នៅចន្លោះសតវត្សទី 7 និងទី 13 ភាគច្រើននៃឧបទ្វីបម៉ាឡេស្ថិតនៅក្រោមអាណាចក្រពុទ្ធសាសនា Srivijaya ។ទីតាំង Prasasti Hujung Langit ដែលអង្គុយនៅកណ្តាលអាណាចក្រ Srivijaya ត្រូវបានគេគិតថាស្ថិតនៅមាត់ទន្លេនៅភាគខាងកើតកោះស៊ូម៉ាត្រា ដែលមានទីតាំងនៅជិតទីក្រុង Palembang ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។នៅសតវត្សទី 7 កំពង់ផែថ្មីមួយហៅថា Shilifoshi ត្រូវបានលើកឡើង ដែលគេជឿថាជាការបកប្រែភាសាចិនរបស់ Srivijaya ។អស់រយៈពេលជាងប្រាំមួយសតវត្សមកហើយ Maharajahs នៃ Srivijaya បានគ្រប់គ្រងអាណាចក្រសមុទ្រដែលបានក្លាយជាមហាអំណាចសំខាន់នៅក្នុងប្រជុំកោះនេះ។ចក្រភព​នេះ​មាន​មូលដ្ឋាន​នៅ​ជុំវិញ​ពាណិជ្ជកម្ម​ជាមួយ​នឹង​ស្ដេច​ក្នុង​តំបន់ (dhatus ឬ​អ្នក​ដឹកនាំ​សហគមន៍) ដែល​បាន​ស្បថ​ភក្ដីភាព​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់​ដើម្បី​រក​ប្រាក់​ចំណេញ​ទៅវិញទៅមក។^[37]ទំនាក់ទំនងរវាង Srivijaya និងចក្រភព Chola នៃភាគខាងត្បូងប្រទេសឥណ្ឌា គឺជាមិត្តភាពក្នុងរជ្ជកាលរបស់ Raja Raja Chola I ប៉ុន្តែក្នុងរជ្ជកាល Rajendra Chola I ចក្រភព Chola បានវាយលុកទីក្រុង Srivijaya ។^[38] នៅឆ្នាំ 1025 និង 1026 Gangga Negara ត្រូវបានវាយប្រហារដោយ Rajendra Chola I នៃចក្រភព Chola ដែលជាអធិរាជតាមិល ដែលឥឡូវនេះត្រូវបានគេគិតថាបានដាក់ Kota Gelanggi ចោល។Kedah (គេស្គាល់ថាជា Kadaram ក្នុងភាសាតាមីល) ត្រូវបានឈ្លានពានដោយ Cholas ក្នុងឆ្នាំ 1025 ។ ការលុកលុយលើកទីពីរត្រូវបានដឹកនាំដោយ Virarajendra Chola នៃរាជវង្ស Chola ដែលបានសញ្ជ័យ Kedah នៅចុងសតវត្សទី 11 ។^[39] អ្នកស្នងតំណែងជាន់ខ្ពស់របស់ Chola គឺ Vira Rajendra Chola ត្រូវទម្លាក់ការបះបោរ Kedah ដើម្បីផ្ដួលរំលំអ្នកឈ្លានពានផ្សេងទៀត។ការមកដល់នៃ Chola បានកាត់បន្ថយភាពរុងរឿងរបស់ Srivijaya ដែលបានបញ្ចេញឥទ្ធិពលលើ Kedah, Pattani និងរហូតដល់ Ligor ។នៅចុងសតវត្សទី 12 សិរីវិជ័យត្រូវបានកាត់បន្ថយទៅជានគរមួយ ដោយមានអ្នកគ្រប់គ្រងចុងក្រោយនៅឆ្នាំ 1288 គឺម្ចាស់ក្សត្រីសេកឺរម៉ងដែលត្រូវបានសញ្ជ័យ និងផ្ដួលរំលំ។ពេលខ្លះ រាជាណាចក្រខ្មែរ នគរសៀម និងសូម្បីតែរាជាណាចក្រចលាស បានព្យាយាមគ្រប់គ្រងលើរដ្ឋម៉ាឡេតូចៗ។^[40] អំណាចនៃ Srivijaya បានធ្លាក់ចុះពីសតវត្សទី 12 ខណៈដែលទំនាក់ទំនងរវាងរាជធានី និងពួកវណ្ណៈអភិជនបានបែកបាក់។សង្គ្រាម​ជាមួយ​ជនជាតិ​ជ្វា​បណ្តាល​ឱ្យ​ខ្លួន​សុំ​ជំនួយ​ពី​ចិន ហើយ​សង្គ្រាម​ជាមួយ​រដ្ឋ​ឥណ្ឌា​ក៏​ត្រូវ​គេ​សង្ស័យ​ដែរ។អំណាចនៃព្រះពុទ្ធសាសនា Maharajas ត្រូវបានបំផ្លាញបន្ថែមទៀតដោយការរីករាលដាលនៃសាសនាអ៊ីស្លាម។តំបន់​ដែល​បាន​ប្តូរ​ទៅ​កាន់​សាសនា​ឥស្លាម​នៅ​ដើម​ឆ្នាំ​ដូចជា​ទីក្រុង Aceh បាន​ដាច់​ចេញ​ពី​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់ Srivijaya។នៅចុងសតវត្សទី 13 ស្តេចសៀមនៃសុខោទ័យបាននាំយកម៉ាឡាយ៉ាភាគច្រើននៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេ។នៅសតវត្សទី 14 ចក្រភពហិណ្ឌូ Majapahit បានចូលកាន់កាប់ឧបទ្វីបនេះ។