انقلاب آگوست انقلابی بود که توسط Việt Minh (لیگ استقلال ویتنام) علیه امپراتوری ویتنام وامپراتوری ژاپن در نیمه دوم اوت 1945 راه اندازی شد. وینت مین به رهبری حزب کمونیست هندوچین ایجاد شد. در سال 1941 و به گونه‌ای طراحی شد که جمعیت بیشتری نسبت به آنچه که کمونیست‌ها می‌توانستند به خود جلب کنند.در عرض دو هفته، نیروهای تحت فرمان وینت مین کنترل اکثر روستاها و شهرهای روستایی در سرتاسر ویتنام شمالی، مرکزی و جنوبی، از جمله Huế (پایتخت آن زمان ویتنام)، هانوی و سایگون را به دست گرفتند.انقلاب اوت به دنبال ایجاد یک رژیم واحد برای کل کشور تحت حکومت وینت مین بود.رهبر Việt Minh Hồ Chí Minh استقلال جمهوری دموکراتیک ویتنام را در 2 سپتامبر 1945 اعلام کرد. درست همانطور که Hồ Hồ Chí Minh و Việt Minh شروع به گسترش کنترل DRV به تمام ویتنام کرده بودند، توجه دولت جدید او از داخل کشور تغییر کرد. به ورود نیروهای متفقین اهمیت می دهد.در کنفرانس پوتسدام در ژوئیه 1945، متفقین هندوچین را به دو منطقه در موازی شانزدهم تقسیم کردند، منطقه جنوبی را به فرماندهی آسیای جنوب شرقی متصل کردند و قسمت شمالی را بهجمهوری چین به رهبری چیانگ کای شک واگذار کردند تا تسلیم ژاپنی ها را بپذیرند.جنایات جنگی فرانسههنگامی که نیروهای بریتانیایی از فرماندهی جنوب شرقی آسیا در 13 سپتامبر به سایگون رسیدند، یک گروه از نیروهای فرانسوی را همراه خود آوردند.موافقت نیروهای اشغالگر بریتانیا در جنوب به فرانسوی ها این امکان را داد که به سرعت حرکت کنند تا کنترل خود را بر جنوب کشور، جایی که منافع اقتصادی آن قوی‌تر بود، قدرت DRV ضعیف‌ترین و نیروهای استعماری عمیق‌ترین نیروها را در خود جای داده بودند، به دست آورند.^{[] [200]} غیرنظامیان ویتنامی هنگامی که در آگوست 1945 بازگشتند توسط سربازان فرانسوی در سایگون مورد سرقت، تجاوز و کشته شدن قرار گرفتند. و فو لو، که باعث شد 400 ویتنامی که توسط فرانسوی ها آموزش دیده بودند در 20 ژوئن 1948 فرار کنند. مجسمه های بودایی غارت شدند و ویتنامی ها پس از شکست فرانسوی ها ویت مین در شمال ویتنام در سال های 1947-1948 توسط فرانسوی ها مورد سرقت، تجاوز و شکنجه قرار گرفتند. وادار کردن ویت مین ها به فرار به یوننان چین برای پناهگاه و کمک کمونیست های چینی.به یک خبرنگار فرانسوی گفته شد: "ما می دانیم که جنگ همیشه چیست، ما می فهمیم که سربازان شما حیوانات، جواهرات ما، بودای ما را می برند؛ طبیعی است. ما از تجاوز آنها به زنان و دخترانمان خودداری کرده ایم؛ جنگ همیشه همینطور بوده است. اما ما نه تنها با پسرانمان، بلکه با خودمان، پیرمردان و شخصیت‌های بزرگی که هستیم، مخالف هستیم.»توسط سرشناسان روستای ویتنامیقربانیان تجاوز ویتنامی "نیمه دیوانه" شدند.^[202]