در تابستان همان سال، بیزانسیان ارتشی جمع کردند و بدون اعلام جنگ به سمت بلغارستان پیشروی کردند و روستاهای سر راه خود را غارت و غارت کردند.امپراتور در روستای Rusokastro با بلغارها روبرو شد.ایوان اسکندر 8000 سرباز داشت در حالی که بیزانسی ها فقط 3000 نفر بودند.مذاکراتی بین دو حاکم انجام شد، اما امپراتور بلغارستان عمداً آنها را طولانی کرد زیرا در انتظار کمک بود.در شب 17 جولای سرانجام به اردوگاه او (3000 سواره نظام) رسیدند و او تصمیم گرفت روز بعد به بیزانس حمله کند.Andronikos III Palaiologos چاره ای جز پذیرش مبارزه نداشت.نبرد ساعت شش صبح آغاز شد و سه ساعت ادامه داشت.بیزانسی ها سعی کردند از محاصره سواره نظام بلغاری جلوگیری کنند، اما مانور آنها ناکام ماند.سواره نظام در اطراف اولین خط بیزانس حرکت کرد و آن را برای پیاده نظام رها کرد و پشت جناح های آنها را مورد حمله قرار داد.پس از نبردی سخت، بیزانسی ها شکست خوردند، میدان نبرد را رها کردند و به روسکاسترو پناه بردند.ارتش بلغارستان قلعه را محاصره کرد و در ظهر همان روز ایوان اسکندر نمایندگانی را برای ادامه مذاکرات فرستاد.بلغارها قلمرو از دست رفته خود را در تراکیا پس گرفتند و موقعیت امپراتوری خود را تقویت کردند.این آخرین نبرد بزرگ بین بلغارستان و بیزانس بود زیرا رقابت هفت قرنی آنها برای تسلط بر بالکان، پس از سقوط دو امپراتوری تحت سلطه عثمانی ، به زودی به پایان می رسید.