1258-1291 оны хооронд энэ бүс нутаг нь Монголын түрэмгийлэгчид , хааяа загалмайтнууд болонЕгипетийнмамлюкуудын хоорондох хил хязгаарын хувьд үймээн самуунтай тулгарч байв.Энэхүү мөргөлдөөн нь хүн амын тоог мэдэгдэхүйц бууруулж, эдийн засгийн хүндрэлд хүргэсэн.Мамлюкууд ихэвчлэн турк гаралтай байсан бөгөөд тэднийг хүүхэд байхдаа худалдаж аваад дайнд сургадаг байжээ.Тэд эрх баригчдад уугуул язгууртны тусгаар тогтнолыг олгосон өндөр үнэлэгдсэн дайчид байв.Египтэд загалмайтнуудын бүтэлгүй довтолгооны дараа тэд хаант улсыг хяналтандаа авчээ (Долоо дахь загалмайтны аян).Мамлюкууд Египетэд хяналтаа тогтоож, Палестинд эрх мэдлээ өргөжүүлэв.Анхны Мамлюкийн Султан Кутуз Айн Жалутын тулалдаанд Монголчуудыг ялсан боловч Байбарс алагдаж, түүнийг залгамжлан загалмайтны ихэнх заставуудыг устгасан.Мамлюкууд 1516 он хүртэл Палестиныг захирч байсан бөгөөд үүнийг Сирийн нэг хэсэг гэж үздэг.Хеброн дахь иудейчүүд иудаизмын чухал газар болох Патриархын агуйд хязгаарлалттай тулгарсан бөгөөд энэ хязгаарлалт нь Зургаан өдрийн дайн хүртэл үргэлжилсэн.^[146]Мамлюкийн султан Аль-Ашраф Халил 1291 онд загалмайтны сүүлчийн түшиц газрыг эзлэн авав. Мамлюкууд Аюубидын бодлогыг үргэлжлүүлж, Загалмайтны тэнгисийн болзошгүй дайралтаас урьдчилан сэргийлэхийн тулд Тирээс Газ хүртэлх эргийн бүс нутгийг стратегийн хувьд устгасан.Энэхүү сүйрэл нь эдгээр бүс нутгуудад урт хугацааны хүн ам хомсдож, эдийн засгийн уналтад хүргэсэн.^[147]Палестин дахь еврейчүүд 1492 ондИспаниас хөөгдөж, 1497 онд Португалийн хавчлагад өртсөний дараа Сефард еврейчүүд шилжин ирснээр залуужиж байгааг олж харсан. Мамлюк, дараа нь Османы дэглэмийн үед эдгээр сефард еврейчүүд гол төлөв Сафед, Иерусалим зэрэг хот суурин газруудад суурьшсан. голдуу хөдөөгийн Муста'арби еврей нийгэмлэг.^[148]