مرگ اسکندر کاتالیزور اختلاف نظرهایی بود که بین ژنرال های سابق او به وجود آمد که منجر به بحران جانشینی شد.دو جناح اصلی پس از مرگ اسکندر تشکیل شد.اولین مورد توسط Meleager رهبری شد که از نامزدی برادر ناتنی اسکندر، Arrhidaeus حمایت کرد.دومی توسط پردیکا، فرمانده پیشرو سواره نظام رهبری می شد، که معتقد بود بهتر است تا تولد فرزند متولد نشده اسکندر توسط رکسانا صبر کنیم.هر دو طرف با مصالحه ای موافقت کردند که در آن آریدائوس به عنوان فیلیپ سوم پادشاه می شود و به شرط اینکه وارث پسر رکسانا باشد، به طور مشترک با فرزند رکسانا حکومت می کند.پردیکا به عنوان نایب السلطنه امپراتوری منصوب شد و Meleager به عنوان ستوان او عمل می کرد.با این حال، بلافاصله پس از آن، پردیکا ملگیگر و دیگر رهبران مخالف او را به قتل رساند و او کنترل کامل را به دست گرفت.ژنرال هایی که از پردیکا حمایت می کردند در تقسیم بابل با تبدیل شدن به ساتراپ قسمت های مختلف امپراتوری پاداش دریافت کردند.بطلمیوسمصر را دریافت کرد.لائومدون سوریه و فنیقیه را دریافت کرد.فیلوتاس کیلیکیه را گرفت.پیتون مدیا را گرفت.آنتیگونوس فریژیا، لیکیا و پامفیلیا را دریافت کرد.اساندر کاریا را دریافت کرد.مناندر لیدیا را دریافت کرد.لیزیماخوس تراکیه را دریافت کرد.لئوناتوس هلسپونتین فریژی را دریافت کرد.و نئوپتولموس ارمنستان را داشت.مقدونیه و بقیه یونان باید تحت حکومت مشترک آنتی پاتر، که برای اسکندر بر آنها حکومت می کرد، و کراتروس، ستوان اسکندر، قرار می گرفتند.منشی اسکندر، یومنس از کاردیا، قرار بود کاپادوکیه و پافلاگونیا را دریافت کند.جنگ‌های دیادوچی‌ها یا جنگ‌های جانشینان اسکندر، مجموعه‌ای از درگیری‌ها بود که بین ژنرال‌های اسکندر مقدونی، معروف به دیادوچی، بر سر اینکه چه کسی پس از مرگ او بر امپراتوری او حکومت کند، درگرفت.این جنگ بین سالهای 322 تا 281 قبل از میلاد روی داد.