حکومت ممالیک در عراق، که از سال 1704 تا 1831 به طول انجامید، نشان دهنده دوره ای منحصر به فرد در تاریخ منطقه است که با ثبات نسبی و حکومت خودمختار در امپراتوری عثمانی مشخص می شود.رژیم ممالیک که در ابتدا توسط حسن پاشا، یک مملوک گرجی تأسیس شد، تغییری را از کنترل مستقیم ترک‌های عثمانی به سیستمی محلی‌تر نشان داد.حکومت حسن پاشا (1704-1723) پایه و اساس دوران ممالیک در عراق را ایجاد کرد.او با حفظ وفاداری اسمی به سلطان عثمانی و در عین حال اعمال کنترل واقعی بر منطقه، یک کشور نیمه خودمختار تأسیس کرد.سیاست های او بر ثبات منطقه، احیای اقتصاد و اجرای اصلاحات اداری متمرکز بود.یکی از دستاوردهای مهم حسن پاشا برقراری نظم و امنیت در مسیرهای تجاری بود که اقتصاد عراق را احیا کرد.پسرش احمد پاشا جانشین او شد و این سیاست ها را ادامه داد.تحت حکومت احمد پاشا (1723-1747)، عراق شاهد رشد اقتصادی و توسعه شهری بیشتر، به ویژه در بغداد بود.حاکمان ممالیک به دلیل مهارت نظامی خود شناخته شده بودند و در دفاع از عراق در برابر تهدیدهای خارجی، به ویژه از سوی ایران، نقش اساسی داشتند.آنها حضور نظامی قدرتمندی داشتند و از موقعیت استراتژیک خود برای تقویت قدرت در منطقه استفاده کردند.در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19، حاکمان ممالیک، مانند سلیمان ابو لیلا پاشا، به طور مؤثر بر عراق حکومت کردند.آنها اصلاحات مختلفی از جمله نوسازی ارتش، ایجاد ساختارهای اداری جدید و تشویق توسعه کشاورزی را انجام دادند.این اصلاحات رفاه و ثبات عراق را افزایش داد و آن را به یکی از موفق‌ترین استان‌های تحت امپراتوری عثمانی تبدیل کرد.با این حال، حکومت ممالیک بدون چالش نبود.منازعات داخلی قدرت، درگیری‌های قبیله‌ای و تنش‌ها با قدرت مرکزی عثمانی موضوعات تکراری بودند.افول رژیم ممالیک از اوایل قرن نوزدهم آغاز شد و با فتح مجدد عراق توسط عثمانی ها در سال 1831 در زمان سلطان محمود دوم به اوج خود رسید.این لشکرکشی به رهبری علی رضا پاشا عملاً به حکومت ممالیک پایان داد و کنترل مستقیم عثمانی بر عراق را مجدداً تثبیت کرد.