برمه ها به رهبری پادشاه بایناونگ، چیانگ مای را فتح کردند و یک حکومت برمه 200 ساله بر لان نا را آغاز کردند.درگیری بر سر ایالت‌های شان به وجود آمد، با جاه‌طلبی‌های توسعه‌طلبانه Bayinnaung منجر به حمله به لان نا از شمال شد.در سال 1558، مکوتی، حاکم لان نا، در 2 آوریل 1558 به برمه تسلیم شد ^{[. 17]}در طول جنگ برمه- سیامی (1563-1564)، مکوتی با تشویق ستثاتیرات شورش کرد.با این حال، او در سال 1564 توسط نیروهای برمه دستگیر و به پگو، پایتخت برمه، منتقل شد.Bayinnaung پس از مرگ Mekuti، Wisutthithewi، یک سلطنتی Lan Na را به عنوان ملکه سلطنتی Lan Na منصوب کرد.بعدها، در سال 1579، یکی از پسران بایناونگ، ناوراتا مینساو، ^[18] نایب السلطنه لان نا شد.در حالی که لان نا از خودمختاری برخوردار بود، برمه‌ها کار و مالیات را به شدت کنترل می‌کردند.پس از دوران Bayinnaung، امپراتوری او از هم پاشید.سیام با موفقیت شورش کرد (1584–1593)، که منجر به انحلال دست نشاندگان Pegu در 1596–1597 شد.لان نا، تحت فرمان Nawrahta Minsaw، در سال 1596 اعلام استقلال کرد و برای مدت کوتاهی در سال 1602 خراجگزار پادشاه سیام نارسوان شد. با این حال، اقتدار سیام پس از مرگ نارسوان در سال 1605 کاهش یافت و تا سال 1614، کنترل اسمی بر لان نا داشت.زمانی که برمه ای ها بازگشتند، لان نا از لان زانگ به جای سیام کمک گرفت.^[19] برای بیش از یک قرن پس از 1614، پادشاهان دست نشانده از تبار برمه بر لان نا حکومت کردند، علیرغم تلاش سیام برای اعمال کنترل در 1662-1664، که در نهایت شکست خورد.