محمد خدابندا چهارمین شاه صفوی ایران از سال 1578 تا سرنگونی وی در سال 1587 توسط پسرش عباس اول بود. خدابندا جانشین برادرش اسماعیل دوم شده بود.خدابندا فرزند شاه طهماسب اول از مادری ترکمن به نام سلطان بیگم موسیلو و نوه اسماعیل اول بنیانگذار سلسله صفویه بود.پس از مرگ پدرش در سال 1576، خدابندا به نفع برادر کوچکترش اسماعیل دوم واگذار شد.خدابندا دچار بیماری چشمی شد که او را تقریباً نابینا کرد و از این رو مطابق فرهنگ شاهنشاهی ایران نمی توانست برای تاج و تخت رقابت کند.اما در پی سلطنت کوتاه و خونبار اسماعیل دوم، خدابندا به عنوان تنها وارث ظاهر شد و بدین ترتیب با حمایت قزلباش ها در سال 1578 شاه شد.دوران سلطنت خدابنده با تداوم ضعف تاج و تخت و درگیری های درونی قبیله ای به عنوان بخشی از جنگ داخلی دوم عصر صفوی مشخص شد.خدابندا را «مردی با ذوق و سلیق اما شخصیت ضعیف» توصیف کرده اند.در نتیجه، مشخصه سلطنت خدابندا جناح‌گرایی بود و طوایف اصلی با پسران و وارثان آینده خدابندا همسو شدند.این هرج و مرج داخلی به قدرت های خارجی، به ویژه امپراتوری رقیب و همسایه امپراتوری عثمانی ، اجازه داد تا به دستاوردهای ارضی از جمله فتح پایتخت قدیمی تبریز در سال 1585 دست یابند. خدابندا سرانجام در یک کودتا به نفع پسرش شاه عباس اول سرنگون شد.