ارتش کوچک طارق که در فتح اولیه رهبری می‌شد، بیشتر از بربرها تشکیل می‌شد، در حالی که نیروی عرب موسی که بیش از 12000 سرباز داشت، توسط گروهی از موالی، یعنی مسلمانان غیر عرب، که مشتریان اعراب بودند، همراهی می‌شد.سربازان بربر که طارق را همراهی می کردند در مرکز و شمال شبه جزیره و همچنین در پیرنه مستقر بودند، در حالی که استعمارگران بربر که به دنبال آن بودند در تمام نقاط کشور - شمال، شرق، جنوب و غرب ساکن شدند.اربابان ویزیگوتیکی که موافقت کردند سلطنت مسلمانان را به رسمیت بشناسند، اجازه داشتند که فیوف های خود را حفظ کنند (به ویژه در مورسیا، گالیسیا و دره ابرو).تهاجم دوم شامل 18000 سرباز عمدتاً عرب بود که به سرعت سویا را تصرف کردند و سپس حامیان رودریک را در مریدا شکست دادند و با سربازان طارق در تالاورا ملاقات کردند.سال بعد نیروهای ترکیبی به گالیسیا و شمال شرقی ادامه دادند و لئون، آستورگا و ساراگوزا را تصرف کردند.اندلس منطقه تحت فرمان مسلمانان شبه جزیره ایبری بود.این اصطلاح توسط مورخان مدرن برای کشورهای اسلامی سابق مستقر در پرتغال واسپانیا مدرن استفاده می شود.در بزرگترین گستره جغرافیایی خود، قلمرو آن بیشتر شبه جزیره و بخشی از جنوب فرانسه امروزی را اشغال کرده بود.