سنگوکو جیدای

در این دوره، اگرچه امپراتورژاپن رسماً فرمانروای ملت خود بود و همه اربابان به او سوگند وفاداری می‌دادند، او عمدتاً شخصیتی به حاشیه رانده، تشریفاتی و مذهبی بود که قدرت را به شوگان تفویض کرد، نجیب‌زاده‌ای که تقریباً معادل عمومی.در سال‌های قبل از این دوران، شوگونات به تدریج نفوذ و کنترل خود را بر دایمیوها (اربابان محلی) از دست دادند.بسیاری از این اربابان شروع به مبارزه غیرقابل کنترل با یکدیگر برای کنترل زمین و نفوذ بر شوگونات کردند.

اختلاف بین هوسوکاوا کاتسوموتو و یامانا سوزن به یک جنگ داخلی در سراسر کشور تبدیل شد که شامل شوگونات آشیکاگا و تعدادی از دایمیو در بسیاری از مناطق ژاپن شد.این جنگ آغازگر دوره سنگوکو، "دوره کشورهای متخاصم" بود.این دوره یک مبارزه طولانی و طولانی برای تسلط دایمیو فردی بود که منجر به یک جنگ قدرت توده ای بین خانه های مختلف برای تسلط بر کل ژاپن شد.

پس از جنگ تونین، آشیکاگا باکوفو کاملاً از هم پاشید.برای تمام مقاصد عملی، خانواده هوسوکاوا مسئول بودند و شوگان آشیکاگا عروسک‌های آنها شدند.خانواده هوسوکاوا تا سال 1558 حکومت شوگان را تحت کنترل داشتند تا اینکه توسط یک خانواده وابسته به نام میوشی مورد خیانت قرار گرفتند.اوچی‌های قدرتمند نیز توسط یک دست نشاند، موری موتوناری، در سال 1551 نابود شدند. کیوتو در اثر جنگ ویران شد و تا اواسط قرن شانزدهم واقعاً بهبود نیافت.

شورش کاگا یا شورش چوکیو یک شورش در مقیاس وسیع در استان کاگا (بخش جنوبی ایشیکاوای کنونی)، ژاپن، در اواخر سال 1487 تا 1488 بود. توگاشی ماساچیکا، که به عنوان شوگو بر استان کاگا حکومت می کرد، در سال 1473 به قدرت بازگردانده شد. کمک از قبیله آساکورا و همچنین Ikkō-ikki، مجموعه ای آزاد از اشراف کمتر، راهبان و کشاورزان.با این حال، تا سال 1474، ایکو-یکی نارضایتی خود را از ماساچیکا افزایش داد و برخی شورش های اولیه را به راه انداخت که به راحتی سرکوب شد.در سال 1487، زمانی که ماساچیکا برای یک لشکرکشی نظامی را ترک کرد، بین 100000 تا 200000 Ikkō-ikki شورش کردند.ماساچیکا با ارتش خود بازگشت، اما ایکو-یکی، با حمایت چندین خانواده رعیت ناراضی، بر ارتش او غلبه کردند و او را در کاخ خود محاصره کردند، جایی که او مرتکب سپپوکو شد.دست نشاندگان سابق ماساچیکا موقعیت شوگو را به عموی ماساچیکا یاسوتاکا اعطا کردند، اما در طی چندین دهه بعد، ایکو-یکی تسلط سیاسی خود را بر استان، که تقریباً یک قرن عملاً کنترل می‌کردند، افزایش داد.در طول قرن پانزدهم در ژاپن، شورش دهقانان، معروف به ikki، بسیار رایج تر شد.در طول آشفتگی جنگ اونین (1467-1477) و سال‌های بعدی، این شورش‌ها هم از نظر تکرار و هم موفقیت افزایش یافت.بسیاری از این شورشیان به نام Ikkō-ikki، مجموعه ای از کشاورزان دهقان، راهبان بودایی، کشیشان شینتو، و جیزامورای (اشراف کوچکتر) که همگی به فرقه بودایی جودو شینشو اعتقاد داشتند، شناخته شدند.رنیو، رهبر هنگان جی که جنبش جودو شینشو را رهبری می کرد، طرفداران زیادی در استان کاگا و اچیزن جذب کرد، اما از اهداف سیاسی ایکی فاصله گرفت و از خشونت فقط برای دفاع از خود یا دفاع از دین خود دفاع کرد. اواسط قرن پانزدهم، جنگ داخلی در میان قبیله توگاشی بر سر موقعیت شوگو در گرفت.

او کنترل استان ایزو را در سال 1493 به دست آورد و انتقام اشتباهی را که توسط یکی از اعضای خانواده آشیکاگا انجام شده بود، گرفت.با تهاجم موفق سوون به استان ایزو، اکثر مورخان او را به عنوان اولین "سنگوکو دایمیو" می شناسند.پس از ساختن یک دژ در نیرایاما، هوجو سوون در سال 1494 قلعه اوداوارا را ایمن کرد، قلعه ای که نزدیک به یک قرن مرکز قلمرو خانواده هوجو بود.او در یک اقدام خیانت آمیز، قلعه را پس از ترتیب دادن به قتل ارباب آن در حین شکار تصرف کرد.

پس از سقوط شوگونات آشیکاگا، که در کیوتو مستقر بود، کنترل شهر، و در نتیجه ظاهراً کشور، به دست قبیله هوسوکاوا (که پست کیوتو کانری - معاون شوگون در کیوتو را داشت) برای چند نفر افتاد. نسل هاپسر کاتسوموتو، هوسوکاوا ماساموتو، در پایان قرن پانزدهم از این طریق قدرت را در دست گرفت، اما در سال 1507 توسط کوزای موتوناگا و یاکوشیجی ناگاتادا ترور شد.با این حال، قدرتی که آنها هنوز داشتند، در کیوتو و اطراف آن متمرکز بود.این به آنها اهرمی داد تا قدرت خود را تا حدودی تحکیم کنند و به رقبای قدرتمندی با قبیله اوچی تبدیل شدند، هم از نظر سیاسی و هم از نظر تسلط بر تجارت باچین .

هاروموتو پس از مرگ پدرش در سال 1520، در سن هفت سالگی به خانه ای راه یافت. در حالی که هنوز خردسال بود، توسط سرپرستش میوشی موتوناگا حمایت می شد.در سال 1531 هاروموتو هوسوکاوا تااکونی را شکست داد.او از موتوناگا می ترسید که اعتبار دریافت کرده بود و سال بعد او را کشت.پس از آن، هاروموتو بر کل منطقه کینای (استان یاماشیرو، استان یاماتو، استان کاواچی، استان ایزومی و استان ستسو) فرمانروایی کرد و شوگونات آشیکاگا را به عنوان کانری به دست گرفت.

این نبرد هفت روز پس از قتل رهبر ماتسودایرا کیویاسو (پدربزرگ توکوگاوا ایه یاسو) به دست رعیت او آبه ماساتویو رخ داد.نیروهای ماتسودایرا برای انتقام از شورشی ماساتویو و ارتشش به راه افتادند و پیروز شدند.

پرتغالی ها در تانگاشیما فرود می آیند و اولین اروپایی هایی هستند که وارد ژاپن می شوند و آرکبوس را وارد جنگ ژاپن می کنند.این دوره زمانی اغلب تجارت نانبان نامیده می شود، جایی که هم اروپایی ها و هم آسیایی ها درگیر سوداگری هستند.

این بخشی از تلاش ناموفق قبیله Uesugi برای بازپس گیری قلعه Kawagoe از قبیله Hojō بعدی بود.این پیروزی هوجو نقطه عطفی تعیین کننده در مبارزه برای منطقه کانتو بود.تاکتیک های هوجو که گفته می شود "یکی از برجسته ترین نمونه های جنگ شبانه در تاریخ سامورایی ها" است.این شکست برای اوسوگی منجر به نابودی نزدیک به خانواده شد و با مرگ توموسادا، شاخه اوگیگایاتسو به پایان رسید.

در سال 1543، هوسوکاوا اوجیتسونا که پسر رضاعی تااکونی بود، ارتش خود را بالا برد و در سال 1549، میوشی ناگایوشی که یک نگهدارنده مسلط و اولین پسر موتوناگا بود، به هاروموتو خیانت کرد و طرف اوجیتسونا را گرفت.به همین دلیل هاروموتو شکست خورد.پس از سقوط هوسوکاوا هاروموتو، میوشی ناگایوشی و قبیله میوشی قدرت بالایی را تجربه کردند و در یک عملیات نظامی طولانی علیه روکاکو و هوسوکاوا شرکت کردند.هاروموتو، آشیکاگا یوشیترو که سیزدهمین آشیکاگا شوگون بود و آشیکاگا یوشیهارو که پدر یوشیترو بود به استان اومی پاکسازی شدند.

حادثه Tainei-ji یک کودتا در سپتامبر 1551 توسط Sue Takafusa (بعدها به عنوان Sue Harukata) علیه اوچی Yoshitaka، هژمون دایمیو در غرب ژاپن بود که به خودکشی اجباری دومی در Tainei-ji، معبدی در استان ناگاتو ختم شد.این کودتا به شکوفایی قبیله اوچی پایانی ناگهانی داد، اگرچه آنها شش سال دیگر به نام اوچی یوشیناگا، که از نظر خونی با اوچی ها نسبتی نداشت، بر ژاپن غربی حکومت کردند.سقوط اوچی پیامدهای گسترده ای فراتر از غرب هونشو داشت.از آنجایی که درباریان در یاماگوچی سلاخی شدند، دربار امپراتوری در کیوتو در اختیار میوشی ناگایوشی قرار گرفت.جنگجویان در سرتاسر ژاپن دیگر از طریق دادگاه حکم نمی‌کردند، بلکه فقط از آن برای اعطای مشروعیت استفاده می‌کردند.سرزمین‌های اوچی که زمانی صلح‌آمیز بودند در شمال کیوشو وارد جنگ میان اوتوموها، شیمازوها و ریوزوجی‌ها شدند که تلاش می‌کردند جای خالی را پر کنند.اوتوموها بسیاری از این قلمروهای سابق اوچی در شمال کیوشو را کنترل کردند و شهر آنها فونای به عنوان مرکز تجارت جدید پس از سقوط یاماگوچی شکوفا شد.در دریا، تجارت خارجی با چین نیز آسیب دید.اوچی ها مسئول رسمی تجارت ژاپن و چین بودند، اما چینی های مینگ از اعتراف به غاصبان خودداری کردند و همه تجارت رسمی بین دو کشور را قطع کردند.تجارت مخفی و دزدی دریایی جایگزین تجارت رسمی اوچی ها شد، زیرا اوتومو، ساگارا و شیمازو برای فرستادن کشتی ها به چین با یکدیگر رقابت می کردند.در پایان، این تاجران پرتغالی با دسترسی تقریباً انحصاری خود به بازار چین بودند که موفق‌ترین واسطه‌های تجارت ژاپن و چین برای بقیه قرن شانزدهم شدند.

نبردهای کاواناکاجیما مجموعه ای از نبردهایی بود که در دوره سنگوکو ژاپن بین تاکدا شینگن از استان کای و اوسوگی کنشین از استان ایچیگو از سال 1553 تا 1564 انجام شد. شینگن و کنشین برای کنترل دشت کاواناکاجیما بین رودخانه سای با یکدیگر رقابت کردند. و رودخانه چیکوما در شمال استان شینانو، واقع در شهر امروزی ناگانو.این نبردها پس از فتح شینانو توسط شینگن آغاز شد و اوگاساوارا ناگاتوکی و موراکامی یوشیکیو را بیرون کرد که متعاقباً برای کمک به کنشین روی آوردند.پنج نبرد بزرگ کاواناکاجیما رخ داد: فیوز در سال 1553، سایگاوا در سال 1555، یونوهارا در سال 1557، هاچیمانبارا در سال 1561، و شیوزاکی در سال 1564. معروف ترین و سخت ترین نبرد در 18 اکتبر 1561 در قلب دشت کاواناکاجیما انجام شد. نبرد کاواناکاجیما را می شناسد.نبردها در نهایت بی نتیجه بودند و نه شینگن و نه کنشین کنترل خود را بر دشت کاواناکاجیما برقرار نکردند.نبردهای کاواناکاجیما به یکی از «ارزشمندترین داستان‌های تاریخ نظامی ژاپن» تبدیل شد، که مظهر جوانمردی و عاشقانه ژاپنی است که در ادبیات حماسی، چاپ چوب و فیلم‌ها ذکر شده است.

قبیله های ایماگاوا، هوجو و تاکدا در معبد زنتوکو جی در استان سوروگا گرد هم آمدند و یک پیمان صلح برقرار کردند.جلسات توسط راهبی به نام تایگن سسای مدیریت می شد.سه دایمیو توافق کردند که به یکدیگر حمله نکنند و همچنین در صورت لزوم در مورد پشتیبانی و تقویت توافق کردند.این توافق با سه ازدواج انجام شد - هوجو اوجیماسا با دختر تاکدا شینگن (اوبای این) ازدواج کرد، ایماگاوا اوجی‌زانه با دختر هوجو اوجیاسو ازدواج کرد، و تاکدا یوشینوبو قبلاً در سال 1552 با دختر ایماگاوا یوشیموتو ازدواج کرده بود و روابط بین آنها را بیشتر تقویت کرد. تاکدا و ایماگاوابا توجه به این توافقات، سه دایمیو بدون ترس از حمله توانستند روی اهداف خود تمرکز کنند.

نبرد 1555 میاجیما تنها نبردی بود که در جزیره مقدس میاجیما انجام شد.کل جزیره به عنوان زیارتگاه شینتو در نظر گرفته می شود و هیچ تولد یا مرگی در این جزیره مجاز نیست.مراسم تطهیر گسترده ای پس از جنگ انجام شد تا حرم و جزیره از آلودگی مرگ پاک شود.نبرد میاجیما نقطه عطفی در مبارزات انتخاباتی برای کنترل قبیله اوچی و استان آکی، استانی استراتژیک مهم برای کنترل غرب هونشو بود.این گام مهمی برای قبیله موری در به دست آوردن جایگاه برتر در غرب ژاپن بود و شهرت موری موتوناری به عنوان یک استراتژیست حیله گر را تثبیت کرد.

در این نبرد، تعداد زیادی از نیروهای قبیله اودا به فرماندهی اودا نوبوناگا ، ایماگاوا یوشیموتو را شکست دادند و خود را به عنوان یکی از جنگ سالاران پیشرو در دوره سنگوکو معرفی کردند.نبرد اوکههازاما به عنوان یکی از مهم ترین نقاط عطف تاریخ ژاپن در نظر گرفته می شود.قبیله ایماگاوا به شدت تضعیف شده بود و به زودی توسط همسایگانش نابود می شد.اودا نوبوناگا اعتبار زیادی به دست آورد، و بسیاری از سامورایی ها و جنگ سالاران کوچک (از جمله نگهبان سابق ایماگاوا، ماتسودایرا موتویاسو، توکوگاوا ایه یاسو آینده) متعهد به وفاداری شدند.

در سال 1565، پسر ماتسوناگا دانجو هیساهید، ماتسوناگا هیسامیچی و میوشی یوشیتسوگو مجموعه ای از ساختمان هایی را که یوشیترو در آن زندگی می کرد محاصره کردند.بدون کمک به موقع از دایمیوهایی که می توانستند از او حمایت کنند، یوشیترو در این حادثه کشته می شود.سه سال گذشت تا پسر عمویش آشیکاگا یوشیهیده چهاردهمین شوگون شد.

در 9 نوامبر 1568، نوبوناگا وارد کیوتو شد، طایفه میوشی را که از شوگان چهاردهم حمایت کرده بودند و به ستسو گریختند را بیرون کرد و یوشیاکی را به عنوان پانزدهمین شوگون از شوگونات آشیکاگا نصب کرد.با این حال، نوبوناگا عنوان معاون شوگون (Kanrei)، یا هر انتصابی از جانب یوشیاکی را رد کرد، حتی اگر نوبوناگا برای امپراتور اوگیماچی احترام زیادی قائل بود.

جنگ ایشیاما هنگان جی، که از 1570 تا 1580 در دوره سنگوکو ژاپن در جریان بود، لشکرکشی ده ساله توسط لرد اودا نوبوناگا علیه شبکه ای از استحکامات، معابد و جوامع متعلق به ایکو-یکی، جناح قدرتمند جودو بود. راهبان و دهقانان بودایی شینشو با حکومت طبقه سامورایی مخالف بودند.تمرکز آن تلاش‌ها برای از بین بردن پایگاه مرکزی ایکی، قلعه کلیسای جامع ایشیاما هونگان جی، در شهر امروزی اوزاکا بود.در حالی که نوبوناگا و متحدانش حملات به جوامع و استحکامات ایکی در استان های مجاور را رهبری می کردند و ساختار حمایتی هنگان جی را تضعیف می کردند، عناصر ارتش او در خارج از هنگان-جی اردو زدند و مانع از تدارکات قلعه شدند و به عنوان پیشاهنگ خدمت می کردند.

در سال 1573، در حالی که هنوز ارباب ناحیه هاتا توسا بود، ایچیجو کانسادا محبوبیتی نداشت و قبلاً متحمل فرار تعدادی از نگهبانان مهم شده بود.موتوچیکا با استفاده از فرصت، وقت خود را در راهپیمایی به سمت مقر ایچیجو در ناکامورا تلف نکرد و کانسادا با شکست به بانگو گریخت.در سال 1575 در نبرد شیمانتوگاوا (نبرد واتریگاوا) خانواده ایچیجو را شکست داد.بنابراین او در نهایت کنترل استان توسا را ​​به دست آورد.پس از فتح توسا، موتوچیکا به سمت شمال چرخید و برای حمله به استان آیو آماده شد.ارباب آن استان کونو میچینائو بود، دایمیویی که زمانی توسط قبیله اوتسونومیا از قلمرو خود رانده شده بود و تنها با کمک قبیله قدرتمند موری به کشورش بازگشت.با این حال، بعید بود که کونو بتواند دوباره روی این نوع کمک حساب کند زیرا موری ها درگیر جنگ با اودا نوبوناگا بودند.با این وجود، کمپین چوسوکابه در آیو بدون مشکل پیش نرفت.در سال 1579، ارتش 7000 نفری چوسوکابه، به فرماندهی کومو یورینوبو، با نیروهای دوی کییوناگا در نبرد میمائوموته ملاقات کرد.در نبرد بعدی، کومو کشته شد و ارتش او شکست خورد، اگرچه این از دست دادن چیزی بیش از یک تاخیر ناگوار بود.سال بعد، موتوچیکا حدود 30000 مرد را به استان آیو هدایت کرد و کونو را مجبور کرد به استان بانگو فرار کند.با دخالت اندک موری یا اوتومو، چوسوکابه آزاد بود تا به بعد ادامه دهد، و در سال 1582، حملات مداوم خود را به استان آوا افزایش داد و سوگو ماسایاسو و قبیله میوشی را در نبرد ناکاتومیگاوا شکست داد.بعداً موتوچیکا به سمت استان سانوکی پیش رفت و سنگوکو هیدهیسا را ​​در نبرد هیکتا شکست داد.در سال 1583، نیروهای چوسکابه هر دو آوا و سانوکی را تحت سلطه خود درآوردند.در طول دهه بعد، او قدرت خود را به تمام جزیره شیکوکو گسترش داد و رویای موتوچیکا برای حکومت بر تمام شیکوکو را به واقعیت تبدیل کرد.

نبرد میکاتاگاهارا، در 25 ژانویه 1573، درگیری محوری در طول دوره سنگوکو ژاپن بین تاکدا شینگن و توکوگاوا ایه یاسو در استان توتومی بود.کمپین شینگن با هدف به چالش کشیدن اودا نوبوناگا و پیشروی به سمت کیوتو، موقعیت ایه یاسو در هاماماتسو را هدف قرار داد.ایه یاسو علیرغم اینکه بسیار بیشتر از تعداد بود، با ارتش 30000 نفری شینگن با 11000 سرباز خود روبرو شد.در این نبرد، نیروهای تاکدا از تشکیلات گیورین (در مقیاس ماهی) استفاده کردند، و خط ایه یاسو را با یک سری حملات سواره نظام غلبه کردند که منجر به شکست قابل توجهی برای نیروهای توکوگاوا-اودا شد.قبل از نبرد، شینگن اتحادها را ایمن کرده بود و مکان های استراتژیک را تصرف کرده بود و زمینه را برای فشار خود به سمت جنوب فراهم می کرد.ایه یاسو، بر خلاف مشورت مشاوران و متحدانش، مقابله با شینگن را در میکاتاگاهارا انتخاب کرد.نبرد با مقاومت نیروهای توکوگاوا در ابتدا در برابر حملات تاکدا آغاز شد، اما در نهایت، برتری تاکتیکی و برتری عددی تاکدا منجر به نابودی نزدیک به نیروهای ایه یاسو شد و مجبور به عقب‌نشینی بی‌نظم شد.علیرغم شکست، عقب نشینی استراتژیک ایه یاسو و ضدحمله های بعدی، از جمله حمله شبانه جسورانه به اردوگاه تاکدا، باعث ایجاد سردرگمی در صفوف تاکدا شد و شینگن را وادار کرد تا در پیشروی خود تجدید نظر کند.سوء استفاده های هاتوری هانزو در این نبرد باعث تاخیر بیشتر نیروهای تاکدا شد.عواقب میکاتاگاهارا مقاومت ایه یاسو و نیروهایش را با وجود شکست سخت برجسته کرد.مبارزات شینگن با مجروح شدن و مرگ متعاقب او در ماه مه 1573 متوقف شد و از هرگونه تهدید فوری بیشتر برای مناطق توکوگاوا جلوگیری کرد.این نبرد نمونه قابل توجهی از جنگ دوره سنگوکو است که استفاده از تاکتیک های سواره نظام و تأثیر عقب نشینی ها و ضدحملات استراتژیک را نشان می دهد.

تاکدا کاتسویوری دایمیو قبیله تاکدا شد.کاتسویوری جاه طلب بود و می خواست میراث پدرش را ادامه دهد.او به سمت قلعه های توکوگاوا حرکت کرد.با این حال، نیروهای متحد توکوگاوا ایه یاسو و اودا نوبوناگا در نبرد ناگاشینو ضربه کوبنده ای به تاکدا وارد کردند.کاتسویوری پس از نبرد خودکشی کرد و قبیله تاکدا هرگز بهبود نیافت.

شوگونات آشیکاگا سرانجام در سال 1573 زمانی که نوبوناگا آشیکاگا یوشیاکی را از کیوتو بیرون راند، نابود شد.در ابتدا یوشیاکی به شیکوکو گریخت.پس از آن، او از قبیله موری در غرب ژاپن حمایت کرد.بعدها، تویوتومی هیدیوشی از یوشیاکی درخواست کرد که او را به عنوان پسرخوانده و شانزدهمین شوگون آشیکاگا بپذیرد، اما یوشیاکی نپذیرفت.

در سال 1574، اودا نوبوناگا سرانجام موفق شد ناگاشیما، یکی از دژهای اصلی ایکو-یکی را که از سرسخت ترین دشمنان او محسوب می شد، نابود کند. ناوگان کشتی هایی به رهبری کوکی یوشیتاکا با استفاده از توپ و تیرهای آتش، منطقه را محاصره و بمباران کردند. در برابر برج های نگهبانی چوبی Ikki.این محاصره و حمایت دریایی به نوبوناگا اجازه داد تا قلعه های بیرونی ناکائه و یاناگاشیما را تصرف کند، که به نوبه خود به او اجازه داد تا برای اولین بار دسترسی به غرب مجموعه را کنترل کند. مردان نوبوناگا دیواری چوبی از یک قلعه بیرونی به قلعه دیگر ساختند و برش دادند. Ikkō-ikki کاملاً از بیرون خارج می شود.یک کاخ چوبی بزرگ ساخته شد و سپس شعله ور شد و در نتیجه کل مجموعه قلعه ویران شد.نه کسی فرار کرد و نه زنده ماند.

تاکدا کاتسویوری زمانی به قلعه حمله کرد که اوکودایرا ساداماسا دوباره به توکوگاوا پیوست و نقشه اصلی او با اوگا یاشیرو برای تصرف قلعه اوکازاکی، پایتخت میکاوا، کشف شد.استفاده ماهرانه نوبوناگا از سلاح گرم برای شکست تاکتیک های سواره نظام تاکدا اغلب به عنوان نقطه عطفی در جنگ ژاپن ذکر می شود.بسیاری از آن به عنوان اولین نبرد "مدرن" ژاپنی یاد می کنند.

نبرد تدوریگاوا در نزدیکی رودخانه تدوری در استان کاگا ژاپن در سال 1577 بین نیروهای اودا نوبوناگا علیه اوسوگی کنشین رخ داد.کنشین نوبوناگا را فریب داد تا در سراسر تدوریگاوا یک حمله پیشانی انجام دهد و او را شکست دهد.اودا با از دست دادن 1000 مرد به جنوب عقب نشینی کرد.این قرار بود آخرین نبرد بزرگ کنشین باشد.

این مرگ باعث کشمکش‌های محلی برای قدرت شد که نتیجه تقریباً یک دهه درگیری داخلی در ایچیگو بین سال‌های 1578-1587 بود که معمولاً به «اختلال اواته» (1578-1582) و «شورش شیباتا» (1582-1587) تقسیم می‌شد.

قبیله موری قلعه استراتژیک خود را در میکی از دست داد.در آن زمان، محاصره به نفع نوبوناگا شروع شد.اکثر متحدان ایکی از قبل با آنها در داخل قلعه بودند، بنابراین آنها کسی را نداشتند که برای کمک بخواهند.ایکی تحت رهبری شیموزوما ناکایوکی، در نهایت مهمات و غذای مدافعان تقریبا تمام شد، ابوت کوسا پس از دریافت نامه مشاوره از طریق پیام رسان امپراتوری در ماه آوریل، کنفرانسی با همکارانش برگزار کرد.پسر کوسا چند هفته بعد تسلیم شد.نبرد سرانجام در اوت 1580 به پایان رسید. نوبوناگا جان بسیاری از مدافعان از جمله شیموزوما ناکایوکی را نجات داد، اما قلعه را به آتش کشید.سه سال بعد، تویوتومی هیده یوشی ساخت و ساز را در همان مکان آغاز کرد و قلعه اوزاکا را ساخت که نمونه ای از آن در قرن بیستم ساخته شد.

حادثه Honnō-ji ترور Oda Nobunaga در معبد Honnō-ji در کیوتو در 21 ژوئن 1582 بود. نوبوناگا توسط ژنرال خود Akechi Mitsuhide در طول مبارزات خود برای تحکیم قدرت متمرکز درژاپن تحت اقتدار خود مورد خیانت قرار گرفت.میتسوهید به نوبوناگا محافظت نشده در هونو جی و پسر بزرگش اودا نوبوتادا در کاخ نیجو کمین کرد که منجر به مرتکب شدن سپپوکو شد.

درگیری تنشو-جینگو مجموعه‌ای از نبردها و وضعیت‌ها بین هوجو، اوسوگی و توکوگاوا پس از مرگ اودا نوبوناگا است.مبارزات انتخاباتی با بیرون راندن هوجو نیروهای اودا که تحت رهبری تاکیگاوا کازوماسو بودند آغاز شد.هوجو موفق شد قلعه کومورو را تصرف کند و آن را در زیر دایدوجی ماساشیگه قرار دهد.آنها بیشتر به سمت کای پیشروی کردند و قلعه میساکا را تصرف و بازسازی کردند و در مقابل ایه یاسو که با جذب افسران سابق تاکدا در ارتش خود هجوم آورده بود، مبارزه کردند.تاکیگاوا کازوماسو قاطعانه در برابر ارتش مهاجم هوجو در نبرد کاناگاوا شکست خورد و در 9 جولای، ماسایوکی به طرف هوجو فرار کرد.در همین حین، نیروهای Uesugi به شمال شینانو حمله کردند.هر دو ارتش در 12 ژوئیه در Kawanakajima به مصاف یکدیگر رفتند، اما با بازگشت ارتش هوجو به سمت جنوب به سمت استان کای، که به نوبه خود توسط نیروهای توکوگاوا مورد تهاجم قرار گرفت، از نبرد مستقیم اجتناب شد.در یک مقطع، قبیله هوجو به کنترل بیشتر استان شینانو نزدیک شده بود، اما ماسایوکی به یودا نوبوشیگه، یک ارباب محلی که در برابر پیشرفت های هوجو در شینانو مقاومت می کرد و با توکوگاوا ایه یاسو در تماس بود، کمک کرد.او سپس در 25 سپتامبر به طرف توکوگاوا رفت. هوجو اوجینائو در مواجهه با این خیانت ناگهانی، موقعیت خود را در درگیری تضعیف کرد و تصمیم به عقد پیمان صلح و اتحاد با قبیله توکوگاوا گرفت که در 29 اکتبر بر سر آن توافق شد.این رویداد پایان درگیری بود که تقریباً 5 ماه پس از مرگ نوبوناگا ادامه داشت.

در حادثه Honnō-ji، Akechi Mitsuhide، نگهدارنده Oda Nobunaga، هنگامی که Nobunaga در Honnō-ji استراحت می کرد، به او حمله کرد و او را مجبور به انجام سپپوکو کرد.میتسوهید سپس قدرت و اقتدار نوبوناگا را در اطراف منطقه کیوتو به دست گرفت.سیزده روز بعد، نیروهای اودا تحت فرماندهی تویوتومی هیدیوشی با میتسوهید در یامازاکی ملاقات کردند و او را شکست دادند و انتقام اربابش (نوبوناگا) را گرفتند و اقتدار و قدرت نوبوناگا را برای خود گرفتند.

او با همکاری برادرانش یوشیهیرو، توشیهیسا و ایهیسا، کمپینی را برای متحد کردن کیوشو به راه انداخت.یوشیهیسا در سال 1572 با پیروزی بر قبیله ایتو در نبرد کیزاکی و محاصره تاکابارو در سال 1576 به پیروزی در نبردها ادامه داد.در سال 1578، او طایفه اوتومو را در نبرد میمیگاوا شکست داد، اگرچه قلمرو آنها را نگرفت.بعدها، در سال 1581، یوشیهیسا قلعه میناماتا را با نیروی 115000 نفری تصرف کرد.در اوایل سال 1584، او در نبرد اوکیتاناوات بر طایفه ریوزوجی پیروز شد و قبیله آسو را شکست داد.در اواسط سال 1584، قبیله شیمازو کنترل کرد.چیکوگو، چیکوزن، هیزن، هیگو، هیوگا، اوسومی و ساتسوما، اکثر کیوشو به استثنای قلمرو اوتومو و اتحاد یک هدف عملی بود.

مانند نوبوناگا قبل از او، هیدیوشی هرگز به عنوان شوگون دست نیاورد.در عوض، او ترتیبی داد که خود را توسط کونوئه ساکیهیسا، یکی از نجیب‌ترین مردان متعلق به طایفه فوجی‌وارا، به فرزندخواندگی بپذیرد و عناوین صدراعظم دربار عالی (Daijō-daijin)، از جمله، در سال 1585، موقعیت معتبر سلطنت امپراتوری (کامپاکو) را به دست آورد. ).در سال 1586، هیدیوشی به طور رسمی توسط دربار امپراتوری نام قبیله جدید تویوتومی (به جای فوجیوارا) را به خود اختصاص داد.

در ژوئن 1585، هیدیوشی یک ارتش غول پیکر متشکل از 113000 مرد را برای حمله به شیکوکو جمع آوری کرد و آنها را به سه نیرو تقسیم کرد.اولین نفر تحت فرمان برادر ناتنی اش هاشیبا هیدناگا و برادرزاده هاشیبا هیدتسوگو، متشکل از 60000 مرد بود و به استان های آوا و توسا حمله کرد و از طریق جزیره آکاشی به شیکوکو نزدیک شد.

نیروی دوم توسط Ukita Hideie، متشکل از 23000 مرد، رهبری شد و به استان Sanuki حمله کرد.

نیروی سوم توسط موری "دو رود"، کوبایاکاوا تاکاکاگه و کیکاوا موتوهارو، متشکل از 30000 مرد، رهبری شد و تا استان آیو پیشروی کرد.در مجموع، 600 کشتی بزرگتر و 103 کشتی کوچکتر برای انتقال ارتش هیدیوشی از دریای داخلی ستو به شیکوکو نیاز بود.

در ماه آگوست، تهاجم هیده یوشی با محاصره قلعه ایچینومیا به اوج خود رسید و حدود 40000 مرد تحت فرمان هیدناگا قلعه را به مدت 26 روز محاصره کردند.هیدناگا موفق شد منبع آب قلعه ایچینومیا را از بین ببرد، چوسوکابه نیمه جان تلاش کرد تا قلعه را از محاصره نجات دهد، ایچینومیا سرانجام تسلیم شد.با تسلیم قلعه، خود Chosokabe Motochika تسلیم شد

مبارزات کیوشو ۱۵۸۶–۱۵۸۷ بخشی از مبارزات تویوتومی هیدیوشی بود که در پایان دوره سنگوکو به دنبال تسلط بر ژاپن بود.هیده یوشی پس از تسلط بر هونشو و شیکوکو، توجه خود را به جنوبی ترین جزایر اصلی ژاپن، کیوشو، در سال 1587 معطوف کرد.

در سال 1588، تویوتومی هیدیوشی، که کامپاکو یا "نایب السلطنه امپراتوری" شده بود، دستور شکار شمشیر جدیدی را صادر کرد.هیده یوشی، مانند نوبوناگا، به دنبال تحکیم جدایی در ساختار طبقاتی بود، سلاح های مردم عادی را انکار می کرد و در عین حال به اشراف، طبقه سامورایی اجازه می داد.علاوه بر این، شکار شمشیر تویوتومی، مانند شکار نوبوناگا، برای جلوگیری از قیام دهقانان و نفی سلاح به دشمنانش بود.تویوتومی ادعا کرد که سلاح های مصادره شده ذوب می شوند و برای ایجاد تصویری غول پیکر از بودا برای صومعه Asuka-dera در نارا استفاده می شود.

تویوتومی هیدیوشی، قبیله هوجو را شکست می دهد و ژاپن را تحت حکومت خود متحد می کند.سومین محاصره اوداوارا اقدام اولیه در کمپین تویوتومی هیدیوشی برای از بین بردن قبیله هوجو به عنوان تهدیدی برای قدرت او بود.توکوگاوا ایه یاسو، یکی از ژنرال های ارشد هیدیوشی، زمین های هوجو را دریافت کرد.اگرچه هیدیوشی در آن زمان نمی‌توانست آن را حدس بزند، این می‌توانست قدم بزرگی برای تلاش‌های توکوگاوا برای فتح و دفتر شوگون باشد.

این تهاجمات توسط تویوتومی هیدیوشی با هدف تسخیر شبه جزیره کره و چین که به ترتیب توسط سلسله های چوسون و مینگ اداره می شدند، آغاز شد.ژاپن به سرعت موفق شد بخش بزرگی ازشبه جزیره کره را اشغال کند، اما کمک های تقویتی توسط مینگ و همچنین اختلال در ناوگان تدارکاتی ژاپن در امتداد سواحل غربی و جنوبی توسط نیروی دریایی چوسون، نیروهای ژاپنی را مجبور به عقب نشینی از پیونگ یانگ کرد. استان های شمالی به سمت جنوب در بوسان و مناطق مجاور.پس از آن، با شروع جنگ چریکی توسط ارتش های صالح (شبه نظامیان غیرنظامی چوسون) و مشکلات تدارکاتی که هر دو طرف را با مشکل مواجه کرد، هیچ یک نتوانستند حمله موفقیت آمیزی انجام دهند یا قلمروی اضافی را به دست آورند که منجر به بن بست نظامی شد.مرحله اول تهاجم از 1592 تا 1596 به طول انجامید و در نهایت با مذاکرات صلح ناموفق بین ژاپن و مینگ بین سالهای 1596 و 1597 دنبال شد.

بدون به جا گذاشتن جانشینی توانا، کشور بار دیگر دچار آشفتگی سیاسی شد و توکوگاوا ایه یاسو از این فرصت استفاده کرد.تویوتومی در بستر مرگ، گروهی از قدرتمندترین اربابان ژاپن - توکوگاوا، مائدا توشی، اوکیتا هیدئی، اوسوگی کاگکاتسو و موری تروموتو- را به عنوان شورای پنج نایب السلطنه منصوب کرد تا زمانی که پسر شیرخوارش، هیده یوری به سن بلوغ برسد.صلح ناآرام تا زمان مرگ مائدا در سال 1599 ادامه داشت. پس از آن تعدادی از شخصیت های عالی رتبه، به ویژه ایشیدا میتسوناری، توکوگاوا را به بی وفایی به رژیم تویوتومی متهم کردند.این امر بحرانی را تسریع کرد که منجر به نبرد Sekigahara شد.

نبرد Sekigahara یک نبرد سرنوشت ساز در 21 اکتبر 1600 در پایان دوره Sengoku بود.این نبرد توسط نیروهای توکوگاوا ایه یاسو علیه ائتلافی از قبیله‌های وفادار تویوتومی تحت رهبری ایشیدا میتسوناری انجام شد که چندین نفر از آنها قبل یا در طول نبرد فرار کردند و منجر به پیروزی توکوگاوا شد.نبرد Sekigahara بزرگترین نبرد تاریخ فئودالی ژاپن بود و اغلب به عنوان مهمترین نبرد در نظر گرفته می شود.شکست تویوتومی منجر به تأسیس شوگونات توکوگاوا شد.توکوگاوا ایه یاسو سه سال دیگر طول کشید تا موقعیت قدرت خود را بر قبیله تویوتومی و دایمیوهای مختلف تثبیت کند، اما نبرد سکیگاهارا به طور گسترده به عنوان آغاز غیررسمی شوگونات توکوگاوا در نظر گرفته می شود.

شوگونات توکوگاوا پس از پیروزی در نبرد سکیگاهارا توسط توکوگاوا ایه یاسو تأسیس شد و به جنگ های داخلی دوره سنگوکو پس از فروپاشی شوگونات آشیکاگا پایان داد.ایه یاسو شوگون شد و قبیله توکوگاوا از قلعه ادو در شرق شهر ادو (توکیو) همراه با اربابان دایمیو از طبقه سامورایی بر ژاپن حکومت کردند.این دوره اگر تاریخ ژاپن به عنوان دوره ادو شناخته می شود.شوگونات توکوگاوا جامعه ژاپن را تحت سیستم سختگیرانه طبقاتی توکوگاوا سازماندهی کرد و اکثر خارجی ها را تحت سیاست های انزواگرایانه ساکوکو برای ارتقای ثبات سیاسی ممنوع کرد.شوگون‌های توکوگاوا ژاپن را در یک سیستم فئودالی اداره می‌کردند و هر دایمیو یک هان (حوزه فئودالی) را اداره می‌کرد، اگرچه کشور هنوز اسماً به‌عنوان استان‌های امپراتوری سازماندهی شده بود.تحت حکومت شوگونات توکوگاوا، ژاپن رشد سریع اقتصادی و شهرنشینی را تجربه کرد که منجر به ظهور طبقه بازرگان و فرهنگ اوکیو شد.

محاصره اوزاکا مجموعه ای از نبردها بود که توسط شوگونات توکوگاوا علیه قبیله تویوتومی انجام شد و به نابودی آن قبیله ختم شد.این محاصره که به دو مرحله تقسیم شد (کارزار زمستانی و لشکرکشی تابستانی) و از سال 1614 تا 1615 به طول انجامید، این محاصره به آخرین مخالفت مسلحانه عمده با تأسیس شوگونات پایان داد.گاهی اوقات پایان درگیری را آتش بس گنا (، Genna Enbu) می نامند، زیرا نام دوره بلافاصله پس از محاصره از Keichō به Genna تغییر یافت.

این دوره با یک سری از سه جنگ سالار - اودا نوبوناگا ، تویوتومی هیدیوشی و توکوگاوا ایه یاسو - که به تدریج ژاپن را متحد کردند به اوج خود رسید.پس از پیروزی نهایی توکوگاوا ایه یاسو در محاصره اوزاکا در سال 1615، ژاپن در بیش از 200 سال صلح تحت حکومت شوگونات توکوگاوا مستقر شد.