عباس دوم هفتمین شاه ایران صفوی بود که از سال 1642 تا 1666 حکومت کرد. او به عنوان پسر ارشد صفی و همسر چرکسش، آنا خانم، در نه سالگی سلطنت را به ارث برد و مجبور به تکیه بر نایب السلطنه ای به رهبری سارو شد. تقی وزیر اعظم سابق پدرش به جای او حکومت کرد.عباس در دوران سلطنت، آموزش رسمی پادشاهی دریافت کرد که تا آن زمان از او محروم بود.او در سال 1645 در سن پانزده سالگی توانست سارو تقی را از قدرت برکنار کند و پس از تطهیر رده های دیوان سالاری، بر دربار خود اقتدار کرده و حکومت مطلقه خود را آغاز کند.دوران سلطنت عباس دوم با صلح و ترقی همراه بود.او عمداً از جنگ با امپراتوری عثمانی اجتناب کرد و روابط او با ازبک ها در شرق دوستانه بود.او شهرت خود را به عنوان یک فرمانده نظامی با رهبری ارتش خود در طول جنگ با امپراتوری مغول افزایش داد و شهر قندهار را با موفقیت بازیابی کرد.رستم خان پادشاه کارتلی و رعیت صفوی در سال 1648 به دستور او به پادشاهی کاختی حمله کرد و تیموراز اول پادشاه شورشی را به تبعید فرستاد.در سال 1651، تیموراز تلاش کرد تا تاج از دست رفته خود را با حمایت تزاروم روسیه پس بگیرد، اما روس ها در یک درگیری کوتاه بین سال های 1651 و 1653 توسط ارتش عباس شکست خوردند.مهم ترین رویداد جنگ، تخریب قلعه روسیه در سمت ایرانی رودخانه ترک بود.عباس همچنین شورشی به رهبری گرجی ها را بین سال های 1659 و 1660 سرکوب کرد که در آن وختانگ پنجم را به عنوان پادشاه کارتلی پذیرفت، اما رهبران شورشی را اعدام کردند.عباس از اواسط سلطنتش به بعد دچار انحطاط مالی شد که تا پایان سلسله صفویه گریبانگیر قلمرو شد.عباس در سال 1654 به منظور افزایش درآمد، محمدبیگ اقتصاددان برجسته را منصوب کرد.با این حال، او نتوانست بر رکود اقتصادی غلبه کند.تلاش های محمدبیگ اغلب به بیت المال آسیب می رساند.او از شرکت هند شرقی هلند رشوه می گرفت و اعضای خانواده خود را در مناصب مختلف منصوب می کرد.در سال 1661، میرزا محمد کرکی، مدیر ضعیف و غیر فعال، جایگزین محمد بیگ شد.او از تجارت شاه در کاخ داخلی کنار گذاشته شد، تا جایی که از وجود سام میرزا، سلیمان آینده و شاه بعدی صفوی ایران بی خبر بود.