Жаяварман VII нас барсны дараа түүний хүү Индраварман II (1219-1243 онд хаанчилсан) хаан ширээнд суув.Жаяварман VIII бол Кхмерийн эзэнт гүрний нэрт хаадын нэг юм.Тэрээр эцгийнхээ нэгэн адил Буддын шашинтан байсан бөгөөд эцгийнхээ удирдлаган дор эхэлсэн хэд хэдэн сүм хийдүүдийг барьж дуусгажээ.Дайчин хүний ​​хувьд амжилт муутай байсан.1220 онд хүчирхэгжиж буй Дай Вьет болон түүний холбоотон Чампагийн дарамт шахалт дор Кхмерууд өмнө нь Чамсаас байлдан дагуулж байсан олон мужаас гарч ирэв.II Индраварманыг VIII Жаяварман (1243-1295 онд хаанчилсан) залгамжлав.Жаяварман VIII нь өмнөх үеийнхээсээ ялгаатай нь Хинду Шаивизмыг дагагч, Буддизмыг түрэмгий эсэргүүцэгч байсан бөгөөд эзэнт гүрэн дэх Буддагийн олон хөшөөг устгаж, Буддын шашны сүмүүдийг Хинду сүм болгон хувиргасан.^[49] Камбужа 1283 онд Монгол тэргүүтэйЮань гүрэнд гаднаас заналхийлсэн.^[50] VIII Жаяварман 1285 оноос эхлэн Хятадын Гуанжоу хотын захирагч жанжин Согетутай дайн хийхээс зайлсхийж, монголчуудад жил бүр алба гувчуур төлж байв. ^[51] VIII Жаяварман 1295 онд түүнийг хүргэн нь буулгаснаар түүний засаглал дуусчээ. Сриндраварман (1295–1309 онд хаанчилсан).Шинэ хаан нь Шри Ланкаас зүүн өмнөд Азид ирж, улмаар ихэнх бүс нутагт тархсан Буддын шашны Теравада буддизмыг дагагч байв.1296 оны 8-р сард Хятадын дипломатч Жоу Дагуан Ангкорт ирж, " Сиамчуудтай хийсэн саяхны дайнд улс орон бүрэн сүйрсэн" гэж тэмдэглэжээ.^[52]