جنگ لائوس-سیام یا تهاجم سیامی به لائوس (1778-1779) درگیری نظامی بین پادشاهی تونبوری سیام ( تایلند کنونی) و پادشاهی لائوس وینتیان و چامپاساک است.این جنگ منجر به این شد که هر سه پادشاهی لائوس یعنی لوانگ فرابانگ، وینتیان و چامپازاک به پادشاهی های خراج گزار سیامی تحت فرمانروایی سیامی و تسلط بر تونبوری و پس از آن دوره راتاناکوسین تبدیل شدند.در سال 1779 ژنرال تاکسین برمه ها را از سیام بیرون راند، پادشاهی لائوس Champasak و Vientiane را تسخیر کرد و لوانگ پرابانگ را مجبور کرد که تحت سلطه خود قرار گیرد (لوانگ پرابانگ در طول محاصره وینتیان به سیام کمک کرده بود).روابط سنتی قدرت در آسیای جنوب شرقی از مدل ماندالا پیروی می کرد، جنگ برای تأمین امنیت مراکز جمعیتی برای نیروی کار، کنترل تجارت منطقه ای و تأیید اقتدار مذهبی و سکولار با کنترل نمادهای بودایی قوی (فیل های سفید، استوپاهای مهم، معابد و تصاویر بودا) به راه افتاد. .ژنرال تاکسین برای مشروعیت بخشیدن به سلسله تونبوری، تصاویر بودای زمردین و فرا بانگ را از وینتیان ضبط کرد.تاکسین همچنین از نخبگان حاکم پادشاهی لائوس و خانواده‌های سلطنتی آن‌ها خواست تا سیام را تحت تکفل خود قرار دهند تا خودمختاری منطقه‌ای خود را مطابق با مدل ماندالا حفظ کنند.در مدل سنتی ماندالا، پادشاهان دست نشانده قدرت خود را برای افزایش مالیات، تنبیه دست نشاندگان خود، اعمال مجازات اعدام و منصوب کردن مقامات خود حفظ کردند.فقط مسائل مربوط به جنگ و جانشینی مستلزم تأیید فرماندهی بود.همچنین انتظار می‌رفت که رعیت‌ها خراج سالانه طلا و نقره (به‌طور سنتی به شکل درختان) ارائه کنند، مالیات و مالیات غیرنقدی ارائه کنند، ارتش‌های پشتیبانی را در زمان جنگ جمع‌آوری کنند و نیروی کار را برای پروژه‌های دولتی فراهم کنند.