هجوم مسلمانان به فارس در سال 638/99 آغاز شد، زمانی که آل راشدین، حاکم بحرین، علاء بن الحضرمی، با شکست دادن برخی از قبایل سرکش عرب، جزیره ای در خلیج فارس را تصرف کرد.اگرچه به علاء و بقیه اعراب دستور داده شده بود که به فارس یا جزایر اطراف آن حمله نکنند، او و افرادش به حملات خود به استان ادامه دادند.علا به سرعت لشکری ​​آماده کرد که آنها را به سه دسته تقسیم کرد، گروهی به فرماندهی جرود بن معله، گروه دوم زیر نظر السوار بن همام و گروه سوم به فرماندهی خلید بن المنذر بن صوه.وقتی اولین گروه وارد فارس شد، به سرعت شکست خورد و الجارود کشته شد.همین اتفاق خیلی زود برای گروه دوم هم افتاد.با این حال، گروه سوم خوش شانس تر بودند: خلید موفق شد مدافعان را دور نگه دارد، اما نتوانست به بحرین عقب نشینی کند، زیرا ساسانیان راه او را به دریا بسته بودند.عمر که از هجوم العلا به فارس آگاه شد، سعد بن ابی وقاص را به عنوان والی عوض کرد.سپس عمر به عتبه بن غزوان دستور داد تا نیروهای کمکی برای خلید بفرستد.پس از رسیدن نیروهای کمکی، خلید و عده ای از افرادش توانستند به بحرین عقب نشینی کنند، در حالی که بقیه به بصره عقب نشینی کردند.