پادشاهی مجارستان زمانی به وجود آمد که استفان اول، شاهزاده اعظم مجارستان، در سال 1000 یا 1001 تاجگذاری کرد. او قدرت مرکزی را تقویت کرد و رعایای خود را مجبور به پذیرش مسیحیت کرد.جنگ های داخلی، قیام های بت پرستان و تلاش های ناموفق امپراتورهای روم مقدس برای گسترش اقتدار خود بر مجارستان، سلطنت جدید را به خطر انداخت.موقعیت آن در زمان لادیسلاو اول (1077-1095) و کولومان (1095-1116) تثبیت شد.به دنبال بحران جانشینی در کرواسی در نتیجه مبارزات آنها، پادشاهی کرواسی در سال 1102 وارد اتحادیه شخصی با پادشاهی مجارستان شد.این پادشاهی که سرشار از زمین‌های غیرقابل کشت و ذخایر نقره، طلا و نمک بود، به هدف مهاجرت مستمر مستعمرات عمدتاً آلمانی، ایتالیایی و فرانسوی تبدیل شد.مجارستان که در تقاطع مسیرهای تجاری بین المللی قرار داشت، تحت تأثیر چندین روند فرهنگی قرار گرفت.ساختمان‌های رومی، گوتیک و رنسانس، و آثار ادبی که به زبان لاتین نوشته شده‌اند، خصلت عمدتاً کاتولیک رومی فرهنگ پادشاهی را ثابت می‌کنند، اما جوامع اقلیت قومی ارتدکس و حتی غیر مسیحی نیز وجود داشته‌اند.لاتین زبان قانون‌گذاری، اداری و قضایی بود، اما «پلورالیسم زبانی» به بقای تعدادی از زبان‌ها، از جمله تنوع زیادی از لهجه‌های اسلاوی کمک کرد.غلبه املاک سلطنتی در ابتدا موقعیت برتر حاکم را تضمین می کرد، اما بیگانگی سرزمین های سلطنتی باعث ظهور گروهی از خودآگاهان از زمین داران کمتر شد.آنها اندرو دوم را وادار کردند تا گاو طلایی خود را در سال 1222 صادر کند، "یکی از اولین نمونه های اعمال محدودیت های قانون اساسی در اختیارات یک پادشاه اروپایی".این پادشاهی از حمله مغول در سالهای 1241-1242 ضربه بزرگی خورد.پس از آن گروه های کومان و یاسیک در مناطق پست مرکزی مستقر شدند و استعمارگران از موراویا، لهستان و دیگر کشورهای مجاور وارد شدند.