در سال 1018، زمانی که امپراتور بیزانس باسیل دوم (976-1025) اولین امپراتوری بلغارستان را فتح کرد، با احتیاط بر آن حکومت کرد.سیستم مالیاتی موجود، قوانین، و قدرت اشراف پایین رتبه تا زمان مرگ او در سال 1025 بدون تغییر باقی ماند. پاتریارک خودمختار بلغارستان تابع پاتریارک جهانی در قسطنطنیه بود و به یک اسقف اعظم به مرکزیت اوهرید تنزل یافت، در حالی که خودمختاری و اسقف نشینی خود را حفظ کرد. .باسیل جان اول دبرانین بلغاری را به عنوان اولین اسقف اعظم خود منصوب کرد، اما جانشینان او بیزانسی بودند.به اشراف بلغارستانی و خویشاوندان تزار القاب مختلف بیزانسی داده شد و به بخش های آسیایی امپراتوری منتقل شدند.با وجود سختی ها، زبان، ادبیات و فرهنگ بلغاری زنده ماند.متون دوره بازمانده به امپراتوری بلغارستان اشاره دارد و آن را ایده آل می کند.بیشتر سرزمین های تازه فتح شده در موضوعات بلغارستان ، سیرمیوم و پاریسریون گنجانده شده است.از آنجایی که امپراتوری بیزانس در زمان جانشینان باسیل رو به زوال بود، تهاجم به پچنگ ها و افزایش مالیات ها به افزایش نارضایتی کمک کرد، که منجر به چندین قیام بزرگ در سال های 1040-41، دهه های 1070 و 1080 شد.مرکز اولیه مقاومت موضوع بلغارستان بود، در مقدونیه کنونی، جایی که قیام عظیم پیتر دلیان (1040–1041) و قیام گئورگی وویته (1072) رخ داد.مقامات بیزانسی هر دو را به سختی سرکوب کردند.در پی این شورش‌ها در پاریسریون و تراکیا شورش‌هایی به وجود آمد.در جریان بازسازی کومنین و تثبیت موقت امپراتوری بیزانس در نیمه اول قرن دوازدهم، بلغارها آرام شدند و تا اواخر قرن هیچ شورش بزرگی رخ نداد.