آموری ها، مردم باستانی تأثیرگذار، در دو ترکیب ادبی سومری از دوره بابلی قدیم، «انمرکار و ارباب آراتا» و «لوگالبندا و پرنده انزود» به آنها اشاره شده است.این متون «سرزمین mar.tu» را ذکر می‌کنند و به فرمانروای سلسله اولیه اوروک، انمرکار، مرتبط هستند، اگرچه میزان بازتاب واقعیت‌های تاریخی نامشخص است.^[21]در طول انحطاط سلسله سوم اور، آموری ها به یک نیروی مهیب تبدیل شدند و پادشاهانی مانند شو-سین را وادار به ساختن دیواری طولانی برای دفاع کردند.آموری ها در اسناد معاصر به عنوان قبایل کوچ نشین زیر نظر رؤسای نشان داده شده اند که خود را به سرزمین هایی که برای چرایدن گله های خود نیاز داشتند، مجبور می کردند.ادبیات اکدی از این دوران اغلب آموری ها را منفی نشان می دهد و سبک زندگی بدوی و بدوی آنها را برجسته می کند.اسطوره سومری "ازدواج مارتو" نمونه ای از این دیدگاه تحقیرآمیز است.^[22]آنها چندین دولت شهر برجسته را در مکان های موجود مانند ایسین، لارسا، ماری و ابلا تأسیس کردند و بعداً بابل و امپراتوری بابل قدیم را در جنوب تأسیس کردند.در شرق، پادشاهی آموری ماری به وجود آمد که بعداً توسط حمورابی ویران شد.چهره های کلیدی شامل شمشی-اداد اول، که اسور را فتح کرد و پادشاهی بین النهرین علیا را تأسیس کرد، و حمورابی بابل بودند.آموری ها همچنین در تأسیس سلسله پانزدهممصر توسط هیکسوس در حدود سال 1650 قبل از میلاد نقش داشتند.^[23]در قرن شانزدهم پیش از میلاد، دوران آموری ها در بین النهرین با افول بابل و ظهور کاسی ها و میتانی ها به پایان رسید.اصطلاح آمورو از قرن پانزدهم قبل از میلاد به بعد به منطقه ای اطلاق می شود که از شمال کنعان تا شمال سوریه امتداد دارد.سرانجام، آموری‌های سوریه تحت سلطه هیتی‌ها و آشوری‌های میانه قرار گرفتند و در حدود سال 1200 پیش از میلاد، توسط سایر اقوام سامی‌زبان غربی، به‌ویژه آرامی‌ها، جذب یا آواره شدند و از تاریخ ناپدید شدند، اگرچه نام آنها در کتاب مقدس عبری باقی ماند. .^[24]