در دهه 1930، عدم اطمینان اولیه در مورد وجود نفت در عربستان سعودی وجود داشت.با این حال، عربستان سعودی با انگیزه کشف نفت بحرین در سال 1932، اکتشافات خود را آغاز کرد.^[41] عبدالعزیز امتیازی به شرکت استاندارد اویل کالیفرنیا برای حفاری نفت در عربستان سعودی اعطا کرد.این امر منجر به ساخت چاه های نفت در ظهران در اواخر دهه 1930 شد.با وجود ناتوانی در یافتن نفت قابل توجه در شش چاه اول (دمام شماره 1-6)، حفاری در چاه شماره 7 به رهبری ماکس اشتاینکه زمین شناس آمریکایی و با کمک بادیه نشین سعودی خمیس بن ریمثان ادامه یافت.^[42] در 4 مارس 1938، نفت قابل توجهی در عمق تقریباً 1440 متری در چاه شماره 7 کشف شد که تولید روزانه به سرعت در حال افزایش بود.^[43] در آن روز، 1585 بشکه نفت از چاه استخراج شد و شش روز بعد این تولید روزانه به 3810 بشکه افزایش یافت.^[44]در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن، تولید نفت عربستان به طور قابل توجهی افزایش یافت و تا حد زیادی نیازهای متفقین را تامین کرد.برای افزایش جریان نفت، آرامکو (شرکت نفت عرب آمریکایی) در سال 1945 یک خط لوله زیر آب به بحرین احداث کرد.کشف نفت اقتصاد عربستان سعودی را که با وجود دستاوردهای نظامی و سیاسی عبدالعزیز دچار مشکل شده بود، متحول کرد.تولید نفت در مقیاس کامل در سال 1949، پس از توسعه اولیه در سال 1946 که به دلیل جنگ جهانی دوم به تعویق افتاد، آغاز شد.^[45] لحظه مهمی در روابط عربستان سعودی و ایالات متحده در فوریه 1945 زمانی که عبدالعزیز با رئیس جمهور ایالات متحده فرانکلین دی. روزولت در کشتی USS Quincy ملاقات کرد رخ داد.آنها توافق مهمی را امضا کردند که هنوز هم تا به امروز مؤثر است، تا عربستان سعودی در ازای حمایت نظامی آمریکا از رژیم سعودی، نفت به ایالات متحده عرضه کند.^[46] تأثیر مالی این تولید نفت عمیق بود: بین سال‌های 1939 و 1953، درآمد نفتی عربستان سعودی از 7 میلیون دلار به بیش از 200 میلیون دلار افزایش یافت.در نتیجه، اقتصاد پادشاهی به شدت به درآمد نفت وابسته شد.