مسلمانان ارمنستان بیزانس را در 638-639 فتح کردند.ارمنستان ایرانی در شمال آذربایجان ، همراه با خراسان در دست پارسیان باقی ماند.عمر از هر گونه شانسی امتناع کرد.او هرگز ایرانیان را ضعیف تلقی نمی کرد و همین امر فتح سریع امپراتوری ایران را تسهیل می کرد.عمر مجدداً لشکرکشی‌های همزمان به شمال شرق و شمال غرب امپراتوری ایران فرستاد، یکی به خراسان در اواخر سال 643 و دیگری به ارمنستان.بقیر بن عبدالله که اخیراً آذربایجان را تحت سلطه خود در آورده بود، دستور گرفت تفلیس را تصرف کند.بوکیر از باب در ساحل غربی دریای خزر به راهپیمایی خود به سمت شمال ادامه داد.عمر از استراتژی سنتی موفق خود در حملات چند جانبه استفاده کرد.در حالی که بوکیر هنوز کیلومترها با تفلیس فاصله داشت، عمر به او دستور داد که سپاه خود را به سه سپاه تقسیم کند.عمر حبیب بن مسلمه را برای تصرف تفلیس، عبدالرحمن را برای لشکرکشی به سمت شمال به سوی کوه‌ها و حذیفه را برای لشکرکشی به سوی کوه‌های جنوبی منصوب کرد.با موفقیت هر سه مأموریت، پیشروی به ارمنستان با مرگ عمر در نوامبر 644 به پایان رسید. در آن زمان تقریباً کل قفقاز جنوبی به تصرف درآمد.