Мамлюкийн Султант улс

Фатимидын эртний арми нь Хойд Африкийн уугуул иргэд болох Берберүүдээс бүрдсэн байв.Египетийг эзлэн авсны дараа Берберүүд Египетийн эрх баригч элитийн гишүүд болон суурьшиж эхлэв.Цэргийн хүчний хангамжийг хадгалахын тулд Фатимидууд армиа хар явган цэргийн ангиудаар (ихэвчлэн Суданы) хүчирхэгжүүлсэн бол морин цэрэг нь ихэвчлэн мусульман биш Чөлөөт Бербер ба Мамлюк боолуудаас (түрк гаралтай) бүрддэг байсан нь тэднийг боолчлолд тооцдог байв. Лалын уламжлал.Мамлюк нь гулам буюу өрхийн боолоос ялгагдах "эзэмшсэн боол" байв.;Мамлюкууд дор хаяж 9-р зуунаас хойш Сири, Египетийн төрийн болон цэргийн аппаратын нэг хэсгийг бүрдүүлжээ.Мамлюкийн дэглэмүүд Египетийн цэргийн хүчний гол тулгуур болж байвФатимидуудын Африкийн хар явган цэргийг мамлюкуудаар сольсон Султан Саладин (1174–1193) үеэс эхлэн 12-р зууны сүүлч, 13-р зууны эхэн үед Аюбид ноёрхсон .

Аль-Муаззам Туран-Шах Мамлюкуудыг Мансурад ялалт байгуулсны дараахан өөрөөсөө холдуулж, тэднийг болон Шажар ад-Дуррыг байнга заналхийлж байв.Бахри мамлюкууд эрх мэдлээсээ айж, султаны эсрэг бослого гаргаж, 1250 оны 4-р сард түүнийг алжээ.Айбак Шажар ад-Дурртай гэрлэж, дараа нь султан болсон Аль-Ашраф II-ийн нэрээр Египетийн засгийн газрыг авчээ, гэхдээ зөвхөн нэрээр.

Сири рүү дүрвэсэн мамлюкуудын аюулын эсрэг түүнд тусалж чадах холбоотонтой холбоо байгуулах шаардлагатай болсон тул Айбак 1257 онд Мосулын эмир Бадр ад-Дин Лу'лугийн охинтой гэрлэхээр шийджээ.Айбактай хэдийнэ маргаантай байсан Шажар ад-ДуррЕгипетийг долоон жил захирсаныхаа дараа султан болгосон эрдээ урвасан гэж үзэн түүнийг алжээ.Шажар ад-Дурр Айбакыг шөнийн цагаар гэнэт нас барсан гэж мэдэгдсэн боловч Кутуз тэргүүтэй Мамлюкууд (Муизийа) түүнд итгээгүй бөгөөд хэрэгт холбогдсон зарц нар эрүүдэн шүүлтийн дор хэргээ хүлээв.Дөрөвдүгээр сарын 28-нд Шажар ад-Дуррыг аль-Мансур Али болон түүний ээжийн зарц нар нүцгэн, бөглөрөлд нь зодтол нь хөнөөжээ.Түүний нүцгэн цогцос Citadel-ийн гадаа хэвтэж байжээ.Айбакын 11 настай хүү Алиг Кутуз тэргүүтэй үнэнч мамлюкууд (Муизийа мамлюкууд) суулгасан.Кутуз дэд султан болжээ.

Хүлэгү өөрийн цэргийн дийлэнх хэсгийг Левантаас татан буулгаж, Евфрат мөрний баруун талд өөрийн цэргийг Найман Несториан христийн жанжин Китбука Нояны удирдлага дор ганцхан түмэн (нэрлэсэн ёсоор 10 000 хүн, гэхдээ ихэвчлэн цөөн) үлдээв.20-р зууны сүүл үе хүртэл түүхчид Хүлэгүгийн гэнэтийн ухралт нь Их хаан Мөнх хаан Сүн улсынХятадад хийсэн аян дайнд нас барснаар хүч чадлын динамик өөрчлөгдсөнтэй холбоотой гэж үзэж байсан бөгөөд энэ нь Хүлэгү болон бусад ахмад монголчуудыг нутаг буцах шийдвэр гаргахад хүргэсэн юм. түүний залгамжлагч.Гэсэн хэдий ч 1980-аад онд олдсон орчин үеийн баримт бичгүүдээс харахад Хүлэгү өөрөө ийм том армийг ложистикийн хувьд хангаж чадаагүйн улмаас ихэнх цэргээ татсан, бүс нутгийн өвс тэжээл дийлэнх нь шавхагдаж, Монголчууд зуны улиралд сэрүүн газар руу нүүх заншилтай байв.Мамлюк Султан Кутуз Хүлэгүгийн явсан тухай мэдээг хүлээн авмагцаа Каирт их арми цуглуулж, Палестин руу довтлов.8-р сарын сүүлээр Китбукагийн цэргүүд Баалбек дэх баазаасаа урагшаа урагшилж, Тибериа нуураас зүүн тийш Доод Галилей руу явав.Дараа нь Кутуз Мамлюк Байбарстай холбоотон байсан ба тэрээр Дамаск болон Билад аш-Шамын ихэнх хэсгийг монголчууд эзлэн авсны дараа Кутузтай илүү их дайсантай тулгарахаар сонгосон байна.

Айн Жалутын тулалдаан нь 1260 оны 9-р сарын 3-нд Галилын зүүн өмнөд хэсэгт, өнөөгийн Хародын булаг гэгддэг Иезреелийн хөндийдЕгипетийн Бахри мамлюкууд болон Монголын эзэнт гүрний хооронд тулалдсан юм.Энэхүү тулалдаан нь монголчуудын байлдан дагуулалтын цар хүрээний оргил үе байсан бөгөөд Монголын давшилтыг дайны талбарт шууд тулалдаанд үүрд бут цохисон анхны тохиолдол байв.

Кутузыг Каир руу буцах замдаа Салихия хотод ан агнуурын аянд явж байхдаа алжээ.Орчин үеийн болон дундад зууны мусульман түүхчдийн үзэж байгаагаар Байбарс аллагад оролцсон.Мамлюкийн үеийн мусульман шастирчид Байбарсын зорилго нь Султан Айбакын үед түүний найз, Бахариягийн удирдагч Фарис ад-Дин Актайг алсны өшөөг авах эсвэл Кутуз Алеппо хотыг аль-Малик аль-Саид Алаад өгсөнтэй холбоотой гэж тэмдэглэжээ. Мосулын эмир ад-Дин, Айн Жалутын тулалдааны өмнө түүнд амласан ёсоороо биш.

1265 он гэхэдЕгипетэд Бахри болон Мусульман Сирид бэхжсэнээр Бейбарс Сири даяар загалмайтны цайзуудын эсрэг экспедиц хийж, 1265 онд Арсуф, 1266 онд Халба, Арка хотуудыг эзлэн авчээ. Түүхч Томас Асбрижийн хэлснээр Арсуфыг барих арга нь "Мамлюкуудыг" харуулжээ. "Бүслэлт, тэдгээрийн тоон болон технологийн асар их давуу байдлыг" ойлгох.Сирийн эрэг дагуух загалмайтны цайзуудын талаарх Бейбарсын стратеги нь цайзуудыг эзлэн авч ашиглах биш, харин тэднийг устгах, улмаар загалмайтны шинэ давалгаануудын ирээдүйд ашиглах боломжоос сэргийлэх явдал байв.

1265 оны 3-р сарын сүүлээр Мамлюкуудын лалын шашинт захирагч Султан Байбарс Арсуфыг бүслэв.Үүнийг 270 Найтс госпиталчид хамгаалсан.Дөрөвдүгээр сарын сүүлчээр 40 хоног бүслэгдсэний эцэст хот бууж өгөв.Гэсэн хэдий ч баатрууд өөрсдийн хүчирхэг цайздаа үлджээ.Байбарс хүлэг баатруудыг суллахыг зөвшөөрснөөр бууж өгөхийг ятгав.Байбарс энэ амлалтаасаа тэр даруйдаа татгалзаж, баатруудыг боолчлолд авав.

Сафедын бүслэлт нь Мамлюкийн султан I Бейбарсын Иерусалимын хаант улсыг багасгах кампанит ажлын нэг хэсэг байв.Сафедын цайз нь Темплар баатруудад харьяалагддаг байсан бөгөөд хүчтэй эсэргүүцэл үзүүлсэн.Гарнизоныг бууж өгөхийн тулд шууд дайралт, уул уурхай, сэтгэл зүйн дайныг ашигласан.Энэ нь эцэстээ урвах замаар бууж өгөхөд хууртагдаж, Темпларуудыг устгасан.Бейбарс шилтгээнийг засч, хамгаалалтад авав.

Мамлюкийн султан Байбарс Монголын ноёрхлыг сулруулсан байдлыг далимдуулан Киликид 30,000 хүнтэй арми илгээж, Арменийн I Гетумыг монголчуудад үнэнч байхаа больж, өөрийгөө сюзерен хэмээн хүлээн зөвшөөрч, эзэнт гүрэнд өгөхийг шаардсанаар мөргөлдөөн эхэлсэн. Мамлюкууд Хетумын монголчуудтай холбоотон болсноор олж авсан нутаг дэвсгэр, цайзуудыг эзэмшсэн.Сөргөлдөөн 1266 оны 8-р сарын 24-нд Дарбсакон хотын ойролцоох Мари хотод болсон бөгөөд тэндхийн тоогоор илүү байсан армянчууд Мамлюкийн томоохон хүчийг эсэргүүцэж чадаагүй юм.Тэдний ялалтын дараа мамлюкууд Киликийг эзлэн, Киликийн тал дахь Мамистра, Адана, Тарсус гэсэн гурван том хот, мөн Аяас боомтыг сүйтгэжээ.Мансурын удирдлаган дор Мамлюкуудын өөр нэг хэсэг Сисийн нийслэлийг эзлэв.Дээрэм 20 хоног үргэлжилсэн бөгөөд энэ хугацаанд олон мянган армянчуудыг устгаж, 40,000 хүн олзлогджээ.

1260 ондЕгипет , Сирийн султан Байбарс Монголчуудыг дэмжиж байсан ( Армянчуудын вассал) загалмайтны улс болох Антиохын вант улсыг заналхийлж эхлэв.1265 онд Байбарс Кесария, Хайфа, Арсуфыг эзлэн авч, жилийн дараа Байбарс Галилейг эзэлж, Киликийн Арменийг сүйрүүлэв.1268 онд Байбарын удирдлаган дор Мамлюкийн султан улс Антиох хотыг эзлэн авч чадсанаар Антиохыг бүслэв.Бүслэлтээс өмнө Загалмайтны ноёд хотыг алдсаныг үл тоомсорлож байсан нь Байбарс хуучин загалмайтны улсын удирдагч руу хэлэлцээ хийх хүмүүсээ илгээж, Антиохын хунтайж цолыг "Ханхүү" хэмээн тохуурхсан нь харагдсан.

Найм дахь загалмайтны аян дайн бол 1270 онд Францын хаан IX Людовик Хафсидын гүрний эсрэг эхлүүлсэн загалмайтны аян дайн юм. Луис Тунисын эрэгт ирээд удалгүй нас барж, өвчин туссан арми нь удалгүй Европ руу буцаж тарсан тул загалмайтны аян дайн амжилтгүй болсон гэж үздэг.Луис нас барж, загалмайтнуудыг Тунисаас нүүлгэн шилжүүлсэн тухай сонсоод Египетийн Султан БайбарсЕгипетийн цэргийг Луистай тулалдахаар Тунис руу илгээх төлөвлөгөөгөө цуцалжээ.

1271 онд Триполиг бүслэхэд Мамлюкийн захирагч Байбарс Антиохын вант улс болон Триполи мужийн Франкуудын захирагч VI Богемонд нарын эсрэг санаачилсан юм.Энэ нь 1268 онд Антиохын огцом уналтын дараа болсон бөгөөд Мамлюкуудын Антиох, Триполи зэрэг загалмайтны мужуудыг бүрмөсөн устгах гэсэн оролдлого байв.Английн хаан I Эдвард 1271 оны 5-р сарын 9-нд Акрид газардсан бөгөөд удалгүй Богемонд болон түүний үеэл Кипр, Иерусалимын хаан Хью нартай нэгджээ.Байбарс 5-р сард Богемондын эвлэрэх саналыг хүлээн авч, Триполигийн бүслэлтээс татгалзав.

Донголын тулалдаан бол Байбарсын удирдлаган дор Мамлюкийн султан улс болон Макуриа улсын хооронд болсон тулаан юм.Мамлюкууд шийдэмгий ялалт байгуулж, Макурийн нийслэл Донголаг эзлэн, Макуригийн хаан Давидыг зугтахад хүргэж, Макурийн хаан ширээнд хүүхэлдэй суулгасан байна.Энэ тулалдааны дараа Макуриа вант улс 15-р зуунд нуран унах хүртлээ уналтын үе рүү оржээ.

1275 онд Мамлюк Султан Байбарс Киликийн Арменийг довтолж, нийслэл Сисийг (гэхдээ цайзыг биш) эзлэн, хааны ордныг нураажээ.Түүний дээрэмчин цэргүүд уулын хөндийн оршин суугчдыг хядаж, их хэмжээний олз авчээ.Сарвандикарын хоёрдугаар тулалдаан нь МЭ 1276 ондЕгипетийн мамлюкуудын арми болон Киликийн армянчуудын хооронд Зүүн Килик болон Умард Сирийг заагласан уулын аманд болсон юм.Киликийн Армянчууд илт ялж, зогсохоосоо өмнө дайсныг дагаж Мараш руу ойртлоо.Гэсэн хэдий ч ялалт армянчуудад маш их үнэтэй байв.Тэд 300 баатар болон үл мэдэгдэх боловч чухал тооны явган цэргээ алджээ.;

1277 оны 4-р сарын 15-нд Мамлюк Султан Байбарс Сириэс Монголчууд давамгайлсан РумынСултант улс руу хөдөлж, Элбистаны (Абулустайн) тулалдаанд Монголын эзлэн түрэмгийлэгч хүчин рүү довтлов.Тулалдааны үеэр Монголчууд Бедуин дүрмийн бус олон хүнээс бүрдсэн мамлюкийн зүүн жигүүрийг устгасан боловч эцэст нь ялагдсан.Хоёр тал Перване болон түүний Селжукийн армиас тусламж хүлээж байсан бололтой.Перване сонголтоо нээлттэй байлгахын тулд хоёр фракцтай холбоо тогтоохыг оролдсон боловч Селжукийн Султантай тулалдсанаас Токат руу зугтав.Тулалдааны ойролцоо Селжукийн арми байсан боловч оролцоогүй.

1277 онд Бейбарс Илханидуудын эсрэг экспедицийг эхлүүлж, тэднийг Анатолийн Элбистан руу чиглүүлж, эцэст нь тэдний хүчийг хэт ихэсгэхээс сэргийлж, Сириэс ирж буй Илханид хоёр дахь том армиар таслагдах эрсдэлээс зайлсхийхийн тулд ухарчээ.Мөн оны 7-р сард Бейбарс Дамаск руу явах замдаа нас барж, түүний хүү Барака залгамжлав.Гэсэн хэдий ч түүний чадваргүй байдал нь эрх мэдлийн төлөөх тэмцлийг өдөөж, 1279 оны 11-р сард Калавун султанаар сонгогдов.Илханид 1281 оны намар Сирийн эсрэг томоохон довтолгоог эхлүүлэхийн өмнө Мамлюк Сирид довтолж Бейбарсын өв залгамжлалын эмх замбараагүй байдлыг далимдуулав.

1260 онд Айн Жалут, 1277 онд Элбистанд Мамлюкууд монголчуудыг ялсны дараа Ил хаан Абака өөрийн ах Мөнх Төмөрийг 40-50,000 орчим хүнтэй, голдуу Армянууд II Лео, Деметрийн удирдлаган дор гүржүүдийг удирдан явуулжээ. II.1280 оны 10-р сарын 20-нд Монголчууд Алеппог эзлэн зах зээлийг дээрэмдэж, сүмүүдийг шатаажээ.Лалын оршин суугчид Дамаск руу зугтаж, Мамлюкийн удирдагч Калавун цэргүүдээ цуглуулав.Ширүүн тулалдаанд 2-р Лео хааны удирдлаган дор Армян, Гүрж, Ойрадууд болон Монгол жанжид мамлюкийн зүүн жигүүрийг бут ниргэж, тараасан боловч Султан Калавуны биечлэн удирдсан мамлюкууд Монголын төвийг устгасан.Мөнх Төмөр шархадсаар зугтаж, түүний араас эмх замбараагүй их цэрэг иржээ.Гэсэн хэдий ч Калавун ялагдсан дайснаа хөөцөлдөхгүй байхыг сонгож, армян-гүржийн монголчуудын туслах цэргүүд эсэн мэнд ухарч чадсан байна.

Триполигийн уналт нь Загалмайтны улс болох Триполи мужийг мусульман мамлюкууд эзлэн авч устгасан явдал юм.Тулалдаан 1289 онд болсон бөгөөд загалмайтнуудын үлдсэн цөөхөн томоохон эзэмшилүүдийн нэгийг булаан авсан тул загалмайтны аян дайнд чухал үйл явдал болсон юм.

Калавун бол сүүлчийн Салихи султан байсан бөгөөд 1290 онд түүнийг нас барсны дараа түүний хүү Аль-Ашраф Халил нь Калавунаас гаралтай өөрийн удам угсаагаа онцолж Мамлюк болохоо баталж, Бахригийн засаглалын Калавуни үеийг эхлүүлсэн юм.1291 онд Халил Палестин дахь загалмайтны сүүлчийн томоохон цайз болох Акре хотыг эзлэн авснаар Мамлюкийн засаглал Сири даяар тархав.Энэ нь тухайн үеийн хамгийн чухал тулаануудын нэг гэж тооцогддог.Хэдийгээр загалмайтны аян дайн хэдэн зууны турш үргэлжилсэн ч хотыг эзлэн авснаар Левант руу хийсэн дараагийн загалмайтны аян төгсгөл болсон юм.Акре нурах үед загалмайтнууд Иерусалимын загалмайтны хаант улсын сүүлчийн томоохон бэхлэлтээ алджээ.

1299 оны сүүлээр Аргуны хүү Монгол Илхан Махмуд Газан цэргээ авч Евфрат мөрнийг гатлан ​​Сирийг дахин довтлов.Тэд Хомсоос бага зэрэг хойшоо хүртэл урагшаа явж, Алеппог амжилттай эзлэн авав.Тэнд Газантай өөрийн вассал улс болох Киликийн Арменийн цэргүүд нэгдсэн.

Левантыг эргүүлэн авсны дараа мамлюкууд Монголын хамгаалалтад байсан Армений Киликийн хаант улс болонРумын Селжукийн Султант улс руу довтлохоор явсан боловч ялагдал хүлээснээр тэднийг Сири рүү буцаав.Сири дэх Монголчууд Хомсын хоёрдугаар тулалдаанд хамгийн сүүлд ялагдсанаас хойш 20 орчим жилийн дараа Газан хаан болон Монгол, Гүрж, Армянчуудын арми Евфрат мөрнийг (Мамлюк-Илханидын хил) гатлан ​​Алеппо хотыг эзлэн авав.Дараа нь Монголын арми Хомсоос хойш хэдхэн бээрийн зайд хүртлээ урагшаа урагшиллаа.Вади аль-Хазнадарын тулалдаан буюу Хомсын 3-р тулалдаан нь 1299 онд Мамлюкуудыг ялсан монголчуудын тулаан бөгөөд Дамаск хүрэх хүртлээ монголчууд урагшаа урагш алхсаар байв.Удалгүй хотыг цөлмөж, цайзыг нь бүслэв.

1302 онд Руадын уналт нь Зүүн Газар дундын тэнгис дэх загалмайтны аян дайны оргил үйл явдлуудын нэг байв.Бяцхан Руад арал дээрх гарнизон унахад энэ нь Левантын эрэг дээрх загалмайтны сүүлчийн заставыг алдсаныг тэмдэглэв.1291 онд Загалмайтнууд эрэг хавийн Акре хотод гол хүчээ алдаж, мусульман мамлюкууд тэр цагаас хойш загалмайтны үлдсэн боомт, цайзуудыг системтэйгээр устгаж, загалмайтнууд цөөрч буй Иерусалимын хаант улсаа Кипр арал руу нүүлгэхэд хүргэв. .1299–1300 онд Кипрүүд Сирийн боомт хот Тортосыг эргүүлэн авахаар оролдож, Тортоса эргээс хоёр миль (3 км) зайд орших Руад дээр байлдааны талбай байгуулжээ.Загалмайтнууд болон Ил хаант улс (Монгол Перс ) хоёрын хооронд довтлох ажиллагааг зохицуулах төлөвлөгөөтэй байв.Гэсэн хэдий ч загалмайтнууд арал дээр гүүрэн гарцыг амжилттай байгуулсан ч монголчууд ирээгүй тул загалмайтнууд Кипр рүү цэргийнхээ дийлэнх хэсгийг татахаас өөр аргагүй болжээ.Темплар баатрууд 1300 онд арал дээр байнгын гарнизон байгуулсан боловч мамлюкууд 1302 онд Руадыг бүслэн эзлэн авчээ. Арлыг алдсанаар загалмайтнууд Ариун газар дахь сүүлчийн байр сууриа алджээ.Бусад загалмайтны аян дайныг хийх оролдлого олон зууны турш үргэлжилсэн боловч Европчууд 20-р зууныг хүртэл, Дэлхийн 1-р дайны үйл явдлын үеэр Ариун Газрын аль ч газар нутгийг дахин хэзээ ч эзэлж чадаагүй юм.

1303 онд Газан өөрийн жанжин Кутлуг-Шахыг цэргийн хамт Сирийг эргүүлэн авахаар илгээв.Алеппо, Хама хотын оршин суугчид, захирагчид давшиж буй монголчуудаас зугтахын тулд Дамаск руу дүрвэв.Гэсэн хэдий ч II Байбарс Дамаскт байсан бөгөөдЕгипетийн султан Аль-Насир Мухаммедийг монголчуудтай байлдахаар ирэхийг уриалав.Султан Сири дэх монголчуудыг байлдахаар Египетээс их цэргээ орхиж, монголчууд Хама руу довтолж байх үед хүрч ирэв.Монголчууд 4-р сарын 19-нд Дамаск хотын захад хүрч, Султаны армитай уулзсан байв.Дараа нь Мамлюкууд тулаан болох Марж аль-Саффарын тал руу явав.Марж аль-Саффарын тулалдаан 1303 оны 4-р сарын 20-оос 4-р сарын 22-ны хооронд Мамлюкууд ба Монголчууд болон тэдний холбоотон Армений хооронд Сирийн Кисвегийн ойролцоо Дамаскаас өмнө зүгт болсон.Энэ тулаан Исламын түүхэнд ч, орчин үеийн түүхэнд ч нөлөө үзүүлсэн бөгөөд учир нь бусад лалын шашинтнуудын эсрэг маргаантай жихад болон Рамадантай холбоотой фатва нь өөрөө тулалдаанд нэгдсэн Ибн Таймияа юм.Монголчуудын хувьд аймшигт ялагдал болсон тулалдаан нь Левант дахь монголчуудын довтолгоог зогсоов.

Хар үхэл 1347-1349 оны хооронд Ойрхи Дорнодод тохиолдож байсан. Ойрхи Дорнод дахь хар үхлийг Мамлюкийн Султант улс, бага хэмжээгээр Мароккогийн Маринидын Султанат, Тунисын Султан, Эмират зэрэг улсуудад илүү нарийвчлан тодорхойлсон байдаг. Гранада, харин Иран болон Арабын хойгт энэ талаар мэдээлэл дутмаг байна.Тухайн үед Газар дундын тэнгисийн бүс нутгийн хамгийн том хот байсан Каир дахь Хар үхэл нь Хар үхлийн үеэр тохиолдсон хүн ам зүйн хамгийн том гамшгийн нэг байв.Тарваган тахал тархсан үймээн самууныг бий болгож, тариачид тахлаас зугтахын тулд хот руу дүрвэж, үүнтэй зэрэгцэн хотын иргэд хөдөө орон нутаг руу дүрвэн эмх замбараагүй байдал үүсгэж, олон нийтийн дэг журам сүйрчээ.1348 оны 9-р сард тахал Каир хотод хүрч, тэр үед Ойрхи Дорнод ба Газар дундын тэнгисийн дэлхийн хамгийн том хот төдийгүй Европын аль ч хотоос том хот байв.Тахал Каир хотод ирэхэд Мамлюкийн султан Ан-Насир Хасан хотоос зугтаж, Хар үхэл Каир хотод байх үед 9-р сарын 25-аас 12-р сарын 22-ны хооронд хотын гадна байрлах Сирякусын байранд үлджээ.Каир хотод болсон Хар үхэл нь хотын хүн амын гуравны нэг болох 200,000 хүний ​​аминд хүрч, дараагийн зуунд хотын дөрөвний нэг хэсэг нь хүн амгүй хоосон балгас болон хувирсан.1349 оны эхээр тахал ӨмнөдЕгипетэд хүрч, Асуйт мужийн хүн ам тахал болохоос өмнө 6000 татвар төлөгч байсан бол дараа нь 116 болж өөрчлөгдсөн.

Энэ мөчид мамлюкуудын эгнээ дийлэнх нь Хойд Кавказын бүс нутгаас Черкесүүд рүү шилжжээ.Бахри гүрний эсрэг бослого гарч, черкес Барах, Баркук нар засгийн эрхийг авчээ.Баркук бол хаан ширээний ард байгаа фракцын гишүүн байсан бөгөөд хөвгүүн султануудын ордонд янз бүрийн хүчирхэг албан тушаал хашиж байжээ.Тэрээр 1382 оны 11-р сард султан аль-Салих Хажжийг буулгаж, султант улсыг өөртөө авах хүртэл эрх мэдлээ бэхжүүлэв.Тэрээр султан аль-Захир Бейбарсыг дуурайсан байж магадгүй аль-Захир хэмээх хаанчлалын нэрийг авсан.

Баркук 1399 онд нас барж, тэр үед Дамаскт байсан арван нэгэн настай хүү Ан-Насир Фараж түүнийг залгамжлав.Тэр жилдээ Тимур Сири рүү дайрч, Дамаскийг эзлэн авахын өмнө Алеппо хотыг эзэлсэн.Сүүлд нь Фараж болон түүний талийгаач эцгийнх нь хүмүүс орхиж, Каир руу явсан.Төмөр 1402 онд Сирийн эзлэн түрэмгийлэлээ дуусгавар болгож, Анатоли дахь Османы эзэнт гүрний эсрэг дайн хийх гэж байсан нь түүний засаглалд илүү аюултай гэж үзжээ.Төмөрийн аймшигт дайралт, Жазира дахь түрэг овог аймгууд босч, Баркукийн эмирүүд Фаражийг түлхэн унагах оролдлого хийснээс гадна 1403 ондЕгипетэд өлсгөлөн болж, 1405 онд хүчтэй тахал болсон энэ үймээн самуунтай үед Фараж засгийн эрхээ барьж чадсан юм. Мөн 1401-1413 оны хооронд Мамлюкуудын Дээд Египетийг эзэмшиж байсан Бедуинуудын бослого бараг үгүй ​​болсон. Ийнхүү султант улс дахь Мамлюкуудын эрх мэдэл мэдэгдэхүйц доройтож, нийслэл Каир эдийн засгийн хямралд өртөв.

Алеппог эзэлсний дараа Төмөр давшилтаа үргэлжлүүлж, Хама, ойролцоох Хомс, Баалбекийн хамт Дамаскийг бүслэн авав.Мамлюкийн Султан Насир-ад-Дин Фараж тэргүүтэй арми Дамаскийн гадаа Төмөрт ялагдаж, Монголын бүслэгчдийн өршөөлөөр хотыг орхин гарчээ.

1400 онд Төмөрийн цэргүүд Армен , Гүрж рүү довтолж, дараа нь Сивас, Малатья, Айнтабыг эзлэн авав.Хожим нь Тимурын цэргүүд Алеппо руу болгоомжтой давхиж, шөнө бүр хот руу ойртоход бэхлэгдсэн хуаран барих хандлагатай байв.Мамлюкууд хотын хэрмийн гадна ил тулаан хийхээр шийджээ.Хоёр өдрийн турш тулалдсаны дараа Төмөрийн морьт цэргүүд нуман хэлбэртэйгээр хурдан хөдөлж, дайсны шугамын жигүүр рүү довтлоход түүний төв нь Энэтхэгийн заануудыг багтаасан ширүүн морин цэргийн довтолгоонд Алеппогийн захирагч Тамардаш тэргүүтэй мамлюкуудыг эвдэж, зугтахад хүргэв. Хотын хаалга Дараа нь Төмөр Алеппо хотыг эзлэн авч, дараа нь хотын гадна талд 20,000 гавлын ястай цамхаг барихыг тушааж, олон оршин суугчдыг устгасан.Төмөрийг Алеппогийн бүслэлтэд Сири рүү довтлох үеэр Ибн Татар цэргүүд Алеппогийн уугуул эмэгтэйчүүдийг бөөнөөр нь хүчирхийлж, хүүхдүүдийг нь хядаж, ах дүүс, эмэгтэйчүүдийн эцэг, ах нарыг хүчээр хүчирхийлж байсан гэж Ибн Тагрибирди бичжээ. сүм хийдүүд.

Барсбай султант улсын энгийн худалдаачдын дургүйцлийг төрүүлж Европтой ашигтай худалдаа хийх, ялангуяа амтлагчийн талаар төрийн монополь тогтоох эдийн засгийн бодлого баримталж байв.Түүгээр ч зогсохгүй Барсбай Улаан тэнгисийн худалдаачдыг Европ руу хүргэх Улаан тэнгисийн дамжин өнгөрөх замаас санхүүгийн хамгийн их ашиг хүртэхийн тулд Йемений Аден боомт биш, харин Мамлюкийн эзэмшилд байдаг Жидда дахь Хежази боомтод бараагаа ачуулахыг албадсан.Барсбай мөн Хижаз руу чиглэсэн карваны замыг Бедуинуудын дайралтаас, Египетийн Газар дундын тэнгисийн эргийг Каталон, Генуягийн далайн дээрэмчдээс илүү сайн хамгаалах хүчин чармайлт гаргасан.Европын далайн дээрэмчдийн тухайд тэрээр 1425-1426 онд Киприйн эсрэг кампанит ажил эхлүүлсэн бөгөөд энэ үеэр далайн дээрэмчдэд тусалсан гэх шалтгаанаар арлын хаан олзлогдсон;Киприйн Мамлюкуудад төлсөн их хэмжээний золиос нь тэдэнд 14-р зуунаас хойш анх удаа шинэ алтан зоос гаргах боломжийг олгосон юм.Барсбайгийн монопольчлол, худалдааг хамгаалах оролдлого нь тариачдад хүндээр тусч, байнга давтагддаг тахлын улмаас султанатын хөдөө аж ахуйн салбарын санхүүгийн ноцтой алдагдлыг нөхөх зорилготой байв.

1426-27 онд Барсбай Кипр рүү довтолж, дахин байлдан дагуулж, Киприйн хаан Янусыг (Лусиньаны ордноос) олзолж, алба гувчуур төлөхийг албадав.Энэхүү цэргийн ялалт, худалдааны бодлогоос олсон орлого нь Барсбайд барилгын төслүүдээ санхүүжүүлэхэд тусалсан байж магадгүй бөгөөд тэрээр дор хаяж гурван хадгалагдан үлдсэн, алдартай дурсгалт газруудаараа алдартай.Тэрээр 1424 онд Каир хотын зүрхэнд Аль-Муизз гудамжинд медресе-сүмийн цогцолбор барьсан. Түүний бунханы цогцолбор, түүний дотор медресе, ханка зэрэг нь 1432 онд Каирын хойд оршуулгын газарт баригдсан. Мөн тэрээр Каир хотод сүм барьжээ. Аль-Ханка, Каираас хойд зүгт, 1437 онд.

Барсбай 1429, 1433 онд Ак Коёнлугийн эсрэг цэргийн экспедицийг эхлүүлсэн. Эхний экспедиц нь Мамлюкуудын Месопотамийн нутаг дэвсгэрт хийсэн Ак Коёнлугийн довтолгооны хариуд Эдесса хотыг цөлмөж, мусульман шашинтнуудыг устгасан.Хоёр дахь экспедиц нь Ак Коёнлугийн нийслэл Амидын эсрэг байсан бөгөөд Ак Коёнлу Мамлюкийн дарангуйллыг хүлээн зөвшөөрснөөр өндөрлөв.

Родосын бүслэлт нь Hospitaller рыцариуд болон Мамлюк султанатыг хамарсан цэргийн ажиллагаа байв.Мамлюкийн флот 1444 оны 8-р сарын 10-нд Родос арал дээр бууж, цайзыг нь бүслэн авав.Хотын баруун хана болон Мандраки боомт дээр мөргөлдөөн болжээ.1444 оны 9-р сарын 18-нд Мамлюкууд арлаас гарч бүслэлтийг буулгав.

Урфагийн тулалдаан нь 1480 оны 8-р сард Дияр Бакр (одоогийн Турк) дахь Урфа хотод Ак Коюнлу болон Мамлюкийн Султант улсын хооронд болсон тулаан юм.Үүний шалтгаан нь Мамлюкууд Урфа хотыг эзлэхээр Ак Коюнлугийн нутаг дэвсгэрт довтолсон явдал байв.Тулалдааны үеэр Ак Коюнлугийн цэргүүд мамлюкуудыг бут ниргэжээ.Энэ тулалдааны дараа Мамлюкийн султан улс хүнд цохилтод өртөж, цэргүүдийн командлагч нараа алдсаны дараа төр маш их суларсан.

Османы эзэнт гүрэн болон мамлюкуудын хоорондын харилцаа сөргөлдөөнтэй байсан: хоёр муж халуун ногоо худалдаалахын төлөө тэмцэж байсан бөгөөд Османчууд эцэст нь Исламын Ариун хотуудыг хяналтандаа авахыг эрмэлзэж байв.Гэсэн хэдий ч хоёр мужийг Караманид, Ак Коюнлу, Рамаданид, Дулкадирид зэрэг туркмен улсууд эзэлсэн хамгаалалтын бүсээр тусгаарлаж, нэг гүрнээс нөгөө гүрэнд үнэнч байдлаа байнга сольдог байв.Осман-Мамлюкийн дайн 1485-1491 онд Османы эзэнт гүрэн Анатоли болон Сирийн Мамлюкийн султант улсын нутаг дэвсгэрт довтолсон үед болсон.Энэ дайн нь Ойрхи Дорнодод ноёрхлын төлөөх Османы тэмцлийн чухал үйл явдал байв.Олон удаа тулгарсаны дараа дайн мухардмал байдалд орж, 1491 онд энхийн гэрээ байгуулж, өмнөх статусыг сэргээв.Энэ нь 1516-17 онд Осман ба Мамлюкууд дахин дайнд орох хүртэл үргэлжилсэн.

Португалийн монопольчлолын интервенцүүд Энэтхэгийн далайн худалдааг тасалдуулж, Арабын төдийгүй Венецийн ашиг сонирхолд заналхийлж байсан тул Португаличууд Европ дахь амтлагчийн худалдаанд Венецичүүдийг дутуу борлуулах боломжтой болсон.Венеци Португалтай дипломат харилцаагаа тасалж, Энэтхэгийн далайд хөндлөнгөөс оролцохыг эсэргүүцэх арга замыг хайж, Египетийн шүүхэд элчин сайдаа илгээв.Венец португалчуудтай өрсөлдөхийг хөнгөвчлөхийн тулд Египетийн тарифыг бууруулах талаар хэлэлцээ хийж, Португалийн эсрэг "хурдан бөгөөд нууц арга хэмжээ" авахыг санал болгов.Португали-Египетийн Мамлюкийн тэнгисийн цэргийн дайн нь 1498 онд Сайн найдварын хошууг тойроод Португаличууд тэлсний дараа Энэтхэгийн далай дахь Мамлюкуудын Египет улс болон Португалийн хооронд болсон тэнгисийн цэргийн мөргөлдөөн юм. Мөргөлдөөн эрт үед болсон. 16-р зууны нэг хэсэг, 1505 оноос 1517 онд Мамлюкийн Султант улс нуран унах хүртэл.

Чаулын тулалдаан бол 1508 онд Энэтхэгийн Чаул боомтод болсон Португали болонЕгипетийн мамлюкуудын флотын хооронд болсон тэнгисийн цэргийн тулаан юм.Тулалдаан Мамлюкийн ялалтаар өндөрлөв.Энэ нь Каннанорын бүслэлтийн дараа Португалийн гарнизон ӨмнөдЭнэтхэгийн удирдагчдын дайралтыг амжилттай эсэргүүцсэн юм.Энэ нь Энэтхэгийн далай дахь Португалийн анхны ялагдал байв.

Диугийн тулалдаан нь 1509 оны 2-р сарын 3-нд Арабын тэнгист, Энэтхэгийн Диу боомтод Португалийн эзэнт гүрэн болон Гужаратын Султан,Египетийн Мамлук Буржи султан улс, Заморины хамтарсан флотын хооронд болсон тэнгисийн цэргийн тулаан юм. Бүгд Найрамдах Венеци Улс болон Османы эзэнт гүрний дэмжлэгтэйгээр Каликутын .Португалийн ялалт маш чухал байсан: Лалын агуу холбоо баттай ялагдаж, Энэтхэгийн далайд хяналт тавих Португалийн стратегийг хөнгөвчлөх замаар Сайн найдварын хошуу руу худалдаа хийж, Арабууд болон Венецичүүдийн хяналтанд байсан түүхий амтлагчийн худалдааг Улаан тэнгисээр тойрч, Персийн булан.Тулааны дараа Португалийн Вант улс Энэтхэгийн далай дахь Гоа, Цейлон, Малакка, Бом Байм, Ормуз зэрэг хэд хэдэн гол боомтыг хурдан эзлэн авав.Нутаг дэвсгэрийн алдагдал Мамлюкийн Султант улс болонГужаратын Султант улсыг сүйрүүлэв.Энэхүү тулаан нь Португалийн эзэнт гүрний өсөлтийг хурдасгаж, зуу гаруй жилийн турш улс төрийн ноёрхлоо тогтоожээ.Гоа, Бомбей-Бассейныг халах, Португалийн сэргээн босгох дайн, Цейлоныг Голландын колоничлох зэргээр дорно дахин дахь Португалийн хүч буурч эхэлнэ.Диугийн тулалдаан нь Лепантогийн тулалдаан ба Трафалгарын тулалдаантай адил устгалын тулалдаан байсан бөгөөд дэлхийн тэнгисийн цэргийн түүхэн дэх хамгийн чухал тулаануудын нэг байсан бөгөөд энэ нь 2-р ертөнц хүртэл үргэлжлэх Азийн тэнгис дэх Европын ноёрхлын эхлэлийг харуулж байна. Дайн .

1516-1517 оны Осман-Мамлюкийн дайн ньЕгипетэд төвтэй Мамлюкийн султан улс ба Османы эзэнт гүрний хоорондох хоёр дахь томоохон мөргөлдөөн бөгөөд Мамлюкийн Султант улсыг нурааж, Левант, Египет, Хижазыг муж болгон нэгтгэхэд хүргэсэн. Османы эзэнт гүрэн.Дайн нь Османы эзэнт гүрнийг гол төлөв Анатоли болон Балканы хойгт байрладаг Исламын ертөнцийн захад орших хаант улсаас Мекка, Каир, Дамаск, Алеппо зэрэг Исламын уламжлалт газар нутгийг хамарсан асар том эзэнт гүрэн болгон өөрчилсөн. .Ийнхүү өргөжиж байсан ч эзэнт гүрний улс төрийн эрх мэдлийн суудал Константинопольд үлджээ.

Марж Дабикийн тулалдаан нь 1516 оны 8-р сарын 24-нд Дабик хотын ойролцоо болсон Ойрхи Дорнодын түүхэн дэх шийдвэрлэх цэргийн тулаан байв.Энэхүү тулаан нь 1516-17 оны Османы эзэнт гүрэн болон Мамлюкийн султант улсын хооронд өрнөсөн дайны нэг хэсэг байсан бөгөөд Османы ялалт, Ойрхи Дорнодын ихэнх хэсгийг байлдан дагуулж, Мамлюкийн султант улсыг устгахад хүргэсэн юм.Османчууд Мамлюкуудыг асар их тоотой, галт зэвсэг гэх мэт орчин үеийн цэргийн технологийг ашигласан тул шийдвэрлэх ялалт байгуулав.Султан аль-Гаври алагдаж, Османчууд Сирийн бүс нутгийг бүхэлд нь хяналтандаа авч, Египетийг эзлэх үүд хаалгыг нээжээ.

Османы эзэнт гүрэн ба Мамлюкийн Султант улсын хоорондох Яунис хааны тулаан.Жанбирди аль-Газали тэргүүтэй Мамлюк морин цэрэгЕгипет рүү явах замдаа Газын зурвасыг гатлах гэж байсан Османчуудыг довтлов.Агуу сайд Хадым Синан Паша тэргүүтэй Османчууд Египетийн мамлюкийн морин цэргийн хүчийг эвдэж чадсан юм.Сөргөлдөөний үеэр Аль-Газали шархадсан бөгөөд үлдсэн Мамлюкийн цэргүүд болон тэдний командлагч Аль-Газали Каир руу ухарчээ.

Селим I-ийн Османы цэргүүд Аль-Ашраф Туман Бэй II-ийн удирдлаган дор Мамлюкийн хүчийг ялав.Түрэгүүд Каир руу дайрч,Египетийн сүүлчийн мамлюк Султан Туман Бэй II-ийн таслагдсан толгойг Каир хотын Аль Гурие хорооллын үүдний хаалган дээр өлгөжээ.Османы агуу сайд Хадым Синан Паша байлдааны үеэр алагдсан.Мамлюкийн султант улс дуусч, эрх мэдлийн төв нь Константинопольд шилжсэн боловч Османы эзэнт гүрэн Мамлюкуудыг Египетийн эрх баригч анги хэвээр үлдээхийг зөвшөөрөв.

Соёлын хувьд Мамлюкийн үе нь түүхэн зохиол, архитектурын ололт амжилтаараа алдартай бөгөөд нийгэм-шашны шинэчлэлийн үр дүнгүй оролдлого юм.Мамлюкийн түүхчид үр бүтээлтэй түүхч, намтар судлаач, нэвтэрхий толь бичигч байсан;Магриб (Хойд Африк) дахь Мамлюкийн нутаг дэвсгэрээс гадна төлөвших, бүтээлч он жилүүдээ өнгөрөөсөн Ибн Халдуныг эс тооцвол тэдгээр нь гайхалтай анхны байсангүй.Мамлюкууд сүм хийд, сургууль, сүм хийд, хамгийн гол нь булш зэрэг шашны барилга байгууламжийг бариулж байхдаа Каирт хамгийн гайхалтай дурсгалт газруудыг бэлэглэсэн бөгөөд тэдгээрийн ихэнх нь одоо ч хэвээр байна;Мамлюкийн булшны сүмүүдийг геометрийн сийлбэрээр дүүргэсэн чулуун бөмбөрцөгөөр таньж болно.