مجارستان با پیش‌بینی تهاجم عثمانی‌ها که توسط سلطان جوان و بی‌تجربه جدید عثمانی تشویق می‌شد، با ونیز و پاپ یوجین چهارم برای سازماندهی ارتش صلیبی جدید به رهبری هونیادی و ولادیسلاو سوم همکاری کرد.پس از دریافت این خبر، مهمت دوم متوجه شد که برای مبارزه با ائتلاف بسیار جوان و بی تجربه است.او مراد دوم را به سلطنت فراخواند تا ارتش را به نبرد هدایت کند، اما مراد دوم نپذیرفت.محمد دوم خشمگین از پدرش که مدتها بود به یک زندگی متفکرانه در جنوب غربی آناتولی بازنشسته شده بود، نوشت: "اگر سلطان هستی، بیا و لشکرهایت را رهبری کن. اگر من سلطان هستم، به تو دستور می دهم که بیایی و ارتش من را رهبری کنی. "تنها پس از دریافت این نامه بود که مراد دوم با رهبری ارتش عثمانی موافقت کرد.در جریان نبرد، شاه جوان، بدون توجه به توصیه های هونیادی، 500 نفر از شوالیه های لهستانی خود را به سمت مرکز عثمانی هجوم آورد.آنها تلاش کردند تا پیاده نظام جانیچر را زیر پا بگذارند و مراد را به اسارت بگیرند و تقریباً موفق شدند، اما اسب ولادیسلاو در جلوی چادر مراد یا به تله افتاد یا با چاقو خورد و پادشاه توسط مزدور کوجا هزار کشته شد و او در حین انجام این کار سر او را برید.باقیمانده سواره نظام ائتلاف از عثمانی ها تضعیف و شکست خوردند.هونیادی به سختی از میدان جنگ فرار کرد، اما توسط سربازان والاشی دستگیر و زندانی شد.با این حال، ولاد دراکول او را خیلی زود آزاد کرد.