဝန်ပေးအပ်ခြင်းခံရပြီး ကိုလိုနီနယ်ချဲ့များကို ဦးဆောင်ရန်နှင့် စည်းလုံးရန် အသင့်တော်ဆုံးဟု ကြွေးကြော်ခဲ့သော John Adams အပါအဝင် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ်များက ဝိုင်းဝန်း ချီးကျူးခဲ့ကြသည်။ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ဝါရှင်တန်ကို "ယူနိုက်တက်ကိုလိုနီနယ်များ၏ စစ်ဦးစီးချုပ်နှင့် စစ်သေနာပတိများနှင့် စုဆောင်းထားသော သို့မဟုတ် ၎င်းတို့မှ ကြီးပြင်းလာမည့်တပ်များ" ကို ခန့်အပ်ကာ ဘော်စတွန်မြို့ကို သိမ်းပိုက်ရန် ဇွန် 22 ရက် 1775 တွင် တာဝန်ယူရန် ညွှန်ကြားခဲ့သည်။ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ဗိုလ်မှူးချုပ် အာတီမတ်စ် ရပ်ကွက်၊ စစ်ရေးချုပ် Horatio Gates၊ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Charles Lee၊ ဗိုလ်ချုပ် Philip Schuyler၊ ဗိုလ်ချုပ် Nathanael Greene၊ Colonel Henry Knox နှင့် Colonel Alexander Hamilton အပါအဝင် ၎င်း၏ အဓိက ဝန်ထမ်းအရာရှိများကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် Colonel Benedict Arnold ၏ အထင်ကြီးမှုကို ခံခဲ့ရပြီး ကနေဒါကို ကျူးကျော်တိုက်ခိုက်ရန် တာဝန်ပေးခဲ့သည်။သူသည် ပြင်သစ်နှင့် အိန္ဒိယစစ်ပွဲတွင် မဟာမိတ် ဗိုလ်မှူးချုပ် ဒယ်နီရယ် မော်ဂန်နှင့်လည်း စေ့စပ်ခဲ့သည်။Henry Knox သည် အဒမ်အား လက်နက်ဆိုင်ရာ အသိပညာကို သဘောကျခဲ့ပြီး ဝါရှင်တန်က သူ့ကို ဗိုလ်မှူးကြီးနှင့် အမြောက်တပ်မှူးအဖြစ် ရာထူးတိုးမြှင့်ခဲ့သည်။
Play button
1776 Dec 25

George Washington သည် Delaware မြစ်ကို ဖြတ်ကူးသည်။

Washington Crossing Bridge, Wa
ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်၏ ဒဲလာဝဲမြစ်ကို ဖြတ်ကူးခြင်းသည် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ အတွင်း ဒီဇင်ဘာ ၂၅-၂၆ ရက်၊ ၁၇၇၆ ခုနှစ် ညတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သည်၊ သည်ဗြိတိသျှတို့ကို ကူညီနေသည့် ဟေးဆီယန်တပ်များကို ဂျော့ဝါရှင်တန်မှ စီစဉ်သော ပထမဆုံးသော အံ့အားသင့်ဖွယ်တိုက်ခိုက်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဒီဇင်ဘာ ၂၆ ရက် နံနက်တွင် နယူးဂျာစီပြည်နယ်၊ Trenton တွင် လျှို့ဝှက်စီစဉ်ထားသည့်အတွက် ဝါရှင်တန်သည် ယနေ့ခေတ် Bucks ကောင်တီ၊ Pennsylvania မှ ရေခဲသော Delaware မြစ်ကိုဖြတ်ကာ ယနေ့ Mercer ကောင်တီ၊ New Jersey သို့ ထောက်ပံ့ပို့ဆောင်ရေးဆိုင်ရာ စိန်ခေါ်မှုနှင့် အန္တရာယ်ရှိသော စစ်ဆင်ရေးတစ်ခုတွင် Continental Army စစ်ကြောင်းများကို ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ .စစ်ဆင်ရေးအတွက် ပံ့ပိုးကူညီရန် စီစဉ်ထားသော အခြားဖြတ်ကျော်ဖြတ်ကျော်မှုများကို ရပ်ဆိုင်းခြင်း သို့မဟုတ် ထိရောက်မှုမရှိကြောင်း၊ သို့သော် ၎င်းသည် ဝါရှင်တန်ကို အံ့အားသင့်စေကာ Trenton ရှိ လေးပုံတစ်ပုံရှိ Johann Rall ၏တပ်များကို အနိုင်ယူခြင်းမှ မတားဆီးနိုင်ခဲ့ပေ။ထိုနေရာ၌ တိုက်ပွဲအပြီးတွင် စစ်တပ်သည် မြစ်ကိုဖြတ်ကာ Pennsylvania သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့ပြီး၊ ယခုတစ်ကြိမ် တိုက်ပွဲ၏ရလဒ်အဖြစ် အကျဉ်းသားများနှင့် စစ်ဘက်ဆိုင်ခန်းများကို သိမ်းယူသွားခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်၏ စစ်တပ်သည် ယခုနှစ်ကုန်တွင် တတိယအကြိမ် မြစ်ကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ပြီး မြစ်ပေါ်တွင် မရေရာသော ရေခဲများထူထပ်မှုကြောင့် ပိုမိုခက်ခဲလာခဲ့သည်။ဇန်နဝါရီ ၂ ရက်၊ ၁၇၇၇ တွင် Trenton တွင် Lord Cornwallis လက်အောက်ရှိ ဗြိတိသျှတပ်များကို အနိုင်ယူပြီး နောက်တစ်နေ့တွင် Princeton တွင် သူ၏နောက်တန်းတပ်ကို အနိုင်ယူကာ New Jersey၊ Morristown ရှိ ဆောင်းတွင်းရပ်ကွက်များသို့ ပြန်လည်ဆုတ်ခွာသွားခဲ့သည်။အဆုံးစွန်အောင်ပွဲခံတော်လှန်ရေးစစ်ပွဲတွင် အစောပိုင်းအလှည့်အပြောင်းအဖြစ် ဝါရှင်တန်ခရော့စ်၊ ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားနှင့် ဝါရှင်တန်ဖြတ်ကူးခြင်း၊ နယူးဂျာစီပြည်နယ်တို့မှ စုပေါင်းမပါဝင်သည့်အသိုင်းအဝိုင်းများကို ယနေ့အခမ်းအနားအတွက် ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် အမည်ပေးထားသည်။
Play button
1777 Dec 19 - 1778 Jun 19

တောင်ကြား Forge

Valley Forge, Pennsylvania, U.
ဝါရှင်တန်၏စစ်တပ်သည် ၁၇၇၇ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလတွင် Philadelphia မြောက်ဘက်ချိုင့်ဝှမ်း Forge ရှိ ဆောင်းတွင်းရပ်ကွက်များအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ခြောက်လကျော်အအေးဒဏ်ကြောင့် သေဆုံးသူ 2,000 နှင့် 3,000 အကြား၊ အများစုမှာ ရောဂါနှင့် အစားအစာ၊ အဝတ်အစားနှင့် အမိုးအကာမရှိခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ထိုအတောအတွင်း ဗြိတိသျှတို့သည် ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများအတွက် ပေါင်စတာလင်ဖြင့် ပေးဆောင်ကာ Philadelphia တွင် လေးပုံတစ်ပုံ သက်သာရာရခဲ့ပြီး ဝါရှင်တန်သည် တန်ဖိုးကြီးအမေရိကန်စက္ကူဖြင့် ရုန်းကန်နေရသည်။သစ်တောများသည် မကြာမီတွင် ကစားပွဲများ ကုန်ဆုံးသွားကာ ဖေဖော်ဝါရီလတွင် စိတ်ဓာတ်များ ကျဆင်းလာပြီး တပ်ပြေးများ တိုးလာခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ပြဋ္ဌာန်းချက်များအတွက် Continental Congress သို့ အကြိမ်ကြိမ် အသနားခံခဲ့သည်။တပ်မတော်၏ အခြေအနေများကို စစ်ဆေးရန် လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ကို လက်ခံရရှိပြီး အခြေအနေ၏ အရေးတကြီး အခြေအနေကို ထုတ်ဖော်ပြောကြားကာ "တစ်ခုခုတော့ လုပ်ရမှာပေါ့။ အရေးကြီးတဲ့ အပြောင်းအလဲတွေ လုပ်ရမှာပေါ့။"ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သည် ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများကို အလျင်အမြန်လုပ်ဆောင်ရန် အကြံပြုခဲ့ပြီး ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်မှ ထောက်ပံ့ရေးဌာနကို ပြန်လည်ဖွဲ့စည်းခြင်းဖြင့် စစ်တပ်၏ထောက်ပံ့ရေးလိုင်းများ အားကောင်းရန်နှင့် ရန်ပုံငွေပေးရန် သဘောတူခဲ့သည်။ဖေဖေါ်ဝါရီလနှောင်းပိုင်းတွင် ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများ စတင်ရောက်ရှိလာသည်။Baron Friedrich Wilhelm von Steuben ၏ အဆက်မပြတ်တူးဖော်မှုသည် မကြာမီတွင် ဝါရှင်တန်၏ တပ်သားသစ်များကို စည်းကမ်းရှိသော တိုက်ပွဲဝင်တပ်ဖွဲ့အဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့ပြီး ပြန်လည်ရှင်သန်လာသော တပ်မတော်သည် နောက်တစ်နှစ်အစောပိုင်းတွင် Valley Forge မှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်က Von Steuben ကို ဗိုလ်ချုပ်ရာထူးတိုးပြီး စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် ခန့်အပ်ခဲ့သည်။
Play button
1781 Sep 28 - Oct 19

Yorktown ကိုဝိုင်းရံထားသည်။

Yorktown, Virginia, USA
ယော့ခ်တောင်းမြို့ကို ဝိုင်းရံထားခြင်းသည် ဗိုလ်ချုပ်ဝါရှင်တန်မှကွပ်ကဲသော ကွန်တီတပ်တပ်များ၏ မဟာမိတ်တပ်များ၏ အဆုံးအဖြတ်ပေးသော အောင်ပွဲဖြစ်ပြီး၊ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကွန်တီဒီရိုချမ်ဗျူးမှကွပ်ကဲသောပြင်သစ်စစ်တပ်နှင့် Cornwallis ၏ဗြိတိသျှတို့ရှုံးနိမ့်သောအခါတွင် ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဒီဂရက်စ်မှကွပ်ကဲသော ပြင်သစ်ရေတပ်၊ တပ်ဖွဲ့များဩဂုတ်လ 19 ရက်နေ့တွင် ဝါရှင်တန်နှင့် Rochambeau ဦးဆောင်သော Yorktown ချီတက်ပွဲ စတင်ခဲ့ပြီး ယခုအခါ "အောင်ပွဲခံချီတက်ပွဲ" ဟုလူသိများသည်။ဝါရှင်တန်သည် ပြင်သစ်တပ်သား ၇,၈၀၀၊ ပြည်သူ့စစ် ၃,၁၀၀ နှင့် Continental တပ်ဖွဲ့ဝင် ၈,၀၀၀ တို့ကို ကွပ်ကဲခဲ့သည်။ဝိုင်းရံစစ်ဆင်ရေးတွင် ကောင်းစွာမတွေ့ကြုံဖူးသော၊ ဝါရှင်တန်သည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Rochambeau ၏တရားစီရင်ချက်ကို မကြာခဏ ကိုးကားပြီး မည်သို့ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ရမည်နှင့်ပတ်သက်၍ သူ၏အကြံဉာဏ်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။သို့သော်၊ Rochambeau သည် တိုက်ပွဲ၏ကွပ်ကဲမှုအရာရှိအဖြစ် ဝါရှင်တန်၏အာဏာကို ဘယ်သောအခါမှ မစိန်ခေါ်ခဲ့ပါ။စက်တင်ဘာလနှောင်းပိုင်းတွင် Patriot-French တပ်ဖွဲ့များသည် Yorktown ကိုဝိုင်းရံပြီး ဗြိတိသျှစစ်တပ်ကို ပိတ်မိကာ မြောက်ဘက်ရှိ ကလင်တန်ထံမှ ဗြိတိသျှတပ်များကို တားဆီးခဲ့ပြီး Chesapeake တိုက်ပွဲတွင် ပြင်သစ်ရေတပ်က အောင်ပွဲခံခဲ့သည်။နောက်ဆုံး အမေရိကန် ထိုးစစ်ကို ဝါရှင်တန်မှ ပစ်ခတ်မှုဖြင့် စတင်ခဲ့သည်။1781 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ 19 ရက်နေ့တွင် ဗြိတိသျှတို့ လက်နက်ချမှုဖြင့် ဝိုင်းရံခြင်း ပြီးဆုံးခဲ့သည်။အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ ၏ နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲကြီးတွင် ဗြိတိန်စစ်သား ၇၀၀၀ ကျော်ကို စစ်သုံ့ပန်းအဖြစ် ထားရှိခဲ့သည်။လက်နက်ချခြင်းဆိုင်ရာ စည်းကမ်းချက်များကို ဝါရှင်တန်က နှစ်ရက်ကြာ ညှိနှိုင်းခဲ့ပြီး တရားဝင် လက်မှတ်ရေးထိုးပွဲ အခမ်းအနားကို အောက်တိုဘာ ၁၉ ရက်၊Cornwallis သည် ဖျားနာသည်ဟု ဆိုကာ ပျက်ကွက်ခဲ့ပြီး ဗိုလ်ချုပ် Charles O'Hara ကို ၎င်း၏ proxy အဖြစ် စေလွှတ်ခဲ့သည်။ချစ်ကြည်ရေးအမူအရာအနေဖြင့် ဝါရှင်တန်သည် အမေရိကန်၊ ပြင်သစ်နှင့် ဗြိတိန်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများအတွက် ညစာစားပွဲကျင်းပခဲ့ပြီး ၎င်းတို့အားလုံးကို ခင်မင်ရင်းနှီးစွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံကာ တူညီသော ပရော်ဖက်ရှင်နယ်စစ်တပ်၏ အဖွဲ့ဝင်များအဖြစ် အချင်းချင်း သတ်မှတ်ခဲ့သည်။
ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ်မှ နုတ်ထွက်ခဲ့သည်။
ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏ ကော်မရှင်မှ နုတ်ထွက်ခဲ့သည်။ ©John Trumbull
1783 Dec 23

ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်သည် စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ်မှ နုတ်ထွက်ခဲ့သည်။

Maryland State House, State Ci
စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်မှ နုတ်ထွက်ခြင်းသည် အမေရိကန် တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲတွင် ဝါရှင်တန်၏ စစ်မှုထမ်းခြင်း ပြီးဆုံးခြင်းနှင့် Mount Vernon တွင် အရပ်သားဘဝသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခြင်းတို့ကို အမှတ်အသားပြုခဲ့သည်။သူ၏ ဆန္ဒအရ လုပ်ဆောင်ချက်သည် "နိုင်ငံတော်၏ ကြီးမြတ်သော နိုင်ငံတော် သိက္ခာရှိသော လုပ်ရပ်များ" အဖြစ် ဖော်ပြခဲ့ပြီး စစ်တပ်၏ အရပ်ဘက် ထိန်းချုပ်မှု စံနမူနာကို ထူထောင်နိုင်ခဲ့သည်။ပါရီစာချုပ်ကို ၁၇၈၃ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၃ ရက်တွင် လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ပြီး၊ နောက်ဆုံးဗြိတိသျှတပ်များသည် နယူးယောက်မြို့မှ ထွက်ခွာပြီးနောက် နိုဝင်ဘာ ၂၅ ရက်တွင် ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သို့ Continental Army ၏ တပ်မှူးချုပ်အဖြစ်မှ နုတ်ထွက်ခဲ့သည်။ Confederation သည် ထိုနှစ် ဒီဇင်ဘာ ၂၃ ရက်နေ့တွင် မေရီလန်းပြည်နယ်၊ Annapolis ရှိ မေရီလန်းပြည်နယ် အိမ်တော်တွင် တွေ့ဆုံသည်။၎င်းသည် နိုဝင်ဘာ ၂ ရက်၊ New Jersey အနီးရှိ Rockingham တွင် Continental Army မှ ၎င်း၏ နှုတ်ဆက်ပွဲအပြီး၊ ဒီဇင်ဘာ ၄ ရက် New York City ရှိ Fraunces Tavern တွင် ၎င်း၏အရာရှိများအား နှုတ်ဆက်ခဲ့သည်။
အနောက်မြောက် အိန္ဒိယစစ်ပွဲ
Fallen Timbers၊ 1794 ခုနှစ် တိုက်ပွဲတွင် United States ၏ Legion ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1786 Jan 1 - 1795

အနောက်မြောက် အိန္ဒိယစစ်ပွဲ

Indianapolis, IN, USA
1789 ခုနှစ် ဆောင်းဦးကာလတွင် ဝါရှင်တန်သည် အနောက်မြောက်နယ်နိမိတ်ရှိ ၎င်းတို့၏ခံတပ်များကို ရွှေ့ပြောင်းရန် ငြင်းဆန်ခဲ့ပြီး အမေရိကန်အခြေချနေထိုင်သူများကို တိုက်ခိုက်ရန် ရန်လိုသောအိန္ဒိယမျိုးနွယ်စုများကို လှုံ့ဆော်ရန် ပူးပေါင်းကြိုးပမ်းမှုများနှင့် ဆန့်ကျင်ခဲ့ရသည်။မိုင်ယာမီအကြီးအကဲ Little Turtle လက်အောက်ရှိ အနောက်မြောက်အနွယ်များသည် အမေရိကန်၏ချဲ့ထွင်မှုကို တွန်းလှန်ရန် ဗြိတိသျှစစ်တပ်နှင့် မဟာမိတ်ဖွဲ့ကာ ၁၇၈၃ မှ ၁၇၉၀ အတွင်း အခြေချနေထိုင်သူ ၁,၅၀၀ ကို သတ်ဖြတ်ခဲ့သည်။1790 တွင် ဝါရှင်တန်သည် အနောက်မြောက် မျိုးနွယ်များကို ငြိမ်းချမ်းစေရန် ဗိုလ်မှူးချုပ် Josiah Harmar ကို စေလွှတ်ခဲ့သော်လည်း Little Turtle က သူ့ကို နှစ်ကြိမ် ဖြတ်ပြီး ဆုတ်ခွာခိုင်းခဲ့သည်။မျိုးနွယ်စုများ၏ အနောက်မြောက်ပိုင်း ကွန်ဖက်ဒရေးရှင်းသည် ပြောက်ကျားနည်းဗျူဟာများကို အသုံးပြုခဲ့ပြီး လူကျဲပါးသော အမေရိကန်စစ်တပ်ကို ဆန့်ကျင်သည့် ထိရောက်သော အင်အားတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ၁၇၉၁ ခုနှစ်တွင် နယ်မြေငြိမ်းချမ်းမှု ပြန်လည်ရရှိရန် ဖို့ဒ်ဝါရှင်တန်မှ ဗိုလ်မှူးချုပ် အာသာ စိန့် Clair ကို စေလွှတ်ခဲ့သည်။ နိုဝင်ဘာ ၄ ရက်၌ စိန့် Clair ၏ တပ်ဖွဲ့များသည် အံ့အားသင့်ဖွယ် တိုက်ခိုက်မှုများကြောင့် အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူ အနည်းငယ်သာရှိသော လူမျိုးစုတပ်ဖွဲ့များ၏ ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးငယ်များ အပါအဝင် သုံ့ပန်းများကို ကွပ်မျက်ခြင်းနှင့် အလွန်အကျွံ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများနှင့် အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးသူငယ်များ အပါအဝင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုဟု ရှုမြင်သည့်အပေါ် ဝါရှင်တန်က ဒေါသထွက်ခဲ့သည်။St. Clair သည် ၎င်း၏ တာဝန်မှ နှုတ်ထွက်ခဲ့ပြီး ဝါရှင်တန်က သူ့ကို တော်လှန်ရေး စစ်သူရဲကောင်း ဗိုလ်ချုပ် အန်တိုနီဝိန်းဖြင့် အစားထိုးခဲ့သည်။1792 မှ 1793 ခုနှစ်အတွင်း Wayne သည် ၎င်း၏တပ်များကို Native American စစ်ပွဲနည်းဗျူဟာများအကြောင်း ညွှန်ကြားခဲ့ပြီး St. Clair လက်အောက်တွင် ချို့တဲ့နေသည့် စည်းကမ်းကို လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးခဲ့သည်။ဩဂုတ်လ 1794 တွင် ဝါရှင်တန်သည် မောမီချိုင့်ဝှမ်းရှိ ၎င်းတို့၏ရွာများနှင့် ကောက်ပဲသီးနှံများကို မီးရှို့ခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့အား မောင်းထုတ်ရန်အတွက် Wayne ကို မျိုးနွယ်စုနယ်မြေထဲသို့ အခွင့်အာဏာဖြင့် စေလွှတ်ခဲ့သည်။ဩဂုတ်လ 24 ရက်နေ့တွင် Wayne ၏ခေါင်းဆောင်မှုအောက်တွင်အမေရိကန်စစ်တပ်သည် Fallen Timbers တိုက်ပွဲတွင်အနောက်မြောက်ပိုင်းကွန်ဖက်ဒရေးရှင်းကိုအနိုင်ယူခဲ့ပြီး 1795 ခုနှစ်သြဂုတ်လတွင် Greenville စာချုပ်သည်အမေရိကန်အခြေချနေထိုင်ရန်အတွက် Ohio နိုင်ငံ၏သုံးပုံနှစ်ပုံကိုဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။
1787 - 1797
ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာ သဘောတူစာချုပ်နှင့် သမ္မတရာထူးornament
Play button
1787 May 25

၁၇၈၇ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာ သဘောတူစာချုပ်

Philadelphia, PA, USA
1783 ခုနှစ် ဇွန်လတွင် ကိုယ်ပိုင်ဘဝသို့ မပြန်မီတွင် ဝါရှင်တန်က ခိုင်မာသော ပြည်ထောင်စုကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။အရပ်ဘက်ကိစ္စများတွင် ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခြင်းကြောင့် ဝေဖန်ခံရမည်ကို စိုးရိမ်သော်လည်း ကွန်ဖက်ဒရေးရှင်း ပုဒ်မများသည် ပြည်နယ်များကို ချိတ်ဆက်သည့် "သဲကြိုးတစ်ချောင်း" ထက် မပိုကြောင်း ဆက်လက်၍ ပြည်နယ်အားလုံးထံ ပေးပို့ခဲ့သည်။နိုင်ငံသည် “မင်းမဲ့စရိုက်နှင့် ရှုပ်ထွေးမှုများ” အနီးတွင် ရှိနေသည်ဟု သူယုံကြည်ပြီး နိုင်ငံခြားမှ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိကာ အမျိုးသားဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေသည် အားကောင်းသည့် ဗဟိုအစိုးရအောက်တွင် ပြည်နယ်များကို ပေါင်းစည်းနိုင်မည်ဟု သူယုံကြည်သည်။၁၇၈၆ ခုနှစ် ဩဂုတ်လ ၂၉ ရက်နေ့တွင် မက်ဆာချူးဆက်တွင် Shays ၏ပုန်ကန်မှု ပေါ်ပေါက်လာသောအခါ၊ အခွန်ကောက်ခံမှုနှင့်ပတ်သက်၍ ဝါရှင်တန်သည် နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ လိုအပ်ကြောင်း ထပ်မံယုံကြည်လာခဲ့သည်။အချို့သော အမျိုးသားရေးဝါဒီများက နိုင်ငံသစ်သည် တရားမဲ့အဖြစ်သို့ ဆင်းသက်လာမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ကွန်ဖက်ဒရေးရှင်း၏ ပုဒ်မများကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်ကို တောင်းဆိုရန် အန်နာပိုလီမြို့၌ စက်တင်ဘာ ၁၁ ရက်၊ ၁၇၈၆ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၁၁ ရက်နေ့တွင် တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။သို့သော် ၎င်းတို့၏ အကြီးမားဆုံး ကြိုးပမ်းမှုတစ်ခုမှာ ဝါရှင်တန်ကို တက်ရောက်ရန်ဖြစ်သည်။၁၇၈၇ ခုနှစ် နွေဦးရာသီတွင် Philadelphia တွင်ကျင်းပမည့် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာကွန်ဗင်းရှင်းကိုကွန်ဂရက်လွှတ်တော်ကသဘောတူခဲ့ပြီး ပြည်နယ်တစ်ခုစီသည် ကိုယ်စားလှယ်များစေလွှတ်ရန်ဖြစ်သည်။ဒီဇင်ဘာ ၄ ရက်၊ ၁၇၈၆ တွင် ဝါရှင်တန်သည် ဗာဂျီးနီးယားကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ကို ဦးဆောင်ရန် ရွေးချယ်ခဲ့သော်လည်း ဒီဇင်ဘာ ၂၁ ရက်တွင် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ စည်းဝေးကြီး၏တရားဝင်မှုနှင့်ပတ်သက်၍ သူစိုးရိမ်ခဲ့ပြီး James Madison၊ Henry Knox နှင့် အခြားအရာများကို တိုင်ပင်ခဲ့သည်။သို့သော် ၎င်း၏ရောက်ရှိနေမှုသည် ကိုယ်စားလှယ်များကို စေလွှတ်ရန် တွန့်ဆုတ်နေသောနိုင်ငံများကို လှုံ့ဆော်ပေးကာ အတည်ပြုရေးလုပ်ငန်းစဉ်အတွက် လမ်းချောမွေ့စေသောကြောင့် ၎င်းကို တက်ရောက်ရန် ဆွဲဆောင်ခဲ့သည်။မတ် ၂၈ ရက်တွင် ဝါရှင်တန်က ဘုရင်ခံ Edmund Randolph အား စည်းဝေးကြီးသို့ တက်ရောက်မည်ဟု ပြောကြားခဲ့သော်လည်း တက်ရောက်ရန် တိုက်တွန်းထားကြောင်း ရှင်းလင်းစွာ ပြောကြားခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် မေလ ၉ ရက်၊ ၁၇၈၇ ခုနှစ်တွင် ဖီလာဒဲလ်ဖီးယားသို့ ရောက်ရှိလာသော်လည်း၊ မေလ ၂၅ ရက်သောကြာနေ့အထိ အထမြောက်ခြင်းမရှိသေးပေ။ ဘင်ဂျမင်ဖရန်ကလင်သည် စည်းဝေးကြီးအား ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် ဝါရှင်တန်သို့ အမည်စာရင်းတင်သွင်းကာ သမ္မတအဖြစ် ထမ်းဆောင်ရန် တညီတညွတ်တည်း ရွေးကောက်တင်မြှောက်ခံရသည်။ကွန်ဗင်းရှင်း၏ နိုင်ငံပိုင်လုပ်ပိုင်ခွင့် ရည်ရွယ်ချက်မှာ ကွန်ဖက်ဒရေးရှင်းအပိုဒ်များကို မြှင့်တင်ရန် လိုအပ်သော "ထိုကဲ့သို့သော ပြောင်းလဲမှုများနှင့် နောက်ထပ် ပြဋ္ဌာန်းချက်များ" ကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန်နှင့် ထွက်ပေါ်လာသော စာရွက်စာတမ်းကို "ပြည်နယ်များစွာမှ အတည်ပြုခြင်း" ဖြစ်သောအခါ အစိုးရသစ် တည်ထောင်မည်ဖြစ်သည်။ဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး Edmund Randolph သည် စည်းဝေးကြီး၏တတိယမြောက်နေ့ဖြစ်သော မေလ ၂၇ ရက်နေ့တွင် Madison ၏ဗာဂျီးနီးယားအစီအစဉ်ကို မိတ်ဆက်ခဲ့သည်။လုံးလုံးလျားလျား ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေအသစ်နှင့် အချုပ်အခြာအာဏာပိုင် နိုင်ငံအစိုးရတစ်ရပ်ကို ၀ါရှင်တန်က အထူးအကြံပြုထားသည်။ဝါရှင်တန်သည် ဇူလိုင်လ ၁၀ ရက်နေ့တွင် အလက်ဇန္ဒား ဟာမီလ်တန်ထံ စာရေးခဲ့သည်- "ကျွန်ုပ်တို့၏ စည်းဝေးကြီး၏ လုပ်ငန်းစဉ်များနှင့် ပတ်သက်၍ ကျေနပ်ဖွယ်ကောင်းသော ပြဿနာကို မြင်တွေ့ရသည့်အတွက် စိတ်ပျက်လုနီးပါးဖြစ်ကာ စီးပွားရေးတွင် မည်သည့်အေဂျင်စီတစ်ခုမှ မရှိသည့်အတွက် နောင်တရမိပါသည်။"မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အခြားကိုယ်စားလှယ်များ၏ စေတနာနှင့် အလုပ်အတွက် သူ၏ဂုဏ်သိက္ခာကို ချေးငှားခဲ့သည်။ဖယ်ဒရယ်ဆန့်ကျင်ရေးဝါဒီ ပက်ထရစ်ဟင်နရီကဲ့သို့ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေကို အတည်ပြုထောက်ခံရန် လူအများအပြားကို စည်းရုံးခဲ့သော်လည်း မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။ဝါရှင်တန်က သူ့အား "ပြည်ထောင်စု၏ လက်ရှိအခြေအနေအရ ၎င်းကိုမွေးစားခြင်းသည် ကျွန်ုပ်၏ထင်မြင်ယူဆချက်မှာ နှစ်လိုဖွယ်ဖြစ်သည်" နှင့် အခြားရွေးချယ်စရာသည် မင်းမဲ့စရိုက်ဖြစ်မည်ဟု ကြေညာခဲ့သည်။ထို့နောက် ဝါရှင်တန်နှင့် မက်ဒီဆင်တို့သည် အစိုးရသစ်၏ အကူးအပြောင်းကို အကဲဖြတ်ရန် Mount Vernon တွင် လေးရက်နေခဲ့သည်။
Play button
1789 Apr 30 - 1797 Mar 4

ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်၏ သမ္မတရာထူး

Federal Hall, Wall Street, New
ဝါရှင်တန်သည် ၁၇၈၉ ခုနှစ် ဧပြီလ ၃၀ ရက်နေ့တွင် ကျမ်းသစ္စာကျိန်ဆိုခဲ့ပြီး နယူးယောက်စီးတီးရှိ Federal Hall ၌ ကျမ်းသစ္စာကျိန်ဆိုခဲ့သည်။လစာမရှိဘဲ တာဝန်ထမ်းဆောင်လိုသော်လည်း ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ၎င်းအား လက်ခံရန် အခိုင်အမာတောင်းဆိုခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် သမ္မတရာထူးကုန်ကျစရိတ်ကို ချိုးဖောက်ရန်အတွက် တစ်နှစ်လျှင် ဝါရှင်တန်ဒေါ်လာ ၂၅၀၀၀ ပေးအပ်ခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်က James Madison ထံ စာရေးခဲ့သည်- "ကျွန်ုပ်တို့၏ အခြေအနေတွင် ရှိရှိသမျှ အရာအားလုံးသည် စံနမူနာပြရန် ဆောင်ရွက်ပေးမည် ဖြစ်သောကြောင့်၊ ဤစီရင်ထုံးများကို စစ်မှန်သော အခြေခံမူများပေါ်တွင် ပြုပြင်ရန် ကျွန်ုပ်ဘက်မှ အလေးအနက် တောင်းဆိုပါသည်။"ထို့ကြောင့် ၎င်းက အထက်လွှတ်တော်မှ အဆိုပြုထားသော ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော အမည်များဖြစ်သည့် “His Excellency” နှင့် “Hisprice the President” တို့ထက် “မစ္စတာ သမ္မတ” ခေါင်းစဉ်ကို ဦးစားပေးခဲ့သည်။၎င်း၏ အမှုဆောင် စံနှုန်းများတွင် အဖွင့်မိန့်ခွန်း၊ လွှတ်တော်သို့ ပေးပို့သော မက်ဆေ့ချ်များနှင့် အုပ်ချုပ်ရေးမဏ္ဍိုင်၏ အစိုးရအဖွဲ့ပုံစံတို့ ပါဝင်သည်။ဝါရှင်တန်သည် ဖက်ဒရယ်အစိုးရသစ်ကို တည်ထောင်ရာတွင် ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် တာဝန်ယူခဲ့ပြီး အုပ်ချုပ်ရေးနှင့် တရားစီရင်ရေးမဏ္ဍိုင်ရှိ အဆင့်မြင့်အရာရှိများအားလုံးကို ခန့်အပ်ခြင်း၊ နိုင်ငံရေးအလေ့အကျင့်များစွာကို ပုံဖော်ခြင်းနှင့် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ အမြဲတမ်းမြို့တော်နေရာတို့ကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။သူသည် အလက်ဇန္ဒား ဟာမီလ်တန်၏ စီးပွားရေးမူဝါဒများကို ဖက်ဒရယ်အစိုးရမှ ထောက်ခံခဲ့ပြီး ပြည်နယ်အစိုးရများ၏ အကြွေးများကိုယူကာ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ပထမဆုံးဘဏ်၊ United States Mint နှင့် United States အကောက်ခွန်ဝန်ဆောင်မှုတို့ကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သည် 1789 ၏အကောက်ခွန်၊ 1790 ၏အခွန်စည်းကြပ်မှုနှင့်အစိုးရကိုရန်ပုံငွေပေးရန်ဝီစကီအပေါ်ယစ်မျိုးခွန်ကိုအတည်ပြုပြီးအခွန်အခကိစ္စတွင် ဗြိတိန် နှင့်ကုန်သွယ်မှုမညီမျှမှုကိုဖြေရှင်းသည်။ဝါရှင်တန်သည် အုပ်ချုပ်ရေး၏ အခွန်ကောက်ခံမှုမူဝါဒများကို ဆန့်ကျင်သည့် ဝီစကီပုန်ကန်မှုကို နှိမ်နင်းရာတွင် ဖက်ဒရယ်တပ်သားများကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဦးဆောင်ခဲ့သည်။သူသည် အနောက်မြောက်နယ်မြေတွင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်သည်ကို မြင်ခဲ့သည့် အနောက်မြောက်အိန္ဒိယစစ်ပွဲကို ညွှန်ကြားခဲ့သည်။၁၇၉၃ ခုနှစ် ကြားနေရေး ကြေငြာချက်ကို ထုတ်ပြန်ခြင်းဖြင့် ပြင်းထန်သော ပြင်သစ်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲများ ကြားမှ ပြည်တွင်းငြိမ်းချမ်းမှုကို အာမခံပြီး ဥရောပအင်အားကြီးများနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးကို ထိန်းသိမ်းခဲ့သည်။၎င်းသည် အရေးပါသော နှစ်နိုင်ငံသဘောတူစာချုပ် နှစ်ခုဖြစ်သည့် ဗြိတိန်နှင့် 1794 Jay Treaty နှင့်Spain နှင့် 1795 San Lorenzo စာချုပ်တို့ကို ချုပ်ဆိုခဲ့ပြီး နှစ်ခုစလုံးသည် ကုန်သွယ်မှုကို အားပေးကာ အမေရိကန်နယ်စပ်ကို လုံခြုံအောင် ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။Barbary ပင်လယ်ဓားပြများနှင့် အခြားခြိမ်းခြောက်မှုများမှ အမေရိကန်ရေကြောင်းပို့ဆောင်ခြင်းကို ကာကွယ်ရန်အတွက် 1794 ခုနှစ် ရေတပ်အက်ဥပဒေဖြင့် အမေရိကန်ရေတပ်ကို ပြန်လည်တည်ထောင်ခဲ့သည်။အစိုးရအတွင်း စည်းလုံးညီညွတ်မှု တိုးပွားလာခြင်းနှင့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ စည်းလုံးညီညွတ်မှုအပေါ် ထိခိုက်စေနိုင်သည့် သက်ရောက်မှုများ ကြီးမားလာမည်ကို အမေရိကန်က အလွန်စိုးရိမ်သဖြင့် ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏ ရှစ်နှစ်တာ သမ္မတသက်တမ်းတစ်လျှောက် ပြိုင်ဘက်အဖွဲ့များကို အတူတကွ ထိန်းကျောင်းရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။သူသည် နိုင်ငံရေး ပါတီနှင့် တရားဝင် ပတ်သက်ခြင်း မရှိသော တစ်ဦးတည်းသော အမေရိကန် သမ္မတ ဖြစ်နေဆဲ ဖြစ်သည်။သူ၏ ကြိုးပမ်းမှုများကြားမှ Hamilton ၏ စီးပွားရေးမူဝါဒ၊ ပြင်သစ်တော်လှန်ရေးနှင့် Jay Treaty တို့သည် အယူဝါဒဆိုင်ရာ ကွဲပြားမှုများကို နက်ရှိုင်းစေခဲ့သည်။Hamilton ကိုထောက်ခံသူများသည် Federalist Party ကိုဖွဲ့စည်းခဲ့ပြီး၊ ၎င်း၏ပြိုင်ဘက်များသည်နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး Thomas Jefferson နှင့်ပေါင်းပြီးဒီမိုကရက်တစ်-ရီပတ်ဘလစ်ကန်ပါတီကိုဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။
Play button
1791 Feb 25

အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ပထမဆုံးဘဏ်

Philadelphia, PA, USA
ဝါရှင်တန်၏ ပထမသက်တမ်းသည် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များအတွက် အဓိကအာရုံစိုက်ခဲ့ပြီး ယင်းတွင် Hamilton သည် ကိစ္စရပ်များကို ဖြေရှင်းရန် အစီအစဉ်အမျိုးမျိုးကို ရေးဆွဲခဲ့သည်။အများသူငှာ ချေးငွေ ထူထောင်ခြင်းသည် ပြည်ထောင်စု အစိုးရအတွက် အဓိက စိန်ခေါ်မှု ဖြစ်လာခဲ့သည်။Hamilton သည် ပိတ်ဆို့နေသောကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သို့ အစီရင်ခံစာတစ်ခုတင်သွင်းပြီး သူ၊ Madison နှင့် Jefferson တို့သည် 1790 တွင် ဂျက်ဖာဆင်၏ မြို့တော်ကို Philadelphia သို့ ယာယီပြောင်းရွှေ့ပြီးနောက် ဂျော့ခ်ျတောင်းမြစ်အနီးရှိ ဂျော့ဂ်ျတောင်းအနီး တောင်ဘက်ရှိ Potomac မြစ်အနီးတွင် လဲလှယ်ရန်အတွက် ဂျက်ဖာဆင်၏ ကြွေးမြီအဆိုပြုချက်များအား သဘောတူညီခဲ့သည်။စည်းကမ်းချက်များကို 1790 ၏ Funding Act နှင့် Residence Act တွင် ဥပဒေပြုခဲ့ပြီး နှစ်ခုစလုံးကို ဝါရှင်တန်မှ တရားဝင်လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့သည်။ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သည် အကောက်ခွန်ခွန်နှင့် ယစ်မျိုးခွန်များမှ ပံ့ပိုးပေးသော ရန်ပုံငွေဖြင့် နိုင်ငံတော်၏ကြွေးမြီများကို ပေးဆောင်ရန် ခွင့်ပြုခဲ့သည်။Hamilton သည် United States ၏ First Bank ကို တည်ထောင်ရန် ဆော်သြခြင်းဖြင့် ကက်ဘိနက်အဖွဲ့ဝင်များအကြား အငြင်းပွားမှုများ ဖန်တီးခဲ့သည်။Madison နှင့် Jefferson တို့က ကန့်ကွက်ခဲ့ကြသော်လည်း ဘဏ်သည် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်ကို အလွယ်တကူ ကျော်ဖြတ်ခဲ့သည်။Jefferson နှင့် Randolph တို့က Hamilton က ယုံကြည်သကဲ့သို့ ဘဏ်အသစ်သည် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေမှ ပေးထားသည့် အခွင့်အာဏာထက် ကျော်လွန်နေသည်ဟု အခိုင်အမာပြောဆိုခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ဟာမီလ်တန်နှင့် တစ်ဖက်သတ် ဖေဖေါ်ဝါရီလ 25 ရက်နေ့တွင် အဆိုပါဥပဒေအား လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ပြီး Hamilton နှင့် Jefferson တို့ကြား အကွဲအပြဲများ ပေါ်လွင်လာခဲ့သည်။နိုင်ငံ၏ပထမဆုံးသောဘဏ္ဍာရေးအကျပ်အတည်းသည် မတ်လ 1792 တွင်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ Hamilton ၏ Federalists များသည် US ကြွေးမြီလုံခြုံရေးများကိုထိန်းချုပ်ခွင့်ရရှိရန်အတွက်ချေးငွေများစွာကိုအသုံးချပြီးနိုင်ငံတော်ဘဏ်ကိုလည်ပတ်စေသည်။ဧပြီလလယ်တွင် စျေးကွက်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်ခဲ့သည်။ဂျက်ဖာဆင်သည် Hamilton အား သက်သာပျောက်ကင်းစေရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သော်လည်း Hamilton သည် အစီအစဉ်၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်ဟု ဂျက်ဖာဆင်က ယုံကြည်ခဲ့ပြီး ဝါရှင်တန်သည် ရန်စမှုအလယ်တွင် သူ့ကိုယ်သူ ထပ်မံတွေ့ရှိခဲ့သည်။
ဝီစကီပုန်ကန်မှု
ဝီစကီပုန်ကန်မှု ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1791 Mar 1 - 1794

ဝီစကီပုန်ကန်မှု

Pennsylvania, USA
မတ်လ 1791 ခုနှစ်တွင် Hamilton ၏တိုက်တွန်းမှုဖြင့် Madison ၏ထောက်ခံမှုဖြင့်ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သည်ဇူလိုင်လတွင်အသက်ဝင်ခဲ့သောအမျိုးသားကြွေးမြီကိုလျှော့ချရန်ကူညီရန်အတွက်ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်မှအခွန်ကောက်ခံခဲ့သည်။Pennsylvania ၏ တောင်တန်းခရိုင်များတွင် စပါးစိုက်တောင်သူများ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန္ဒပြခဲ့ကြသည်။သူတို့သည် ကိုယ်စားမပြုဘဲ အကြွေးများလွန်းသည်ဟု ငြင်းခုံကြပြီး ၎င်းတို့၏အခြေအနေများကို တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ မတိုင်မီ ဗြိတိသျှတို့ အလွန်အကျွံ အခွန်ကောက်ခံခြင်းနှင့် နှိုင်းယှဉ်ခဲ့ကြသည်။ဩဂုတ်လ 2 ရက်နေ့တွင် ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏ အစိုးရ အဖွဲ့ကို စည်းဝေးကာ အခြေအနေကို မည်သို့ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းမည်ကို ဆွေးနွေးသည်။အင်အားအသုံးပြုခြင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး ကြိုတင်စာရင်းပေးထားသည့် ဝါရှင်တန်နှင့်မတူဘဲ Hamilton သည် ထိုသို့သောအခြေအနေမျိုးကို အကြာကြီးစောင့်ဆိုင်းခဲ့ပြီး ဖက်ဒရယ်အာဏာနှင့် အင်အားကိုအသုံးပြုကာ ပုန်ကန်မှုကို နှိမ်နင်းရန် စိတ်အားထက်သန်ခဲ့သည်။ဖြစ်နိုင်ပါက ဖက်ဒရယ်အစိုးရကို မပါဝင်စေလိုဘဲ ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားပြည်နယ် တာဝန်ရှိသူများက စတင်လုပ်ဆောင်ရန် တောင်းဆိုခဲ့သော်လည်း စစ်ရေးအရ အရေးယူရန် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ဩဂုတ်လ ၇ ရက်နေ့တွင် ဝါရှင်တန်က ပြည်နယ်ပြည်သူ့စစ်များကို ခေါ်ယူရန်အတွက် ၎င်း၏ ပထမဆုံးသော ကြေငြာချက် ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် အယူခံဝင်ပြီးနောက်တွင် ဗြိတိသျှသရဖူ၏ အုပ်ချုပ်မှုမဟုတ်ဘဲ ဖက်ဒရယ်ဥပဒေကို ပြည်နယ်လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်များက ထုတ်ပြန်ခဲ့ကြောင်း ဆန္ဒပြသူများအား သတိပေးခဲ့သည်။သို့သော်လည်း အခွန်ကောက်ခံသူများအပေါ် ခြိမ်းခြောက်မှုများနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများသည် 1794 ခုနှစ်တွင် ဖက်ဒရယ်အာဏာကို ဖီဆန်သည့်အဖြစ်သို့ ကြီးထွားလာပြီး ဝီစကီပုန်ကန်မှုအထိ မြင့်တက်လာခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်က စက်တင်ဘာ ၂၅ ရက်တွင် နောက်ဆုံးကြေငြာချက်ထုတ်ပြန်ခဲ့ပြီး စစ်အင်အားအသုံးပြုခြင်းသည် အကျိုးမရှိဟု ခြိမ်းခြောက်ခဲ့သည်။ဖက်ဒရယ်စစ်တပ်သည် တာဝန်မကျေသောကြောင့် ဝါရှင်တန်သည် ပြည်နယ်ပြည်သူ့စစ်များကို ခေါ်ယူရန်အတွက် 1792 ပြည်သူ့စစ်အက်ဥပဒေအား တောင်းဆိုခဲ့သည်။ဘုရင်ခံများသည် ၀ါရှင်တန်မှ အစပိုင်းတွင် အမိန့်ပေးကာ တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို စေလွှတ်ကာ Light-Horse Harry Lee အား ပုန်ကန်သော ခရိုင်များသို့ ပို့ဆောင်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။၎င်းတို့သည် အကျဉ်းသား ၁၅၀ ကို ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့ပြီး ကျန်သူပုန်များသည် နောက်ထပ် တိုက်ပွဲများ မပြုဘဲ လူစုခွဲခဲ့သည်။အကျဉ်းသားနှစ်ဦးကို သေဒဏ်စီရင်ခြင်းခံခဲ့ရသော်လည်း ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာ အခွင့်အာဏာကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကျင့်သုံးခဲ့ပြီး ၎င်းတို့အား လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ပေးခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်၏ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လုပ်ဆောင်ချက်သည် အစိုးရသစ်သည် ၎င်းကိုယ်တိုင်နှင့် ၎င်း၏ အခွန်ကောက်ခံသူများကို ကာကွယ်နိုင်ကြောင်း သက်သေပြခဲ့သည်။ယင်းသည် ပြည်နယ်များနှင့် နိုင်ငံသားများအပေါ် ဖက်ဒရယ်စစ်အင်အားကို ပထမဆုံးအသုံးပြုခြင်းအား ကိုယ်စားပြုပြီး လက်ရှိသမ္မတ ဦးသိန်းစိန်က ကွင်းပြင်၌ တပ်များကို အမိန့်ပေးသည့် တစ်ခုတည်းသောအချိန်လည်းဖြစ်သည်။အမျိုးသား ပြည်ထောင်စုကို ခြိမ်းခြောက်သည့် “အဖျက်သမားအဖွဲ့အစည်းများ” ဟု သတ်မှတ်သည့် “ကိုယ်ပိုင်ဖန်တီးထားသော လူ့အဖွဲ့အစည်းများ” ကို ၀ါရှင်တန်က တရားမျှတစွာ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။၎င်းတို့၏ ဆန္ဒထုတ်ဖော်ခွင့်ကို ငြင်းဆိုခြင်းမရှိသော်လည်း ၎င်းတို့၏ သဘောထားကွဲလွဲမှုသည် ပြည်ထောင်စုဥပဒေအား မချိုးဖောက်ရဟု အခိုင်အမာ ပြောကြားခဲ့သည်။ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က သဘောတူပြီး သူ့အား ဂုဏ်ပြုစကား ပြောကြားခဲ့ပါသည်။Madison နှင့် Jefferson တို့သာ လျစ်လျူရှုကြောင်း ဖော်ပြခဲ့ကြသည်။
ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်၏ နှုတ်ဆက်စကား
1796 ခုနှစ်တွင် Gilbert Stuart မှ George Washington ၏ပုံတူ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1796 Sep 19

ဂျော့ခ်ျဝါရှင်တန်၏ နှုတ်ဆက်စကား

United States
1796 ခုနှစ်တွင် ဝါရှင်တန်သည် ရာထူးတတိယသက်တမ်းအတွက် အရွေးခံရန် ငြင်းဆိုခဲ့ပြီး ရာထူးမှ ကွယ်လွန်ခြင်းသည် တစ်သက်တာ ခန့်အပ်မှု၏ ပုံရိပ်ကို ဖန်တီးပေးမည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့သည်။၎င်း၏ အငြိမ်းစားယူမှုသည် အမေရိကန်သမ္မတရာထူးအတွက် နှစ်သက်တမ်းကန့်သတ်ချက်အတွက် စံနမူနာတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။မေလ 1792 တွင်သူ၏အငြိမ်းစားယူမည့်မျှော်လင့်ချက်တွင်၊ ဝါရှင်တန်သည် James Madison မှ "နှုတ်ဆက်ခြင်းလိပ်စာ" ကိုပြင်ဆင်ရန် "Farewell Address" အမည်ရှိကနဦးမူကြမ်းတစ်ခုဖြစ်သည့် "နှုတ်ဆက်ခြင်းလိပ်စာ" ကိုပြင်ဆင်ရန်ညွှန်ကြားခဲ့သည်။မေလ 1796 တွင် ဝါရှင်တန်သည် စာမူကို အကျယ်တဝင့်ပြန်လည်ရေးသားခဲ့သော သူ၏ဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီး Alexander Hamiltonထံသို့ စာမူပေးပို့ခဲ့ပြီး ဝါရှင်တန်သည် နောက်ဆုံးတည်းဖြတ်မှုများပြုလုပ်ခဲ့သည်။1796 ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 19 ရက်နေ့တွင် David Claypoole ၏ American Daily Advertiser သည် လိပ်စာ၏ နောက်ဆုံးဗားရှင်းကို ထုတ်ဝေခဲ့သည်။အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသည် လွတ်လပ်မှုနှင့် သာယာဝပြောရေးကို အကာအကွယ်ပေးမည်ဖြစ်သော်လည်း အမျိုးသားရေးလက္ခဏာသည် အရေးကြီးဆုံးဖြစ်ကြောင်း ဝါရှင်တန်က အလေးပေးပြောကြားခဲ့သည်။ဒေသဆိုင်ရာဝါဒ၊ စည်းရုံးရေး နှင့် တိုင်းတစ်ပါးအရှုပ်အထွေးများ နှင့် နိုင်ငံခြားအနှောက်အယှက်ဖြစ်စေမည့် အန္တရာယ်ကြီးသုံးရပ်ကို နိုင်ငံတော်အား သတိပေးပြောကြားခဲ့ပြီး "မင်းတို့နိုင်ငံ၊ မင်းပိုင်တဲ့ အမေရိကန်နာမည်ဟာ မျိုးချစ်စိတ်က ဆင်းသက်လာတဲ့ အခေါ်အဝေါ်တွေထက် ပိုပြီး မြင့်မြတ်တဲ့ ဂုဏ်ကို အမြဲချီးမြှောက်ရမယ်။ ဒေသဆိုင်ရာ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုများ။"၀ါရှင်တန်က အမျိုးသားများသည် အများအကျိုးအတွက် ပေါင်းစည်းခြင်းထက် ကျော်လွန်လုပ်ဆောင်ရန် တောင်းဆိုခဲ့ပြီး အမေရိကန်သည် ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်အကျိုးစီးပွားကို အာရုံစိုက်ရမည်ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။ပြည်ပမဟာမိတ်များနှင့် ပြည်တွင်းရေးရာများတွင် ၎င်းတို့၏ သြဇာလွှမ်းမိုးမှု၊ ခါးသီးသော ပေါင်းစည်းမှုနှင့် နိုင်ငံရေးပါတီများ၏ အန္တရာယ်များကို ဆန့်ကျင်ရန် ၎င်းက သတိပေးခဲ့သည်။သူသည် နိုင်ငံအားလုံးနှင့် ချစ်ကြည်ရင်းနှီးမှုနှင့် ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးကို အကြံဉာဏ်ပေးခဲ့သော်လည်း ဥရောပစစ်ပွဲများတွင် ပါဝင်ပတ်သက်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ရန် အကြံပေးခဲ့သည်။နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံတွင် "ဘာသာတရားနှင့် အကျင့်စာရိတ္တသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အထောက်အပံ့များဖြစ်သည်" ဟုဆိုကာ ဘာသာတရား၏ အရေးကြီးပုံကို အလေးပေးပြောကြားခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်၏မိန့်ခွန်းသည် Hamilton ၏ Federalist သဘောတရားနှင့် စီးပွားရေးမူဝါဒများကို မျက်နှာသာပေးခဲ့သည်။ကနဦးထုတ်ဝေပြီးနောက် Madison အပါအဝင် ရီပတ်ဘလစ်ကန်အများအပြားက အဆိုပါလိပ်စာကို ဝေဖန်ခဲ့ကြပြီး ၎င်းသည် ပြင်သစ်ဆန့်ကျင်ရေးလှုပ်ရှားမှုစာတမ်းဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။မက်ဒီဆင်က ဝါရှင်တန်ဟာ ဗြိတိန်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုလားတယ်လို့ ယုံကြည်ခဲ့တယ်။မက်ဒီဆင်သည် လိပ်စာကို ဘယ်သူရေးခဲ့လဲဟု သံသယဖြစ်မိသည်။
1797 - 1799
နောက်ဆုံးနှစ်များနှင့် အမွေအနှစ်များornament
အငြိမ်းစားယူ
အငြိမ်းစားယူ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1797 Mar 1

အငြိမ်းစားယူ

George Washington's Mount Vern
ဝါရှင်တန်သည် 1797 ခုနှစ် မတ်လတွင် Mount Vernon တွင် အငြိမ်းစားယူခဲ့ပြီး ၎င်း၏ စိုက်ခင်းများနှင့် ၎င်း၏ရေနံချက်ခြင်းအပါအဝင် အခြားစီးပွားရေးလုပ်ငန်းများအတွက် အချိန်ပေးခဲ့သည်။သူ၏စိုက်ခင်းလုပ်ငန်းများသည် အမြတ်အစွန်းအနည်းငယ်သာရှိပြီး အနောက်ဘက်မောင့် (Piedmont) ရှိ ၎င်း၏မြေများသည် အိန္ဒိယ၏တိုက်ခိုက်မှုအောက်တွင်ရှိကာ ဝင်ငွေအနည်းငယ်သာရရှိကာ ထိုနေရာတွင် ကျူးကျော်နေထိုင်သူများသည် အိမ်ငှားခပေးရန် ငြင်းဆန်ကြသည်။အဲဒါတွေကို ရောင်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့် မအောင်မြင်ဘူး။သူသည် ပို၍ပင် ခိုင်မာသော ဖက်ဒရယ်ဝါဒီ ဖြစ်လာခဲ့သည်။သူသည် Alien နှင့် Sedition Acts ကို ထောက်ခံခဲ့ပြီး Virginia တွင် Jeffersonian ချုပ်ကိုင်မှု အားနည်းသွားစေရန် ဖက်ဒရယ်လစ် John Marshall အား ကွန်ဂရက်တွင် အရွေးခံရန် စည်းရုံးခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ပြင်သစ် နှင့် တင်းမာမှုများကြောင့် အငြိမ်းစားယူချိန်၌ မငြိမ်မသက်ဖြစ်လာပြီး သမ္မတအဒမ်၏စစ်တပ်ကို စုစည်းရန် ကမ်းလှမ်းသည့် War James McHenry ထံသို့ စာရေးခဲ့သည်။ပြင်သစ်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲများ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေချိန်တွင် ပြင်သစ်ပုဂ္ဂလိကပိုင်များသည် အမေရိကန်သင်္ဘောများကို 1798 တွင် စတင်သိမ်းယူခဲ့ပြီး ပြင်သစ်နှင့်ဆက်ဆံရေး ယိုယွင်းလာပြီး "Quasi-War" သို့ ဦးတည်သွားခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်ကို မတိုင်ပင်ဘဲ၊ Adams သည် ၁၇၉၈ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၄ ရက်နေ့တွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးတစ်ဦးနှင့် တပ်မ တော်မှူးချုပ်ရာထူးအတွက် သူ့ကို အမည်စာရင်းတင်သွင်းခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်က လက်ခံရန် ရွေးချယ်ခဲ့ပြီး ၁၇၉၈ ခုနှစ် ဇူလိုင် ၁၃ ရက်မှ ကွယ်လွန်ပြီး ၁၇ လအကြာတွင် စစ်ဦးစီးချုပ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ယာယီတပ်မတော်အတွက် စီစဉ်ဆောင်ရွက်ရာတွင် ပါဝင်ခဲ့သော်လည်း အသေးစိတ်အချက်အလက်များတွင် ပါဝင်ပတ်သက်မှုကို ရှောင်ရှားခဲ့သည်။စစ်တပ်အတွက် အလားအလာရှိတဲ့ အရာရှိတွေရဲ့ McHenry ကို အကြံပေးရာမှာ Jefferson ရဲ့ Democratic-Republicans တွေနဲ့ အပြီးအပြတ် အနားယူဖို့ ပေါ်လာခဲ့တယ်- "ပရော်ဖက်ဆာ ဒီမိုကရက်တစ်ရဲ့ အခြေခံမူတွေကို ပြောင်းလဲဖို့ မင်းက blackamoor အဖြူကို အမြန်ဆုံး ပွတ်တိုက်နိုင်တယ်၊ ပြီးတော့ သူက ဘာကိုမှ ချန်ထားခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီနိုင်ငံရဲ့ အစိုးရကို ဖြုတ်ချဖို့။"ဝါရှင်တန်သည် စစ်တပ်၏ တက်ကြွသော ဦးဆောင်မှုကို ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Hamilton အား လွှဲအပ်ခဲ့သည်။ဤကာလအတွင်း အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို မည်သည့်စစ်တပ်မှ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ခြင်းမရှိခဲ့ဘဲ ဝါရှင်တန်က ကွင်းဆင်းကွပ်ကဲမှု မပြုလုပ်ခဲ့ပေ။ဝါရှင်တန်သည် လူသိများသော "ဂုဏ်အသရေရှိသော စည်းစိမ်ဥစ္စာနှင့် ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော မျက်နှာစာ" ကြောင့် ချမ်းသာသည်ဟု လူသိများသော်လည်း သူ၏ ကြွယ်ဝမှုအားလုံးနီးပါးသည် ငွေသားအသင့်အစား မြေယာနှင့် ကျွန်များပုံစံဖြင့် တည်ရှိနေပါသည်။သူ၏ ဝင်ငွေကို ဖြည့်တင်းရန်အတွက် ဝီစကီ အများအပြား ထုတ်လုပ်ရန်အတွက် ရေဆေးစက်ရုံတစ်ခု တည်ထောင်ခဲ့သည်။၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင် ဒေါ်လာ ၁၅,၉၆၇,၀၀၀ နှင့် ညီမျှသော ဒေါ်လာ 15,967,000 နှင့် ညီမျှသော အဆိုပါအိမ်ခြံမြေကို သမိုင်းပညာရှင်များက ခန့်မှန်းထားကြသည်။ Federal City အသစ်တဝိုက် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် သူ့အား ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် အမည်ပေးထားသည့် မြေကွက်များကို ဝယ်ယူခဲ့ပြီး အများအပြားထက် အလယ်အလတ်ဝင်ငွေရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများကို တစ်ဦးချင်းစာရေးများ ရောင်းချခဲ့သည်။ ကြီးမားသော ရင်းနှီးမြုပ်နှံသူများအနေဖြင့် တိုးတက်မှုများပြုလုပ်ရန် ပိုမိုလုပ်ဆောင်နိုင်သည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။
မရဏ
ဝါရှင်တန်က သူ့ရဲ့ မရဏရုံမှာ ©Junius Brutus Stearns (1799)
1799 Dec 14

မရဏ

George Washington's Mount Vern
1799 ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ 12 ရက်နေ့တွင် ဝါရှင်တန်သည် သူ၏လယ်ကွင်းများကို မြင်းစီးကာ စစ်ဆေးခဲ့သည်။အိမ်ပြန်နောက်ကျပြီး ညစာစားဖို့ ဧည့်သည်တွေကို ခေါ်တယ်။နောက်နေ့တွင် လည်ချောင်းနာသော်လည်း သစ်ပင်ခုတ်ရန် လုံလောက်သည်။ထိုညနေပိုင်းတွင် ဝါရှင်တန်သည် ရင်ဘတ်အောင့်ခြင်းကို ညည်းညူသော်လည်း ရွှင်မြူးနေဆဲဖြစ်သည်။သို့သော် စနေနေ့တွင် သူသည် လည်ချောင်း ရောင်ရမ်းကာ အသက်ရှူရခက်ခဲခြင်းမှ နိုးလာပြီး သွေးတစ်ပိုင့်နီးပါးကို ဖယ်ရှားရန် မြေယာကြီးကြပ်မှူး George Rawlins ကို အမိန့်ပေးခဲ့သည်။သွေးဖောက်ခြင်းသည် ခေတ်ကာလ၏ အလေ့အထတစ်ခုဖြစ်သည်။သူ့မိသားစုက Dr.James Craik၊ Gustavus Richard Brown နှင့် Elisha C. Dickဒေါက်တာဝီလျံသွန်းတန်သည် ဝါရှင်တန်ကွယ်လွန်ပြီး နာရီအတန်အကြာတွင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ဒေါက်တာဘရောင်းသည် အစပိုင်းတွင် ဝါရှင်တန်တွင် quinsy ရှိသည်ဟုယုံကြည်ခဲ့သည်။ဒေါက်တာ ဒစ်ခ်က ဒီအခြေအနေဟာ ပိုပြင်းထန်တဲ့ “လည်ချောင်းရောင်ခြင်း” လို့ ထင်မြင်ခဲ့ပါတယ်။၎င်းတို့သည် ငါးပိုင့်ခန့်အထိ သွေးဖောက်ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်ကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့သော်လည်း ဝါရှင်တန်၏ အခြေအနေမှာ ပိုမိုဆိုးရွားလာခဲ့သည်။ဒေါက်တာ ဒစ်ခ်သည် လက်ချောင်းဖြတ်ခြင်းအား အဆိုပြုခဲ့သော်လည်း အခြားသော သမားတော်များသည် အဆိုပါလုပ်ထုံးလုပ်နည်းနှင့် မရင်းနှီးသောကြောင့် လက်မခံခဲ့ကြပေ။ဝါရှင်တန်က Brown နှင့် Dick ကို အခန်းမှ ထွက်သွားရန် ညွှန်ကြားခဲ့ပြီး Craik က "ဆရာဝန်၊ ကျွန်တော် သေရခက်ပေမယ့် သွားရမှာ မကြောက်ပါဘူး"ဝါရှင်တန်၏ သေဆုံးမှုသည် မျှော်လင့်ထားသည်ထက် ပိုမိုလျင်မြန်လာသည်။အသက်ရှင်လျှက် ဂူသွင်းခံရမှာကို ကြောက်ရွံ့သောကြောင့် သူ၏သေခြင်းကုတင်ပေါ်၌ သူ၏ကိုယ်ရေးကိုယ်တာအတွင်းဝန် Tobias Lear ကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းမပြုမီ သုံးရက်စောင့်ရန် ညွှန်ကြားခဲ့သည်။Lear ၏ အဆိုအရ ဝါရှင်တန်သည် ၁၇၉၉ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၁၄ ရက်နေ့ ည ၁၀ နာရီမှ ၁၁ နာရီကြားတွင် မာသာသည် သူ၏ အိပ်ရာခြေရင်းတွင် ထိုင်ကာ သေဆုံးသွားခဲ့သည်။သူ၏နောက်ဆုံးစကားမှာ "Tis well" ဟူ၍ Lear နှင့် သူ၏ သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းအကြောင်း ပြောဆိုရာမှ ဖြစ်သည်။သူက 67 ပါ။ဝါရှင်တန် ကွယ်လွန်ကြောင်း သတင်းရရှိသည့်နေ့အတွက် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်ကို ချက်ချင်း ရွှေ့ဆိုင်းလိုက်ပြီး နောက်နေ့မနက်တွင် လွှတ်တော်ဥက္ကဋ္ဌ၏ ထိုင်ခုံသည် အနက်ရောင်ဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည်။ဈာပနကို ၁၇၉၉ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၁၈ ရက်နေ့တွင် ကွယ်လွန်ပြီး လေးရက်အကြာတွင် ဗာနွန်တောင်တွင် ၎င်း၏ ရုပ်အလောင်းကို မြှုပ်နှံထားခဲ့သည်။မြင်းတပ်နှင့် ခြေလျင်တပ်သားများသည် စီတန်းလှည့်လည်ခြင်းကို ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး ဗိုလ်မှူးကြီး ခြောက်ဦးသည် လက်တွန်းလှည်းများအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။Mount Vernon အသုဘ ဝန်ဆောင်မှုကို မိသားစုနှင့် သူငယ်ချင်းများ အတွက် ကန့်သတ်ထားသည်။သိက္ခာတော်ရ သောမတ်ဒေးဗစ်သည် ဈာပနအခမ်းအနားအား အကျဉ်းချုံးမိန့်ခွန်းဖြင့် ဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်၊ အလက်ဇန္ဒြီးယားရှိ ဝါရှင်တန်၏ Masonic တည်းခိုခန်းမှ အဖွဲ့ဝင်အသီးသီးမှ အခမ်းအနားဖြင့် အခမ်းအနားဖြင့် ဈာပနအခမ်းအနားအား ဟောပြောခဲ့သည်။ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သည် Light-Horse Harry Lee ကို ချီးမြှောက်ဂုဏ်ပြုရန် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။သေခြင်းတရား၏ နှုတ်ကပတ်တော်သည် ဖြည်းညှင်းစွာ ခရီးဆက်ခဲ့သည်။မြို့ကြီးများတွင် ဘုရားကျောင်း ခေါင်းလောင်းသံများ ဆူညံနေပြီး စီးပွားရေးနေရာ အများအပြားကိုလည်း ပိတ်ထားသည်။တစ်ကမ္ဘာလုံးက လူတွေက ဝါရှင်တန်ကို သဘောကျပြီး ကွယ်လွန်သွားတဲ့အတွက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲခဲ့ကြပြီး အောက်မေ့ဖွယ် စီတန်းလှည့်လည်ပွဲကို အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုရဲ့ မြို့ကြီးတွေမှာ ကျင်းပခဲ့ကြပါတယ်။Martha သည် အနက်ရောင် ဝမ်းနည်းခြင်း ခေါင်းအုံးကို တစ်နှစ်ပတ်လုံး ၀တ်ဆင်ထားပြီး ၎င်းတို့၏ လျှို့ဝှက်ရေးလုံခြုံမှုကို ကာကွယ်ရန် ၎င်းတို့၏ စာပေးစာယူကို မီးရှို့ခဲ့သည်။ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးကြားတွင် စာလုံးငါးလုံးသာ ကျန်ရှိတော့သည်- Martha မှ George မှ နှစ်စောင်နှင့် သူမှ သူမထံသို့ 3 စောင်သာ ကျန်တော့သည်။
1800 Jan 1

ဇာတ်လမ်းတို

United States
ဝါရှင်တန်၏ အမွေအနှစ်သည် အမေရိကန်သမိုင်းတွင် အလွှမ်းမိုးနိုင်ဆုံးသော နယ်မြေတစ်ခုအဖြစ် ကွန်တီနယ်တပ်၏ စစ်ဦးစီးချုပ်၊ တော်လှန်ရေးသူရဲကောင်းတစ်ဦးနှင့် အမေရိကန်၏ ပထမဆုံးသမ္မတအဖြစ် ထမ်းဆောင်ခဲ့ချိန်မှစ၍ တည်ရှိသည်။သမိုင်းပညာရှင် အသီးသီးက သူသည် အမေရိကန်၏ တည်ထောင်မှု၊ တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲ နှင့် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာ ကွန်ဗင်းရှင်းများတွင် လွှမ်းမိုးသော အချက်တစ်ချက်ဖြစ်ကြောင်း အခိုင်အမာဆိုသည်။တော်လှန်သောစစ်ပွဲတွင် ရဲဘော်မြင်းမီးရောင် ဟယ်ရီလီက သူ့ကို "စစ်ပွဲတွင် ပထမ—ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် ပထမ—ပြီး သူ့နိုင်ငံသူ နိုင်ငံသားများ၏ နှလုံးသားတွင် ပထမ" ဟု ချီးမွမ်းခဲ့သည်။လီ၏စကားများသည် အမေရိကန်အမှတ်တရအပေါ် ဝါရှင်တန်၏ဂုဏ်သတင်းကို အထင်ကြီးစေသည့် အမှတ်အသားတစ်ခုဖြစ်လာပြီး၊ အချို့သော အတ္ထုပ္ပတ္တိများက သူ့ကို ရီပတ်ဘလစ်ကန်ဝါဒ၏ စံနမူနာပြကြီးအဖြစ် သတ်မှတ်ကြသည်။သူသည် နိုင်ငံတော်အစိုးရနှင့် အထူးသဖြင့် သမ္မတရာထူးအတွက် စံနမူနာများစွာကို ချမှတ်ခဲ့ပြီး ၁၇၇၈ ခုနှစ်အစောပိုင်းတွင် "သူ့နိုင်ငံ၏ဖခင်" ဟုခေါ်ဆိုခဲ့သည်။ ၁၈၇၉ ခုနှစ်တွင် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ဝါရှင်တန်၏မွေးနေ့ကို ဖက်ဒရယ်အားလပ်ရက်အဖြစ် ကြေငြာခဲ့သည်။ဝါရှင်တန်သည် ကိုလိုနီအင်ပါယာကို ဆန့်ကျင်သည့် ပထမဆုံးအောင်မြင်သော တော်လှန်ရေးခေါင်းဆောင်အဖြစ် လွတ်မြောက်ရေးနှင့် အမျိုးသားရေးဝါဒအတွက် နိုင်ငံတကာသင်္ကေတဖြစ်လာခဲ့သည်။Federalists တွေက သူ့ကို သူတို့ရဲ့ ပါတီရဲ့ သင်္ကေတအဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့ကြပေမယ့် Jeffersonians တွေက သူ့ရဲ့ သြဇာကို နှစ်ပေါင်းများစွာ အယုံအကြည်မရှိ ဆက်လက်ပြီး Washington Monument ကို တည်ဆောက်ဖို့ နှောင့်နှေးခဲ့ပါတယ်။ဝါရှင်တန်သည် သမ္မတရာထူးမစတင်မီ ၁၇၈၁ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၃၁ ရက်နေ့တွင် အမေရိကန် အနုပညာနှင့် သိပ္ပံအကယ်ဒမီ၏ အဖွဲ့ဝင်အဖြစ် ရွေးကောက်ခံခဲ့ရသည်။သူသည် မည်သည့်အခါမျှ အဆင့်ထက်သာလွန်မည်မဟုတ်ကြောင်း သေချာစေရန် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ နှစ်တစ်ရာပြည့်နှစ်တွင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ဗိုလ်ချုပ်အဆင့်သို့ ကွယ်လွန်ပြီးနောက် ခန့်အပ်ခြင်းခံခဲ့ရသည်။၁၉၇၆ ခုနှစ် ဇန်န၀ါရီလ ၁၉ ရက်နေ့တွင် အတည်ပြုခဲ့သော ပြည်သူ့ဥပဒေ ၉၄-၄၇၉ ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်၏ ပူးတွဲဆုံးဖြတ်ချက်ဖြင့် ပြီးမြောက်အောင်မြင်ခဲ့ပြီး ၁၉၇၆ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၄ ရက်နေ့မှ စတင်ကာ ၁၉၇၈ ခုနှစ် မတ်လ ၁၃ ရက်နေ့တွင် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ဗိုလ်ချုပ်အဆင့်သို့ တိုးမြှင့်ခဲ့သည်။၂၁ ရာစုတွင် ဝါရှင်တန်၏ ဂုဏ်သတင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန်းစစ်ခဲ့သည်။အခြားတည်ထောင်သူဖခင်များနှင့်အတူ၊ ကျွန်ခံလူသားများကို ချုပ်နှောင်ထားခြင်းကြောင့် ရှုတ်ချခံခဲ့ရသည်။ကျွန်စနစ် ဖျက်သိမ်းရေး ဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းပြီး လာတာကို မြင်လိုကြောင်း ထုတ်ဖော် ပြောကြား ခဲ့သော်လည်း အဆုံးစွန် ဆုံးခန်းတိုင်ရေး အတွက် မည်သည့် အစပြုမှု မှ အစပြုခြင်း သို့မဟုတ် ထောက်ခံခြင်း မရှိခဲ့ပါ။ယင်းကြောင့် တက်ကြွလှုပ်ရှားသူအချို့မှ ၎င်း၏အမည်ကို အများသူငှာ အဆောက်အအုံများနှင့် ၎င်း၏ရုပ်တုအား အများပြည်သူနေရာများတွင် ဖယ်ရှားရန် တောင်းဆိုမှုများ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ဝါရှင်တန်သည် ၎င်း၏ရာထူးအမြင့်ဆုံး အမေရိကန်သမ္မတများကြားတွင် ၎င်း၏နေရာကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားသည်။

Characters



Alexander Hamilton

Alexander Hamilton

United States Secretary of the Treasury

Gilbert du Motier

Gilbert du Motier

Marquis de Lafayette

Friedrich Wilhelm von Steuben

Friedrich Wilhelm von Steuben

Prussian Military Officer

Thomas Jefferson

Thomas Jefferson

President of the United States

Samuel Adams

Samuel Adams

Founding Father of the United States

Lawrence Washington

Lawrence Washington

George Washington's Half-Brother

William Lee

William Lee

Personal Assistant of George Washington

Martha Washington

Martha Washington

Wife of George Washington

John Adams

John Adams

Founding Father of the United States

Robert Dinwiddie

Robert Dinwiddie

British Colonial Administrator

Charles Cornwallis

Charles Cornwallis

1st Marquess Cornwallis

Mary Ball Washington

Mary Ball Washington

George Washington's Mother

George Washington

George Washington

First President of the United States

References



  • Adams, Randolph Greenfield (1928). "Arnold, Benedict". In Johnson, Allen (ed.). Dictionary of American Biography. Scribner.
  • Akers, Charles W. (2002). "John Adams". In Graff, Henry (ed.). The Presidents: A Reference History (3rd ed.). Scribner. pp. 23–38. ISBN 978-0684312262.
  • Alden, John R. (1996). George Washington, a Biography. Louisiana State University Press. ISBN 978-0807121269.
  • Anderson, Fred (2007). Crucible of War: The Seven Years' War and the Fate of Empire in British North America, 1754–1766. Alfred A. Knopf. ISBN 978-0307425393.
  • Avlon, John (2017). Washington's Farewell: The Founding Father's Warning to Future Generations. Simon and Schuster. ISBN 978-1476746463.
  • Banning, Lance (1974). Woodward, C. Vann (ed.). Responses of the Presidents to Charges of Misconduct. Delacorte Press. ISBN 978-0440059233.
  • Bassett, John Spencer (1906). The Federalist System, 1789–1801. Harper & Brothers. OCLC 586531.
  • "The Battle of Trenton". The National Guardsman. Vol. 31. National Guard Association of the United States. 1976.
  • Bell, William Gardner (1992) [1983]. Commanding Generals and Chiefs of Staff, 1775–2005: Portraits & Biographical Sketches of the United States Army's Senior Officer. Center of Military History, United States Army. ISBN 978-0160359125. CMH Pub 70–14.
  • Boller, Paul F. (1963). George Washington & Religion. Southern Methodist University Press. OCLC 563800860.
  • Boorstin, Daniel J. (2010). The Americans: The National Experience. Vintage Books. ISBN 978-0307756473.
  • Breen, Eleanor E.; White, Esther C. (2006). "A Pretty Considerable Distillery: Excavating George Washington's Whiskey Distillery" (PDF). Quarterly Bulletin of the Archeological Society of Virginia. 61 (4): 209–20. Archived from the original (PDF) on December 24, 2011.
  • Brown, Richard D. (1976). "The Founding Fathers of 1776 and 1787: A Collective View". The William and Mary Quarterly. 33 (3): 465–480. doi:10.2307/1921543. JSTOR 1921543.
  • Brumwell, Stephen (2012). George Washington, Gentleman Warrior. Quercus Publishers. ISBN 978-1849165464.
  • Calloway, Colin G. (2018). The Indian World of George Washington. The First President, the First Americans, and the Birth of the Nation. Oxford University Press. ISBN 978-0190652166.
  • Carlson, Brady (2016). Dead Presidents: An American Adventure into the Strange Deaths and Surprising Afterlives of Our Nations Leaders. W.W. Norton & Company. ISBN 978-0393243949.
  • Cheatham, ML (August 2008). "The death of George Washington: an end to the controversy?". American Surgery. 74 (8): 770–774. doi:10.1177/000313480807400821. PMID 18705585. S2CID 31457820.
  • Chernow, Ron (2005). Alexander Hamilton. Penguin Press. ISBN 978-1-101-20085-8.
  • —— (2010). Washington: A Life. Penguin Press. ISBN 978-1594202667.
  • Coakley, Robert W. (1996) [1989]. The Role of Federal Military Forces in Domestic Disorders, 1789–1878. DIANE Publishing. pp. 43–49. ISBN 978-0788128189.
  • Cooke, Jacob E. (2002). "George Washington". In Graff, Henry (ed.). The Presidents: A Reference History (3rd ed.). Scribner. pp. 1–21. ISBN 978-0684312262.
  • Craughwell, Thomas J. (2009). Stealing Lincoln's Body. Harvard University Press. pp. 77–79. ISBN 978-0674024588.
  • Cresswell, Julia, ed. (2010). Oxford Dictionary of Word Origins. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0199547937.
  • Cunliffe, Marcus (1958). George Washington, Man and Monument. Little, Brown. ISBN 978-0316164344. OCLC 564093853.
  • Dalzell, Robert F. Jr.; Dalzell, Lee Baldwin (1998). George Washington's Mount Vernon: At Home in Revolutionary America. Oxford University Press. ISBN 978-0195121148.
  • Davis, Burke (1975). George Washington and the American Revolution. Random House. ISBN 978-0394463889.
  • Delbanco, Andrew (1999). "Bookend; Life, Literature and the Pursuit of Happiness". The New York Times.
  • Elkins, Stanley M.; McKitrick, Eric (1995) [1993]. The Age of Federalism. Oxford University Press. ISBN 978-0195093810.
  • Ellis, Joseph J. (2004). His Excellency: George Washington. Alfred A. Knopf. ISBN 978-1400040315.
  • Estes, Todd (2000). "Shaping the Politics of Public Opinion: Federalists and the Jay Treaty Debate". Journal of the Early Republic. 20 (3): 393–422. doi:10.2307/3125063. JSTOR 3125063.
  • —— (2001). "The Art of Presidential Leadership: George Washington and the Jay Treaty". The Virginia Magazine of History and Biography. 109 (2): 127–158. JSTOR 4249911.
  • Farner, Thomas P. (1996). New Jersey in History: Fighting to Be Heard. Down the Shore Publishing. ISBN 978-0945582380.
  • Felisati, D; Sperati, G (February 2005). "George Washington (1732–1799)". Acta Otorhinolaryngologica Italica. 25 (1): 55–58. PMC 2639854. PMID 16080317.
  • Ferling, John E. (1988). The First of Men. Oxford University Press. ISBN 978-0199752751.
  • —— (2002). Setting the World Ablaze: Washington, Adams, Jefferson, and the American Revolution. Oxford University Press. ISBN 978-0195134094.
  • —— (2007). Almost a Miracle. Oxford University Press. ISBN 978-0199758470.
  • —— (2009). The Ascent of George Washington: The Hidden Political Genius of an American Icon. Bloomsbury Press. ISBN 978-1608191826.
  • —— (2010) [1988]. First of Men: A Life of George Washington. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-539867-0.
  • —— (2013). Jefferson and Hamilton: the rivalry that forged a nation. Bloomsbury Press. ISBN 978-1608195428.
  • Fischer, David Hackett (2004). Washington's Crossing. Oxford University Press. ISBN 978-0195170344.
  • Fishman, Ethan M.; Pederson, William D.; Rozell, Mark J. (2001). George Washington: Foundation of Presidential Leadership and Character. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0275968687.
  • Fitzpatrick, John C. (1936). "Washington, George". In Malone, Dumas (ed.). Dictionary of American Biography. Vol. 19. Scribner. pp. 509–527.
  • Flexner, James Thomas (1965). George Washington: the Forge of Experience, (1732–1775). Little, Brown. ISBN 978-0316285971. OCLC 426484.
  • —— (1967). George Washington in the American Revolution, 1775–1783. Little, Brown.
  • —— (1969). George Washington and the New Nation (1783–1793). Little, Brown. ISBN 978-0316286008.
  • —— (1972). George Washington: Anguish and Farewell (1793–1799). Little, Brown. ISBN 978-0316286022.
  • —— (1974). Washington: The Indispensable Man. Little, Brown. ISBN 978-0316286053.
  • —— (1991). The Traitor and the Spy: Benedict Arnold and John André. Syracuse University Press. ISBN 978-0815602637.
  • Frazer, Gregg L. (2012). The Religious Beliefs of America's Founders Reason, Revelation, and Revolution. University Press of Kansas. ISBN 978-0700618453.
  • Ford, Worthington Chauncey; Hunt, Gaillard; Fitzpatrick, John Clement (1904). Journals of the Continental Congress, 1774–1789: 1774. Vol. 1. U.S. Government Printing Office.
  • Freedman, Russell (2008). Washington at Valley Forge. Holiday House. ISBN 978-0823420698.
  • Freeman, Douglas Southall (1968). Harwell, Richard Barksdale (ed.). Washington. Scribner. OCLC 426557.
  • —— (1952). George Washington: Victory with the help of France, Volume 5. Eyre and Spottiswoode.
  • Furstenberg, François (2011). "Atlantic Slavery, Atlantic Freedom: George Washington, Slavery, and Transatlantic Abolitionist Networks". The William and Mary Quarterly. Omohundro Institute of Early American History and Culture. 68 (2): 247–286. doi:10.5309/willmaryquar.68.2.0247. JSTOR 10.5309/willmaryquar.68.2.0247.
  • Gaff, Alan D. (2004). Bayonets in the Wilderness: Anthony Wayne's Legion in the Old Northwest. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0806135854.
  • Genovese, Michael A. (2009). Kazin, Michael (ed.). The Princeton Encyclopedia of American Political History. (Two volume set). Princeton University Press. ISBN 978-1400833566.
  • Gregg, Gary L., II; Spalding, Matthew, eds. (1999). Patriot Sage: George Washington and the American Political Tradition. ISI Books. ISBN 978-1882926381.
  • Grizzard, Frank E. Jr. (2002). George Washington: A Biographical Companion. ABC-CLIO. ISBN 978-1576070826.
  • Grizzard, Frank E. Jr. (2005). George!: A Guide to All Things Washington. Mariner Pub. ISBN 978-0976823889.
  • Hayes, Kevin J. (2017). George Washington, A Life in Books. Oxford University Press. ISBN 978-0190456672.
  • Henderson, Donald (2009). Smallpox: The Death of a Disease. Prometheus Books. ISBN 978-1591027225.
  • Henriques, Peter R. (2006). Realistic Visionary: A Portrait of George Washington. University Press of Virginia. ISBN 978-0813927411.
  • Henriques, Peter R. (2020). First and Always: A New Portrait of George Washington. Charlottesville, VA: University of Virginia Press. ISBN 978-0813944807.
  • Heydt, Bruce (2005). "'Vexatious Evils': George Washington and the Conway Cabal". American History. 40 (5).
  • Higginbotham, Don (2001). George Washington Reconsidered. University Press of Virginia. ISBN 978-0813920054.
  • Hindle, Brooke (2017) [1964]. David Rittenhouse. Princeton University Press. p. 92. ISBN 978-1400886784.
  • Hirschfeld, Fritz (1997). George Washington and Slavery: A Documentary Portrayal. University of Missouri Press. ISBN 978-0826211354.
  • Isaacson, Walter (2003). Benjamin Franklin, an American Life. Simon and Schuster. ISBN 978-0743260848.
  • Irving, Washington (1857). Life of George Washington, Vol. 5. G. P. Putnam and Son.
  • Jensen, Merrill (1948). The Articles of Confederation: An Interpretation of the Social-Constitutional History of the American Revolution, 1774–1781. University of Wisconsin Press. OCLC 498124.
  • Jillson, Calvin C.; Wilson, Rick K. (1994). Congressional Dynamics: Structure, Coordination, and Choice in the First American Congress, 1774–1789. Stanford University Press. ISBN 978-0804722933.
  • Johnstone, William (1919). George Washington, the Christian. The Abingdon Press. OCLC 19524242.
  • Ketchum, Richard M. (1999) [1973]. The Winter Soldiers: The Battles for Trenton and Princeton. Henry Holt. ISBN 978-0805060980.
  • Kohn, Richard H. (April 1970). "The Inside History of the Newburgh Conspiracy: America and the Coup d'Etat". The William and Mary Quarterly. 27 (2): 187–220. doi:10.2307/1918650. JSTOR 1918650.
  • —— (1975). Eagle and Sword: The Federalists and the Creation of the Military Establishment in America, 1783–1802. Free Press. pp. 225–42. ISBN 978-0029175514.
  • —— (1972). "The Washington Administration's Decision to Crush the Whiskey Rebellion" (PDF). The Journal of American History. 59 (3): 567–84. doi:10.2307/1900658. JSTOR 1900658. Archived from the original (PDF) on September 24, 2015.
  • Korzi, Michael J. (2011). Presidential Term Limits in American History: Power, Principles, and Politics. Texas A&M University Press. ISBN 978-1603442312.
  • Lancaster, Bruce; Plumb, John H. (1985). The American Revolution. American Heritage Press. ISBN 978-0828102810.
  • Lear, Tobias (December 15, 1799). "Tobias Lear to William Augustine Washington". In Ford, Worthington Chauncey (ed.). The Writings of George Washington. Vol. 14. G. Putnam & Sons (published 1893). pp. 257–258.
  • Lengel, Edward G. (2005). General George Washington: A Military Life. Random House. ISBN 978-1-4000-6081-8.
  • Levy, Philip (2013). Where the Cherry Tree Grew, The Story of Ferry Farm, George Washington's Boyhood Home. Macmillan. ISBN 978-1250023148.
  • Lightner, Otto C.; Reeder, Pearl Ann, eds. (1953). Hobbies, Volume 58. Lightner Publishing Company. p. 133.
  • Mann, Barbara Alice (2008). George Washington's War on Native America. University of Nevada Press. p. 106. ISBN 978-0803216358.
  • McCullough, David (2005). 1776. Simon & Schuster. ISBN 978-0743226714.
  • Middlekauff, Robert (2015). Washington's Revolution: The Making of America's First Leader, The revolution from General Washington's perspective. Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 978-1101874240.
  • Morens, David M. (December 1999). "Death of a President". New England Journal of Medicine. 341 (24): 1845–1849. doi:10.1056/NEJM199912093412413. PMID 10588974.
  • Morgan, Kenneth (2000). "George Washington and the Problem of Slavery". Journal of American Studies. 34 (2): 279–301. doi:10.1017/S0021875899006398. JSTOR 27556810. S2CID 145717616.
  • Morgan, Philip D. (2005). ""To Get Quit of Negroes": George Washington and Slavery". Journal of American Studies. Cambridge University Press. 39 (3): 403–429. doi:10.1017/S0021875805000599. JSTOR 27557691. S2CID 145143979.
  • Morrison, Jeffery H. (2009). The Political Philosophy of George Washington. JHU Press. ISBN 978-0801891090.
  • Murray, Robert K.; Blessing, Tim H. (1993). Greatness in the White House: Rating the Presidents, from Washington Through Ronald Reagan. Penn State Press. ISBN 978-0271010908.
  • Nagy, John A. (2016). George Washington's Secret Spy War: The Making of America's First Spymaster. St. Martin's Press. ISBN 978-1250096821.
  • Newton, R.S.; Freeman, Z.; Bickley, G., eds. (1858). "Heroic Treatment—Illness and Death of George Washington". The Eclectic Medical Journal. 1717: 273.
  • Novak, Michael; Novak, Jana (2007). Washington's God: Religion, Liberty, and The Father of Our Country. Basic Books. ISBN 978-0-465-05126-7.
  • Nowlan, Robert A. (2014). The American Presidents, Washington to Tyler What They Did, What They Said, What Was Said About Them, with Full Source Notes. McFarland. ISBN 978-1476601182.
  • Palmer, Dave Richard (2010). George Washington and Benedict Arnold: A Tale of Two Patriots. Simon and Schuster. ISBN 978-1596981645.
  • Parry, Jay A.; Allison, Andrew M. (1991). The Real George Washington: The True Story of America's Most Indispensable Man. National Center for Constitutional Studies. ISBN 978-0880800136.
  • Parsons, Eugene (1898). George Washington: A Character Sketch. H. G. Campbell publishing Company.
  • Peabody, Bruce G. (September 1, 2001). "George Washington, Presidential Term Limits, and the Problem of Reluctant Political Leadership". Presidential Studies Quarterly. 31 (3): 439–453. doi:10.1111/j.0360-4918.2001.00180.x. JSTOR 27552322.
  • Philbrick, Nathaniel (2016). Valiant Ambition: George Washington, Benedict Arnold, and the Fate of the American Revolution. Penguin Books. ISBN 978-0143110194.
  • Puls, Mark (2008). Henry Knox: Visionary General of the American Revolution. St. Martin's Press. ISBN 978-0230611429.
  • Randall, Willard Sterne (1997). George Washington: A Life. Henry Holt & Co. ISBN 978-0805027792.
  • Randall, Willard Sterne (1990). Benedict Arnold, Patriot, Traitor. New York : Barnes & Noble. ISBN 978-0-7607-1272-6.
  • Rasmussen, William M. S.; Tilton, Robert S. (1999). George Washington-the Man Behind the Myths. University Press of Virginia. ISBN 978-0813919003.
  • Rose, Alexander (2006). Washington's Spies: The Story of America's First Spy Ring. Random House Publishing Group. ISBN 978-0553804218.
  • Schwarz, Philip J., ed. (2001). Slavery at the home of George Washington. Mount Vernon Ladies' Association. ISBN 978-0931917387.
  • Spalding, Matthew; Garrity, Patrick J. (1996). A Sacred Union of Citizens: George Washington's Farewell Address and the American Character. Lanham, Boulder, New York, London: Rowman & Littlefield Publishers, Inc. ISBN 978-0847682621.
  • Sparks, Jared (1839). The Life of George Washington. F. Andrews.
  • Sobel, Robert (1968). Panic on Wall Street: A History of America's Financial Disasters. Beard Books. ISBN 978-1-8931-2246-8.
  • Smith, Justin H (1907). Our Struggle for the Fourteenth Colony, vol 1. New York: G.P. Putnam's Sons.
  • Smith, Justin H. (1907). Our Struggle for the Fourteenth Colony, vol 2. New York: G.P. Putnam's Sons.
  • Stavish, Mark (2007). Freemasonry: Rituals, Symbols & History of the Secret Society. Llewellyn Publications. ISBN 978-0738711485.
  • Strickland, William (1840). The Tomb of Washington at Mount Vernon. Carey & Hart.
  • Subak, Susan (2018). The Five-Ton Life. Our Sustainable Future. University of Nebraska Press. ISBN 978-0803296886.
  • Taylor, Alan (2016). American Revolutions A Continental History, 1750–1804. W.W. Norton & Company. ISBN 978-0393354768.
  • Thompson, Mary (2008). In The Hands of a Good Providence. University Press of Virginia. p. 40. ISBN 978-0813927633.
  • Twohig, Dorothy (2001). ""That Species of Property": Washington's Role in the Controversy over Slavery". In Higginbotham, Don (ed.). George Washington Reconsidered. University Press of Virginia. pp. 114–138. ISBN 978-0813920054.
  • Unger, Harlow Giles (2013). "Mr. President" George Washington and the Making of the Nation's Highest Office. Da Capo Press, A Member of the Perseus Book Group. ISBN 978-0306822414.
  • Unger, Harlow Giles (2019). Thomas Paine and the Clarion Call for American Independence. Da Capo Press, A Member of the Perseus Book Group.
  • Vadakan, Vibul V. (Winter–Spring 2005). "A Physician Looks At The Death of Washington". The Early America Review. 6 (1). ISSN 1090-4247. Archived from the original on December 16, 2005.
  • Van Doren, Carl (1941). Secret history of the American Revolution : an account of the conspiracies of Benedict Arnold and numerous others. Garden City Pub. Co.
  • Waldman, Carl; Braun, Molly (2009). Atlas of the North American Indian (3rd ed.). Facts On File, Inc. ISBN 978-0816068593.
  • Wiencek, Henry (2003). An Imperfect God: George Washington, His Slaves, and the Creation of America. Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0374175269.
  • Willcox, William B.; Arnstein, Walter L. (1988). The Age of Aristocracy 1688 to 1830 (Fifth ed.). D.C. Heath and Company. ISBN 978-0669134230.
  • Wood, Gordon S. (1992). The Radicalism of the American Revolution. Alfred A. Knopf. ISBN 978-0679404934.
  • —— (2001). Higginbotham, Don (ed.). George Washington Reconsidered. University Press of Virginia. ISBN 978-0813920054.
  • Wulf, Andrea (2012). Founding Gardeners: The Revolutionary Generation, Nature, and the Shaping of the American Nation. Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 978-0307390684.